Damn. This is gonna be a bitch to g

Damn. This is gonna be a bitch to get home with."

You wrapped your fingers around your swollen right ankle and gave a rough squeeze, hissing at the dizzying pain that spawned from the simple action.

"What did you do that made it end up like this?" asked your friend Ryouta, cocking his head.

"Ah…"You began, sheepishly. "I kinda…sprained it…while racing Okosan earlier."

Ryouta gave you a look.

"Honestly, (Y/n), you need to take better care of yourself!"

"Hmm…what's' this I hear about someone with a sprained ankle?"

You both glanced up. It seemed your teacher, Mr. Nanaki, had decided to rouse himself from one of his daily mid-lesson naps to inquire about your situation.

"Ah, it's really nothing, Mr. Nanaki~!" You said, waving him off.

Mr. Nanaki fluttered up to perch atop the desk[1], and get a better look at your ankle, which you had propped up on your chair while you stood next to it.

"Not bad? (Y/n)…honestly…"

You sighed. "Alright, Mr. Nanaki, I get it. It's really bad."

Ryouta fluffed up his feathers slightly[2], looking at you with visible concern.

"How're you gonna get home when you can barely walk?" he asked. You shrugged.

"I'unno."

"Why not take a trip to the infirmary?" suggested Mr. Nanaki.

You turned your head to him so fast you nearly got whiplash.

"I beg your pardon."

"Well, if you got it braced properly, I'm sure you'd be able to make it back home…" said your teacher, starting to sway in his spot. It appeared he be experiencing another narcoleptic fit very soon.

"With all due respect, Mr. Nanaki, have you lost your mind?!"

No response.

You stared at your teacher. He had snuggled himself down, head tucked into the little tan-colored shawl he always wore around his neck.

"He's lost his mind. And he's fallen asleep."

"Actually, (Y/n)…" Ryouta began.

You turned to him, slowly, eyes wide and brows furrowed. "Not…Ryouta, no."

"But if you don't get it braced, it might only get worse!"

"But I don't wanna go see the creepy doctor!"

"Tell you what, if you go, I'll wait outside of the infirmary for you until you come out, then we can go home together!"

You blinked, considering the suggestion, before drawing yourself up close to your good friend to look him in the eye. The two of you were nose to beak.

"Do you swear it?" you asked, voice low and dangerous.

"Y-yes! I promise I'll wait!" said Ryouta, looking more than just a little nervous under your gaze.

You pulled back, satisfied with his answer. "Fine. I'll go get it braced. But you better wait for me."

And with that, the two of you stood, and made your sluggish way to the infirmary. Ryouta would've let you lean on him, if he wasn't so sure he would end up crushed if he did.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไอ้ นี้เป็นไปได้บ้าไปบ้านด้วยกัน"คุณนิ้วรอบ ๆ ข้อเท้าขวาของคุณบวม และให้บีบหยาบ มีที่เจ็บระหว่างที่เกิดจากการกระทำอย่าง"ไม่ได้คุณทำอะไรที่ทำให้มันลงเอยเช่นนี้" ถามเพื่อน Ryouta, cocking หัวของเขา"อา..."คุณ เจื่อนเริ่ม" ฉัน...เคล็ด it...while แข่ง Okosan ก่อนหน้านี้ "Ryouta ให้ดู"สุจริตอย่าง, (Y/n), คุณต้องใช้เวลาดูแลตัวเองดีกว่า""อืมม...อะไรของ ' นี้ฉันได้ยินเกี่ยวกับบุคคลที่มีข้อเท้า sprained ? "คุณทั้งสอง glanced ค่า ดูเหมือนอาจารย์ นาย Nanaki ได้ตัดสินใจที่จะปลุกตัวเองจาก naps กลางบทเรียนของเขาทุกวันเพื่อสอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์ของคุณอย่างใดอย่างหนึ่ง"อา เป็นอะไร นาย Nanaki ~ ! " คุณกล่าว โบกเขาปิดนาย Nanaki fluttered ได้ปลากะพงบนยอดโต๊ะ [1], และดูดีกว่าที่ข้อเท้าของคุณ ที่คุณได้ propped ขึ้นบนเก้าอี้ของคุณขณะที่คุณยืนอยู่ด้านข้าง นั้น"ดี (Y/n)...honestly..."คุณถอนหายใจ "ครับ นาย Nanaki ฉันได้รับมัน ได้ดีจริงๆ" Ryouta เรียบขึ้นเมื่อวันขนของเขาเล็กน้อย [2], มองที่คุณ มีคือการ"ว่าคุณกำลังจะได้รับบ้านเวลาแทบไม่สามารถเดิน" เขาถาม คุณยักไหล่"I'unno""ทำไมไม่ไปเที่ยว infirmary " แนะนำนาย Nanakiคุณเปิดหัวของเขาอย่างรวดเร็วเกือบรึ whiplash"ผมขอโทษ""ดี ถ้าคุณมีมันชุ่มชื้นอย่างเหมาะสม ฉันแน่ใจว่า คุณจะสามารถทำให้มันกลับบ้าน..." กล่าวว่า อาจารย์ เริ่มเอนเอียงในจุดของเขา ปรากฏเขาจะประสบอีก narcoleptic พอดีเร็ว ๆ นี้"ด้วยทั้งหมดครบกำหนด respect นาย Nanaki มีคุณแพ้ใจ!"ตอบไม่คุณจ้องไปที่อาจารย์ เขามีติดตัวเองลง หัวหน้าห้องเป็นคลุมไหล่สีตาลน้อยที่เขาสวมรอบคอของเขาเสมอ"เขาได้สูญเสียจิตใจของเขา และวาร์ปได้หลับ""จริง, (Y/n)..." Ryouta เริ่มคุณเปิดเขา ช้า กว้างตา แล้วผู้ชมที่ furrowed "ไม่... Ryouta ไม่ ""แต่ถ้าคุณไม่ได้รับมันชุ่มชื้น มันอาจเท่าทรุด""แต่ฉันไม่ต้องการไปดูหมอน่าขนลุก""บอกอะไร ถ้าคุณไป ฉันจะรอนอก infirmary ที่คุณออก มา แล้วเราได้กลับบ้านกัน"คุณคันนั้นกะพริบ พิจารณาข้อเสนอแนะ ก่อนที่จะวาดตัวเองใกล้กับเพื่อนดีมองเขาตา คุณสองมีจะงอยปากจมูก"ทำคุณสาบานมัน" ถามคุณ เสียงต่ำ และอันตรายหรือไม่"วายใช่ ฉันสัญญาว่า ฉันจะรอ "กล่าว Ryouta มองมากกว่าเพียงเล็กน้อยประสาทภายใต้สายตาของคุณคุณพับ พอใจกับคำตอบของเขา "ดี ฉันจะไปให้มันชุ่มชื้น แต่คุณรอฉัน"และที่ คุณสองยืน และทำของคุณไป infirmary ซบเซา Ryouta จะได้ให้คุณเอนเขา ถ้าเขาไม่แน่ใจดังนั้น เขาจะจบลงบดถ้าเขาไม่ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประณาม. นี้จะเป็นสุนัขที่จะได้รับบ้านที่มี. "คุณห่อนิ้วมือของคุณไปรอบๆ ข้อเท้าขวาของคุณบวมและให้บีบหยาบเปล่งเสียงดังกล่าวที่มีอาการปวด dizzying ที่เกิดจากการกระทำที่เรียบง่าย." สิ่งที่คุณได้ทำเช่นนั้นทำให้มันจบลงเช่น นี้หรือไม่? "ถามเพื่อนของคุณ Ryouta, ง้างหัวของเขา." อ่า ... "คุณเริ่มเจื่อน." ฉันนะ ... เคล็ดมัน ... ในขณะที่แข่ง Okosan ก่อนหน้านี้. "Ryouta ให้คุณดู." สุจริต (Y / n), คุณ จะต้องดูแลที่ดีของตัวเอง! "" อืม ... สิ่งที่ 'นี้ฉันได้ยินเกี่ยวกับคนที่มีข้อเท้าแพลง? "คุณทั้งสองมองขึ้น. มันดูเหมือนครูของคุณนายนานากิได้ตัดสินใจที่จะปลุกตัวเองจากการเป็นหนึ่งในช่วงกลางประจำวันของเขา งีบ -lesson เพื่อสอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์ของคุณ. "อาก็ไม่มีอะไรจริงๆนายนานากิ ~!" คุณบอกว่าโบกเขาออก. นายนานากิเบาโผบินขึ้นไปเกาะอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือ [1] และได้รับดูดีกว่าที่คุณ ข้อเท้าที่คุณได้ propped ขึ้นบนเก้าอี้ของคุณในขณะที่คุณยืนอยู่ถัดไป. "ไม่ดี? (ใช่ / n) ... ตรงไปตรงมา ... "คุณถอนหายใจ." เอาล่ะนายนานากิ, ฉันได้รับมัน มันไม่ดีจริงๆ. "Ryouta พองขนขึ้นเล็กน้อย [2], มองหาที่คุณสามารถมองเห็นได้ด้วยความห่วงใย." How're คุณจะได้รับที่บ้านเมื่อคุณแทบจะไม่สามารถเดินไป? "เขาถาม. คุณยักไหล่." I'unno. "" ทำไมไม่ใช้การเดินทางไปยังโรงพยาบาลหรือไม่ "นายแนะนำนานากิ. คุณหันหัวของคุณกับเขาอย่างรวดเร็วคุณเกือบได้ whiplash." ฉันขอโทษ. "" ดีถ้าคุณได้รับมันยันถูกต้องฉันแน่ใจว่าคุณ ต้องการจะสามารถที่จะทำให้มันกลับบ้าน ... "กล่าวว่าครูของคุณเริ่มต้นที่จะแกว่งไปแกว่งมาอยู่ในจุดของเขา. มันดูเหมือนเขาจะประสบพอดี narcoleptic อีกในเร็ว ๆ นี้." ด้วยความเคารพจากทุกนายนานากิได้คุณสูญเสียความคิดของคุณ ?! "ไม่มีการตอบสนอง. คุณจ้องมองมาที่อาจารย์ของคุณ. เขาซุกตัวเองลงหัวซุกเข้าไปในผ้าคลุมไหล่สีน้ำตาลสีเล็ก ๆ น้อย ๆ เขามักจะสวมรอบคอของเขา." เขาสูญเสียความคิดของเขา และเขาก็ผล็อยหลับไป. "" จริงๆแล้ว (ใช่ / n) ... "Ryouta เริ่ม. คุณหันไปเขาช้าตากว้างและคิ้วขมวด." ไม่ ... Ryouta, no. "" แต่ถ้าคุณไม่ได้รับมันค้ำยัน ก็อาจได้รับเลว! "" แต่ฉันไม่ต้องการที่จะไปพบแพทย์ที่น่าขนลุก! "" บอกคุณว่าถ้าคุณไปฉันจะรออยู่ข้างนอกของโรงพยาบาลสำหรับคุณจนกว่าคุณจะออกมาแล้วเราสามารถไป ที่บ้านด้วยกัน! "คุณกระพริบตาพิจารณาข้อเสนอแนะก่อนที่จะวาดภาพตัวเองขึ้นใกล้กับเพื่อนที่ดีของคุณที่จะมองเข้าไปในดวงตา. คุณสองคนมีจมูกปาก." คุณสาบานหรือไม่ "คุณถามเสียงต่ำและเป็นอันตราย . "Y-ใช่! ฉันสัญญาว่าฉันจะรอ! "กล่าวว่า Ryouta มองมากกว่าเพียงเล็กน้อยประสาทภายใต้สายตาของคุณ. คุณดึงกลับพอใจกับคำตอบของเขา." วิจิตร ฉันจะไปรับมันค้ำยัน แต่คุณดีกว่ารอให้ฉัน. "และด้วยที่คุณสองคนยืนอยู่และทำทางซบเซาของคุณไปยังโรงพยาบาล. Ryouta จะได้ช่วยให้คุณสามารถพึ่งพาเขาถ้าเขาไม่ได้เป็นเพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะจบลงถ้าบด เขาทำ.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บ้าเอ้ย นี่จะเป็นลูกหมากลับบ้านด้วย "

เธอตัดนิ้วของคุณรอบ ๆข้อเท้าขวาบวมและให้บีบขรุขระ ดังที่ตื่นตาตื่นใจ ความเจ็บปวดที่เกิดจากการกระทำง่ายๆ

" คุณทำอะไรที่ทำให้เป็นแบบนี้ ? " ถาม เรียวตะ เพื่อนของคุณ เอียงหัว

" เอ่อ . . . . . . . " เธอเริ่มแหย " ฉัน . . . . . . . เคล็ด . . . ในขณะที่แข่ง "

okosan ก่อนหน้านี้เรียวตะให้ฟังนะ คุณ

" จริงๆ ( y / n ) , คุณจะต้องดูแลที่ดีของตัวคุณเอง !

" อืม . . . อะไรคือ ' นี้ฉันได้ยินเกี่ยวกับคนที่มีข้อเท้าเคล็ด ? เก็บกวาดเก็บกวาดจากเจ็ดไลท์เซเบอร์ . ดูเหมือนอาจารย์ของคุณ คุณ nanaki , ได้ตัดสินใจที่จะกระตุ้นตัวเองจากหนึ่งของเขาทุกวัน กลางบทเรียนงีบเพื่อสอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์ของคุณ .

" ไม่มีอะไรหรอก นาย nanaki ~ ! " คุณบอกว่า โบกมือ เขาปิด

คุณnanaki หวั่นไหวขึ้นเกาะบนโต๊ะ [ 1 ] และได้รับดีกว่าดูที่ข้อเท้าของคุณ ซึ่งคุณได้ propped ขึ้นบนเก้าอี้ของคุณในขณะที่คุณยืนอยู่ข้างๆ

" ไม่แย่เหรอ ? ( y / n ) พูดตรงๆ . . . . . . . . . . "

เธอถอนหายใจ " . เอาล่ะ คุณ nanaki ฉันได้รับมัน มันแย่จริงๆ "

เรียวตะฟูขึ้นขนเล็กน้อย [ 2 ] มองเธอเห็นความห่วงใย

" นายจะกลับบ้านเมื่อไหร่ เธอแทบจะเดิน ? เขาถามนายยัก

" i'unno "

" ทำไมไม่ไปห้องพยาบาล " ? แนะนำให้คุณ nanaki

คุณหันหัวเขาอย่างรวดเร็วเธอเกือบถูก whiplash

" ว่าไงนะครับ "

" ถ้าคุณได้มันจึงถูกต้อง ฉันแน่ใจว่าคุณจะสามารถที่จะทำให้มันกลับมา . . . . . . . " กล่าวว่าครูเริ่มแกว่งในจุดของเขา . ดูเหมือนว่าเขาจะประสบกับอีก narcoleptic พอดีเร็วๆ นี้

" ด้วยความเคารพนาย nanaki คุณบ้าไปแล้วหรือ "

ไม่ตอบสนอง .

คุณจ้องหน้าครู เขาสนุก ตัวลง หัวซุกเข้าไปในน้อยตันสีผ้าคลุมไหล่ เขามักจะสวมรอบคอของเขา . . . . . .

" เขาเสียสติไปแล้ว เขาหลับอยู่น่ะ "

" จริงๆ ( y / n ) . . . . . . . " เรียวตะเริ่ม

คุณหันไปหาเขาช้าๆ ดวงตาที่เบิกกว้าง และคิ้วมีรอยย่น . ไม่ . . . . . . . เรียวตะ . . "

" แต่ถ้าคุณไม่ทำให้มันชุ่มชื้น ,มันอาจจะทำให้เลวร้ายลงไปอีก ! "

" แต่ผมไม่อยากไปเห็นหมอน่าขนลุก !

" บอกคุณว่า ถ้าคุณไป ฉันจะคอยอยู่ด้านนอกของห้องพยาบาลสำหรับคุณจนกว่าคุณจะมา แล้วเราจะได้กลับบ้านด้วยกัน "

คุณกระพริบตา พิจารณาข้อเสนอแนะก่อนที่จะวาดรูปตัวเองใกล้ชิดกับเพื่อนของคุณที่จะมองหน้าเขา คุณสองคน จมูกกับปาก

" คุณสาบานได้มั้ย ? " จากเกมออนไลน์เสียงต่ำและอันตราย

" ชะ . . ใช่ ข้าสัญญา ข้าจะรอ " กล่าวว่า เรียวตะมองมากกว่าแค่ประหม่าเล็กน้อยในสายตาของคุณ .

คุณดึงกลับพอใจกับคำตอบของเขา ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันไปเอามาให้ชุ่มชื้น . แต่เธอต้องรอฉัน . . . "

แล้วคุณสองคนยืนอยู่ และทำวิธีของคุณซบเซาไปห้องพยาบาล เรียวตะจะได้แจ้งให้คุณพึ่งพาเขาอยู่ he wasn ที่จะบริการคุณทันที end up crushed อยู่ภูเก็ต .