Direct attention to representation

Direct attention to representation within contemporary democratic theory has come from three other sources as well. The most broadly recognized of these, Pitkin’s now clas- sic The Concept of Representation (1967), came from within the standard account itself. Pitkin provided a comprehensive theory of represen- tation, primarily within electoral contexts, just when participatory democracy had captured the imaginations of progressive democrats. Indeed, Pitkin herself turned to the partici- patory paradigm shortly after publication, re- turning to the topic only to note that the al- liance between democracy and representation is “uneasy” owing to their distinct genealo- gies (Pitkin 1967, p. 2; Pitkin 2004; Williams 2000). If democracy is based on the presence
of citizens, representation is at best a surro- gate form of participation for citizens who are physically absent.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสนใจโดยตรงเพื่อนำเสนอในทฤษฎีประชาธิปไตยร่วมสมัยมาจากสามแหล่งอื่น ๆ เช่น รับรู้อย่างกว้างขวางเหล่านี้ ของ Pitkin ตอนนี้ clas - ซิลิก้อนแนวคิดของการนำเสนอ (1967), มาจากภายในบัญชีมาตรฐานตัวเอง Pitkin ให้ทฤษฎีครอบคลุมของ represen-tation หลักภายในบริบทการเลือกตั้ง เพียงประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วมจับ imaginations ของประชาธิปไตยก้าวหน้า จริง ๆ Pitkin ตัวเองหันไป partici - patory กระบวนทัศน์หลังจากพิมพ์ re-เปิดหัวข้อเฉพาะเพื่อทราบว่า อัล-liance ระหว่างประชาธิปไตยและการแสดง "ไม่สบายใจ" เนื่องจากความแตกต่าง genealo-gies (Pitkin 1967, p. 2 Pitkin 2004 วิลเลียมส์ 2000) ถ้าประชาธิปไตยยึดอยู่ของประชาชน แสดงได้ดีที่สุดแบบเก surro ของมีส่วนร่วมของประชาชนที่ขาดจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสนใจโดยตรงกับการเป็นตัวแทนในทฤษฎีประชาธิปไตยร่วมสมัยได้มาจากสามแหล่งอื่น ๆ เช่นกัน ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางมากที่สุดของเหล่านี้พิทตอนนี้ clas- sic แนวคิดของการเป็นตัวแทน (1967) มาจากภายในบัญชีมาตรฐานตัวเอง พิทให้เป็นทฤษฎีที่ครอบคลุมของช่อ represen- ส่วนใหญ่ที่อยู่ในบริบทการเลือกตั้งเพียงเมื่อประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วมได้จับจินตนาการของเดโมแครก้าวหน้า อันที่จริงพิตัวเองหันไปกระบวนทัศน์ patory ส่วนร่วมหลังจากที่ตีพิมพ์อีกครั้งหันไปหัวข้อเดียวที่จะทราบว่า liance อัระหว่างประชาธิปไตยและการเป็นตัวแทนคือ "สบายใจ" เนื่องจาก Gies ของพวกเขาที่แตกต่าง genealo- (พิท 1967 พี 2; พิปี 2004 วิลเลียมส์ 2000) ถ้าประชาธิปไตยจะขึ้นอยู่กับการปรากฏตัว
ของประชาชนที่เป็นตัวแทนที่ดีที่สุดรูปแบบประตู surro- การมีส่วนร่วมของประชาชนที่มีอยู่ในร่างกาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตรงความสนใจที่จะเป็นตัวแทนในทฤษฎีประชาธิปไตยสมัยใหม่มีมาจากสามแหล่งอื่นๆเช่นกัน มากที่สุด การยอมรับในวงกว้างของเหล่านี้พิตคิ้นตอนนี้ 1 - โจมตีแนวคิดของการเป็นตัวแทน ( 1967 ) , มาจากภายในบัญชีมาตรฐานนั่นเอง พิตคิ้นให้ทฤษฎีที่ครอบคลุมของ represen - tation หลักภายในบริบทการเลือกตั้ง ,เมื่อประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วมได้จับจินตนาการของพรรคประชาธิปัตย์ก้าวหน้า แท้จริงพิตคิ้นตัวเองหันไปเข้าร่วม - กระบวนทัศน์ patory หลังจากสิ่งพิมพ์ Re - เปิดเรื่องเท่านั้นที่จะทราบว่า อัล - liance ระหว่างประชาธิปไตยและการแสดง " ไม่สบายใจ " เนื่องจาก genealo - ที่แตกต่างกัน ของ ไก ( พิตคิ้น 2510 หน้า 2 ; พิตคิ้น 2004 ; วิลเลี่ยม 2000 )ถ้าประชาธิปไตยจะขึ้นอยู่กับสถานะ
ของพลเมือง แทนจะดีที่สุด surro - ประตูรูปแบบการมีส่วนร่วมของประชาชนที่ขาดทางกายภาพ