Previous studiesOriginal research a

Previous studies
Original research and meta-analyses focusing on factors
related to nurse job satisfaction have identified correlations
with satisfaction to be decreased job stress (Blegen
1993, Zangaro & Soeken 2007), improved nurse–physician
collaboration (Rosenstein 2002), greater job
autonomy (Kovner et al. 2006, Zangaro&Soeken 2007)
and adequate staffing (Aiken et al. 2002, 2003, Cherry
et al. 2007). Additional studies found correlations between
job satisfaction and friendships among staff
members (Adams & Bond 2000, Kovner et al. 2006),
management support (Chu et al. 2003, Kovner et al.
2006), promotion opportunities (Kovner et al. 2006),
communication with supervisors and peers, recognition,
fairness, control over practice (Blegen 1993), professional
commitment (Fang 2001) and collaboration with
medical staff (Adams &Bond 2000, Chang et al. 2009).
Five research studies that specifically focused on the
influence of teamwork on job satisfaction were uncovered
(Rafferty et al. 2001, Cox 2003, Amos et al. 2005,
DiMeglio et al. 2005, Chang et al. 2009). Rafferty
et al. (2001) surveyed 10 022 nurses in England and
found that nurses with higher interdisciplinary teamwork
scores were significantly more likely to be satisfied
with their jobs, planned to stay in them and had lower
burnout scores. Chang et al. (2009) found that collaborative
interdisciplinary relationships were one of the
most important predictors of job satisfaction for all
healthcare providers. The relationship between group
cohesion, a key process of teamwork, and nurse satisfaction
before and after an intervention was studied by
DiMeglio et al. (2005). The intervention increased both
group cohesion and satisfaction among nurses. However,
they did not report whether there was a relationship
between group cohesion and satisfaction. Using a
six-item survey instrument which measures quality of
patient care, efficiency of nurses work, unit morale,
spirit of teamwork, willingness to chip in and job satisfaction,
Cox (2003) found that team performance
effectiveness had a significant positive influence on staff
satisfaction (n = 131). Because the measure included a
variety of areas, not just teamwork, it is not possible to
determine if teamwork per se predicted satisfaction.
Finally, Amos et al. (2005) measured job satisfaction in
44 nursing staff members in one patient care unit where
staff had undergone an intervention to improve teamwork.
They found that the intervention did not result in
greater satisfaction and they did not measure actual
teamwork. Furthermore, the lack of a relationship
could be attributed to a small sample size, which is
another limitation of the previous study.
Studies of the job satisfaction of nursing assistants
have shown dissatifiers to be excessive workload
(Mather & Bakas 2002, Pennington et al. 2003,
Crickmer 2005), not being recognized and valued for
their contributions (Counsell & Rivers 2002, Mather &
Bakas 2002, Parsons et al. 2003, Spilsbury & Meyer
2004, Crickmer 2005), pay (Parsons et al. 2003, Decker
et al. 2009), benefits (Parsons et al. 2003) and supervisor
support (Decker et al. 2009). The only study that
examined the relationship between teamwork and NA
job satisfaction showed that lower levels of hardiness
or coping skills of NAs was believed to contribute to
higher psychological distress and decreased job satisfaction
(Harrison et al. 2002). In contrast to several of
the previous studies in this area, the current study focuses
on teamwork within inpatient settings, uses a
robust measure of nursing teamwork, employs a large
sample size and studies both nurses and NAs

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Previous studiesOriginal research and meta-analyses focusing on factorsrelated to nurse job satisfaction have identified correlationswith satisfaction to be decreased job stress (Blegen1993, Zangaro & Soeken 2007), improved nurse–physiciancollaboration (Rosenstein 2002), greater jobautonomy (Kovner et al. 2006, Zangaro&Soeken 2007)and adequate staffing (Aiken et al. 2002, 2003, Cherryet al. 2007). Additional studies found correlations betweenjob satisfaction and friendships among staffmembers (Adams & Bond 2000, Kovner et al. 2006),management support (Chu et al. 2003, Kovner et al.2006), promotion opportunities (Kovner et al. 2006),communication with supervisors and peers, recognition,fairness, control over practice (Blegen 1993), professionalcommitment (Fang 2001) and collaboration withmedical staff (Adams &Bond 2000, Chang et al. 2009).Five research studies that specifically focused on theinfluence of teamwork on job satisfaction were uncovered(Rafferty et al. 2001, Cox 2003, Amos et al. 2005,DiMeglio et al. 2005, Chang et al. 2009). Raffertyet al. (2001) surveyed 10 022 nurses in England andfound that nurses with higher interdisciplinary teamworkscores were significantly more likely to be satisfiedwith their jobs, planned to stay in them and had lowerburnout scores. Chang et al. (2009) found that collaborativeinterdisciplinary relationships were one of themost important predictors of job satisfaction for allผู้ให้บริการสุขภาพ ความสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มสามัคคี กระบวนการหลักของการทำงานเป็นทีม และความพึงพอใจของพยาบาลก่อน และ หลังการแทรกแซงถูกศึกษาโดยDiMeglio et al. (2005) แทรกแซงเพิ่มขึ้นทั้งสามัคคีของกลุ่มและความพึงพอใจในหมู่พยาบาล อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้ว่า มีความสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มสามัคคีและความพึงพอใจ โดยใช้การสำรวจ 6 สินค้าตราที่วัดคุณภาพของดูแลผู้ป่วย ประสิทธิภาพการทำงานพยาบาล หน่วยขวัญจิตวิญญาณของทีม ความตั้งใจ การชิในงานความพึงพอใจค็อกซ์ (2003) พบว่าประสิทธิภาพทีมอิทธิพลที่สำคัญพนักงานมีประสิทธิภาพความพึงพอใจ (n = 131) เนื่องจากการวัดรวมกับความหลากหลายของพื้นที่ ไม่เพียงแต่ทำงานเป็นทีม เป็นไปไม่ได้ไปกำหนดถ้าทีมต่อ se ทำนายความพึงพอใจสุดท้าย โรงแรมอมอสโค et al. (2005) งานวัดความพึงพอใจในพยาบาล 44 พนักงานสมาชิกในหน่วยดูแลผู้ป่วยที่พนักงานมีเปลี่ยนการแทรกแซงเพื่อปรับปรุงการทำงานเป็นทีมพวกเขาพบว่า แทรกแซงผลไม่มากกว่าความพึงพอใจและพวกเขาไม่ได้วัดจริงทำงานเป็นทีม นอกจากนี้ การขาดความสัมพันธ์ขนาดตัวอย่างเล็ก ซึ่งอาจเกิดจากข้อจำกัดการศึกษาก่อนหน้านี้อีกศึกษาความพึงพอใจงานของผู้ช่วยพยาบาลได้แสดง dissatifiers เป็น ปริมาณมากเกินไป(แมเธอร์และ Bakas 2002, Pennington et al. 2003Crickmer 2005), ไม่มีการรับรู้ และมูลค่าสำหรับผลงานของพวกเขา (Counsell และแม่น้ำ 2002 แมเธอร์ &Bakas 2002 พาร์สันส์ et al. 2003, Spilsbury และ Meyerปี 2004, Crickmer 2005), ค่าจ้าง (พาร์สันส์ et al. 2003 เหล็กสองชั้นร้อยเอ็ด al. 2009), ประโยชน์ (พาร์สันส์ et al. 2003) และหัวหน้างานสนับสนุน (เหล็กสองชั้น et al. 2009) เฉพาะศึกษาที่ตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างการทำงานเป็นทีมและนาแสดงให้เห็นว่าความพึงพอใจงานที่ต่ำกว่าระดับของไฟฟ้าหรือทักษะการรับมือของ NAs ไม่เชื่อว่าจะนำไปสู่ความทุกข์ทางจิตใจสูงและความพึงพอใจในงานลดลง(Harrison et al. 2002) ตรงข้ามหลายการศึกษาก่อนหน้านี้ การศึกษาปัจจุบันมุ่งเน้นในการทำงานเป็นทีมภายในห้องคลอดการตั้งค่า ใช้เป็นวัดประสิทธิภาพการทำงานเป็นทีม พยาบาลที่มีขนาดใหญ่ขนาดตัวอย่าง และศึกษาพยาบาลและ NAs

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาก่อนหน้าการวิจัยเดิมและอภิวิเคราะห์มุ่งเน้นไปที่ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับความพึงพอใจในงานพยาบาลมีการระบุความสัมพันธ์กับความพึงพอใจที่จะลดลงความเครียดในงาน(Blegen 1993 Zangaro และ Soeken 2007) ที่ดีขึ้นแพทย์และพยาบาลทำงานร่วมกัน(Rosenstein 2002) งานมากขึ้นเป็นอิสระ( Kovner et al. 2006 Zangaro และ Soeken 2007) และพนักงานที่เพียงพอ (Aiken et al. 2002, 2003, เชอร์รี่et al. 2007) การศึกษาเพิ่มเติมพบความสัมพันธ์ระหว่างความพึงพอใจและมิตรภาพในหมู่พนักงานสมาชิก(อดัมส์และตราสารหนี้ปี 2000 Kovner et al. 2006) การสนับสนุนการจัดการ (ชู et al. 2003 Kovner et al. 2006) โอกาสในการส่งเสริมการขาย (Kovner et al. 2006) , การสื่อสารกับผู้บังคับบัญชาและเพื่อนร่วมงานได้รับการยอมรับความเป็นธรรมควบคุมการปฏิบัติ (Blegen 1993) มืออาชีพมุ่งมั่น(ฝาง 2001) และความร่วมมือกับเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์(อดัมส์และตราสารหนี้ปี 2000 ช้าง et al. 2009). ห้าการศึกษาวิจัยที่เน้นเฉพาะในอิทธิพลของการทำงานเป็นทีมความพึงพอใจในงานที่ได้รับการค้นพบ(แรฟเฟอร์ตี et al. 2001 คอคส์ปี 2003 เอมัส et al. 2005 DiMeglio et al. 2005 ช้าง et al. 2009) Rafferty et al, (2001) สำรวจ 10 022 พยาบาลในอังกฤษและพบว่าพยาบาลที่มีการทำงานเป็นทีมสหวิทยาการที่สูงกว่าคะแนนอย่างมีนัยสำคัญมีแนวโน้มที่จะมีความพึงพอใจกับงานของพวกเขาวางแผนที่จะอยู่ในพวกเขาและมีค่าคะแนนความเหนื่อยหน่าย ช้าง et al, (2009) พบว่าการทำงานร่วมกันความสัมพันธ์สหวิทยาการเป็นหนึ่งในตัวทำนายที่สำคัญที่สุดของความพึงพอใจสำหรับทุกผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพ ความสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มการทำงานร่วมกันเป็นกระบวนการที่สำคัญของการทำงานเป็นทีมและความพึงพอใจของพยาบาลก่อนและหลังการแทรกแซงได้รับการศึกษาโดยDiMeglio et al, (2005) การแทรกแซงทั้งสองเพิ่มขึ้นติดต่อกันเป็นกลุ่มและความพึงพอใจของพยาบาล แต่พวกเขาไม่ได้รายงานว่ามีความสัมพันธ์ระหว่างการทำงานร่วมกันเป็นกลุ่มและความพึงพอใจ การใช้เครื่องมือที่ใช้ในการสำรวจหกรายการซึ่งมาตรการคุณภาพของการดูแลผู้ป่วยที่มีประสิทธิภาพของพยาบาล? ทำงานกำลังใจในการทำงานหน่วยจิตวิญญาณของการทำงานเป็นทีมความเต็มใจที่จะชิปในและความพึงพอใจในงานคอคส์(2003) พบว่าประสิทธิภาพของทีมงานที่มีประสิทธิภาพมีอิทธิพลอย่างมีนัยสำคัญในเชิงบวกเกี่ยวกับพนักงานมีความพึงพอใจ(n = 131) เพราะวัดรวมถึงความหลากหลายของพื้นที่ไม่เพียงแต่การทำงานเป็นทีมก็เป็นไปไม่ได้ที่จะตรวจสอบว่าการทำงานเป็นทีมที่คาดการณ์ต่อความพึงพอใจ. สุดท้ายเอมัสและอัล (2005) วัดความพึงพอใจใน44 สมาชิกในทีมพยาบาลในหน่วยดูแลผู้ป่วยอย่างใดอย่างหนึ่งที่พนักงานได้รับการแทรกแซงในการปรับปรุงการทำงานเป็นทีม. พวกเขาพบว่าการแทรกแซงไม่ได้ผลในความพึงพอใจมากขึ้นและพวกเขาไม่ได้วัดที่เกิดขึ้นจริงการทำงานเป็นทีม นอกจากนี้การขาดของความสัมพันธ์สามารถนำมาประกอบกับขนาดของกลุ่มตัวอย่างขนาดเล็กซึ่งเป็นข้อจำกัด ของการศึกษาก่อนหน้านี้อีก. การศึกษาความพึงพอใจของผู้ช่วยพยาบาลได้แสดงให้เห็น dissatifiers จะเป็นภาระมากเกินไป (ท้องและ Bakas ปี 2002 เพนนิงตัน et al, 2003 Crickmer 2005) ไม่ได้รับการยอมรับและมีมูลค่าสำหรับผลงานของพวกเขา(Counsell และแม่น้ำ 2002 ท้องและBakas 2002 พาร์สันส์ et al. 2003 Spilsbury และเมเยอร์ปี2004 Crickmer 2005) จ่าย (พาร์สันส์ et al. 2003 ฉูดฉาดและal. 2009) ผลประโยชน์ (พาร์สันส์ et al. 2003) และหัวหน้าฝ่ายสนับสนุน(ฉูดฉาด et al. 2009) การศึกษาเท่านั้นที่จะตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างการทำงานเป็นทีมและนาพึงพอใจในงานแสดงให้เห็นว่าระดับล่างของ? เข้มแข็ง? หรือทักษะการเผชิญปัญหาของ NAS ก็เชื่อว่าจะนำไปสู่ความทุกข์ทางจิตใจที่สูงขึ้นและลดลงพึงพอใจในงาน(แฮร์ริสัน et al. 2002) ในทางตรงกันข้ามกับหลายการศึกษาก่อนหน้านี้ในพื้นที่นี้การศึกษาในปัจจุบันมุ่งเน้นการทำงานเป็นทีมในการตั้งค่าผู้ป่วยใช้มาตรการที่แข็งแกร่งของการทำงานเป็นทีมพยาบาลพนักงานที่มีขนาดใหญ่ขนาดตัวอย่างและการศึกษาพยาบาลและNAS

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จากการศึกษางานวิจัยและโดยวิธีการวิเคราะห์เมต้า

เน้นปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับความพึงพอใจในงานพยาบาลมีความสัมพันธ์กับความพึงพอใจ
ระบุลดลง ความเครียด ( blegen
1993 zangaro & soeken 2007 ) ดีขึ้น และแพทย์พยาบาล
ความร่วมมือ ( า 2002 ) ความมีอิสระในงาน
มากขึ้น ( kovner et al . 2006 zangaro & soeken 2007 )
และเพียงพอ ( ( ไอเคน et al . 2002 , 2003 , เชอร์รี่
et al . 2007 ) การศึกษาเพิ่มเติมพบว่า ความสัมพันธ์ระหว่าง ความพึงพอใจในงาน และมิตรภาพระหว่างสมาชิก

พนักงาน ( อดัมส์&บอนด์ 2000 kovner et al . 2006 )
สนับสนุนการจัดการ ( ชู et al . 2003 kovner et al . , 2006 )
โอกาสการส่งเสริมการขาย ( kovner et al . 2006 )
การสื่อสารกับผู้บังคับบัญชาและเพื่อนร่วมงาน การรู้
ความยุติธรรม ควบคุมการปฏิบัติ blegen 1993 มืออาชีพ
)ความมุ่งมั่น ( ฟาง 2001 ) และความร่วมมือกับเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ ( อดัมส์&
บอนด์ 2000 ช้าง et al . 2009 )
5 งานวิจัยที่เน้นเฉพาะใน
อิทธิพลของการทำงานเป็นทีมต่อความพึงพอใจในงานและเปิด
( แรฟเฟอร์ตี้ et al . 2001 , Cox 2003 , Amos et al . 2005
dimeglio et al . 2005 , ช้าง et al . 2009 ) แรฟเฟอร์ตี้
et al . ( 2001 ) จำนวน 10 จุดพยาบาลในอังกฤษและ
พบว่าพยาบาลที่มีคะแนนสูงกว่าอย่างมีนัยสำคัญสหวิทยาการทีมงาน

น่าจะพอใจกับงานของพวกเขา วางแผนที่จะอยู่ในพวกเขาและมีค่า
คะแนนความเหนื่อยหน่าย . ชาง et al . ( 2009 ) พบว่ารูปแบบความสัมพันธ์เป็นแบบ

ที่สำคัญที่สุดปัจจัยความพึงพอใจในงานสำหรับผู้ให้บริการการดูแลสุขภาพทั้งหมด

ความสัมพันธ์ระหว่างระดับกลุ่ม
,กระบวนการหลักของการทำงานเป็นทีม และพยาบาลความพึงพอใจ
ก่อนและหลังการแทรกแซงศึกษาโดย
dimeglio et al . ( 2005 ) โดยเพิ่มขึ้นทั้งกลุ่มการทำงานร่วมกัน
และความพึงพอใจของพยาบาล อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้รายงานว่า

มีความสัมพันธ์ในการทำงานร่วมกันระหว่างกลุ่มและความพึงพอใจ ใช้
6 รายการสำรวจเครื่องมือที่การวัดคุณภาพของ
การดูแลผู้ป่วย ,ประสิทธิภาพการทำงานของพยาบาล  ขวัญหน่วย
จิตวิญญาณของการทำงานเป็นทีม ความเต็มใจที่จะชิปในและความพึงพอใจ
Cox ( 2546 ) พบว่า ประสิทธิผลการปฏิบัติ
ทีมที่มีอิทธิพลอย่างมีนัยสำคัญในเชิงบวกต่อความพึงพอใจ
( n = 131 ) เพราะวัดรวม
ความหลากหลายของพื้นที่ที่ไม่เพียง แต่การทำงานเป็นทีม , มันเป็นไปไม่ได้ที่จะระบุว่า การทำงานเป็นทีมต่อเซ

ทำนายความพึงพอใจ ในที่สุดอาโมส et al .( 2005 ) วัดความพึงพอใจในการพยาบาล
44 เจ้าหน้าที่ในหน่วยดูแลผู้ป่วยที่
พนักงานได้รับการแทรกแซงเพื่อปรับปรุงการทำงาน
พวกเขาพบว่า การแทรกแซงไม่พบ
ความพึงพอใจมากขึ้นและพวกเขาไม่ได้วัดการทำงานจริง

นอกจากนี้ การไม่มีความสัมพันธ์
อาจจะเกิดจากขนาดตัวอย่างขนาดเล็ก ซึ่งเป็นข้อจำกัดของการศึกษาก่อนหน้านี้อีก
.
การศึกษาความพึงพอใจในการปฏิบัติงานของผู้ช่วยพยาบาล
ได้แสดง dissatifiers จะเกินภาระงาน
( ท้อง& bakas 2002 เพนนิงตัน et al . 2003 ,
crickmer 2005 ) ที่ ไม่ ได้ รู้จัก และมูลค่าสำหรับ
ผลงานของพวกเขา ( counsell &แม่น้ำ 2002 Mather &
bakas 2002 พาร์สัน et al . 2003 spilsbury &เมเยอร์
2004 crickmer 2005 ) จ่าย ( Parsons et al . 2003 Decker
et al . 2009 )ประโยชน์ ( Parsons et al . 2546 ) และการสนับสนุนของผู้บังคับบัญชา
( Decker et al . 2009 ) เพียงเรียน
ตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างทีมและ na
ความพึงพอใจ พบว่า ระดับล่าง  ความทนทาน 
หรือทักษะการเผชิญปัญหาของ NAS ถูกเชื่อว่าจะส่งผลให้สูงขึ้นและลดลง จิตทุกข์

( งานของแฮริสัน et al . 2002 ) ในทางตรงกันข้ามกับหลาย
การศึกษาในพื้นที่นี้ การศึกษาปัจจุบันเน้น
ทีมงานในการตั้งค่าของผู้ป่วยในที่ใช้วัดประสิทธิภาพของการทำงานเป็นทีมการพยาบาล
ใช้ขนาดตัวอย่างใหญ่
และการศึกษาพยาบาลและเป็นทั้ง