Golden snails are now considered as

Golden snails are now considered as pests in ricefields. DA-FAO (1989) recommends
some physical, mechanical, and biological measures to control snails. However, snail infestation
still poses a threat to rice farmers.
Enough snails are available in ricefields only during the rainy season. But there are other
sources, like rivers. Only existing sources must be tapped. The culture and mass production
of golden snails to be used as shrimp feed must not be encouraged, otherwise the problem
of infestation will never be solved. Feeding snails to shrimps may not be a long-term
solution, but meantime the farmers can use these pests while seeking for more efficient
eradication techniques. Collection of snails can be an additional or alternative livelihood
for rice farmers or fisherfolk, and also employ out-of-school youth. Since insecticides are
applied to ricefields, studies should be done to determine the safest time to collect the snails.
In conclusion, feeding P. monodon with golden snails and either cassava or maize
increases shrimp production, improves the size-frequency distribution of the harvest, and
is more profitable than using maize or snails alone.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หอยทองจะถือเป็นศัตรูพืชในไรซ์ฟิลด์ แนะนำดา-FAO (1989)บางอย่างทางกายภาพ เครื่องจักรกล และชีวภาพมาตรการควบคุมหอย อย่างไรก็ตาม ทำลายหอยทากยัง ทำเป็นภัยคุกคามต่อข้าวเกษตรกรพอหอยมีไรซ์ฟิลด์เฉพาะช่วงฤดูฝน แต่มีอีกแหล่งที่มา เช่นแม่น้ำ ต้องได้รับทาบทามแหล่งเดียวที่มีอยู่ วัฒนธรรมและการผลิตของหอยทองที่จะใช้เป็นกุ้ง อาหารต้องไม่สนับสนุนให้ หรือปัญหาของรบกวนจะไม่สามารถแก้ไข อาหารหอยกุ้งอาจเป็นระยะยาวแก้ปัญหา แต่บัดนั้นเกษตรกรสามารถใช้ศัตรูพืชเหล่านี้ขณะออกกำลังเพิ่มเติมมีประสิทธิภาพเทคนิคการขจัดการ คอลเลกชันของหอยสามารถดำรงชีวิตที่เพิ่มเติม หรือทดแทนข้าวเกษตรกร หรือ fisherfolk และยังว่าจ้างออกของโรงเรียนเยาวชน เนื่องจากเป็นยาฆ่าแมลงใช้ไรซ์ฟิลด์ การศึกษาควรทำการกำหนดเวลาการรวบรวมหอยปลอดภัยที่สุดอาหารเบียดเบียน P. monodon ด้วยหอยทอง และมันสำปะหลัง หรือข้าวโพดผลิตกุ้งเพิ่มขึ้น เพิ่มการกระจายขนาดความถี่ของการเก็บเกี่ยว และจะมีกำไรมากขึ้นมากกว่าการใช้ข้าวโพดหรือหอยเพียงอย่างเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หอยทากโกลเด้นได้รับการพิจารณาในขณะนี้เป็นศัตรูพืชใน Ricefields DA-FAO (1989)
แนะนำมาตรการบางอย่างทางกายภาพทางกลและชีวภาพในการควบคุมหอยทาก
แต่การทำลายหอยทากยังคงเป็นภัยคุกคามต่อเกษตรกรข้าว.
หอยพอมีอยู่ใน Ricefields เฉพาะในช่วงฤดูฝน แต่ก็ยังมีคนอื่น ๆ
แหล่งที่มาเหมือนแม่น้ำ เฉพาะแหล่งที่มีอยู่จะต้องได้รับการทาบทาม วัฒนธรรมและการผลิตมวลของหอยทากทองที่จะนำมาใช้เป็นอาหารกุ้งจะต้องไม่ได้รับการสนับสนุนมิฉะนั้นปัญหาของการรบกวนจะไม่ได้รับการแก้ไข การให้อาหารกุ้งหอยทากจะไม่อาจจะเป็นในระยะยาวการแก้ปัญหาแต่ขณะเดียวกันเกษตรกรสามารถใช้ศัตรูพืชเหล่านี้ในขณะที่มองหาประสิทธิภาพมากขึ้นเทคนิคการกำจัด คอลเลกชันของหอยทากสามารถทำมาหากินเพิ่มเติมหรือทางเลือกสำหรับเกษตรกรผู้ปลูกข้าวหรือชาวประมงและยังจ้างออกจากโรงเรียนเยาวชน เนื่องจากยาฆ่าแมลงจะถูกนำไปใช้กับ Ricefields การศึกษาควรจะทำเพื่อกำหนดเวลาที่ปลอดภัยที่สุดในการเก็บรวบรวมหอยทาก. สรุปได้ว่าการให้อาหารกุ้งกุลาดำที่มีหอยทากสีทองและทั้งมันสำปะหลังข้าวโพดเลี้ยงสัตว์หรือเพิ่มการผลิตกุ้งช่วยเพิ่มการกระจายขนาดความถี่ของการเก็บเกี่ยว, และมีผลกำไรมากขึ้นกว่าการใช้ข้าวโพดหรือหอยทากเพียงอย่างเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หอยทากทองตอนนี้ถือว่าศัตรู 0.147 . da-fao ( 1989 ) แนะนำ
บางทางกายภาพ ทางกล และมาตรการทางชีวภาพเพื่อควบคุมหอยทาก อย่างไรก็ตาม หอยทากระบาด
ยังคงคุกคามกับชาวนา
หอยทากเพียงพอมีอยู่ใน 0.147 เฉพาะในช่วงฤดูฝน แต่ มีอีก
แหล่งที่มา เหมือนแม่น้ำ เพียงแหล่งที่มีอยู่ต้องถูกดักฟังวัฒนธรรมและ
การผลิตมวลของหอยทอง เพื่อใช้เป็นอาหารกุ้งต้องไม่ถูกใจ มิฉะนั้นปัญหา
ของการรบกวนจะไม่เคยได้รับการแก้ไข กินหอยกุ้งอาจจะแก้ปัญหาระยะยาว
แต่ในระหว่างนี้เกษตรกรสามารถใช้ศัตรูพืชเหล่านี้ในขณะที่การแสวงหาเทคนิคการกำจัดมีประสิทธิภาพ
เพิ่มเติม คอลเลกชันของหอยทากสามารถเพิ่มเติมหรือทดแทน
.สำหรับชาวนาหรือประมงพื้นบ้าน และยังจ้างเยาวชนนอกโรงเรียน เนื่องจากแมลงเป็น
ใช้ 0.147 การศึกษาควรจะกระทำเพื่อกำหนดเวลาที่ปลอดภัยเก็บหอยทาก .
สรุป การเลี้ยงกุ้งกุลาดำกับหอยทากทองและทั้งมันสำปะหลัง หรือข้าวโพด
เพิ่มการผลิตกุ้ง เพิ่มขนาดความถี่ของการเก็บเกี่ยวและ
เป็นประโยชน์มากขึ้นกว่าการใช้ข้าวโพดหรือหอยทากคนเดียว