“A Love Letter” by Dino Buzzati (It

“A Love Letter” by Dino Buzzati (Italian, 1906 – 1972)
Enrico Rocco, 31 years old, manager of a trading company, in love, closed the door of his office. The thought of her had become so powerful and agonizing that he found the strength to do it. He would write to her, casting aside any shred of pride or modesty.
“Excellent signorina,” he began, and at the mere thought that she would see the marks left by his pen on the paper, his heart began to race. “Gracious Ornella, my Beloved, dear soul, my light, fire that burns me, obsession of my nights, smile, little flower, my Love…”
Ermete the office boy entered. “Excuse me, Signor Rocco, there is a gentleman who’s come to see you. His name,” (he looked at the card in his hand) “is Manfredini.”
“Who, Manfredini? Never heard of him. Besides, there’s no time now, this is very urgent. Have him come back tomorrow or some other time.”
“I think, Signor Rocco, that he is a tailor. He must be here for a fitting.”
“Oh, Manfredini! Well, tell him to come tomorrow.”
“Yessir, but he said you were the one who summoned him.”
“That’s true, true…” he sighed. “So, ask him to come in, but tell him to hurry it up, two seconds.”
The tailor Manfredini came in with a suit. It could be called a fitting – Rocco put it on for a few moments and then removed it, giving the tailor only enough time to make two or three marks with his chalk. “Forgive me, but I’ve got something extremely important to do right now. Goodbye, Manfredini.”
He sat down again eagerly at his writing desk and began to write again: “Holy spirit, creature, where are you in this moment? What are you doing? I think of you with such strength that my love must reach you, no matter how far away you are, even on the other side of the city, that seems to me a remote island across the seas…” (How strange this is, he thought – how can you explain a positive man like me, an organizer of commerce, all of a sudden beginning to write things of this sort? Is this some kind of madness?)

Just then the phone at his side began to ring. It was as if a saw of freezing metal had ripped across his back. “Hello?” he gasped.
“Ciaooo,” said a woman in an indolent miao. “What a deep voice you have… Tell me, it seems I’ve misunderstood something.” “Who is it?” he asked. “Oh, you’re impossible today, look…” “Who is it?” “But wait at least for me…” He hung up the receiver and took up his pen to continue writing.
“Listen, my love,” he wrote, “outside there is fog, a humid, freezing fog smelling of oil and pollution, but did you know that I envy it? Did you know that in a moment I would change…”
“Brrr” went the telephone. It gave him a jolt like a 200-volt burst of electricity. “Hello?” “But Enrico!” said the voice of a minute ago. “I’ve come to the city just to greet you, and you…”
He hesitated, still somewhat disoriented. It was Franca, his cousin, a nice girl and pretty too, who for the last few months had been showing an interest in him – who knows how the idea had got into her head. Women are well-known for constructing unlikely romances. Of course, there was no decent way to tell her to scram.
But he stifled his impulse to do so. Anything in order to finish the letter. It was the only way to calm the fire that burned inside him, by writing to Ornella, who seemed to have entered his life in some way. Perhaps she would read it to the end, would smile and place the letter in her purse, and the page that he was covering with senseless phrases might soon have come in contact with the lovely small perfumed things that were miraculously hers, with the lip pencil, the embroidered handkerchief, with all the enigmatic trinkets laden with disturbing intimacy. And now, bewilderingly, here was Franca.
“Say, Enrico,” said the voice on the phone, drawling. “Do you want me to come meet you at the office?” “No, I’m sorry but I have loads to do here.” “Oh, no need to be overly polite – if I bore you, forget I suggested it. See you later.” “God, don’t take me wrong – I’ve just got some things to do. So, come a bit later.” “Later as in when?” “You can come… in two hours.”
Slamming down the receiver onto its cradle, it seemed to him as though he was hopelessly behind now. The letter should be mailed by one, otherwise it would only reach its destination the next day. No, he would send it express mail.
“…in a moment I would change into it,” he wrote, “when I think that this fog surrounds your house and moves in undulations to your room, and if it had eyes – who knows, perhaps even the fog may see – it could contemplate you through the window. And don’t you think there might be a crack, a tiny interstice to enter through? A miniscule sigh, no more than that, a light breath like imperceptible cotton that caresses you? That’s all the fog needs, all love…”
Ermete the office boy was at the door. “Pardon me…” “I already told you that I’ve got an urgent job to do. Tell them I’m out and I’ll be coming back this evening.”
“But…” “But what?” “Downstairs, Commander Invernizzi is waiting in his car.”
Damn, Invernizzi was the site inspector at the shop where there had been a fire. The meeting with the appraisers – damn him for not thinking of it, he had totally forgotten. No one was a saint.
The agony that burned inside him, just around his sternum, reached a level he could hardly stand. Should he tell them he was sick? Impossible. Finish up the letter in its current state? But he still had so many things to tell her, very important things. Discouraged, he put the letter in a drawer. He grabbed his hat and left, the only thing to do was to try to take care of it quickly. In half an hour, with God’s help, he might be able to return.
In fact it was twenty to one when he got back. He saw three or four new people sitting in the waiting room. Panting, he leaped into his office, sat down at his writing table and opened the drawer. But the letter was no longer there.
The tumult in his heart almost took his breath away. Who could have been rummaging around his desk? Or was he mistaken? On a whim he opened the other drawers one by one.
Thank God – he had gotten confused, the letter was there after all. But it would be impossible to post it before one. Never mind – and his reasoning (on such a simple and banal topic) galloped ahead in his mind, alternating in an exhausting way between anxiety and hope – never mind, if an express mailing arrived in time to be delivered on the last run of the evening, or… even better, he could give it to Ermete to carry, no no, better not to involve the office boy in this delicate matter, he would carry it himself.
“…so little is necessary in love” he wrote “to conquer space and cross…”
“Brrr,” the telephone again, rabidly. Without dropping the pen, he raised the receiver with his left hand.
“Hello?” “Hello, this is the secretary’s office of His Excellency Tracchi.”
“Go ahead.” “This regards the import license for the supplying of cables to…”
Blast it! This was an enormous affair, his future depended on it. The discussion lasted twenty minutes.
“…cross” he wrote, “the Great Wall of China. Oh, dear Orn…”

The office boy at the door again. Enrico lit into him savagely. “Did you understand that I’m not able to see anyone?” “But it’s the Inspec…” “No one, nooo oone!” he howled like an animal. “The Inspector of Finances who says he has an appointment.”
He felt his strength ebb away. To send the inspector away would be insane, a kind of suicide, his undoing. He received the inspector.
Now it was one thirty-five. There was the cousin Franca who had been waiting for three quarters of an hour. And then the engineer Stolz, who had come especially from Geneva. And the lawyer Messumeci, about the dockyard workers. And the nurse who came every day to give him his injection.
The telephone. “Commendator Stazi from the Ministry of Commerce here.” The telephone. “This is the secretary of the Confederation of Consortia…”
“Oh my lovely Ornella” he wrote “I’d like you to kn…”
The office boy Ermete at the door to announce Doctor Bi, vice-prefect.
“…to know” you wrote “th…”
The telephone: “The head of the General Staff.” The telephone: “This is the private secretary of His Eminence the Archbishop…”
“…that I wa…” he wrote feverishly with his last breath.
“Brr, brrr,” the telephone. “This is the first president of the Court of Appeals.” “Hello, hello!” “The Supreme Counselor here, Senator Cormorano.” “Hello, hello!” “This is the first aide-de-camp of His Majesty the Emperor…”
Overwhelmed, he was carried away by the waves. “Hello, hello! Yes, it’s me, your Excellency, I’m immensely grateful! But of course, right away, yes General, I will provide it in no time, my infinite thanks. Hello, hello! Certainly, your Majesty, at once, with undying devotion…” The pen, abandoned, slowly rolled to the edge of the desk, stopped for a moment, poised there, then plummeted to the ground, breaking its nib, and there it lay.) “Please make yourself at home, come right in, no, if you permit me, it might be better if you sat in that very comfortable armchair, but what an unexpected honor, absolutely, oh thank you, a coffee, cigarette?”
How long did the whirlwind last? Hours, days, months, millennia? As night fell he found himself alone, finally.
But before leaving the office, he wanted to bring a semblance of order to the pamphlets, folders, projects and protocols that had accumulated on his desk. Under the immense pile he found a sheet of paper with someone’s handwriting on it. He recognized it as his own.
Out of curiosity, he read it. “What nonsense, what idiotic phrases. Who knows when I might have written this?” he asked himself, searching his memory in vain, with a sense of annoy

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ความรักจดหมาย" โดยดิโน Buzzati (อิตาลี 1906 – 1972)ร็อคโคสอร์ทส์ 31 ปี ผู้จัดการบริษัทค้า รัก ปิดประตูสำนักงานของเขา ความคิดของเธอได้กลายเป็นว่า เขาค้นพบกำลังเจ็บ และมีประสิทธิภาพดังนั้น เขาจะเขียนถึงเธอ หล่อไว้ฉีกมีความภาคภูมิใจหรือโมเดสตี้"แห่ง signorina เขาเริ่ม และที่เพียงคิดว่า เธอจะเห็นเครื่องหมายไว้บนกระดาษ ด้วยปากกาของเขา หัวใจของเขาเริ่มแข่งขัน "เมตตา Ornella ชีวิตรัก รักของฉัน ของฉันแสง ไฟที่ไหม้ฉัน ครอบงำจิตใจของฉันคืน รอยยิ้ม ดอกไม้น้อย รัก..."Ermete เด็กสำนักงานป้อน "ขอโทษ ร็อคโค Signor มีสุภาพบุรุษที่มาหาคุณ ชื่อของเขา (เขาดูที่บัตรในมือ) "เป็น Manfredini""ใคร Manfredini ไม่เคยได้ยินของเขา สำรอง มีเวลาเดี๋ยวนี้ โดยด่วนมาก มีเขากลับมาวันพรุ่งนี้ หรือบางเวลา""ผมคิดว่า ร็อคโค Signor เขาว่ายังท้อง เขาต้องได้ที่นี่สำหรับความเหมาะสม""โอ้ Manfredini ดี บอกเขามาวันพรุ่งนี้""Yessir แต่เขากล่าวว่า คุณมีคนที่เฝ้าเขา""ที่เป็นจริง จริง..." เขาถอนหายใจ " ดังนั้น ขอมา แต่บอกให้เขารีบขึ้น สองวินาทีเขา"เสื้อผ้า Manfredini มาพร้อมกับสูท มันไม่เรียกว่ากระชับเป็น – ร็อคโคใส่มันสำหรับครู่ และจากนั้น เอาออก ให้แต่งเฉพาะเวลาพอที่จะทำเครื่องหมายสอง หรือสาม ด้วยชอล์กของเขา "ยกโทษให้ฉัน แต่ฉันมีบางสิ่งบางอย่างที่สำคัญมากตอนนี้ ลา Manfredini "เขานั่งลงอีกครั้งวันที่โต๊ะทำงานของเขา และเริ่มเขียนอีกครั้ง: "วิญญาณ สิ่งมีชีวิต คุณอยู่ในขณะนี้ คุณทำอะไรอยู่ ผมคิดว่า คุณ มีความแข็งแรงเช่นที่ รักต้องถึงคุณ ไม่ว่าวิธีไกลคุณอยู่ แม้ในด้านอื่น ๆ ของเมือง ที่ดูเหมือนว่าผมเกาะไกลข้ามทะเล..." (วิธีแปลกนี้คือ เขาคิด – วิธีสามารถคุณอธิบายคนบวกเช่นฉัน การจัดงานพาณิชย์ จู่ ๆ เริ่มเขียนสิ่งนี้ นี่คือบางชนิดบ้า)เพียงแล้ว โทรศัพท์ที่ด้านข้างของเขาเริ่มค้าง เหมือนเห็นของแช่แข็งโลหะมีการคัดลอกข้ามเขาได้ "ฮัลโหล" เขา gasped"Ciaooo ผู้หญิงในการเมียโอ indolent กล่าว "อะไรลึกเสียงคุณมี... บอก เหมือนได้ misunderstood สิ่งนั้น" "ใครเป็น" เขาถาม "โอ้ คุณได้วันนี้ ค้นหา..." "ใครเป็นหรือไม่" " แต่น้อยรอฉัน... " เขาแขวนขึ้นรับ และเอาค่าของปากกาเพื่อเขียนต่อ"ฟัง รัก ที่เขาเขียน, " นอกมี fog ชื้น แช่แข็งหอมน้ำมันและมลพิษหมอก แต่คุณรู้ว่า ฉันอิจฉาได้ คุณทราบหรือไม่ว่า ในขณะฉันจะเปลี่ยนแปลง...""Brrr" ไปโทรศัพท์ มันให้เขากระตุกเช่นระเบิด 200 โวลต์ไฟฟ้า "ฮัลโหล" "แต่สอร์ทส์" กล่าวว่า เสียงของนาทีที่ผ่านมา "ฉันได้มาถึงเมืองเพียงเพื่อทักทายคุณ และคุณ..."เขา hesitated, disoriented ยังคงค่อนข้าง ก็ใช้ ก. สาวสวย และสวยเกินไป ไม่กี่เดือนที่มีการสนใจการเขา – ที่ทราบว่ามีมีความคิดในหัวของเธอ ผู้หญิงรู้จักสร้าง romances น่า แน่นอน มีวิธีที่ดีเพื่อบอกเธอ scramแต่เขา stifled เขากระแสดัง อะไรก็ได้เพื่อจบตัวอักษร มันเป็นวิธีเดียวที่จะสงบไฟที่เขียนภายใน เขา โดยเขียน Ornella ที่ใส่ชีวิตของเขาในบางวิธี บางทีเธอจะอ่านให้สิ้น จะยิ้ม และทำจดหมายในกระเป๋าเงินของเธอ และเร็ว ๆ นี้อาจได้มาหน้าที่เขาถูกครอบคลุม ด้วยวลีที่หมดสติกับน่ารักขนาดเล็กโดยสิ่งที่สำคัญอัศจรรย์เธอ ด้วยดินสอ lip การปักผ้าเช็ดหน้า กับมีโรแมนติครบกวนทำนายทั้งหมดของ trinkets และตอนนี้ bewilderingly นี่ก็ใช้"พูด สอร์ทส์ กล่าวว่า เสียงในโทรศัพท์ drawling "คุณต้องการให้มาพบคุณที่สำนักงาน" "ไม่มี ขอ แต่มีโหลดต้องที่นี่" "โอ้ ไม่จำเป็นต้องมากเกินไปสุภาพ – ถ้ากระบอกสูบ คุณลืมแนะนำก็ เจอกัน" "พระเจ้า อย่าให้ฉันผิด – ฉันเพียงแค่มีบางสิ่งบางอย่างทำ ดังนั้น มาเล็กน้อยภายหลัง" "ต่อมาในเวลาหรือไม่" "คุณสามารถมา...สองชั่วโมง"Slamming ลงตัวรับสัญญาณไปยังแหล่งกำเนิดของ เหมือนกับเขาว่าเขามีอยู่ตอนนี้ ควรจะส่งจดหมายโดย มิฉะนั้น มันจะเท่านั้นถึงปลายทางของวันถัดไป ไม่ เขาจะส่งไปรษณีย์แบบด่วน"... .in เป็นช่วงเวลาที่ฉันจะเปลี่ยนเป็น " เขาเขียน "เมื่อคิดว่า หมอกนี้ล้อมรอบบ้าน และย้ายไปห้องพักของคุณใน undulations และถ้ามันมีตา – ผู้รู้ บางทีแม้แต่หมอกอาจเห็น – ไม่คิดคุณผ่านหน้าต่าง และไม่คุณคิดว่า อาจมีรอยแตก interstice เล็ก ๆ ต้องป้อนผ่าน เป็น miniscule แยกกัน ไม่เกินที่ ลมเบาเช่นผ้าฝ้ายความที่ caresses คุณ นั่นคือทั้งหมดที่หมอกต้อง หมดรัก..."Ermete เด็กชาย office ถูกที่ประตู "โทษ.. " "ฉันบอกคุณว่า ฉันมีงานเร่งด่วนที่จะทำ บอกพวกเขาฉันออก และฉันจะได้กลับมาเย็นนี้""แต่..." "แต่อะไร" "ชั้นล่าง Invernizzi ผู้บัญชาการกำลังรอในรถ"ไอ้ Invernizzi เป็นตัวตรวจสอบไซต์ที่ร้านที่เคยมีไฟ การประชุมกับ appraisers – ไอ้เขาสำหรับไม่มีความคิดของมัน โดยสิ้นเชิงมีลืม ไม่มีใครเป็นนักบุญทุกข์ทรมานที่เขียนแค่กระดูกสันอกของเขา ภายใน เขา จนถึงระดับที่ไม่สามารถยืน เขาจะบอกพวกเขากำลังป่วยหรือไม่ เป็นไปไม่ จบจดหมายในสถานะปัจจุบันหรือไม่ แต่ยังมีหลายสิ่งเพื่อจะบอกเธอ สิ่งสำคัญมาก ท้อ เขาใส่ตัวอักษรในลิ้นชัก เขาคว้าหมวกของเขา และซ้าย สิ่งเดียวที่ทำคือการ พยายามที่จะดูแลมันได้อย่างรวดเร็ว ในครึ่งชั่วโมง ด้วยความช่วยเหลือของพระเจ้า เขาอาจจะกลับในความเป็นจริงได้ยี่สิบวันเมื่อเขาได้กลับมา เขาเห็น สี่คนใหม่นั่งอยู่ในห้องรอ Panting เขา leaped เขาทำงาน นั่งลงที่โต๊ะเขียนหนังสือของเขา และเปิดลิ้นชัก แต่ตัวอักษรไม่มีTumult ใจเกือบเอาลมหายใจของเขา ที่สามารถได้รับ rummaging รอบ ๆ โต๊ะของเขา หรือเขามีดาวตามปกติ ในความฝันซะ เขาเปิดที่อื่น ๆ ลิ้นชักหนึ่งขอบคุณ พระเจ้า – เขามีอากาศสับสน จดหมายมีหลังจากทั้งหมด แต่มันจะไม่สามารถลงรายการบัญชีก่อนหนึ่ง ไม่เคยใจ – และเหตุผลของเขา (บนดังกล่าวง่าย และ banal หัวข้อ) galloped ไปในจิตใจของเขา สลับวิธีการอาบเหงื่อต่างน้ำระหว่างความวิตกกังวลและความหวัง – ไม่ทราบ ถ้าเป็นจดหมายด่วนถึงเวลาที่จะจัดส่งในช่วงรันตอนเย็น หรือ...ยิ่งขึ้น เขาสามารถมอบให้แก่ Ermete การดำเนินการ ไม่มี ดีกว่าไม่ไปเกี่ยวข้องกับเด็กสำนักงานในเรื่องนี้ละเอียดอ่อน เขาจะดำเนินการเอง"... .so น้อยจำเป็นต้องรัก" เขาเขียน "การพิชิตอวกาศข้าม...""Brrr โทรศัพท์อีก rabidly โดยไม่ต้องวางปากกา เขายกรับกับมือซ้ายของเขา"ฮัลโหล" "สวัสดี นี้เป็นสำนักงานเลขานุการของพระ Tracchi เอ็กเซลเลนซี่""ไปข้างหน้า" "นี้พิจารณาใบอนุญาตนำเข้าการขายสายการ..."ระเบิด นี้เป็นเรื่องใหญ่หลวง อนาคตขึ้นอยู่กับมัน การอภิปรายกินเวลา 20 นาที"...ข้าม" เขาเขียน, "การดีกำแพงเมืองจีน โอ้ ปองรัก... "เด็ก office ที่ประตูอีกครั้ง สอร์ทส์สว่างเป็นเขา savagely "ไม่เข้าใจว่า ฉันไม่เห็นใครไหม" "แต่มันเป็น Inspec..." "ไม่มีใคร ไม่ oone " เขาส่งเสียงโหยหวนเหมือนสัตว์ "การตรวจสอบของเงินที่ว่า เขามีนัดหมาย"เขารู้สึกว่าความเสื่อมความแข็งแรงของเขาไป การส่งตรวจสอบที่ออกจะบ้า ชนิดของการฆ่าตัวตาย การยกเลิกของเขา เขาได้รับการตรวจสอบตอนนี้ก็หนึ่งสามสิบห้า มีญาติใช้ที่รอสำหรับไตรมาสที่สามของชั่วโมง แล้ววิศวกรสโตลซ์ ที่ได้มาจากเจนีวาโดยเฉพาะ และทนายความ Messumeci เกี่ยวกับแรงงานดอค และพยาบาลที่มาทุกวันเพื่อให้เขาฉีดของเขาโทรศัพท์ "Commendator Stazi จากกระทรวงพาณิชย์ที่นี่" โทรศัพท์ "นี่คือเลขานุการสมาพันธ์ของจังหวัด...""โอ้ Ornella น่ารักของฉัน" เขาเขียน "อยากคุณช็อปปิ้ง... "สำนักงานเด็ก Ermete ที่ประตูประกาศแพทย์ Bi ฮดรอง"... เพื่อทราบ" คุณเขียน " th. ... "โทรศัพท์: "หัวของพนักงานทั่วไป" โทรศัพท์: "นี่คือเลขานุการส่วนตัวของเนินเขา...อาร์ชบิชอปแห่ง""... ฉันหว้า..." เขาเขียน feverishly ด้วยหยุดหายใจ "Brr, brrr โทรศัพท์ "นี่คือประธานอุทธรณ์ของศาลแรก" "สวัสดี สวัสดี" "ที่สุพรีมปรึกษานี่ สวี Cormorano กัน" "สวัสดี สวัสดี" "นี่คือ aide-de-camp แรกของสมเด็จพระจักรพรรดิ..."จม เขาถูกดำเนินไปตามคลื่น "สวัสดี สวัสดี ใช่ มันเป็นฉัน นายกรัฐมนตรี ฉันขอบคุณอย่างกว้างขวาง แต่หลักสูตร ขวาเก็บ ทั่ว ไปใช่ ฉันจะให้ในเวลาไม่นาน ขอบคุณอนันต์ สวัสดี สวัสดี แน่นอน คุณพระ ที่หนึ่ง กับอมตะความจงรักภักดี..." ปากกา ละทิ้ง ช้าสะสมที่ขอบโต๊ะ หยุดครู่ เตรียมพร้อมมี แล้วลดลงไปพื้นดิน ทำลายของหมึก และมีวาง) "กรุณาทำเองที่บ้าน มาขวาใน ไม่ ถ้าคุณอนุญาตให้ฉัน มันอาจจะดีกว่าถ้าคุณนั่งในเก้าอี้ที่สะดวกสบายอย่างมาก แต่สิ่งไม่คาดคิดเกียรติ แน่นอน โอ้ ขอบคุณคุณเป็นกาแฟ,, บุหรี่หรือไม่? "ไม่นานสุดท้ายลมกรด ชั่วโมง วัน เดือน วรรษ เป็นคืนตก เขาพบตัวเองเพียงอย่างเดียว ในที่สุดแต่ก่อนออกจากสำนักงาน จะต้องนำ semblance ของใบสั่งเอกสารแผ่นพับขอ โฟลเดอร์ โครงการ และโพรโทคอลที่มีสะสมบนโต๊ะของเขา ภายใต้กองใหญ่ เขาพบกระดาษด้วยลายมือของบุคคลนั้น เขารู้จักว่ามันเป็นของเขาเองไม่อยากรู้ เขาอ่านได้ "เหลวไหลอะไร วลีใด idiotic ใครรู้เมื่อเพราะอาจมีเขียนนี้ "เขาถามตัวเอง ค้นหาหน่วยความจำของเขาเปล่า ๆ กับความรู้สึกของ annoy

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" จดหมายรัก " โดย Dino buzzati ( ชาวอิตาลี 1906 – 1972 )
ริโก ร็อคโค่ อายุ 31 ปี ผู้จัดการของ บริษัท ที่ซื้อขายในความรัก ปิดประตูห้องทำงานของเขา ความคิดของเธอได้กลายเป็นที่มีประสิทธิภาพและเจ็บปวดที่เขาพบความแข็งแรงที่จะทำ เขาจะเขียนถึงเธอ หล่อกันใด ๆ ทำลายศักดิ์ศรีหรือถ่อมตัว
ยอดเยี่ยม " ซินญอริน่า " เขาเริ่มและที่คิดเพียงว่า เธอจะเห็นเครื่องหมายซ้ายโดยปากกาบนกระดาษ หัวใจของเขาเริ่มแข่ง " เมตตา ร์เนลลา ที่รัก ที่รัก วิญญาณ แสงสว่าง ไฟที่เผาฉัน ครอบงำจิตใจของฉันคืน , รอยยิ้ม , ดอกไม้ , ความรักฉัน . . . . . . . "
ermete ออฟฟิศบอยเข้ามา " ขอโทษนะครับ ซินยอร์ ร็อคโค่ มีสุภาพบุรุษที่กำลังมาหาคุณ ชื่อของเขา" ( เค้ามองบัตรในมือของเขา ) " เป็น manfredini "
" ใคร manfredini ? ไม่เคยได้ยินชื่อเขา นอกจากไม่มีเวลาแล้ว นี่เป็นเรื่องด่วน เขากลับมาในวันพรุ่งนี้ หรือเวลาอื่น . "
" ฉันว่า ซินยอร์ ร็อคโค่ เขาเป็นช่างตัดเสื้อ เขาต้องมาที่นี่เพื่อกระชับ "
" โอ้ manfredini ! งั้นบอกเขาให้มาพรุ่งนี้ "
" ค่ะ แต่เขาบอกว่า คุณเป็นคนที่เรียกเขา "
." มันจริง จริง . . . . . . . " เขาถอนใจ " งั้นให้เขาเข้ามา แต่บอกให้เขารีบขึ้นมา 2 วินาที "
ช่างตัดเสื้อ manfredini มาในชุดสูท มันอาจจะเรียกว่าเหมาะสม– Rocco ใส่มันไม่กี่นาทีแล้วเอาออกให้ปรับเวลาที่เพียงพอเพื่อให้ สอง หรือ สามคะแนนบันทึกของเขา " ยกโทษให้ฉัน แต่ฉันมีบางอย่างที่สำคัญมากที่จะต้องทำตอนนี้ ลาก่อนmanfredini "
เขานั่งลงอีกครั้ง สุดที่เขาเขียนหนังสือและเริ่มเขียนอีกครั้ง : " สิ่งมีชีวิตพระวิญญาณบริสุทธิ์ คุณอยู่ที่ไหนตอนนี้ ? คุณจะทำอะไร ? ฉันคิดว่าคุณด้วยเช่นแรงที่ความรักของผมต้องไปถึงคุณ ไม่ว่าไกลแค่ไหน แม้ในด้านอื่น ๆของเมือง ที่ดูเหมือนจะเป็นเกาะไกลข้ามทะเล . . . . . . . " ( มันแปลกนี่เขาคิดว่า –วิธีที่คุณสามารถอธิบายเป็นผู้ชายที่ดีเหมือนผม การจัดงานของการค้าทั้งหมดของการเริ่มต้นอย่างฉับพลันที่จะเขียนอะไรแบบนี้ ? นี่มันบ้าอะไร ? )

ตอนนั้นโทรศัพท์อยู่ข้างๆเริ่มดังขึ้น มันก็เหมือนกับว่าเห็นแจ่มโลหะได้ฉีกข้ามหลัง " ฮัลโหล " เขาอ้าปากค้าง .
" ciaooo กล่าวว่า " ผู้หญิงในเมี่ยวขี้เกียจ " สิ่งที่ลึกเสียงคุณ . . . . . บอกมาดูเหมือนว่าผมจะเข้าใจอะไรผิดแล้ว " มันเป็นใคร ? " เขาถาม " โอ้ คุณมันเป็นไปไม่ได้ในวันนี้ ดู . . . . . . . " " มันเป็นใคร ? " แต่เดี๋ยวก่อนอย่างน้อยสำหรับฉัน . . . " เขาวางสายรับเอาของเขา ปากกาเขียนต่อไป .
" ฟังของฉัน , รัก , " เขาเขียน " ภายนอกมีหมอก , ชื้น หนาวหมอก กลิ่นน้ำมันและมลพิษ แต่คุณรู้มั้ยว่าผมอิจฉามันคุณรู้หรือไม่ว่า ในตอนนี้ผมจะเปลี่ยน . . . . . . . "
" โอ้ " ไปโทรศัพท์ มันทำให้เขากระชุ่มกระชวยเหมือนระเบิด 200 โวลต์ของการไฟฟ้า " ฮัลโหล " แต่ริ ! " บอกว่า เสียงของนาที ที่แล้ว " ฉันมาเมืองเพื่อแสดงความยินดีกับคุณ และคุณ . . . . . . . "
เขาลังเล ยังค่อนข้างสับสน มันเป็นภาษากลาง ลูกพี่ลูกน้องของเขา ผู้หญิงที่สวยและน่ารักด้วยที่เดือนสุดท้ายที่ได้แสดงความสนใจในตัวเขา ( ใครรู้วิธีคิดก็เข้าไปอยู่ในหัวเธอ ผู้หญิงที่เป็นที่รู้จักกันสำหรับการสร้างไม่น่าความรัก . แน่นอน ไม่มีทางที่ดีที่จะบอกเธอซิ .
แต่เขาหายใจไม่ออกแรงกระตุ้นของเขาที่จะทำเช่นนั้น อะไรเพื่อที่จะเขียนจดหมายเสร็จ . มันเป็นวิธีเดียวที่จะสงบ ไฟที่เผาอยู่ในตัว โดยเขียนร์เนลลา ,ที่ดูเหมือนจะเข้าไปในชีวิตของเขาในบางวิธี บางทีเธอจะอ่านมันจนจบ ก็ยิ้มแล้ววางจดหมายไว้ในกระเป๋า และหน้าที่เขาปกปิดด้วยวลีที่คนอาจได้เข้ามาติดต่อกับน่ารักเล็ก ๆ โดยสิ่งที่น่าอัศจรรย์ของเธอด้วยดินสอ , ปักผ้าเช็ดหน้าทั้งหมดเครื่องประดับลึกลับเต็มไปด้วยความรบกวน และตอนนี้ bewilderingly ที่นี่เป็นภาษากลาง .
" บอกว่า เอนริโก้ กล่าวว่า เสียงในโทรศัพท์ drawling . " เธออยากให้ฉันมาเจอเธอที่ออฟฟิศ " " ไม่ ไม่ ผมขอโทษ แต่ผมต้องโหลดอะไรมา " " ไม่ต้องพูดสุภาพเกินไป ( ถ้าผมเบื่อคุณ ลืมที่ผมแนะนำมา แล้วเจอกันนะ " " พระเจ้า