My third command to the Winged Monk

My third command to the Winged Monkeys," said Glinda, "shall be to carry you to your forest. Then, having used up the powers of the Golden Cap, I shall give it to the King of the Monkeys, that he and his band may thereafter be free for evermore."
The Scarecrow and the Tin Woodman and the Lion now thanked the Good Witch earnestly for her kindness; and Dorothy exclaimed:
"You are certainly as good as you are beautiful! But you have not yet told me how to get back to Kansas."
"Your Silver Shoes will carry you over the desert," replied Glinda. "If you had known their power you could have gone back to your Aunt Em the very first day you came to this country."
"But then I should not have had my wonderful brains!" cried the Scarecrow. "I might have passed my whole life in the farmer's cornfield."
"And I should not have had my lovely heart," said the Tin Woodman. "I might have stood and rusted in the forest till the end of the world."
"And I should have lived a coward forever," declared the Lion, "and no beast in all the forest would have had a good word to say to me."
"This is all true," said Dorothy, "and I am glad I was of use to these good friends. But now that each of them has had what he most desired, and each is happy in having a kingdom to rule besides, I think I should like to go back to Kansas."
"The Silver Shoes," said the Good Witch, "have wonderful powers. And one of the most curious things about them is that they can carry you to any place in the world in three steps, and each step will be made in the wink of an eye. All you have to do is to knock the heels together three times and command the shoes to carry you wherever you wish to go."
"If that is so," said the child joyfully, "I will ask them to carry me back to Kansas at once."
She threw her arms around the Lion's neck and kissed him, patting his big head tenderly. Then she kissed the Tin Woodman, who was weeping in a way most dangerous to his joints. But she hugged the soft, stuffed body of the Scarecrow in her arms instead of kissing his painted face, and found she was crying herself at this sorrowful parting from her loving comrades.
Glinda the Good stepped down from her ruby throne to give the little girl a good-bye kiss, and Dorothy thanked her for all the kindness she had shown to her friends and herself.
Dorothy now took Toto up solemnly in her arms, and having said one last good-bye she clapped the heels of her shoes together three times, saying:
"Take me home to Aunt Em!"
Instantly she was whirling through the air, so swiftly that all she could see or feel was the wind whistling past her ears.
The Silver Shoes took but three steps, and then she stopped so suddenly that she rolled over upon the grass several times before she knew where she was.
At length, however, she sat up and looked about her.
"Good gracious!" she cried.
For she was sitting on the broad Kansas prairie, and just before her was the new farmhouse Uncle Henry built after the cyclone had carried away the old one. Uncle Henry was milking the cows in the barnyard, and Toto had jumped out of her arms and was running toward the barn, barking furiously.
Dorothy stood up and found she was in her stocking-feet. For the Silver Shoes had fallen off in her flight through the air, and were lost forever in the desert.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กล่าวว่า คำสั่งของฉันสามกับลิงปีก Glinda "จะได้เพื่อ ดำเนินคุณของป่า แล้ว มีใช้อำนาจของหมวกทอง ฉันจะมอบให้แก่พญาลิง ที่เขาและวงของเขาหลังจากนั้นอาจฟรีตลอดการ"
หุ่นไล่กา และวู้ ดแมนดีบุก และสิงโตตอนนี้ขอบคุณแม่มดดีจริงจังสำหรับเมตตาเธอ และทางหลุดรอดโดโรธี:
"คุณมีแน่นอนเป็นดีจะได้สวยงาม แต่คุณไม่ได้บอกวิธีการกลับไปแคนซัส"
"รองเท้าเงินจะดำเนินการคุณมากกว่าทะเลทราย ตอบกลับ Glinda "ถ้าคุณมีอำนาจ คุณสามารถไปกลับ Em ของคุณป้าวันแรกที่คุณมาถึงประเทศนี้"
"แล้ว ผม ก็จะไม่มีสมองของฉันอัศจรรย์" หุ่นไล่กาที่ร้อง "ฉันอาจผ่านชีวิตทั้งในชาวจักรยาน"
"และฉันจะไม่มีหัวใจน่ารัก กล่าวว่า วู้ดแมนดีบุก "ฉันอาจได้ยืน และ rusted ในป่าจนถึงจุดสิ้นสุดของโลก"
"และผมจะมีอยู่หน้าตัวเมียตลอด ประกาศสิงโต "และไม่มีสัตว์ป่าทั้งหมดจะมีคำพูดที่ดีพูดกับผม"
"นี้เป็นความจริงทั้งหมด กล่าวว่า โดโรธี "และฉันดีใจที่ผมใช้เพื่อนเหล่านี้ดีขึ้น แต่ที่แต่ละของพวกเขามีอะไรเขามากที่สุดที่ต้องการ และแต่ละมีความสุขมีราชอาณาจักรปกครองนอกจากนี้ ฉันคิดว่า ฉันควรต้องย้อนกลับไปยังแคนซัส"
"เงินรองเท้า กล่าวว่า แม่มดดี "ได้อำนาจมหัศจรรย์ และหนึ่งในสิ่งที่อยากรู้อยากเห็นมากที่สุดเกี่ยวกับพวกเขาว่า พวกเขาสามารถดำเนินคุณไปสถานที่ใด ๆ ในโลกในสามขั้นตอน และแต่ละขั้นตอนจะทำวิคโฮสเทตา ทั้งหมดที่คุณต้องทำคือเคาะส้นเท้ากันสามครั้ง และคำสั่งรองเท้าเพื่อคุณทุกที่ที่คุณต้องการไป"
"ว่าที่นั้น กล่าวว่า เด็ก joyfully "ฉันจะ ขอให้พกพาฉันกลับไปแคนซัสครั้ง "
เธอโยนแขนรอบคอของสิงโต และรั้งเขา patting หัวใหญ่ละม่อม แล้ว เธอรั้งวู้ดแมนดีบุก ที่ได้ร้องไห้แบบสุดอันตรายต่อข้อต่อของเขา แต่เธอ hugged อ่อน เนื้อยัดไส้ของหุ่นไล่กาในอ้อมแขนของเธอแทนที่จะจูบเขาทาสีหน้า และพบเธอได้ร้องไห้ตัวเองที่นี้อวยอกตรมจากเธอรักสหาย
Glinda ดีที่ก้าวลงจากบัลลังก์ทับทิมเธอให้ลูกสาวจูบลา และโดโรธีขอบคุณเธอสำหรับบุญที่เธอได้แสดงกับเพื่อนของเธอและตัวเธอเอง
โดโรธีตอนนี้เอา Toto ค่าเคร่งขรึมในอ้อมแขนของเธอ และต้องบอกลาหนึ่งสุดท้ายเธอปรบมือเพื่อเรียกส้นรองเท้ากันสามครั้ง พูดว่า:
"ไปฉันบ้านป้าเอ็ม"
ทันทีเธอถูก whirling ผ่านอากาศ ดังนั้นอย่างรวดเร็วว่า ทั้งหมดที่เธอเห็นหรือรู้สึกถูกวิสท์ลิงลมผ่านหูของเธอ
รองเท้าเงินเอาแต่ขั้นตอนที่สาม และจากนั้น เธอหยุดทันใดนั้นที่เธอสะสมเมื่อหญ้าหลายครั้งก่อนที่เธอรู้ว่าการที่เธอ
ยาว ไร เธอนั่งขึ้น และดูเกี่ยวกับ her.
"ดีเมตตา" เธอร้อง
เธอนั่งอยู่บนทุ่งหญ้าแคนซัสกว้าง และก่อนเธอ ถูกคุณภาพใหม่ลุงเฮนรีสร้างขึ้นหลังจากพายุไซโคลนได้เพลินเก่า ลุงเฮนรีถูกรีดนมวัวในลานยุ้งข้าว และ Toto มีไปจากเธอ และถูกเรียกใช้ไปยังยุ้งข้าว เก้งอย่างดุเดือดนั้น
โดโรธียืนขึ้น และพบเธอในมิติเท้าของเธอ สำหรับรองเท้าเงินมีหลุมปิดเธอบินผ่านอากาศ และได้หายไปตลอดกาลในทะเลทราย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 ของฉันสั่งให้ลิงติดปีก " ทีเดียว " จะนำคุณไปยังป่าของคุณ แล้วมีการใช้อำนาจของหมวกทอง ผมจะมอบมันให้กับราชาลิง ที่เขาและวงดนตรีของเขาอาจจะหลังจากนั้นได้ฟรีตลอดไป "
หุ่นไล่กา ชายตัด ไม้ดีบุก และสิงโต ตอนนี้ขอบคุณแม่มดอย่างจริงจังเพื่อให้เธอเมตตาและโดโรธีอุทาน :
;" คุณช่างเป็นดีคุณมีความสวยงาม ! แต่คุณ ยัง ไม่ ได้ บอก ฉัน กลับ ไปแคนซัส . "
" รองเท้าเงินของเธอ จะพาเธอข้ามทะเลทราย ไป ' ' กลินดาตอบ " ถ้าคุณ อำนาจมันมาก่อน เธอคง กลับ ไปหาป้าเอ็มตั้งแต่วันแรกที่เธอมาถึงประเทศนี้ "
" แต่ฉันก็คงไม่มีทางได้มันสมองมหัศจรรย์ของฉัน ร้องไห้หุ่นไล่กา" ผมอาจได้ผ่านชีวิตในไร่ข้าวโพดของเกษตรกร "
" และฉันก็ไม่ควรมีหัวใจน่ารัก”ชายตัดไม้ดีบุก " ฉันอาจต้องยืน และขึ้นสนิมอยู่ในป่าจนกระทั่งสิ้นโลก "
" และฉันควรจะอยู่อย่างขี้ขลาดตลอดไป " ประกาศสิงโต " และไม่มีสัตว์ ในป่า ทั้งหมด จะเป็นคำที่ดีที่จะพูดกับฉัน "
" ทั้งหมดนี้เป็นความจริง , ”โดโรธีพูด" และฉันก็ดีใจที่เป็นประโยชน์ กับ เพื่อน ที่ดีเหล่านี้ แต่ตอนนี้ แต่ละของพวกเขามีสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุด และแต่ละคนก็มีความสุขที่ได้มีอาณาจักรปกครอง ฉันคิดว่าฉัน จะ กลับ ไปแคนซัส . "
" รองเท้าเงินกล่าวว่า " แม่มด " มีพลังวิเศษ และสิ่งที่น่าประหลาดที่สุดเกี่ยวกับพวกเขาคือ ว่า พวกเขาสามารถนำคุณไปยังสถานที่ใด ๆในโลก ใน 3 ขั้นตอนและแต่ละขั้นตอนจะถูกสร้างขึ้นในพริบตา ทั้งหมดที่คุณต้องทำคือการเคาะส้นเท้าด้วยกัน 3 ครั้ง และสั่งรองเท้าพาคุณไปทุกที่ที่คุณต้องการไป "
" ถ้าเป็นอย่างนั้น " เด็กคนนั้นพูดอย่างร่าเริง " ผมจะขอ ให้มันพาฉัน กลับ ไปแคนซัสทันที "
เธอเหวี่ยงแขนรอบคอของ สิงโตและจูบเขา ตบหัวอันใหญ่ของมันอย่างแผ่วเบา แล้วเธอ ก็จูบชายตัดไม้ดีบุกใครเคยร้องไห้ในวิธีที่อันตรายที่สุดต่อข้อต่อของตน แต่เธอกอดนุ่มยัดร่างของหุ่นไล่กาในอ้อมแขนแทนการจูบของเขา วาดใบหน้า และก็พบว่า เธอกำลังร้องไห้เสียใจที่ต้องจากเพื่อนที่รักของเธอ
สิ่งที่ดีก้าวลงมาจากบัลลังก์ทับทิมของเธอให้สาวน้อยลาก่อนจูบโดโรธีขอบคุณเธอสำหรับทุกน้ำใจที่เธอได้แสดงต่อเพื่อนๆของเธอและตัวเธอเอง
โดโรธีก็อุ้มโตโต้ไว้ในอ้อมแขนและเมื่อกล่าวอำลาเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่เธอตบมือส้นของรองเท้าด้วยกัน 3 ครั้ง พูด :
" พาฉันกลับไปหาป้าเอ็ม !
ทันที เธอขว้างผ่านอากาศอย่างรวดเร็วว่าทั้งหมดที่เธอได้เห็น หรือรู้สึกถูกลมหวีดหวือผ่านหู
รองเท้าเงินไปเพียงสามก้าวและเมื่อเธอหยุดลงอย่างกะทันหัน เธอกลิ้งไปบนหญ้าหลายครั้งก่อนที่เธอจะรู้ว่าเธออยู่ไหน
ในที่สุด อย่างไรก็ตาม เธอลุกขึ้นนั่งและมองเกี่ยวกับเธอ .
" ตายแล้ว ! " เธอร้องไห้
สําหรับเธอนั่งอยู่กลางทุ่งใหญ่ในแคนซัสและก่อนที่เธอมีบ้านฟาร์มหลังใหม่ของลุงเฮนรีซึ่งสร้างขึ้นภายหลังพายุไซโคลนได้หอบ เก่า ไปลุงเฮนรีกำลังรีดนมวัวอยู่ที่ลานหน้าโรงนาและโตโต้ก็กระโดดออกจากแขนเธอวิ่งไปยังโรงนา เห่าอย่างร่าเริง
โดโรธียืนขึ้นและพบว่าเธออยู่ในเท้าถุงน่องของเธอ สำหรับรองเท้า เงิน หลุดไปตอนที่เธอบินผ่านอากาศและหายไปในทะเลทรายชั่วกาลนาน .