Resilience and vulnerability, as we

Resilience and vulnerability, as well as the related
concepts of adaptation and transformation, are
central concepts in highly influential but somewhat
different ways of framing our analyses of socialecological
change and the challenges of
sustainability (MA 2005, Janssen and Ostrom 2006,
IPCC 2007, Jäger et al. 2007, Schneider et al. 2007).
Although these four concepts are related, in this
paper, we focus in particular on resilience and
vulnerability. Our underlying hypothesis is that a
number of fundamental linkages and complementarities
exist between the two approaches, but that they have
been kept artificially separate by conceptual
constructs, scientific traditions, and lack of
interaction between the two academic communities
involved. Considering the urgency of the challenges
posed by environmental change, we no longer have
the luxury of pursuing purely curiosity-driven
conceptual advances in the study of common
problems along parallel tracks. While still
acknowledging the value of multiple perspectives,
to address pressing real world problems we need to
be better at identifying convergence, seeking
collaboration to advance integrated socialecological
knowledge, and building on the strengths
from different fields.
To further such convergence, it is imperative that
scholars critically reflect on the core concepts
involved, as well as on the ways to use them and the
toolkits they derive from them, to ascertain their
appropriateness in explaining and addressing the
issues at hand. This paper seeks to advance that goal.
The authors argue that, taken singly, each approach
and each research community has so far fallen short
of meeting the needs of sustainable development,
and although interest is rising in policy they remain
largely disconnected from practice. This is
evidenced by the continued lack of integration of
resilience and vulnerability assessment methods
and insights into major national and international
policy and planning initiatives, beyond isolated

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความยืดหยุ่น และช่องโหว่ รวมทั้งที่เกี่ยวข้องมีแนวคิดของการปรับตัวและการเปลี่ยนแปลงแนวคิดกลางในอิทธิพลสูงแต่ค่อนข้างวิธีต่าง ๆ กรอบการวิเคราะห์ของเรา socialecologicalเปลี่ยนแปลงและความท้าทายของความยั่งยืน (MA 2005 แจนส์ และ Ostrom 2006ทาง IPCC ที่ 2007, Jäger et al. 2007, Schneider et al. 2007)แม้ว่าแนวคิดเหล่านี้สี่เกี่ยวข้อง ในที่นี้กระดาษ เรามุ่งเน้นเฉพาะความยืดหยุ่น และช่องโหว่นี้ สมมติฐานพื้นฐานของเราคือการจำนวนเชื่อมโยงพื้นฐานและ complementaritiesมีอยู่ระหว่างสองวิธี แต่ที่จะมีการเก็บแยกเทียม โดยแนวคิดโครงสร้าง วิทยาศาสตร์ และประเพณีของการโต้ตอบระหว่างศึกษาที่เกี่ยวข้อง พิจารณาความเร่งด่วนของความท้าทายเกิดจากการเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อม ไม่มีการใฝ่หาแท้อยากขับแนวคิดความก้าวหน้าในการศึกษาทั่วไปปัญหาตลอดขนาน ในขณะที่ยังคงยอมรับค่าของหลายมุมมองการแก้ปัญหาจริงเราจำเป็นต้องกดสามารถระบุบรรจบกัน ค้นหาทำงานร่วมกันเพื่อความก้าวหน้ารวม socialecologicalความรู้ และอาคารบนจุดแข็งจากเขตข้อมูลที่แตกต่างกันการเพิ่มเติมเช่นบรรจบกัน มันเป็นความจำเป็นที่นักวิชาการวิกฤตสะท้อนให้เห็นถึงแนวคิดหลักเกี่ยวข้อง เช่นเดียวตามวิธีการใช้ และการแหล่งที่จะสืบทอดมาจากพวกเขา เพื่อให้แน่ใจของพวกเขาเหมาะสมอธิบาย และจัดการกับการปัญหาที่มือ เอกสารนี้มุ่งเป้าหมายที่ก้าวหน้าผู้เขียนยืนยันว่า ถ่ายเดี่ยว แต่ละวิธีและแต่ละชุมชนวิจัยจนได้ลดลงสั้นการประชุมความต้องการของการพัฒนาอย่างยั่งยืนและแม้ว่าดอกเบี้ยจะเพิ่มขึ้นในนโยบาย ที่พวกเขายังคงอยู่ส่วนใหญ่การเชื่อมต่อจากการปฏิบัติ นี้เป็นโดยการบูรณาการของขาดอย่างต่อเนื่องวิธีการประเมินความยืดหยุ่นและช่องโหว่และข้อมูลเชิงลึกในหลัก และนานาชาตินโยบายและแผน โครงการหนึ่ง ๆ เกิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความยืดหยุ่นและความเสี่ยงเช่นเดียวกับการที่เกี่ยวข้องกับ
แนวความคิดของการปรับตัวและการเปลี่ยนแปลงเป็น
แนวคิดสำคัญในการมีอิทธิพลอย่างมาก แต่ค่อนข้าง
วิธีที่แตกต่างกันของกรอบการวิเคราะห์ socialecological ของเรา
การเปลี่ยนแปลงและความท้าทายของ
การพัฒนาอย่างยั่งยืน (MA 2005 Janssen และ Ostrom 2006
IPCC 2007 Jäger et al. 2007 ชไนเดอ et al. 2007).
ถึงแม้ว่าเหล่านี้สี่แนวคิดที่เกี่ยวข้องในการนี้
กระดาษเรามุ่งเน้นเฉพาะในความยืดหยุ่นและ
ช่องโหว่ สมมติฐานพื้นฐานของเราคือว่า
จำนวนของการเชื่อมโยงพื้นฐานและ complementarities
อยู่ระหว่างทั้งสองวิธี แต่ที่พวกเขาได้
รับการเก็บแยกไว้ต่างหากเทียมโดยแนวคิด
สร้างประเพณีทางวิทยาศาสตร์และการขาดการ
ปฏิสัมพันธ์ระหว่างคนสองกลุ่มนักวิชาการ
ที่เกี่ยวข้อง พิจารณาความเร่งด่วนของความท้าทายที่
เกิดจากการเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อม, เราไม่ได้มี
ความหรูหราของการใฝ่หาอย่างหมดจดอยากรู้อยากเห็นที่ขับเคลื่อนด้วย
ความก้าวหน้าทางความคิดในการศึกษาร่วมกัน
แก้ปัญหาไปตามรางคู่ขนาน ขณะที่ยังคง
ยอมรับคุณค่าของหลายมุมมองที่
ไปยังที่อยู่การกดปัญหาโลกแห่งความจริงที่เราต้อง
จะดีกว่าที่ระบุบรรจบกันที่กำลังมองหา
การทำงานร่วมกันเพื่อความก้าวหน้าของ socialecological แบบบูรณาการ
ความรู้และการสร้างจุดแข็ง
จากสาขาที่แตกต่างกัน.
เพื่อส่งเสริมการบรรจบกันเช่นนี้มันเป็นความจำเป็นที่
นักวิชาการอย่างยิ่งสะท้อนให้เห็นถึงแนวคิดหลัก
ที่เกี่ยวข้องเช่นเดียวกับวิธีการที่จะใช้พวกเขาและ
ชุดเครื่องมือที่พวกเขาได้รับมาจากพวกเขาของพวกเขาเพื่อยืนยัน
ความเหมาะสมในการอธิบายและการแก้ไข
ปัญหาที่อยู่ในมือ บทความนี้พยายามที่จะก้าวไปสู่เป้าหมายที่.
ผู้เขียนยืนยันว่าดำเนินการโดยลำพังแต่ละวิธี
การวิจัยและแต่ละคนได้ลดลงเพื่อให้ห่างไกล
จากการตอบสนองความต้องการของการพัฒนาอย่างยั่งยืน
และถึงแม้ว่าดอกเบี้ยจะเพิ่มขึ้นในการกำหนดนโยบายที่พวกเขายังคงอยู่
ส่วนใหญ่จะตัดการเชื่อมต่อจากการปฏิบัติ นี้จะ
เห็นได้จากการขาดอย่างต่อเนื่องของการรวมกลุ่มของ
ความยืดหยุ่นและการประเมินความเสี่ยงวิธีการ
และข้อมูลเชิงลึกในระดับชาติและนานาชาติที่สำคัญ
ริเริ่มนโยบายและการวางแผนเกินบางแห่ง