The lead bioconcentration factor (B

The lead bioconcentration factor (BCF) of corn was calculated by dividing the lead content in the various parts of the corn by the total lead concentration in the soil. Table 3 shows the results. The BCF of the root was the highest (0.057), followed by that of the leaf (0.039), stem (0.014), bracteal leaf (0.005), cob (0.003), and edible corn kernel (less than 0.001). Among the root, stem, leaf, and kernel, the lowest Pb value was obtained in the corn kernel. This result corresponded to the theory of a translocation barrier proposed by Meers et al. (2010) and Rahman et al. (2007). Brunetti et al. (2011) planted rapeseed (Brassica napus L.) on a site with lead-contaminated soil (810.9 mg/kg), reporting that the BCF values of the shoots and roots were 0.002 and 0.003, respectively; however, when the rapeseed was planted in uncontaminated soil with a lead concentration of 46.4 mg/kg, the values were 0.02 and 0.03, respectively. The BCF value of lead in plants will be lower if the soil lead concentration is higher. The BCF of lead in plants grown in contaminated soil is typically less than 0.2. Table 3 shows the BCF values (denoted as BCFa) of lead in the various corn parts where the soil phytoavailable-lead concentration was 1400 mg/kg-1. The maximal BCFa value in the roots and leaves were 0.238 and 0.163, respectively. The translocation factor (TF) values shown in Table 3 denote the ratio of the lead concentration in the various plant parts to that in the roots. The TF of the leaves was the highest (0.686), followed by that of the stem (0.254) and the kernel (less than 0.007). TF values less than 1.0 indicate that a crop can tolerate lead content, whereas TF values greater than 1.0 indicate that a crop is a lead hyperaccumulator ( Baker, 1981 and Brunetti et al., 2011). Brunetti et al. (2011) and Sung et al. (2011) reported that the TF value of rapeseed is greater than 1, and thus, rapeseed is considered to be a hyperaccumulator. Although the TF value of the corn planted in the contaminated soil was less than 1.0, the lead concentration and BCF value of the corn were greater than those of rapeseed, indicating that the corn׳s lead uptake capacity in contaminated soil was greater than that of rapeseed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัจจัย bioconcentration เป้าหมาย (BCF) ของข้าวโพดถูกคำนวณ โดยการหารนำเนื้อหาในส่วนต่าง ๆ ของข้าวโพดโดยความเข้มข้นลูกค้าเป้าหมายทั้งหมดในดิน ตาราง 3 แสดงผล BCF ของรากได้สูงสุด (0.057) ตามที่ใบ (0.039), เกิด (0.014), ลี bracteal (0.005), cob (0.003), และกินข้าวโพด (น้อยกว่า 0.001) ราก ก้าน ใบ และเคอร์เนล ค่า Pb ต่ำถูกรับในข้าวโพด ผลลัพธ์นี้ corresponded การทฤษฎีการสับเปลี่ยนอุปสรรคที่เสนอ โดย Meers et al. (2010) และ al. et Rahman (2007) Brunetti et al. (2011) ปลูกเรพซีด (ผัก napus L.) ในไซต์ที่มีดินปนเปื้อนสารเป้าหมาย (810.9 mg/kg), รายงานว่า ค่า BCF ของยอดและรากคำ 0.002 0.003 ตามลำดับ อย่างไรก็ตาม เมื่อเรพซีดถูกปลูกในดินดื่มใจจดจ่อรอคอยของ 46.4 มก./กก. ค่าได้ 0.02 และ 0.03 ตามลำดับ ค่า BCF ในพืชจะต่ำถ้านำดินความเข้มข้นสูง BCF ของในพืชที่ปลูกในดินปนเปื้อนได้โดยทั่วไปน้อยกว่า 0.2 ตาราง 3 แสดงค่า BCF (สามารถบุเป็น BCFa) ของลูกค้าเป้าหมายในส่วนข้าวโพดต่าง ๆ ที่ความเข้มข้น phytoavailable-นำดิน 1400 มก./กก.-1 ค่า BCFa สูงสุดในรากและใบได้ 0.238 และ 0.163 ตามลำดับ ค่าตัวคูณ (TF) การสับเปลี่ยนที่แสดงในตารางที่ 3 แสดงอัตราส่วนของความเข้มข้นของลูกค้าเป้าหมายในส่วนโรงงานต่าง ๆ ที่ในราก รหัสของใบถูกสุด (0.686) , ตามที่ก้าน (0.254) และเคอร์เนล (น้อยกว่า 0.007) รหัสค่าน้อยกว่า 1.0 แสดงว่า พืชที่สามารถทนรอเนื้อหา ในขณะที่ค่า TF มากกว่า 1.0 บ่งชี้ว่า การครอบตัด hyperaccumulator รอ (เบเกอร์ 1981 และ Brunetti et al., 2011) Brunetti et al. (2011) และ Sung et al. (2011) รายงานว่า ค่า TF ของเรพซีดมีค่ามากกว่า 1 และดัง เมล็ดต้นเรพถือเป็นการ hyperaccumulator ถึงแม้ว่าค่า TF ของข้าวโพดที่ปลูกในดินปนเปื้อนมีน้อยกว่า 1.0 นำความเข้มข้นและค่า BCF ของข้าวโพดได้มากกว่าของเมล็ดต้นเรพ บ่งชี้ว่า กำลังดูดซับนำ corn׳s ในดินปนเปื้อนมีมากกว่าของเรพซีด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัจจัยที่นำไปสู่​​ความเข้มข้นทางชีวภาพ (BCF) ของข้าวโพดที่คำนวณโดยการหารปริมาณตะกั่วในส่วนต่างๆของข้าวโพดโดยความเข้มข้นของตะกั่วในดิน ตารางที่ 3 แสดงผลการค้นหา BCF ของรากมากที่สุด (0.057) ตามด้วยที่ของใบ (0.039), ก้าน (0.014) ใบ bracteal (0.005), ซัง (0.003) และเมล็ดข้าวโพดกิน (น้อยกว่า 0.001) ในบรรดารากลำต้นใบและเมล็ดค่า Pb ต่ำสุดที่ได้รับในเมล็ดข้าวโพด ผลที่ได้นี้สอดคล้องกับทฤษฎีของอุปสรรคการโยกย้ายที่เสนอโดย Meers และคณะ (2010) และเราะห์มานและคณะ (2007) Brunetti และคณะ (2011) ปลูกเรพซีด (Brassica napus L. ) ในเว็บไซต์ที่มีดินปนเปื้อนตะกั่ว (810.9 มก. / กก.) รายงานว่าค่า BCF ของต้นและรากเป็น 0.002 และ 0.003 ตามลำดับ; แต่เมื่อเรพซีดปลูกในดินปนเปื้อนที่มีความเข้มข้นของตะกั่ว 46.4 มก. / กก. ค่าเป็น 0.02 และ 0.03 ตามลำดับ ค่า BCF ของตะกั่วในพืชจะลดลงหากความเข้มข้นนำดินที่สูงขึ้น BCF ของตะกั่วในพืชที่ปลูกในดินที่ปนเปื้อนโดยปกติจะน้อยกว่า 0.2 ตารางที่ 3 แสดงค่า BCF (แสดงเป็น BCFa) ของสารตะกั่วในส่วนข้าวโพดต่างๆที่เข้มข้นดิน phytoavailable นำเป็น 1400 mg / kg-1 ค่า BCFa สูงสุดในรากและใบเป็น 0.238 และ 0.163 ตามลำดับ ปัจจัยโยกย้าย (TF) ค่าที่แสดงในตารางที่ 3 แสดงถึงอัตราส่วนของความเข้มข้นของสารตะกั่วในส่วนต่างๆของพืชต่าง ๆ ที่อยู่ในราก TF ของใบมากที่สุด (0.686) ตามด้วยที่ของลำต้น (0.254) และเมล็ด (น้อยกว่า 0.007) TF ค่าน้อยกว่า 1.0 แสดงให้เห็นว่าการปลูกพืชที่สามารถทนต่อปริมาณตะกั่วในขณะ TF ค่าที่มากกว่า 1.0 แสดงให้เห็นว่าเป็นพืชนำ hyperaccumulator (เบเกอร์ปี 1981 และ Brunetti et al., 2011) Brunetti และคณะ (2011) และสูงและคณะ (2011) รายงานว่าค่า TF ของเรพซีดมากกว่า 1 และทำให้เรพซีดจะถือเป็น hyperaccumulator แม้ว่าค่า TF ของข้าวโพดที่ปลูกในดินที่ปนเปื้อนน้อยกว่า 1.0 ความเข้มข้นตะกั่วและค่า BCF ของข้าวโพดสูงกว่าผู้ที่เรพซีดแสดงให้เห็นว่ากำลังการดูดซึมนำข้าวโพดมาในดินที่ปนเปื้อนสูงกว่าที่ เรพซีด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นำ bioconcentration ตัวประกอบ ( BCF ) ของข้าวโพดถูกคำนวณโดยการหารนำเนื้อหาในส่วนต่างๆ ของข้าวโพดโดยรวมปริมาณตะกั่วในดิน ตารางที่ 3 แสดงผล โดย EC ของรากสูงสุด ( 0.057 ) รองลงมา ได้แก่ ของใบ ( 0.039 ) , ก้าน ( 0.014 ) , ใบ bracteal ( 0.005 ) , ซังข้าวโพด ( 1 ) และเมล็ดข้าวโพดที่กินได้ ( น้อยกว่า 0.001 ) ของราก ลำต้น ใบและเมล็ดใน ค่า PB ต่ำสุดได้ในเมล็ดข้าวโพด . ผลที่ได้นี้สอดคล้องกับทฤษฎีของการเคลื่อนย้ายสิ่งกีดขวางที่เสนอโดย meers et al . ( 2010 ) และ ราห์มาน et al . ( 2007 ) brunetti et al . ( 2011 ) ปลูกเร้ปซี้ด ( ผักกาดก้านขาว L . ) บนเว็บไซต์ตะกั่วที่ปนเปื้อนในดิน ( 810.9 มก. / กก. ) รายงานว่า ค่า EC ของยอดและรากเป็น 0.002 และ 0.003 ตามลำดับ ;อย่างไรก็ตาม เมื่อเมล็ดถูกปลูกในดินไม่ต่างกับตะกั่วใน mg / kg และมีค่า 0.02 0.03 ตามลำดับ ส่วนค่า EC ของตะกั่วในพืชจะลดลงเมื่อความเข้มข้นของตะกั่วในดินสูง และ EC ของตะกั่วในพืชที่ปลูกในดินที่ปนเปื้อนโดยทั่วไปจะน้อยกว่า 0.2ตารางที่ 3 แสดงค่า EC ( กล่าวคือ เป็น bcfa ) ของตะกั่วในข้าวโพดต่าง ๆส่วนที่ดิน phytoavailable ตะกั่วเป็น 1400 mg / kg-1 . ค่า bcfa สูงสุดในรากและใบและ 0.238 0.163 , ตามลำดับ ปัจจัยโยกย้าย ( TF ) ค่าที่แสดงในตารางที่ 3 แสดงถึงอัตราส่วนของความเข้มข้นของตะกั่วในส่วนต่างๆ ของพืชที่รากTF ของใบมีค่าสูงสุด ( 0.686 ) ตามด้วยของก้าน ( 0.254 ) และเมล็ด ( น้อยกว่า 0.007 ) TF มีค่าน้อยกว่า 1.0 พบว่า พืชสามารถทนต่อปริมาณตะกั่ว ในขณะที่ค่า TF มากกว่า 1.0 แสดงว่าเป็นพืชที่เป็นตะกั่ว hyperaccumulator ( Baker , 1981 และ brunetti et al . , 2011 ) brunetti et al . ( 2011 ) และซอง et al .( 2011 ) รายงานว่า TF คุณค่าของเมล็ดมากกว่า 1 เมล็ด จึงจะถือว่าเป็น hyperaccumulator . แม้ว่า TF ค่าของข้าวโพดที่ปลูกในดินที่มีการปนเปื้อนน้อยกว่า 1.0 , ตะกั่วและค่า EC ของข้าวโพดมากกว่าบรรดา rapeseed ,ที่ระบุว่า׳ข้าวโพดในดินที่ปนเปื้อนด้วยตะกั่วใช้ความจุสูงกว่าของเมล็ด .