When Aunt Em came there to live she

When Aunt Em came there to live she was a young, pretty wife. The sun and wind had changed her, too. They had taken the sparkle from her eyes and left them a sober gray; they had taken the red from her cheeks and lips, and they were gray also. She was thin and gaunt, and never smiled now. When Dorothy, who was an orphan, first came to her, Aunt Em had been so startled by the child's laughter that she would scream and press her hand upon her heart whenever Dorothy's merry voice reached her ears; and she still looked at the little girl with wonder that she could find anything to laugh at.

Uncle Henry never laughed. He worked hard from morning till night and did not know what joy was. He was gray also, from his long beard to his rough boots, and he looked stern and solemn, and rarely spoke.

It was Toto that made Dorothy laugh, and saved her from growing as gray as her other surroundings. Toto was not gray; he was a little black dog, with long silky hair and small black eyes that twinkled merrily on either side of his funny, wee nose. Toto played all day long, and Dorothy played with him, and loved him dearly.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อป้าเอ็มมาอาศัยอยู่ที่นั่นเพื่อเธอเป็นสาวสวยภรรยา ดวงอาทิตย์และลมมีการเปลี่ยนแปลงของเธอมากเกินไป พวกเขาได้รับประกายออกมาจากดวงตาของเธอและปล่อยให้สีเทาสติ; พวกเขาได้นำสีแดงจากแก้มและริมฝีปากของเธอและพวกเขาก็ยังมีสีเทา เธอเป็นคนที่บางและผอมแห้งและไม่เคยยิ้มในขณะนี้ เมื่อโดโรธีซึ่งเป็นเด็กกำพร้ามาก่อนกับเธอป้าเอ็มได้รับการตกใจได้โดยเสียงหัวเราะของเด็กว่าเธอจะกรีดร้องและกดมือของเธอเมื่อหัวใจของเธอเมื่อใดก็ตามที่เสียงร่าเริงของโดโรธีมาถึงหูของเธอ; และเธอยังคงมองไปที่สาวน้อยที่มีความน่าแปลกใจที่เธอจะได้พบสิ่งที่จะหัวเราะเยาะ. ลุงเฮนรี่ไม่เคยหัวเราะ เขาทำงานหนักตั้งแต่เช้าจนถึงกลางคืนและไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่เป็นความสุข เขาเป็นสีเทายังจากเครายาวรองเท้าของเขาที่จะหยาบกร้านของเขาและเขามองท้ายและเคร่งขรึมและไม่ค่อยพูด. มันเป็นโตโต้โดโรธีที่ทำให้หัวเราะและช่วยเธอจากการเจริญเติบโตเป็นสีเทาในขณะที่สภาพแวดล้อมอื่น ๆ ของเธอ โตโต้ไม่ได้เป็นสีเทา; เขาเป็นสุนัขสีดำเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีผมยาวและเนียนตาสีดำขนาดเล็กที่ส่องแสงระยิบระยับอย่างสนุกสนานในด้านของตลกจมูกของเขากระจ้อยร่อยอย่างใดอย่างหนึ่ง โตโต้เล่นตลอดทั้งวันและโดโรธีเล่นกับเขาและรักเขาอย่างสุดซึ้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนที่ป้าเอ็มย้ายมาอยู่ที่นี่ เธอยังสาวเป็นภรรยาที่งดงาม ดวงอาทิตย์และลมก็ได้เปลี่ยนเธอไป พวกเขาได้เอาประกายไปจากสายตาของเธอ และทิ้งพวกเขาสุขุมสีเทา พวกเขามีแดง จาก แก้ม และริมฝีปากของเธอ และก็เป็นสีเทาด้วย เธอผอมและซูบผอม และเดี๋ยวนี้ไม่เคยยิ้มเลย เมื่อโดโรธีซึ่งเป็นเด็กกำพร้า มาหาเธอป้าเอ็มตื่นเต้นกับเสียงหัวเราะของเด็ก เธอจะส่งเสียงร้องแล้วเอามือทาบอกเมื่อโดโรธีสุขสันต์เสียงถึงหูของเธอ เธอยังคงมองสาวน้อยด้วยความสงสัยว่าเธอจะหาอะไรให้หัวเราะ

ลุงเฮนรีไม่เคยหัวเราะ เขาทำงานหนักตั้งแต่เช้าจนถึงกลางคืนและไม่ได้รู้ว่าความสุขคืออะไร เขาเป็นสีเทาด้วยจากเครายาวของเขารองเท้าหยาบของเขา และเขาดูเอาจริงเอาจังเคร่งขรึม ไม่ค่อยพูด .

มีโตโต้ที่ทำให้โดโรธีหัวเราะได้ และช่วยเธอให้พ้นจากการเป็นสีเทาเป็นสภาพแวดล้อมอื่น ๆของเธอ โตโต้ ไม่เทาหม่น แต่มันเป็นหมาสีดำ เล็กๆ น้อยๆ ขนยาวปุยเล็ก ๆสีดำและดวงตาที่ส่องแสงระยิบระยับอย่างสนุกสนาน ทั้งสองข้างของเขาตลก จมูกเล็ก โตโต้เล่นทั้งวัน และโดโรธี ก็ เล่นกับเขาและรักเขาอย่างสุดซึ้ง