The direct evidence has three main

The direct evidence has three main parts. First, the crisis hit only countries that were in a
vulnerable position, i.e. with high levels of short-term foreign debt relative to short-term foreign
assets. No emerging market with low levels of short-term debt relative to reserves was hit, even
those with high levels of corruption and weak banking systems. Second, the crisis hit several
countries with widely varying economic structures and fundamentals within a relatively short
period of time. Korea and Indonesia had relatively little in common at the time of the crisis,
except the levels of short-term debt and a common geographical region. Third, the crisis eased up
after about one year, even though several fundamental conditions (e.g., corporate and bank
financial health) were not significantly improved. The most striking example is Indonesia, where
the rupiah appreciated substantially between mid-July and the end of October, starting only weeks
after the chaos surrounding the resignation of Suharto. This can hardly be interpreted as a return
of investor confidence, since most investors are even more uncertain about Indonesia=s future in
the wake of Suharto=s downfall, and the ensuing political and social instability. The easing of the
crisis reflects, in our interpretation, the end of the short-term outflows of capital. As debts were
repaid, rescheduled, or defaulted upon, there was little foreign capital left to flee. As the net
capital outflows subsided, the intense pressure on the exchange rate ended, and the overshooting
caused by financial panic was reversed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลักฐานโดยตรงมี 3 ส่วนหลัก ครั้งแรก วิกฤตตีเฉพาะประเทศที่อยู่ในการเปราะบางตำแหน่ง เช่นมีระดับสูงของหนี้ระยะสั้นต่างประเทศเทียบกับระยะสั้นต่างประเทศสินทรัพย์ ตลาดไม่เกิดระดับต่ำของหนี้ระยะสั้นเมื่อเทียบกับทุนสำรองถูกตี แม้แต่ผู้มีระดับสูงของความเสียหายและระบบการเงินที่อ่อนแอ สอง ตีวิกฤตหลายประเทศที่ มีแตกต่างกันอย่างกว้างขวางโครงสร้างทางเศรษฐกิจและพื้นฐานภายในค่อนข้างสั้นรอบระยะเวลา เกาหลีและอินโดนีเซียมีค่อนข้างน้อยที่เหมือนกันในขณะวิกฤตยกเว้นระดับหนี้ระยะสั้นและทั่วภูมิภาค ที่สาม บรรเทาวิกฤตค่าหลังจากประมาณหนึ่งปี แม้ว่าเงื่อนไขพื้นฐานหลายประการ (เช่น บริษัท และธนาคารสุขภาพทางการเงิน) มีการปรับปรุงที่ไม่มาก ตัวอย่างที่โดดเด่นที่สุดคือ อินโดนีเซีย ที่rupiah ที่นิยมมากระหว่างกลางเดือนกรกฎาคม และสิ้นสุดเดือนตุลาคม เริ่มต้นสัปดาห์เท่านั้นหลังจากความวุ่นวายรอบการลาออกของซู นี้สามารถแทบจะตีความเป็นการส่งคืนความเชื่อมั่นของนักลงทุน เนื่องจากนักลงทุนส่วนใหญ่ไม่แน่ใจยิ่งอินโดนีเซีย = s อนาคตปลุกของซู =หายนะ s และขาดเสถียรภาพการเมือง และสังคมเพราะการ ผ่อนคลายของการวิกฤตสะท้อน ในการตีความของเรา จุดสิ้นสุดของกระแสระยะสั้นของทุน เป็นหนี้ได้แสดงว่าไม่มีเงินทุนต่างชาติน้อยซ้ายหนีบางส่วน จัดกำหนดการใหม่ หรือค่าเริ่มต้นเมื่อ เป็นสุทธิกระแสทุน subsided ความดันอัตราแลกเปลี่ยนที่สิ้นสุด และ overshooting ที่รุนแรงเกิดจากการตื่นตระหนกทางการเงินกลับรายการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลักฐานโดยตรงมีสามส่วนหลัก ครั้งแรกวิกฤตตีประเทศเดียวที่อยู่ในตำแหน่งที่เปราะบางเช่นมีระดับสูงของประเทศระยะสั้นหนี้ต่างประเทศเมื่อเทียบกับระยะสั้นต่างประเทศสินทรัพย์ ไม่มีตลาดเกิดใหม่ที่มีระดับต่ำของหนี้ระยะสั้นเมื่อเทียบกับเงินสำรองถูกตีแม้ผู้ที่มีระดับสูงของการทุจริตและระบบการธนาคารที่อ่อนแอ ประการที่สองวิกฤตตีหลายประเทศที่มีโครงสร้างทางเศรษฐกิจที่แตกต่างกันอย่างกว้างขวางและปัจจัยพื้นฐานภายในที่ค่อนข้างสั้นระยะเวลา เกาหลีและอินโดนีเซียมีค่อนข้างน้อยในการร่วมกันในช่วงเวลาของวิกฤตยกเว้นระดับของหนี้ระยะสั้นและพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ที่พบบ่อย ประการที่สามวิกฤตปลดเปลื้องขึ้นหลังจากนั้นประมาณหนึ่งปีแม้ว่าเงื่อนไขพื้นฐานหลาย(เช่นองค์กรและธนาคารสุขภาพทางการเงิน) ที่ไม่ได้มีความหมายดี ตัวอย่างที่โดดเด่นที่สุดคืออินโดนีเซียที่รูเปียห์แข็งค่าขึ้นอย่างมีนัยสำคัญระหว่างกลางเดือนกรกฎาคมและปลายเดือนตุลาคมที่เริ่มต้นเพียงไม่กี่สัปดาห์หลังจากความวุ่นวายรอบการลาออกของซูฮาร์โตที่ นี้แทบจะไม่สามารถตีความได้ว่าผลตอบแทนของการเชื่อมั่นนักลงทุนเนื่องจากนักลงทุนส่วนใหญ่จะได้มีความไม่แน่นอนเกี่ยวกับอินโดนีเซีย = อนาคตในการปลุกของการล่มสลายของซูฮาร์โต= และต่อมาความไม่แน่นอนทางการเมืองและสังคม การผ่อนคลายของวิกฤตสะท้อนให้เห็นถึงการตีความของเราในตอนท้ายของการไหลออกระยะสั้นของเงินทุน ในฐานะที่เป็นหนี้ที่ได้รับการชำระคืนนัดหรือผิดนัดเมื่อมีเงินทุนต่างประเทศที่เหลือเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะหลบหนี ในฐานะที่เป็นสุทธิเงินทุนไหลออกลดลงที่ความกดดันจากอัตราแลกเปลี่ยนที่สิ้นสุดและ overshooting ที่เกิดจากความตื่นตระหนกทางการเงินเป็นตรงกันข้าม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลักฐานโดยตรงมี 3 ส่วนหลัก ก่อนเกิดวิกฤตเพียงประเทศที่อ่อนแอใน
ตำแหน่ง เช่น กับระดับสูงของหนี้ต่างประเทศระยะสั้นเมื่อเทียบกับสินทรัพย์ต่างประเทศ
ระยะสั้น ไม่มีตลาดเกิดใหม่ที่มีระดับต่ำของตราสารหนี้ระยะสั้นเมื่อเทียบกับสำรองถูกตีแม้แต่
ผู้ที่มีระดับสูงของการทุจริตและระบบธนาคารอ่อนแอ วินาทีวิกฤตตีหลาย
ประเทศที่มีโครงสร้างทางเศรษฐกิจที่แตกต่างกันอย่างกว้างขวางและพื้นฐานภายในระยะเวลาอันสั้น
ของเวลา เกาหลีและอินโดนีเซีย มีค่อนข้างน้อยในการร่วมกันในเวลาของวิกฤต
นอกจากระดับของหนี้ระยะสั้นและทั่วไปทางภูมิศาสตร์ภูมิภาค สามวิกฤติเลิก
หลังจากที่ประมาณหนึ่งปี ถึงแม้ว่าเงื่อนไขพื้นฐานหลาย ๆ ( เช่น บริษัท และธนาคาร
สุขภาพทางการเงิน ) ไม่ได้ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ ตัวอย่างที่โดดเด่นที่สุด คือ อินโดนีเซีย ที่
รูเปียห์ชื่นชมอย่างมากระหว่างกลางเดือนกรกฎาคมและสิ้นสุดเดือนตุลาคม เริ่มสัปดาห์
หลังจากความวุ่นวายรอบข้างการลาออกของซูฮาร์โต้ . นี้จะถูกตีความว่าเป็นการกลับมา
ของความเชื่อมั่นของนักลงทุน เนื่องจากนักลงทุนส่วนใหญ่จะยิ่งความไม่แน่นอนเกี่ยวกับอนาคตของอินโดนีเซียใน
=การตื่นของซูฮาร์โต = s ความหายนะ และความสัมพันธ์ทางสังคมและการเมืองที่ไร้ บรรเทา
วิกฤตสะท้อนในการตีความของเรา ปลายไหลเข้าระยะสั้นของเงินทุน เป็นหนี้อยู่
ตอบแทน เลื่อน หรือผิดนัด เมื่อมีทุนต่างชาติเหลือน้อยที่จะหนี เป็นเงินทุนไหลออกสุทธิ
ลดลง ความดันที่รุนแรงในอัตราแลกเปลี่ยนและแหก
สิ้นสุดเกิดจากความตื่นตระหนกทางการเงินกลับ