There is now a substantial body of

There is now a substantial body of evidence indicating that sustained—and, therefore, likely predictable—
high rates of inflation can have adverse consequences either for an economy's long-run rate of real growth or for
its long-run level of real activity.1 This finding raises an obvious question. By what mechanisms can a perfectly
understood and permanent increase in the inflation rate affect long-run real output?
A growing theoretical literature describes mechanisms whereby even predictable increases in the rate of
inflation interfere with the ability of the financial sector to allocate resources effectively. More specifically, recent
theories emphasize the importance of informational asymmetries in credit markets and demonstrate how increases
in the rate of inflation adversely affect credit market frictions with negative repercussions for financial sector (both
banks and equity market) performance and therefore long-run real activity [Huybens and Smith 1998, 1999]. The
common feature of these theories is that there is an informational friction whose severity is endogenous. Given
this feature, an increase in the rate of inflation drives down the real rate of return not just on money, but on assets
in general. The implied reduction in real returns exacerbates credit market frictions.2 Since these market frictions
lead to the rationing of credit, credit rationing becomes more severe as inflation rises. As a result, the financial
sector makes fewer loans, resource allocation is less efficient, and intermediary activity diminishes with adverse
implications for capital investment. The reduction in capital formation negatively influences both long-run
economic performance and equity market activity, where claims to capital ownership are traded [Huybens and
Smith 1999 and Boyd and Smith 1996].

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขณะนี้มีร่างกายพบหลักฐานบอกที่ยั่งยืน — และ จึง โอกาสได้ —อัตราเงินเฟ้อสูงอาจมีผลร้ายอย่างใดอย่างหนึ่ง สำหรับอัตราการทำงานระยะยาวของเศรษฐกิจเติบโตจริง หรือสำหรับของยาวระดับของจริง activity.1 ค้นหานี้ปรับขึ้นเป็นคำถามที่ชัดเจน โดยกลไกสามารถสมบูรณ์เข้าใจ และถาวรเพิ่มขึ้นของอัตราเงินเฟ้อมีผลต่อการทำงานระยะยาวผลลัพธ์จริงหรือไม่วรรณกรรมทฤษฎีการเติบโตอธิบายกลไกโดยยังได้เพิ่มในอัตราอัตราเงินเฟ้อส่งผลต่อความสามารถของภาคการเงินการจัดสรรทรัพยากรอย่างมีประสิทธิภาพ อื่น ๆ โดยเฉพาะ ล่าสุดทฤษฎีเน้นความสำคัญของข้อมูล asymmetries ในตลาดสินเชื่อ และแสดงให้เห็นถึงการเพิ่มในอัตราเงินเฟ้อกระทบสินเชื่อตลาด frictions กับภาคการเงิน (ทั้งร้ายลบธนาคารและตลาดหุ้น) ประสิทธิภาพและยาวดังนั้นกิจกรรมจริง [Huybens และ Smith 1998, 1999] ที่คุณลักษณะทั่วไปของทฤษฎีเหล่านี้ได้ว่า มีแรงเสียดทานการให้ข้อมูลที่มีความรุนแรงคือ endogenous กำหนดให้คุณลักษณะนี้ การเพิ่มขึ้นของอัตราเงินเฟ้อไดรฟ์ลงอัตราผลตอบแทนแท้จริงไม่ใช่แค่เงิน แต่สินทรัพย์โดยทั่วไป การลดโดยนัยในการส่งคืนจริง exacerbates frictions.2 ตลาดสินเชื่อตั้งแต่ frictions ตลาดเหล่านี้นำไป rationing เครดิต เครดิต rationing จะรุนแรงมากขึ้นตามอัตราเงินเฟ้อที่พุ่งสูงขึ้น เป็นผล การเงินสินเชื่อน้อยลงทำให้ภาค จัดสรรทรัพยากรมีประสิทธิภาพน้อย และกิจกรรมกลางค่อย ๆ หายไปกับร้ายผลสำหรับเงินลงทุน ลดการก่อตัวทุนส่งมีผลต่อทั้งสองทำงานระยะยาวประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจและหุ้นตลาดกิจกรรม ซึ่งเรียกร้องให้เจ้าของทุนจะซื้อขาย [Huybens และSmith 1999 Boyd และ Smith 1996] ด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอนนี้จะมีร่างกายที่สำคัญของหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าอย่างยั่งยืนและมีแนวโน้มที่ predictable-
อัตราที่สูงของอัตราเงินเฟ้อสามารถมีผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์อย่างใดอย่างหนึ่งสำหรับอัตราในระยะยาวเศรษฐกิจของการเจริญเติบโตของจริงหรือระดับระยะยาวของ activity.1 จริง การค้นพบนี้ทำให้เกิดคำถามที่ชัดเจน โดยสิ่งที่กลไกสามารถอย่างสมบูรณ์เข้าใจและถาวรเพิ่มขึ้นของอัตราเงินเฟ้อส่งผลกระทบในระยะยาวการส่งออกจริงหรือเติบโตวรรณกรรมทฤษฎีอธิบายกลไกโดยแม้จะคาดเดาได้ในการเพิ่มขึ้นของอัตราเงินเฟ้อยุ่งเกี่ยวกับความสามารถของภาคการเงินการจัดสรรทรัพยากรอย่างมีประสิทธิภาพ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ทฤษฎีที่เน้นความสำคัญของความไม่เท่าเทียมกันในการให้ข้อมูลในตลาดสินเชื่อและแสดงให้เห็นถึงวิธีการที่จะเพิ่มขึ้นในอัตราเงินเฟ้อส่งผลกระทบต่อขวากหนามตลาดสินเชื่อที่มีผลกระทบในเชิงลบต่อภาคการเงิน(ทั้งธนาคารและตลาดทุน) ผลการดำเนินงานและทำให้กิจกรรมในระยะยาวจริง [ Huybens สมิ ธ และปี 1998 1999] ลักษณะทั่วไปของทฤษฎีเหล่านี้คือการที่มีแรงเสียดทานในการให้ข้อมูลที่มีความรุนแรงเป็นภายนอก ได้รับคุณสมบัตินี้การเพิ่มขึ้นของอัตราเงินเฟ้อไดรฟ์ลงอัตราที่แท้จริงของการกลับมาไม่เพียง แต่ในเงิน แต่สินทรัพย์ทั่วไป การลดลงโดยนัยในผลตอบแทนที่แท้จริง exacerbates frictions.2 ตลาดสินเชื่อตั้งแต่ขวากหนามตลาดเหล่านี้นำไปสู่การปันส่วนของเครดิตปันส่วนเครดิตกลายเป็นความรุนแรงมากขึ้นตามอัตราเงินเฟ้อที่เพิ่มขึ้น เป็นผลให้ทางการเงินภาคการกู้ยืมเงินน้อยลงทำให้การจัดสรรทรัพยากรที่มีประสิทธิภาพน้อยลงและกิจกรรมตัวกลางลดอาการไม่พึงประสงค์ที่มีผลกระทบต่อการลงทุน ในการลดการสะสมทุนในเชิงลบที่มีอิทธิพลต่อทั้งในระยะยาวประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจและกิจกรรมการตลาดทุนที่อ้างว่าเป็นเจ้าของทุนมีการซื้อขาย [Huybens และสมิธ ปี 1999 และบอยด์สมิ ธ 1996]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขณะนี้มีเนื้อความมากมายของหลักฐานแสดงให้เห็นว่า ยั่งยืนและจึงอาจคาดเดาได้ --
อัตราเงินเฟ้อจะมีใจให้มีอัตราการเจริญเติบโตของเศรษฐกิจในระยะยาวจริง หรือของระดับของกิจกรรม
ยาวจริง 1 การค้นพบนี้เพิ่มคำถามที่ชัดเจน โดยมีกลไกสามารถสมบูรณ์
เข้าใจและถาวรเพิ่มในอัตราเงินเฟ้อที่ส่งผลกระทบต่อผลผลิตที่แท้จริงในระยะยาว ? การอธิบายทฤษฎีวรรณคดี
กลไกซึ่งเพิ่มขึ้นแม้คาดการณ์ในอัตราเงินเฟ้อรบกวน
กับความสามารถของภาคการเงิน การจัดสรรทรัพยากรอย่างมีประสิทธิภาพ โดยเฉพาะล่าสุด
ทฤษฎีที่เน้นความสำคัญของข้อมูลในตลาดสินเชื่อ และนั่นแสดงให้เห็นถึงวิธีการเพิ่ม
ในอัตราเงินเฟ้อส่งผลกระทบต่อตลาดสินเชื่อ frictions กับผลกระทบเชิงลบต่อภาคการเงิน ทั้งธนาคารและตลาดทุน
) ประสิทธิภาพและดังนั้นในระยะยาวและกิจกรรม [ จริง huybens สมิธ 1998 , 1999 ]
คุณลักษณะทั่วไปของทฤษฎีนี้คือ ว่า มีข้อมูลที่เป็นแรงเสียดทานความรุนแรงใน . ให้
คุณลักษณะนี้ เพิ่มขึ้นในอัตราเงินเฟ้อในไดรฟ์ลงอัตราผลตอบแทนที่แท้จริง ไม่ใช่แค่เงิน แต่สินทรัพย์
ในทั่วไป ลดได้จริง exacerbates frictions เป็นนัยในตลาดสินเชื่อ ตั้งแต่เหล่านี้ frictions ตลาด
นำไปสู่การปันส่วนสินเชื่อการปันส่วนสินเชื่อจะรุนแรงมากขึ้น ขณะที่อัตราเงินเฟ้อที่เพิ่มขึ้น เป็นผลให้ภาคการเงิน
ทำให้เงินกู้น้อยลง มีการจัดสรรทรัพยากรมีประสิทธิภาพน้อยกว่า และกิจกรรมที่มีผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์
เมื่อตัวกลางสำหรับการลงทุน ลดการสะสมทุนส่งอิทธิพลทั้งทางเศรษฐกิจและกิจกรรมระยะยาว
ตลาดหุ้นที่อ้างว่าเป็นเจ้าของทุนซื้อขาย [ huybens
สมิ ธและ 1999 และบอยด์และ Smith 1996 ]