AAIW in the South Pacific Ocean is

AAIW in the South Pacific Ocean is supplied from
two different sources with slightly different minimum salinities
(Tomczak and Godfrey, 2003). The two AAIW varieties
meet in the New Zealand region, which leads to water movement
at 700–1100m depth across strong salinity gradients
(Fig. 5) in the western South Pacific.
In contrast, the eastern South Pacific is characterized by
the spreading of a single AAIW variety from its formation
region near southern Chile to the tropics. In the south this
creates a strong meridional salinity minimum gradient and a
“shadow zone” in the tropics, where the salinity minimum is
not always well defined.
Another reason for elevated standard deviations in the
WOA-derived time series could be the data distribution in the
World Ocean Data Base (WOD01: Conkright et al., 2001).
Salinity data are far less numerous than temperature data.
Large differences in the number of observations in neighbouring
cells, or different bias towards different seasons, can
potentially lead to differently weighted means that can result
in unrealistic salinity gradients. Strong seasonal affects at
the depth of AAIW are unlikely, but data density decreases
rapidly with depth, and means from sparse data can produce
distortions of the field.
To identify possible effects of varying data density the
WOA data distribution for the 1000m depth level in the
South Pacific was investigated. Figure 6 shows some

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

AAIW
ในมหาสมุทรแปซิฟิกใต้จะมาจากสองแหล่งที่มาที่แตกต่างกันที่มีแตกต่างกันเล็กน้อยความเค็มต่ำสุด
(Tomczak และก็อดฟรีย์, 2003) ทั้งสองสายพันธุ์ AAIW
ตอบสนองความต้องการในภูมิภาคนิวซีแลนด์ซึ่งนำไปสู่การเคลื่อนที่ของน้ำที่ระดับความลึกทั่ว 700-1100m ไล่ระดับความเค็มที่แข็งแกร่ง (รูปที่. 5) ในภาคตะวันตกเฉียงใต้ของมหาสมุทรแปซิฟิก. ในทางตรงกันข้ามภาคตะวันออกของแปซิฟิกใต้เป็นลักษณะการแพร่กระจายของหลากหลาย AAIW เดียวจากการก่อตัวของภูมิภาคที่อยู่ใกล้ทางตอนใต้ของชิลีไปยังเขตร้อน ในภาคใต้นี้สร้างความเค็มเที่ยงแข็งแกร่งลาดต่ำสุดและ"เขตเงา" ในเขตร้อนที่ต่ำสุดเค็มคือไม่เคยกำหนดไว้อย่างดี. เหตุผลในการเบี่ยงเบนมาตรฐานสูงในอีกอนุกรมเวลา WOA ที่ได้มาอาจจะมีการกระจายข้อมูล โลกมหาสมุทรฐานข้อมูล. (WOD01. Conkright, et al, 2001) ข้อมูลความเค็มอยู่ห่างไกลน้อยจำนวนมากกว่าข้อมูลอุณหภูมิ. แตกต่างกันมากในจำนวนของการสังเกตในประเทศเพื่อนบ้านเซลล์หรืออคติที่แตกต่างกันต่อฤดูกาลที่แตกต่างกันสามารถที่อาจนำไปสู่การถ่วงน้ำหนักที่แตกต่างกันหมายความว่าจะส่งผลในการไล่ระดับสีเค็มไม่สมจริง ที่แข็งแกร่งส่งผลกระทบต่อฤดูกาลที่ความลึกของ AAIW ไม่น่า แต่ความหนาแน่นของข้อมูลจะลดลงอย่างรวดเร็วมีความลึกและหมายความว่าจากข้อมูลที่เบาบางสามารถผลิตการบิดเบือนของสนาม. ระบุผลกระทบที่เป็นไปได้ที่แตกต่างกันความหนาแน่นของข้อมูลการกระจายข้อมูล WOA ระดับความลึก 1000m ใน แปซิฟิกใต้ถูกตรวจสอบ รูปที่ 6 แสดงให้เห็นบางส่วน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

aaiw ในมหาสมุทรแปซิฟิคใต้ ที่มาจากสองแหล่งที่แตกต่างกันมีแตกต่างกันเล็กน้อย

( tomczak ความเค็มต่ำสุด และ Godfrey , 2003 ) สอง aaiw พันธุ์
พบกันในนิวซีแลนด์ ภูมิภาค ซึ่งจะนำไปสู่การเคลื่อนไหวน้ำ
ที่ 700 – 1100m ลึกผ่านที่แข็งแกร่งและการไล่สี
( รูปที่ 5 ) ในแถบแปซิฟิกใต้ .
ส่วนภาคตะวันออกในแปซิฟิกใต้เป็นลักษณะ
การกระจายของความหลากหลายของรูปแบบเดียว aaiw
เขตใกล้ภาคใต้ชิลี เขตร้อน ในภาคใต้นี้
สร้างแข็งแรง meridional ความเค็มต่ำสุดที่ลาดและ
" เขตเงา " ในเขตร้อนที่ความเค็มต่ำสุดคือไม่เสมอ

ไว้อย่างดี อีกเหตุผลหนึ่งที่ยกระดับมาตรฐานการเบี่ยงเบนใน
อ่ะได้มาอนุกรมเวลาอาจจะมีการกระจายข้อมูลใน
ข้อมูลฐานมหาสมุทรโลก ( wod01 : conkright et al . , 2001 ) .
ข้อมูลความเค็มอยู่ไกลมากน้อยกว่าข้อมูลอุณหภูมิ
ความแตกต่างขนาดใหญ่ในจํานวนสังเกต
เซลล์เพื่อนบ้าน หรือต่างมีอคติต่อฤดูกาลต่าง ๆ ก็อาจนำไปสู่น้ำหนักหมายความว่าแตกต่าง

ในความเค็มที่ได้ผลสมจริง การไล่ระดับสี . ฤดูกาลมีผลต่อแรงที่
aaiw ไม่น่าจะลึก ,แต่ลดความหนาแน่นของข้อมูล
อย่างรวดเร็วกับความลึกและความหมายจากข้อมูลเบาบางสามารถผลิต
บิดเบือนไปจากสนาม
ระบุผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงข้อมูลความหนาแน่น
อ่ะการกระจายข้อมูลสำหรับ 1000M ความลึกระดับใน
แปซิฟิกใต้ถูกตรวจสอบ รูปที่ 6 แสดงให้เห็นบาง