There are really no words to descri

There are really no words to describe my closeness with my mother. I know this because the slow, agonizing decline of the disease forces even the most optimistic and hopeful to think about and plan for this day. And as such, you start thinking about what you might say during a time like this. And after unsuccessfully putting pen to paper several times, I realized that there really are no words.

There are only feelings, indescribable feelings. Feelings that make my heart burst and my whole being melt. Because my mother was my insides. She is my insides. My guts. My confidence. My bravery and my strength. My sensitivity, my compassion, my loyalty and even my laughter.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จริง ๆ มีคำอธิบายความใกล้เคียงของฉันกับแม่ไม่ ฉันรู้ว่านี้เนื่องจากการลดลงช้า เจ็บของโรคบังคับแม้สุดในเชิงบวก และมีความหวังคิด และวางแผนสำหรับวันนี้ และดัง คุณเริ่มคิดเกี่ยวกับสิ่งที่คุณอาจพูดว่า ในเวลาเช่นนี้ และหลังจากประสบความสำเร็จปากกากับกระดาษหลายครั้ง ฉันรู้ว่า จริง ๆ ยังไม่มีคำมีเพียงความรู้สึก ความรู้สึกยาก ความรู้สึกที่ทำให้ระเบิดหัวใจของฉันและของฉันทั้งหมดที่กำลังละลาย เนื่องจากแม่ของฉันเป็นของฉัน insides เธอเป็นของฉัน insides กึ๋นของฉัน ความเชื่อมั่นของฉัน ความกล้าหาญของฉันและความแข็งแรงของฉัน ความไวของฉัน คุณค่าของฉัน สมาชิกของฉัน และแม้แต่เสียงหัวเราะของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีจริงๆไม่มีคำที่จะอธิบายความใกล้ชิดของฉันกับแม่ของฉัน ฉันรู้ว่านี้เพราะช้าลดลงทนทุกข์ทรมานของกองกำลังโรคแม้ในแง่ดีที่สุดและมีความหวังที่จะคิดเกี่ยวกับการและวางแผนสำหรับวันนี้ และเป็นเช่นนี้คุณเริ่มคิดเกี่ยวกับสิ่งที่คุณอาจจะบอกว่าในช่วงเวลาเช่นนี้ และหลังจากที่ประสบความสำเร็จในการวางปากกากับกระดาษหลายครั้งฉันตระหนักว่ามีจริงๆไม่มีคำ. มีความรู้สึกเพียง แต่เป็นความรู้สึกสุดจะพรรณนา ความรู้สึกที่ทำให้หัวใจของฉันออกมาละลายและความเป็นอยู่ทั้งหมดของฉัน เพราะแม่ของฉันเป็นของฉันข้าง เธอเป็นของฉันข้าง ความกล้าของฉัน ความเชื่อมั่นของฉัน ความกล้าหาญและความแข็งแรงของฉันของฉัน ความไวของฉันความเห็นอกเห็นใจของฉันความจงรักภักดีของฉันและแม้กระทั่งเสียงหัวเราะของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีไม่มีคำที่จะอธิบายความใกล้ชิดของฉันกับแม่ของฉัน ผมรู้ เพราะว่าช้า ปฏิเสธที่เจ็บปวดของโรคแรงแม้แต่ในแง่ดีที่สุด ความหวัง และคิด และวางแผนสำหรับวันนี้ และเป็นเช่นที่คุณเริ่มคิดเกี่ยวกับสิ่งที่คุณจะพูดในเวลาแบบนี้ และหลังจากไม่สำเร็จวางปากกากับกระดาษ หลายๆ ครั้ง ฉันตระหนักว่า จริง ๆ มีไม่มีคำ

มีเพียงความรู้สึก ความรู้สึกสุดที่จะบรรยาย ความรู้สึกที่ทำให้ระเบิดหัวใจของฉันและทั้งหมดของฉันถูกละลาย เพราะแม่ฉันอยู่ข้างใน เธออยู่ข้างใน ความกล้าของฉัน ความเชื่อมั่นของฉัน ความกล้าหาญและความแข็งแกร่งของฉันของฉัน ของฉันความไว ความเมตตาของฉัน ความจงรักภักดี และแม้แต่เสียงหัวเราะของฉัน