She only came to her senses after a

She only came to her senses after a good while. She leapt forward, straight up to Chu Feng, and pounced into his embrace. She tightly hugged Chu Feng, unwilling to let go. She only said, with her sobbing voice, “Is it you? Is it you? Is it truly you? This isn’t a dream, right? I’m not dreaming, right?”

At that moment, Chu Feng’s heart was aching and warmed. He too opened up his arms and tightly hugged the beauty in his embrace, firmly saying, “Zi Ling, it’s me. I’ve come to find you. I’m sorry, I’ve let you wait for far too long. I’ve let you suffer far too much.”

“No, it was not long, nor have I suffered.” Zi Ling raised her head, and after looking at Chu Feng with her eyes glittering with tears, she buried her head back into Chu Feng’s chest, and hugged Chu Feng even tighter, as if afraid he would disappear if she were to let go.

No matter how arrogant Zi Ling was, no matter how she treated others, no matter how cold, at that very instant, in Chu Feng’s embrace, she was only like an obedient little girl—Chu Feng was her everything.

“Lord Father, this…” At that instant, Zi Ling’s parents were dumbfounded. They didn’t know what to do about Chu Feng’s sudden arrival.

“Shh.” However, Zi Xuanyuan indicated to them to remain silent. Then, he sent a mental message at them, “Let them enjoy this moment. These two have suffered for far too long.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอเท่านั้นมาถึงความรู้สึกหลังจากในขณะที่ดี เธอหลุดไปข้างหน้า ตรงไปจนถึงฮชู และจู่ลงในอ้อมกอดของเขา เธอแน่นทุกกอดฮองชู ไปปล่อย เธอเท่านั้นกล่าวว่า มีเสียง sobbing, "มันเป็นคุณ มันเป็นคุณ มันอย่างแท้จริงคุณ นี่ไม่ใช่ความฝัน ขวา ฉันไม่ได้ฝัน ขวา"ในช่วงเวลานั้น หัวใจชูฮคือปวด และอุ่น เขาไป เปิดขึ้นแขนของเขา และแน่นทุกกอดความงามในอ้อมกอดของเขา บอกว่า ให้แน่น "จื่อหลิง มันเป็นฉัน มาหาคุณ ขอโทษ ฉันได้ให้คุณรอนานเกินไป ฉันได้ทำให้คุณทุกข์ทรมานมากเกินไป""ไม่ ไม่นาน หรือฉันประสบ" จื่อหลิงยกหัวของเธอ และหลังกำลังดูฮชูตาระยิบระยับ ด้วยน้ำตาของเธอ เธอฝังหัวของเธอกลับเข้าชูฮหน้าอก และฮชูทุกกอดแม้เข้มงวดมากขึ้น เช่นถ้ากลัวเขาจะหายไปถ้าเธอจะปล่อยให้ไปไม่หยิ่งว่าจื่อหลิงเป็น ไม่ว่าวิธีการที่เธอปฏิบัติผู้อื่น ไม่ว่าวิธีการเย็น นั้น ทันทีมาก ในอ้อมกอดชูฮ เธอเท่านั้นเช่นเป็นสาวน้อยเชื่อฟัง — ฮชูคือทุกอย่างของเธอ"เจ้าพ่อ นี้..." ในทันทีที่ จื่อหลิงผู้ปกครองถูกมหาศาล พวกเขาไม่ทราบสิ่งที่ควรทำชูฮมาถึงอย่างฉับพลัน"Shh" อย่างไรก็ตาม Zi Xuanyuan ระบุให้เสียงดัง แล้ว เขาส่งข้อความทางจิตที่พวกเขา "ให้พวกเขาสนุกกับช่วงเวลานี้ ทั้งสองได้รับความเดือดร้อนนานเกินไป"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เธอเพียงมาถึงความรู้สึกของเธอหลังจากที่ในขณะที่ดี เธอกระโจนไปข้างหน้าตรงขึ้นไปจือฮและกระโจนลงไปในอ้อมกอดของเขา เธอกอดแน่นจือฮไม่เต็มใจที่จะปล่อยให้ไป เธอกล่าวด้วยเสียงสะอื้นของเธอ "มันเป็นคุณหรือไม่ ที่เป็นคุณ? ที่เป็นคุณอย่างแท้จริง? นี้ไม่ได้เป็นความฝันใช่มั้ย? ฉันไม่ได้ฝันใช่มั้ย? "

ในขณะที่หัวใจจือฮก็น่าปวดหัวและความอบอุ่น เขาก็เปิดอ้อมแขนของเขาและกอดแน่นความงามในอ้อมกอดของเขาอย่างมั่นคงว่า "Zi หลิงก็ฉัน ฉันได้มาหาคุณ ฉันขอโทษที่ฉันเคยปล่อยให้คุณรอนานเกินไป ผมได้แจ้งให้คุณประสบมากเกินไป. "

" ไม่มีมันก็ไม่นานไม่ได้ฉันได้รับความเดือดร้อน. "Zi หลิงยกหัวของเธอและหลังจากที่กำลังมองหาที่จือฮด้วยตาของเธอระยิบระยับด้วยน้ำตาเธอฝังศีรษะของเธอกลับเข้ามาใน หน้าอกจือฮและกอดจือฮแน่นราวกับกลัวว่าเขาจะหายไปถ้าเธอกำลังจะปล่อยให้ไป.

ไม่ว่าหยิ่ง Zi หลิงก็ไม่ว่าวิธีการที่เธอได้รับการรักษาคนอื่น ๆ ไม่ว่าเย็นที่ว่าทันทีมากใน อ้อมกอดจือฮเธอเป็นเพียงเหมือนเชื่อฟังน้อยสาวจือฮเป็นทุกอย่างของเธอ.

"พระเจ้าพระบิดานี้ ... " ในทันทีที่พ่อแม่ Zi ลิงของคนตะลึง พวกเขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่จะทำอย่างไรกับการมาถึงอย่างฉับพลันจือฮ.

"ชู่ว." แต่ Zi Xuanyuan ชี้ให้เห็นถึงพวกเขาจะยังคงเงียบ จากนั้นเขาได้ส่งข้อความทางจิตที่พวกเขา "ให้พวกเขาเพลิดเพลินกับช่วงเวลานี้ ทั้งสองได้รับความเดือดร้อนนานเกินไป. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอมีสติหลังดี เธอกระโจนไปข้างหน้า ตรงขึ้น ชู ฟง และกระชากเข้าไปในอ้อมกอดของเขา กอดเธอไว้แน่น ชู ฟง ไม่เต็มใจที่จะปล่อย เธอพูดด้วยเสียงสะอื้นของเธอ มันคือคุณ นี่เธอเหรอ ? มันอย่างแท้จริงใช่ไหม นี่ไม่ใช่ความฝันใช่ไหม ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม "ในตอนนั้น หัวใจของ ชู ฟงก็ปวดหัวและอบอุ่น . เขาก็เปิดขึ้นแขนของเขาแน่นกอดความงามในอ้อมกอดของเขาอย่างแน่นหนาว่า " จื่อหลิง ฉันเอง ฉันมาเพื่อพบคุณ ผมขอโทษ ผมปล่อยให้คุณรอนานเกินไปแล้ว ผมปล่อยให้คุณเจ็บปวดมากเกินไป . "" ไม่ มันไม่ได้นาน และฉันได้ประสบ " จื่อหลิงยกศีรษะของเธอ และหลังจากดู ชู ฟงกับดวงตาวาววับไปด้วยน้ำตา เธอฝังศีรษะกลับเข้าไปที่หน้าอกของ ชู ฟง และกอด ชู ฟงก็แน่นราวกับกลัวเขาจะหายไป ถ้าเธอต้องไปไม่ว่าอย่างไร หยิ่ง จื่อหลิงก็ไม่ว่า เธอปฏิบัติต่อผู้อื่น ไม่ว่าจะหนาวแค่ไหน ที่ทันที ในอ้อมกอดของ ชู ฟง เธอชอบเด็กเชื่อฟัง ชู ฟงเป็นทุกอย่างของเธอ" ท่านพ่อ . . . . . " ตอนนั้น พ่อแม่ของจื่อหลิงก็พูดไม่ออก พวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำเรื่องเดินทางมาถึงอย่างกะทันหันของ ชู ฟง" ชู่ . . . " อย่างไรก็ตาม จื่อ xuanyuan พบพวกเขาที่จะยังคงเงียบ จากนั้น เขาได้ส่งข้อความทางจิตที่พวกเขาให้พวกเขาสนุกกับช่วงเวลานี้ ทั้งสองได้รับความเดือดร้อนสำหรับไกลยาวเกินไป "