To determine if an agent is mutagen

To determine if an agent is mutagenic, researchers use testing methods
that can monitor whether or not an agent increases the rate of
mutation. Many different kinds of tests have been used to evaluate
mutagenicity. One common method is the Ames test, which was
developed by Bruce Ames. This test uses strains of a bacterium,
Salmonella typhimurium, that cannot synthesize the amino acid
histidine. These strains contain a point mutation within a gene that
encodes an enzyme required for histidine biosynthesis. The mutation
renders the enzyme inactive. Therefore, the bacteria cannot
grow on petri plates unless histidine has been added to the growth
medium. However, a second mutation—a rev ersion—may occur
that restores the ability to synthesize histidine. In other words,
a second mutation can cause a reversion back to the wild-type
condition. The Ames test monitors the rate at which this second
mutation occurs, thereby indicating whether an agent increases the
mutation rate above the spontaneous rate.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพื่อกำหนดว่าตัวแทน mutagenic นักวิจัยใช้วิธีการทดสอบที่สามารถตรวจสอบว่าอัตราเพิ่มของตัวแทนหรือไม่การกลายพันธุ์ ทดสอบมากมายหลายชนิดถูกนำมาใช้ในการประเมินการศึกษา การทดสอบเอมส์ ซึ่งเป็นวิธีการหนึ่งพัฒนา โดยบรูซเอมส์ การทดสอบนี้ใช้สายพันธุ์ของแบคทีเรียสาย typhimurium ที่ไม่สามารถสังเคราะห์กรดอะมิโนhistidine สายพันธุ์เหล่านี้ประกอบด้วยจุดกลายพันธุ์ในยีนเป็นที่จแมปเอนไซม์จำเป็นสำหรับการสังเคราะห์ histidine การกลายพันธุ์เอนไซม์นี้ทำงาน ดังนั้น แบคทีเรียไม่เติบโตบนแผ่น petri เว้น histidine ได้เพิ่มการเจริญเติบโตสื่อ อย่างไรก็ตาม การกลายพันธุ์ที่สอง — ersion เรฟซึ่งอาจเกิดขึ้นที่คืนค่าความสามารถในการสังเคราะห์ histidine ในคำอื่น ๆการกลายพันธุ์ที่สองอาจทำให้เกิด reversion ไปชนิดป่าเงื่อนไขการ การทดสอบเอมส์ตรวจสอบอัตราที่สองนี้การกลายพันธุ์เกิดขึ้น จึงบ่งบอกว่าเพิ่มตัวแทนการอัตราการกลายพันธุ์สูงกว่าอัตราอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพื่อตรวจสอบว่าเป็นตัวแทนของการกลายพันธุ์นักวิจัยใช้วิธีการทดสอบ
ที่สามารถตรวจสอบหรือไม่ว่าตัวแทนเพิ่มอัตราการ
กลายพันธุ์ ชนิดที่แตกต่างของการทดสอบได้รับการใช้ในการประเมิน
ฤทธิ์ก่อกลายพันธุ์ วิธีการหนึ่งที่เหมือนกันคือการทดสอบ
พัฒนาโดยบรูซเอมส์ การทดสอบนี้จะใช้สายพันธุ์ของเชื้อแบคทีเรีย
เชื้อ
ฮิสติดีน สายพันธุ์เหล่านี้มีจุดกลายพันธุ์ที่อยู่ในยีนที่
ถอดรหัสเอนไซม์ที่จำเป็นสำหรับการสังเคราะห์ฮิสติดีน การกลายพันธุ์
ทำให้เอนไซม์ไม่ได้ใช้งาน ดังนั้นแบคทีเรียไม่สามารถ
เจริญเติบโตได้บนจานเพาะเชื้อเว้นแต่ฮิสติดีนได้รับการเพิ่มการเจริญเติบโต
ปานกลาง อย่างไรก็ตามการกลายพันธุ์ที่สอง- รอบ - อาจเกิดขึ้น
ที่ช่วยคืนความสามารถในการสังเคราะห์ฮิสติดีน ในคำอื่น ๆ
ที่สองกลายพันธุ์อาจทำให้เกิดการพลิกกลับกลับไปที่ป่าชนิด
สภาพ การทดสอบ
การกลายพันธุ์เกิดขึ้นจึงแสดงให้เห็นว่าตัวแทนจะเพิ่ม
อัตราการกลายพันธุ์ที่สูงกว่าอัตราที่เกิดขึ้นเอง