In his scholarly treatise, The Hist

In his scholarly treatise, The History of Suicide: Voluntary Death in Western Culture, Georges Minois observes that during the 18th century “suicide continued to occur where it always had, in huts and shops, and always for the same simple reason: suffering.” 2

The cause of suffering was often poverty, as with the Richard Smiths of London. Typical also were the well-recorded suicides among the common people of Brittany. Three examples shall suffice. On February 13, 1720, Marquet, a 35-year-old peddler, “whose business was lagging,” stabbed himself several times with a knife, then threw himself into the Loire River at Nantes. On February 20, 1742, a peasant hanged himself at Kervignec. All his belongings had been seized the day before because of debt, leaving him penniless. On November 29, 1769, Françoise Royer, 15, drowned herself at Fourgères. For some time she had been abused, starved, and sent out to beg by her mother. The night Françoise killed herself, her mother had beaten her, called her a whore, and threw her out into the street.2

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในเอกสารวิชาการของเขา ประวัติฆ่าตัวตาย: ตายโดยสมัครใจในวัฒนธรรมตะวันตก จอร์จ Minois สังเกตที่ช่วงศตวรรษที่ 18 "ฆ่าตัวตายอย่างต่อเนื่องจะเกิดขึ้นที่มันเคย ในกระท่อมและร้านค้า และด้วยเหตุผลเดียวกันง่าย: ทุกข์ทรมาน" 2สาเหตุของทุกข์มักจะแก้ไขความยากจน เช่นเดียวกับเดอะสมิธส์ลอนดอนริชาร์ด โดยทั่วไปยังถูก suicides บันทึกไว้อย่างดีของคนทั่วไปของบริตตานี ตัวอย่างที่สามต้องพอเพียง บน 13 กุมภาพันธ์ 1720, Marquet, peddler ที่อายุ 35 ปี "ถูกแดก แทงตัวเองหลายครั้ง ด้วยมีด จากนั้นโยนตัวเองลงในแม่น้ำลัวร์ที่น็องต์ บน 20 กุมภาพันธ์ 1742 ชาวนา hanged เองที่ Kervignec ทรัพย์สินของเขาได้ถูกยึดวันก่อนเนื่องจากหนี้ ออกจากเขาฉุนเฉียว บน 29 พฤศจิกายน 1769 ท่อง Royer, 15 จมน้ำตัวเองที่ Fourgères บางครั้ง เธอได้รับทารุณกรรม starved และส่งไปขอให้แม่ของเธอ คืนท่องฆ่าตัวเอง แม่ของเธอได้พ่ายแพ้เธอ เรียกว่าเธอเป็นผู้หญิงหากิน และโยนเธอออกไป street.2

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในตำราวิชาการของเขาประวัติความเป็นมาของการฆ่าตัวตาย: ความตายโดยสมัครใจในวัฒนธรรมตะวันตก Georges Minois ตั้งข้อสังเกตว่าในช่วงศตวรรษที่ 18 "การฆ่าตัวตายอย่างต่อเนื่องที่จะเกิดขึ้นที่มันมักจะมีในกระท่อมและร้านค้าและมักจะด้วยเหตุผลง่ายๆเดียวกัน. ความทุกข์ทรมาน" 2 สาเหตุของความทุกข์มักจะเป็นปัญหาความยากจนเช่นเดียวกับริชาร์ดสมิ ธ ของกรุงลอนดอน โดยทั่วไปนอกจากนี้ยังมีการฆ่าตัวตายดีที่บันทึกไว้ในหมู่คนทั่วไปบริตตานี ตัวอย่างที่สามจะพอ เมื่อวันที่ 13 กุมภาพันธ์ 1720, Marquet เป็นคนเร่ขาย 35 ปี "มีธุรกิจเป็นปกคลุมด้วยวัตถุฉนวน" แทงตัวเองหลายต่อหลายครั้งด้วยมีดแล้วโยนตัวเองลงไปในแม่น้ำลัวร์ที่น็องต์ เมื่อวันที่ 20 กุมภาพันธ์ 1742, ชาวนาแขวนคอตัวเองที่ Kervignec ทรัพย์สินทั้งหมดของเขาได้ถูกยึดวันก่อนเพราะของหนี้ที่ออกจากเขาหมดตัว เมื่อวันที่ 29 พฤศจิกายน 1769, Françoise Royer, 15, จมน้ำตัวเองที่Fourgères สำหรับบางคนเวลาที่เธอเคยถูกทำร้ายขาดแคลนและส่งออกไปยังขอให้แม่ของเธอ คืนFrançoiseฆ่าตัวตายแม่ของเธอพ่ายแพ้ของเธอเรียกเธอว่าโสเภณีและโยนเธอออกไป street.2