Burmese Days is George Orwell's fir

Burmese Days is George Orwell's first novel, and a searing critique of British imperialism. It is notable for deriving its plot and themes from the events of Orwell's own life.

In 1922 Orwell traveled to Burma to become an English police officer. He chose Burma because he had familial relations there, and remained until 1927 when he retired from the Imperial Police to become a writer. Orwell experienced a great deal of resentment from the natives due to the growing nationalist sentiment, and details some of that in the novel. He later said that "the landscapes of Burma, which, when I was among them, so appalled me as to assume the quality of nightmare, afterward stayed so hauntingly in my mind that I was obliged to write a novel about them to get rid of them." Orwell's last station was Katha, which was the inspiration for the fictional Kyauktada. Small incidents within the novel were culled from Orwell's own Burmese days; like the situation with Ellis and the native boys in the jungle, a young Burmese boy jostled Orwell on a train and Orwell became furious and almost hit him with his cane. There is also anecdotal evidence that Orwell may have visited brothels in Burma.

Orwell wrote a few pieces about a character named John Flory, who would become the protagonist in Burmese Days, in the late 1920s. He was bolstered by the success of Down and Out in Paris and London (1933) and began to write Burmese Days while living in Paris. His publisher of Down and Out, Victor Gollancz, was nervous to publish the new work for fear of libel. Harpers in the United States agreed to publish it in 1934, and Gollancz finally came around in 1935, after stipulating that Orwell had to state that it was not based on real people. After this background check was completed, Gollancz brought the novel out on June 24th, 1935.

There was some criticism among English readers and critics, especially those who had spent time in Burma. A letter of Orwell's from 1946 was defensive: "I dare say it's unfair in some ways and inaccurate in some details, but much of it is simply reporting what I have seen." In America reviews were mixed. Cyril Connolly, once a friend of Orwell's, wrote a favorable review (the men renewed their friendship after this), noting, "Burmese Days is an admirable novel. It is a crisp, fierce, and almost boisterous attack on the Anglo-Indian. The author loves Burma, he goes to great length to describe the vices of the Burmese and the horror of the climate, but he loves it..." Others, like the reviewer for the New York Herald Tribune Books page, wrote of the " ghastly vulgarity of the third-rate characters."

Modern critics also hold mixed views, with Frederick Karl writing that it has "conflicts sufficiently dramatized to raise social protest to literature" and "as Orwell recognized in writing this novel, tragedy must be conceived in individual and not social terms"; however, Terry Eagleton says that it is not as potent of a critique on imperialism as it should have been, for it is less about critiquing imperialism than "an exploration of private guilt, incommunicable loneliness, and a loss of identity".

The book is certainly not as popular as Orwell's 1984 and Animal Farm, but it is still read in some college courses, especially alongside Joseph Conrad's Heart of Darkness and E.M. Forster's A Passage to India.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันพม่าคือจอร์จนวนิยายเรื่องแรกของเวลล์และวิจารณ์ searing ของจักรวรรดินิยมอังกฤษ มันเป็นเรื่องน่าทึ่งสำหรับ deriving พล็อตและรูปแบบของมันมาจากเหตุการณ์ในชีวิตของตัวเองเวลล์. ใน 1922 เวลล์ได้เดินทางไปยังประเทศพม่าจะกลายเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจอังกฤษ เขาเลือกที่พม่าเพราะเขามีความสัมพันธ์ในครอบครัวมีและยังคงอยู่จนถึง 1927 เมื่อเขาเกษียณจากอิมพีเรียลตำรวจที่จะกลายเป็นนักเขียน เวลล์ที่มีประสบการณ์การจัดการที่ดีของความไม่พอใจจากชาวบ้านเนื่องจากความเชื่อมั่นของต่างชาติที่เพิ่มขึ้นและรายละเอียดบางอย่างที่อยู่ในนิยาย หลังจากนั้นเขาก็กล่าวว่า "ภูมิทัศน์ของประเทศพม่าซึ่งเมื่อผมอยู่ในหมู่พวกเขาจึงตกใจฉันเป็นจะถือว่าคุณภาพของฝันร้ายหลังจากนั้นเพื่อให้ได้ดังใจอยู่ในใจของฉันที่ฉันถูกบังคับให้เขียนนวนิยายเกี่ยวกับพวกเขาที่จะกำจัด พวกเขา. " สถานีสุดท้ายของเวลล์เป็นกะทะซึ่งเป็นแรงบันดาลใจสำหรับสวม Kyauktada เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นขนาดเล็กที่อยู่ในนวนิยายเรื่องนี้ถูกคัดมาจากพม่าวันเวลล์ของตัวเอง; เหมือนสถานการณ์ที่มีเอลลิสและเด็กชายพื้นเมืองในป่าเป็นเด็กหนุ่มชาวพม่ากระแทกเวลล์บนรถไฟและเวลล์กลายเป็นโกรธและเกือบจะตีเขาด้วยไม้เท้า นอกจากนี้ยังมีหลักฐานว่าเวลล์อาจจะได้เยี่ยมชมซ่องในพม่า. เวลล์เขียนไม่กี่ชิ้นที่เกี่ยวกับตัวละครที่ชื่อจอห์นฟลอที่จะกลายเป็นตัวเอกในวันพม่าในปลายปี ค.ศ. 1920 เขาได้รับการหนุนจากความสำเร็จของลงและออกในกรุงปารีสและลอนดอน (1933) และเริ่มที่จะเขียนวันพม่าขณะที่อาศัยอยู่ในกรุงปารีส สำนักพิมพ์ของเขาลงและออกวิคเตอร์ Gollancz เป็นประสาทที่จะเผยแพร่งานใหม่เพราะกลัวการกลั่นแกล้ง เปอร์สในประเทศสหรัฐอเมริกาตกลงที่จะเผยแพร่ในปี 1934 และในที่สุดก็มา Gollancz รอบในปี 1935 หลังจากที่เงื่อนไขที่ว่าเวลล์ได้ที่จะกล่าวว่ามันก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับคนจริง หลังจากการตรวจสอบพื้นหลังนี้เสร็จสมบูรณ์ Gollancz นำนวนิยายเรื่องนี้ออกมาในวันที่ 24 มิถุนายน 1935 มีบางคนวิจารณ์ในหมู่ผู้อ่านภาษาอังกฤษและนักวิจารณ์โดยเฉพาะผู้ที่ได้ใช้เวลาอยู่ในประเทศพม่าเป็น ตัวอักษรของเวลล์จาก 1946 คือการป้องกัน "ผมกล้าที่จะบอกว่ามันไม่เป็นธรรมในบางวิธีและไม่ถูกต้องในรายละเอียดบางอย่าง แต่มากของมันเป็นเพียงการรายงานสิ่งที่ฉันได้เห็น." ในความคิดเห็นของอเมริกาถูกผสม ไซริลคอนเนลลี่เมื่อเพื่อนคนหนึ่งของเวลล์เขียนทบทวน (ชายต่ออายุมิตรภาพของพวกเขาหลังจากนี้) สังเกต "วันพม่าเป็นนวนิยายเรื่องที่น่าชื่นชม. เป็นกรอบที่รุนแรงและการโจมตีอาสาสมัครเกือบแองโกลอินเดีย ผู้เขียนรักพม่าเขาจะไปกับความยาวที่ดีในการอธิบายถึงความชั่วร้ายของชาวพม่าและความกลัวของสภาพภูมิอากาศ แต่เขารักมัน ... "อื่น ๆ เช่นนักวิจารณ์นิวยอร์กเฮรัลด์ทริบูนหน้าหนังสือเขียนของ" หยาบคายน่ากลัวของตัวละครที่สามอัตรา. " ปัจจุบันนักวิจารณ์ยังมีมุมมองที่ผสมกับคาร์ลเฟรดเดอริเขียนว่ามันมี "ความขัดแย้งละครพอที่จะยกระดับการประท้วงทางสังคมวรรณกรรม" และ "เวลล์เป็นที่รับรู้ในการเขียนนิยายเรื่องนี้โศกนาฏกรรมต้องได้รับการปฏิสนธิในครรภ์ เงื่อนไขของแต่ละบุคคลและสังคมไม่ได้ "; แต่เทอร์รี่ Eagleton บอกว่ามันไม่ได้เป็นอย่างที่มีศักยภาพของการวิจารณ์ในลัทธิจักรวรรดินิยมที่มันควรจะได้รับมันเป็นน้อยเกี่ยวกับ critiquing จักรวรรดินิยมกว่า "การตรวจสอบข้อเท็จจริงของความผิดส่วนตัวเหงาติดต่อกันไม่ได้และการสูญเสียตัวตน." หนังสือเล่มนี้เป็น แน่นอนไม่เป็นที่นิยมเป็นเวลล์ปี 1984 และฟาร์มสัตว์ แต่มันคือการอ่านยังคงอยู่ในหลักสูตรวิทยาลัยโดยเฉพาะอย่างยิ่งพร้อมกับหัวใจของโจเซฟคอนราดแห่งความมืดและอีเอ็มฟอสเตอร์ของทางอินเดีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พม่าวันคือนวนิยายเรื่องแรกของ จอร์จ ออร์เวลล์ และวิจารณ์ searing ของจักรวรรดินิยมอังกฤษ มันเป็นที่น่าทึ่งสำหรับอนุพันธ์ของโครงเรื่องและรูปแบบจากเหตุการณ์ของออร์เวลล์ของชีวิต

ใน 1922 ออร์เวลล์เดินทางไปพม่าเพื่อกลายเป็นตำรวจภาษาอังกฤษ เขาเลือกเพราะเขามีความสัมพันธ์ ทางพม่า และยังคงอยู่จนถึง 1927 เมื่อเขาเกษียณจากตำรวจหลวง ไปเป็นนักเขียนออร์เวลล์ประสบการณ์การจัดการที่ดีของความแค้นจากชาวพื้นเมืองเนื่องจากการเพิ่มขึ้นความเชื่อมั่นชาตินิยม และรายละเอียดบางอย่างในนิยาย หลังจากนั้นเขากล่าวว่า " ภูมิทัศน์ของพม่า ซึ่งเมื่อฉันอยู่ในหมู่พวกเขา ดังนั้นตกใจผมถือว่าคุณภาพของฝันร้าย หลังจากนั้นจึงได้ดังใจอยู่ในใจของฉันที่ฉันต้องเขียนนวนิยายเกี่ยวกับพวกเขาเพื่อกำจัดของพวกเขา" สถานีสุดท้าย ออร์เวลล์เป็นคาถาซึ่งเป็นแรงบันดาลใจสำหรับ kyauktada สมมุติ . เหตุการณ์เล็ก ๆภายในนวนิยายถูกเลือกสรรจาก Orwell ของพม่าวัน เหมือนสถานการณ์กับเอลลิสและเด็กชายพื้นเมืองในป่า เด็กหนุ่มชาวพม่า jostled ออร์เวลล์บนรถไฟและ Orwell ก็โกรธมากและเกือบจะตีเขาด้วยไม้เรียวของเขา .นอกจากนี้ยังมีหลักฐานว่า Orwell อาจไปเยี่ยมซ่องพม่า

ออร์เวลล์เขียนไม่กี่ชิ้นเกี่ยวกับตัวละคร ที่ชื่อ จอห์น ฟลอรี่ ใครจะกลายเป็นตัวเอกในพม่าวัน ในช่วงปี ค.ศ. 1920 เขาเป็น bolstered โดยความสำเร็จในปารีสและลอนดอนและ ( 1933 ) และเริ่มที่จะเขียน พม่า วันในขณะที่อาศัยอยู่ในปารีส เขาเผยแพร่ และ วิคเตอร์ gollancz , ,ตื่นเต้นที่จะประกาศงานใหม่สำหรับความกลัวของการหมิ่นประมาท ฮาร์เปอร์ในสหรัฐอเมริกาตกลงที่จะเผยแพร่ใน 1934 และ gollancz จนได้ในรอบปี 1935 หลังจากระบุว่า Orwell มีสถานะที่ไม่ใช่บนพื้นฐานของประชาชนที่แท้จริง หลังจากตรวจสอบประวัติเสร็จ gollancz นำนวนิยายออกวันที่ 24 มิถุนายน 2478 .

มีการวิพากษ์วิจารณ์ในหมู่ผู้อ่านและนักวิจารณ์ภาษาอังกฤษโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ได้ใช้เวลาในพม่า หนังสือของ Orwell จาก 2489 ถูกรับ " ผมกล้าพูดว่ามันไม่ยุติธรรมในบางวิธีที่แม่นยำในรายละเอียดบางอย่าง แต่มากของมันเป็นเพียงการรายงานสิ่งที่ฉันได้เห็น . " อเมริกาเป็นแบบผสม ไซริลคอนเนลลี่ เมื่อเพื่อนของออร์เวลล์ , เขียนรีวิวที่ดี ( คนต่ออายุมิตรภาพของพวกเขา จาก นี้ , noting ," พม่าวันเป็นนวนิยายที่น่าชื่นชม มันเป็นกรอบ ดุร้ายและโจมตีเกือบจะอึกทึกในอังกฤษอินเดีย ผู้เขียนรักพม่า เขาไปที่ความยาวที่ดีในการอธิบายถึงความชั่วร้ายของชาวพม่า และความน่ากลัวของบรรยากาศ แต่เขาชอบมัน . . . . . . . " คนอื่น ชอบทานสำหรับนิวยอร์กไทม์สหนังสือหน้าเขียนของ " ความหยาบคายที่น่ากลัวของอัตราที่สามตัวละคร

"นักวิจารณ์สมัยใหม่ยังถือมุมมองที่หลากหลายกับเฟรเดอริคคาร์ลเขียนว่ามันมี " ความขัดแย้งพอสมควร dramatized ยกประท้วงสังคมวรรณกรรม " และ " ตามที่ Orwell ยอมรับในการเขียนนิยายเรื่องนี้ เศร้า ต้องคิดในแง่ไม่บุคคลและสังคม อย่างไรก็ตาม เทอร์รี่ อีเกิลเติ้น บอกว่ามันไม่ได้เป็นร้ายแรงของผู้วิจารณ์ที่เป็นจักรวรรดินิยม มันควรได้รับมันน้อยเกี่ยวกับ critiquing จักรวรรดินิยม " การสำรวจความผิดส่วนบุคคลซึ่งไม่สามารถสื่อสารกับผู้อื่น ความเหงา และการสูญเสียเอกลักษณ์ของ "

หนังสือเล่มนี้อย่างแน่นอนไม่เป็นที่นิยมเป็นออร์เวลล์ของ 1984 และ ฟาร์มสัตว์ แต่ก็ยังอ่านได้ในบางหลักสูตรที่วิทยาลัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับหัวใจของโจเซฟ คอนราด แห่งความมืด และ ทีเอ็ม เดินทางไปอินเดีย