Botrytis cinerea is the causal agen

Botrytis cinerea is the causal agent of gray mould disease, causing tremendous damage in more than 200 plant species around the world ( Nambeesan et al., 2012). In many countries, and especially in developing regions, the first choice to control gray mould disease in diverse crops is the use of agrochemicals, although their toxic effects on the environment have been widely documented ( Adesemoye and Kloepper, 2009). Therefore, the biological control of fungal diseases by microbial agents appears to be an excellent option, as secondary damaging effects on the environment can be null or minimal, in addition to the advantage of being able to export products abroad without restriction (versus the use of chemicals). Fortunately, efforts to isolate and characterize endogenous biocontrol agents are ongoing in many research labs world-wide ( Selin et al., 2010, Yanes et al., 2012, Guiñazú et al., 2013, Lagzian et al., 2013 and Kakar et al., 2014). In some cases, biocontrol agents may present broad antagonism toward plant pathogens, whereas in others, inhibitory effects could be pathogen-specific, or even specific to environmental or regional physico-chemical soil conditions. All these variables remain to be investigated with basic and/or applied research in order to obtain the best results in the field ( Singh et al., 2013).

Various studies have reported the capacity of diverse bacterial genera to control fungal diseases; however, the genera Bacillus and Pseudomonas appear frequently in the literature ( Martínez-Absalón et al., 2014 and Santoyo et al., 2012). In particular, diverse Pseudomonas spp., which are common and abundant inhabitants of the rhizosphere, have the capacity to inhibit or suppress plant diseases ( Stutz et al., 1985, Weller et al., 2002, Weller, 2007, Singh et al., 2012 and Singh et al., 2013). Similarly, when fluorescent pseudomonads are directly applied to seed or soil inoculation treatments, excellent biocontrol activities have been reported ( De La Fuente et al., 2006 and Lagzian et al., 2013).

The inhibition of plant pathogens by rhizospheric bacterial strains is considered an indirect mechanism of plant growth promotion (Glick, 2014 and Santoyo et al., 2012). Pseudomonas spp. produce an antimicrobial arsenal, including hydrogen cyanide (HCN), pyoluteorin, phenazines, pyrrolnitrin, siderophores, cyclic lipopeptides, and 2,4-diacetylphloroglucinol (DAPG), as well as excrete hydrolytic enzymes, such as, proteases, cellulase, chitinase and β-glucanase ( Thomashow and Weller, 1995 and Weller, 2007). This powerful diversity of antimicrobial compounds is considered part of an indirect strategy to promote plant growth, as well as the ability to induce systemic resistance in plants ( Raaijmakers et al., 2009 and Glick, 2014). In addition, Pseudomonas spp. exhibit not only indirect mechanisms to improve plant health but may directly promote growth by producing and excreting phytohormones (e.g., indole-3-acetic acid, IAA) ( Keel et al., 1992). Emission of volatile organic compounds (VOCs) has also been shown to be responsible for growth-promoting activities in plants such as Arabidopsis thaliana and Medicago truncatula ( Farag et al., 2006 and Orozco-Mosqueda et al., 2013a). We previously identified the volatile dimethylhexadecylamine (DMHDA), emitted by the plant growth-promoting (PGP) bacterium Arthrobacter agilis, as responsible for improving biomass and elevating chlorophyll and iron content in M. truncatula plants ( Orozco-Mosqueda et al., 2013a). Importantly, DMHDA exhibited in vitro inhibitory activities toward fungal pathogens B. cinerea and the oomycete Phytophthora cinnamomi ( Velázquez-Becerra et al., 2013). Other recent studies have shown that Bacillus species produce volatile S-containing compounds such as dimethyl disulfide (DMDS), which has been associated with suppression of plant fungal diseases ( Huang et al., 2012), as well as growth-promoting effects ( Meldau et al., 2013).

We screened and characterized Pseudomonas fluorescens isolates from Medicago spp. rhizospheres, with the aim of identifying strains with robust direct and indirect mechanisms to promote plant growth. In addition, we identified in most of the strains the potential presence of phenazines, cyanogens, and 1-aminocyclopropane-1-carboxylate (ACC) deaminase, as well as the production of biofilm, siderophores, proteases and IAA. Importantly, all strains exhibited PGP and biocontrol activities through VOC emission.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Botrytis cinerea is the causal agent of gray mould disease, causing tremendous damage in more than 200 plant species around the world ( Nambeesan et al., 2012). In many countries, and especially in developing regions, the first choice to control gray mould disease in diverse crops is the use of agrochemicals, although their toxic effects on the environment have been widely documented ( Adesemoye and Kloepper, 2009). Therefore, the biological control of fungal diseases by microbial agents appears to be an excellent option, as secondary damaging effects on the environment can be null or minimal, in addition to the advantage of being able to export products abroad without restriction (versus the use of chemicals). Fortunately, efforts to isolate and characterize endogenous biocontrol agents are ongoing in many research labs world-wide ( Selin et al., 2010, Yanes et al., 2012, Guiñazú et al., 2013, Lagzian et al., 2013 and Kakar et al., 2014). In some cases, biocontrol agents may present broad antagonism toward plant pathogens, whereas in others, inhibitory effects could be pathogen-specific, or even specific to environmental or regional physico-chemical soil conditions. All these variables remain to be investigated with basic and/or applied research in order to obtain the best results in the field ( Singh et al., 2013).มีรายงานการศึกษาต่าง ๆ กำลังการผลิตของแบคทีเรียสกุลหลากหลายเพื่อควบคุมเชื้อราโรค อย่างไรก็ตาม สกุลคัดและ Pseudomonas ปรากฏบ่อยในวรรณคดี (Martínez Absalón et al., 2014 และ Santoyo et al., 2012) ขึ้น โดยเฉพาะ หลากหลายลีโอ ซึ่งมีประชากรมาก และทั่วไปของไรโซสเฟียร์ มีความสามารถในการยับยั้ง หรือระงับโรคพืช (Stutz และ al., 1985 เวลเลอร์และ al., 2002 เวลเลอร์ 2007 สิงห์ร้อยเอ็ด al., 2012 และสิงห์ร้อยเอ็ด al., 2013) ในทำนองเดียวกัน เมื่อ pseudomonads เรืองแสงโดยตรงจะใช้กับเมล็ดหรือดินรักษา inoculation กิจกรรม biocontrol แห่งได้รายงาน (al. et ฟูเอนเตเดลา 2006 และ Lagzian et al., 2013)The inhibition of plant pathogens by rhizospheric bacterial strains is considered an indirect mechanism of plant growth promotion (Glick, 2014 and Santoyo et al., 2012). Pseudomonas spp. produce an antimicrobial arsenal, including hydrogen cyanide (HCN), pyoluteorin, phenazines, pyrrolnitrin, siderophores, cyclic lipopeptides, and 2,4-diacetylphloroglucinol (DAPG), as well as excrete hydrolytic enzymes, such as, proteases, cellulase, chitinase and β-glucanase ( Thomashow and Weller, 1995 and Weller, 2007). This powerful diversity of antimicrobial compounds is considered part of an indirect strategy to promote plant growth, as well as the ability to induce systemic resistance in plants ( Raaijmakers et al., 2009 and Glick, 2014). In addition, Pseudomonas spp. exhibit not only indirect mechanisms to improve plant health but may directly promote growth by producing and excreting phytohormones (e.g., indole-3-acetic acid, IAA) ( Keel et al., 1992). Emission of volatile organic compounds (VOCs) has also been shown to be responsible for growth-promoting activities in plants such as Arabidopsis thaliana and Medicago truncatula ( Farag et al., 2006 and Orozco-Mosqueda et al., 2013a). We previously identified the volatile dimethylhexadecylamine (DMHDA), emitted by the plant growth-promoting (PGP) bacterium Arthrobacter agilis, as responsible for improving biomass and elevating chlorophyll and iron content in M. truncatula plants ( Orozco-Mosqueda et al., 2013a). Importantly, DMHDA exhibited in vitro inhibitory activities toward fungal pathogens B. cinerea and the oomycete Phytophthora cinnamomi ( Velázquez-Becerra et al., 2013). Other recent studies have shown that Bacillus species produce volatile S-containing compounds such as dimethyl disulfide (DMDS), which has been associated with suppression of plant fungal diseases ( Huang et al., 2012), as well as growth-promoting effects ( Meldau et al., 2013).We screened and characterized Pseudomonas fluorescens isolates from Medicago spp. rhizospheres, with the aim of identifying strains with robust direct and indirect mechanisms to promote plant growth. In addition, we identified in most of the strains the potential presence of phenazines, cyanogens, and 1-aminocyclopropane-1-carboxylate (ACC) deaminase, as well as the production of biofilm, siderophores, proteases and IAA. Importantly, all strains exhibited PGP and biocontrol activities through VOC emission.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Botrytis ซีเนเรียเป็นสาเหตุของการเกิดโรคราสีเทาทำให้เกิดความเสียหายอย่างมากในกว่า 200 สายพันธุ์พืชทั่วโลก (Nambeesan et al., 2012) ในหลายประเทศโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการพัฒนาภูมิภาคเป็นตัวเลือกแรกในการควบคุมโรคราสีเทาในพืชที่มีความหลากหลายคือการใช้สารเคมีแม้ว่าความเป็นพิษต่อสิ่งแวดล้อมได้รับการรับรองอย่างกว้างขวาง (Adesemoye และ Kloepper 2009) ดังนั้นการควบคุมทางชีวภาพของโรคเชื้อราโดยตัวแทนของจุลินทรีย์ที่ดูเหมือนจะเป็นตัวเลือกที่ดีในขณะที่ผลกระทบความเสียหายที่สองต่อสิ่งแวดล้อมสามารถเป็นโมฆะหรือน้อยที่สุดนอกเหนือจากการใช้ประโยชน์จากความสามารถในการส่งออกสินค้าไปต่างประเทศโดยไม่มีข้อ จำกัด (เมื่อเทียบกับการใช้งานของ สารเคมี) โชคดีที่ความพยายามที่จะแยกและลักษณะภายนอกตัวแทนควบคุมทางชีวภาพอย่างต่อเนื่องในห้องปฏิบัติการวิจัยจำนวนมากทั่วโลก (Selin et al., 2010 Yanes et al., 2012, Guiñazú et al., 2013, Lagzian et al., 2013 และ Kakar et al., 2014) ในบางกรณีตัวแทนควบคุมทางชีวภาพอาจเป็นปรปักษ์กันในวงกว้างที่มีต่อเชื้อสาเหตุโรคพืชในขณะที่คนอื่น ๆ ผลกระทบที่อาจจะยับยั้งเชื้อโรคที่เฉพาะเจาะจงหรือแม้กระทั่งที่เฉพาะเจาะจงเพื่อสิ่งแวดล้อมหรือภูมิภาคทางเคมีกายภาพสภาพดิน ตัวแปรทั้งหมดเหล่านี้ยังคงที่จะตรวจสอบกับการวิจัยขั้นพื้นฐานและ / หรือนำไปใช้เพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดในสนาม (Singh et al, 2013).. การศึกษาต่างๆได้รายงานความจุของจำพวกแบคทีเรียที่มีความหลากหลายในการควบคุมโรคเชื้อรา; แต่จุลินทรีย์จำพวกและ Pseudomonas ปรากฏบ่อยในวรรณคดี (Martínez-Absalon et al., 2014 และ Santoyo et al., 2012) โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีความหลากหลาย Pseudomonas spp. ซึ่งเป็นคนที่อาศัยอยู่ร่วมกันและความอุดมสมบูรณ์ของบริเวณรากที่มีความสามารถในการยับยั้งการปราบปรามหรือโรคพืช (Stutz et al., 1985 เวลเลอร์ et al., 2002 เวลเลอร์ปี 2007 ซิงห์และอัล 2012 และซิงห์ et al., 2013) ในทำนองเดียวกันเมื่อ pseudomonads เรืองแสงถูกนำมาใช้โดยตรงกับเมล็ดพันธุ์การฉีดวัคซีนหรือการรักษาดินกิจกรรมควบคุมทางชีวภาพที่ดีได้รับการรายงาน (De La Fuente et al., 2006 และ Lagzian et al., 2013). การยับยั้งเชื้อสาเหตุโรคพืชโดยสายพันธุ์แบคทีเรีย rhizospheric ถือว่าเป็น กลไกทางอ้อมของการส่งเสริมการเติบโตของพืช (กลิก, ปี 2014 และ Santoyo et al., 2012) Pseudomonas spp ผลิตยาต้านจุลชีพคลังแสงรวมทั้งไฮโดรเจนไซยาไนด์ (HCN) pyoluteorin, phenazines, pyrrolnitrin, siderophores, lipopeptides วงจรและ 2,4-diacetylphloroglucinol (DAPG) เช่นเดียวกับเอนไซม์ย่อยสลายขับถ่ายเช่นโปรตีเอส, เซลลูเลส, ไคติเนสและβ -glucanase (Thomashow และเวลเลอร์เวลเลอร์ปี 1995 และ 2007) ความหลากหลายที่มีประสิทธิภาพของสารต้านจุลชีพถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์ทางอ้อมในการส่งเสริมการเจริญเติบโตของพืชเช่นเดียวกับความสามารถในการที่จะทำให้เกิดความต้านทานระบบในพืช (Raaijmakers et al., 2009 และกลิก 2014) นอกจากนี้ Pseudomonas spp แสดงไม่เพียง แต่กลไกทางอ้อมในการปรับปรุงสุขภาพของพืชโดยตรง แต่อาจส่งเสริมการเจริญเติบโตโดยการผลิตและการขับถ่าย phytohormones (เช่น indole-3-อะซิติกกรด IAA) (กระดูกงู et al., 1992) การปล่อยสารอินทรีย์ระเหย (VOCs) ยังได้รับการแสดงที่จะรับผิดชอบในการส่งเสริมการเจริญเติบโตกิจกรรมในพืชเช่น Arabidopsis thaliana และ Medicago truncatula (Farag et al., 2006 และรอสโก-Mosqueda et al., 2013a) ระบุก่อนหน้านี้เรา dimethylhexadecylamine ระเหย (DMHDA) ปล่อยออกมาจากการเจริญเติบโตของการส่งเสริมพืช (PGP) แบคทีเรีย Arthrobacter agilis เป็นผู้รับผิดชอบในการปรับปรุงยกระดับชีวมวลและคลอโรฟิลและธาตุเหล็กในเอ็ม truncatula พืช (รอสโก-Mosqueda et al., 2013a) . ที่สำคัญ DMHDA แสดงในหลอดทดลองที่มีต่อกิจกรรมการยับยั้งเชื้อโรคเชื้อราบีซีเนเรียและเชื้อรา Phytophthora cinnamomi oomycete (Velázquez-Becerra et al., 2013) การศึกษาล่าสุดอื่น ๆ ได้แสดงให้เห็นว่าสายพันธุ์ Bacillus ผลิตสารระเหยที่มี S-เช่นไดเมทิลซัลไฟด์ (DMDS) ซึ่งมีความเกี่ยวข้องกับการปราบปรามของโรคเชื้อราพืช (Huang et al., 2012) เช่นเดียวกับผลกระทบการเจริญเติบโตของการส่งเสริม (Meldau et al., 2013). เราคัดเลือกและ Pseudomonas fluorescens ลักษณะแยกจากเอสพีพี Medicago บริเวณรากโดยมีจุดประสงค์ในการระบุสายพันธุ์ที่มีประสิทธิภาพกลไกตรงและทางอ้อมในการส่งเสริมการเจริญเติบโตของพืช นอกจากนี้เราระบุในส่วนของสายพันธุ์ที่มีศักยภาพของการแสดงตน phenazines, cyanogens และ 1 aminocyclopropane-1-carboxylate (ACC) deaminase เช่นเดียวกับการผลิตไบโอฟิล์ม, siderophores, โปรตีเอสและ IAA ที่สำคัญทุกสายพันธุ์แสดง PGP และกิจกรรมควบคุมทางชีวภาพผ่านการปล่อยสารระเหย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Botrytis cinerea เป็นตัวแทนสาเหตุโรคเชื้อราสีเทา ก่อให้เกิดความเสียหายอย่างมากในพืชมากกว่า 200 ชนิดทั่วโลก ( nambeesan et al . , 2012 ) ในหลายๆ ประเทศ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการพัฒนาภูมิภาค ทางเลือกแรก ในการควบคุมโรคพืชในหลากหลายแม่พิมพ์สีเทา คือ การใช้สารเคมีแม้ว่าพิษของพวกเขาในสภาพแวดล้อมที่ได้รับเอกสารอย่างกว้างขวาง ( adesemoye และ kloepper , 2009 ) ดังนั้น ทางชีวภาพควบคุมเชื้อราก่อโรคของเชื้อจุลินทรีย์ ตัวแทนจะปรากฏขึ้นเพื่อเป็นตัวเลือกที่ดี เป็น รอง สร้างความเสียหายต่อสิ่งแวดล้อมสามารถเป็น null หรือน้อยที่สุดนอกจากประโยชน์ของสามารถส่งออกสินค้าต่างประเทศ โดยไม่มีข้อ จำกัด ( เมื่อเทียบกับการใช้สารเคมี ) โชคดีที่ความพยายามในการแยกลักษณะตัวแทนและไบโอคอนโทรลภายนอก อย่างต่อเนื่องในงานวิจัยมากมายทั่วโลก ( เซลิน et al . , 2010 , yanes et al . , 2012 , GUI á AZ ú et al . , 2013 , lagzian et al . , 2013 และ 2014 Kakar et al . , ) ในบางกรณีตัวแทนไบโอคอนโทรลอาจปัจจุบันกว้างกันต่อเชื้อโรคพืช ในขณะที่คนอื่น ๆได้ผลยับยั้งเชื้อโรคที่เฉพาะเจาะจงหรือเฉพาะด้านสิ่งแวดล้อม หรือสภาพดินและภูมิภาค . ตัวแปรทั้งหมดเหล่านี้ยังคงถูกสอบสวนด้วยพื้นฐานและ / หรือการวิจัยประยุกต์เพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดในฟิลด์ ( Singh et al . ,

) )