Known for his fusion of the Interna

Known for his fusion of the International Style and personal poetic influences in his architecture, Louis Kahn is notably one of the most respected architects of the 20th century. He often worked alongside engineers and contractors, which enabled his innovative designs to be structurally sound while continually advancing towards a new refinement.
One of his more famous structures and the first significant commission of Louis Kahn, the Yale University Art Gallery in New Haven, Connecticut was designed when he was a visiting critic at the Yale School of Architecture as the first of three art museums to be designed and built. The project was built between 1951 and 1953.
With this Kahn was able to explore the ideas he had about transforming modern architecture which to him lacked the monumental and spiritual quality of ancient buildings. He was successful in his hopes of redefining architecture, as this building marks a significant turning point in the history of American museum architecture.

According to author Patricia Cummings Loud, “The commission brought about Kahn's discovery of structure, materials, and perhaps most important, the power of the forms he was capable of creating. The Yale Art Center served to catalyze many of his basic ideas and beliefs about architecture, both in words and in work.”
This art gallery is considered by historians to be a response to Kahn's desire for a new monumentality in the post-World War II period. His masterful sense of space and light worked to create structures that emotionally impacted those who encountered them, as he combined visually compelling spaces that varied under the transforming light during different times of the day.

While walking along the bordering street of the campus, the building's blank walls stand out against the neo-Gothic background of the university.

As is apparent in this structure, Kahn typically tended toward heavily textured brick and bare concrete, which he wonderfully juxtaposes against more refined and pristine surfaces, like the large glass windows of this building beautifully lined by steel.

The front door is found in a recessed corner that is defined by an absent rectangle following the pattern of the glass fenestration. The door leads to a series of open loft spaces on the first floor, which flow horizontally until the space is broken by core circulation elements, including the main stair, elevator and mechanical core. The highly flexible space not only stores a portion of the University's art collection but also functions as a studio for architecture students.

His interest in pushing the boundaries with technology led him to design this waffle-slab that served as the floor of one room and just as functionally became the ceiling of another. The stairway in the center reflects the triangular patterns and lines of the exterior and also acts as an sculpture in the center of the gallery space.

Recently the art gallery underwent a three-year, $44 million renovation which hoped to restore the landmark to its original purity and integrity after years of repair and alterations. The hopes were to also update the building systems so that they may be of the most functional and optimal design.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชื่อเสียงของเขาผสมผสานสไตล์นานาชาติและบุคคลบทกวีที่มีอิทธิพลต่อสถาปัตยกรรมของเขา Louis คาห์นได้ยวดสถาปนิกมากที่สุดของศตวรรษ 20 อย่างใดอย่างหนึ่ง เขามักจะทำงานควบคู่ไปกับวิศวกรและผู้รับเหมา ที่เปิดใช้งานการออกแบบนวัตกรรมของเขาเป็นเสียง structurally ในขณะที่ความก้าวหน้าอย่างต่อเนื่องต่อรีไฟน์เมนท์ใหม่โครงสร้างที่มีชื่อเสียงของเขาและนาย Louis คาห์น หอศิลป์มหาวิทยาลัยเยลในนิวเฮ คอนเนตทิคัตสำคัญแรกถูกออกแบบมาเมื่อเขาก็มาเยี่ยมที่โรงเรียนสถาปัตยกรรมของเยลเป็นครั้งแรกของสามพิพิธภัณฑ์ศิลปะการออกแบบ และสร้างขึ้น โครงการถูกสร้างขึ้นระหว่าง 1951 และ 1953กับคาห์นนี้ได้สำรวจความคิดที่เขามีเกี่ยวกับสถาปัตยกรรมสมัยใหม่ที่เขาขาดคุณภาพอนุสาวรีย์ และจิตวิญญาณของอาคารโบราณ เปลี่ยน เขาไม่ประสบความสำเร็จในความหวังของเขาในการนิยามสถาปัตยกรรม เป็นจุดเปลี่ยนสำคัญในประวัติศาสตร์อเมริกันพิพิธภัณฑ์สถาปัตยกรรมเครื่องนี้ตามผู้เขียนแพ Cummings ดัง, "นายนำเกี่ยวกับคาห์นของการค้นพบโครงสร้าง วัสดุ และบางทีส่วนใหญ่สำคัญ ของฟอร์มกำลังสร้าง ศูนย์ศิลปะเยลเสิร์ฟให้กับสถาบันหลายแนวความคิดพื้นฐานและความเชื่อเกี่ยวกับสถาปัตยกรรม ทั้งคำพูด และ ในการทำงานของเขา"ศิลป์นี้ถือ โดยนักประวัติศาสตร์ให้ การตอบสนองต่อความปรารถนาของคาห์นสำหรับ monumentality ใหม่ในโลกหลังสงคราม ความรู้สึกของเขาวางอำนาจของพื้นที่ทำงานเพื่อสร้างโครงสร้างที่อารมณ์ผลกระทบต่อผู้ที่พบพวกเขา เช่นเขารวมพื้นที่เห็นน่าสนใจที่แตกต่างกันภายใต้แสง transforming ในช่วงเวลาต่าง ๆ ของวันขณะเดินไปตามถนนข้างเคียงของมหาวิทยาลัย ผนังว่างเปล่าตึกโดดกับ neo-Gothic พื้นหลังของมหาวิทยาลัยมีปรากฏในโครงสร้างนี้ คาห์นโดยทั่วไปมีแนวโน้มไปทางหนักผิวอิฐและคอนกรีตเปลือย ซึ่งเขาเยี่ยมยอด juxtaposes กับบริสุทธิ์ และบริสุทธิ์มากขึ้นพื้นผิว เช่นหน้าต่างกระจกของอาคารเรียงรายอย่างสวยงาม โดยเหล็กประตูด้านหน้าอยู่ในมุมพิเศษที่กำหนด โดยสี่เหลี่ยมมีขาดตามรูปแบบของ fenestration แก้ว ประตูนำไปสู่ชุดของช่องเปิดลอฟท์ชั้น ซึ่งไหลตามแนวนอนจนกว่าพื้นที่ถูกแบ่ง โดยการไหลเวียนของหัวใจ บันไดหลัก ลิฟท์ และเครื่องจักรกลหลัก พื้นที่ยืดหยุ่นเก็บส่วนของการรวบรวมศิลปะ แต่ฟังก์ชันไม่เพียงเป็นสตูดิโอสำหรับนักศึกษาสถาปัตยกรรมในการผลักดันขอบเขตเทคโนโลยีนำเขาออกแบบนี้วาฟเฟิลพื้นซึ่งเป็นชั้น ของห้องหนึ่ง และเพิ่งเป็นฟังก์ชันเป็น เพดานอีก บันไดกลางสะท้อนให้เห็นถึงรูปแบบสามเหลี่ยมและบรรทัดของภายนอก และยัง ทำหน้าที่เป็นการแกะสลักในพื้นที่เก็บหอศิลป์แต่ละปรับปรุง 44 ล้านเหรียญสามปี ซึ่งหวังว่าจะคืนค่าแลนด์มาร์คของความบริสุทธิ์และความสมบูรณ์ของเดิมหลังจากปีของการซ่อมแซมและเปลี่ยนแปลง ความหวังยัง ปรับปรุงระบบอาคารเพื่อให้พวกเขาอาจจะออกแบบการทำงานมากที่สุด และดีที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นที่รู้จักสำหรับฟิวชั่นของเขาในสไตล์นานาชาติและอิทธิพลบทกวีส่วนบุคคลในสถาปัตยกรรมของเขาหลุยส์คาห์นเป็นที่สะดุดตาหนึ่งในสถาปนิกที่ยอมรับมากที่สุดของศตวรรษที่ 20 เขามักจะทำงานร่วมกับวิศวกรและผู้รับเหมาที่ใช้นวัตกรรมการออกแบบของเขาเป็นเสียงโครงสร้างในขณะที่ต่อเนื่องก้าวหน้าไปสู่การปรับแต่งใหม่.
หนึ่งของโครงสร้างที่มีชื่อเสียงมากของเขาและคณะกรรมการที่สำคัญครั้งแรกของหลุยส์คาห์นศิลปะมหาวิทยาลัยเยลแกลลอรี่ใน New Haven, คอนเนตทิคั ได้รับการออกแบบเมื่อเขาเป็นนักวิจารณ์ไปที่มหาวิทยาลัยเยลของสถาปัตยกรรมเป็นครั้งแรกของสามพิพิธภัณฑ์ศิลปะได้รับการออกแบบและสร้างขึ้น โครงการนี้ถูกสร้างขึ้นระหว่าง 1951 และ 1953
กับคาห์นนี้ก็สามารถที่จะสำรวจความคิดที่เขามีเกี่ยวกับการเปลี่ยนสถาปัตยกรรมสมัยใหม่ที่เขาขาดคุณภาพอนุสาวรีย์และจิตวิญญาณของอาคารโบราณ เขาประสบความสำเร็จในความหวังของเขาในการกําหนดสถาปัตยกรรมเป็นอาคารหลังนี้นับเป็นจุดเปลี่ยนที่สำคัญในประวัติศาสตร์ของสถาปัตยกรรมพิพิธภัณฑ์อเมริกัน. ตามที่ผู้เขียนแพทริเซีคัมมิ่งส์ดัง "คณะกรรมการนำเกี่ยวกับการค้นพบของคาห์นของโครงสร้างวัสดุและบางทีอาจจะสำคัญที่สุด พลังของรูปแบบที่เขามีความสามารถในการสร้าง เยลศูนย์ศิลปะทำหน้าที่ในการกระตุ้นหลายความคิดขั้นพื้นฐานของเขาและความเชื่อเกี่ยวกับสถาปัตยกรรมทั้งในคำพูดและในการทำงาน. "อาร์ตแกลเลอรี่นี้ถือเป็นประวัติศาสตร์ที่จะมีการตอบสนองต่อความต้องการของคาห์นสำหรับประวัติศาสตร์ใหม่ในการโพสต์สงครามโลกครั้งที่สองระยะเวลา ความเก่งของเขาของพื้นที่และแสงทำงานเพื่อสร้างโครงสร้างที่ส่งผลกระทบต่ออารมณ์ผู้ที่พบพวกเขาในขณะที่เขารวมสายตาช่องว่างที่น่าสนใจที่แตกต่างกันภายใต้การเปลี่ยนแปลงของแสงในช่วงเวลาที่ต่างกันของวัน. ขณะที่เดินไปตามถนนที่มีพรมแดนติดของมหาวิทยาลัยของอาคาร ผนังว่างเปล่าโดดเด่นกับพื้นหลังนีโอโกธิคของมหาวิทยาลัย. ในฐานะที่เป็นที่ประจักษ์ในโครงสร้างนี้คาห์นมักจะมีแนวโน้มไปทางอิฐพื้นผิวอย่างหนักและคอนกรีตเปลือยที่เขาเยี่ยมยอด juxtaposes กับพื้นผิวการกลั่นมากขึ้นและเก่าแก่เช่นหน้าต่างกระจกขนาดใหญ่นี้ อาคารเรียงรายอย่างสวยงามโดยเหล็ก. ประตูหน้าจะพบว่าในมุมที่ปิดภาคเรียนที่กำหนดโดยสี่เหลี่ยมผืนผ้าขาดต่อไปนี้รูปแบบของรูกระจก ประตูนำไปสู่ชุดของช่องว่างใต้หลังคาที่เปิดอยู่บนชั้นแรกซึ่งไหลในแนวนอนจนพื้นที่ที่ถูกทำลายโดยองค์ประกอบหลักของการไหลเวียนรวมทั้งบันไดหลัก, ลิฟท์และแกนกล พื้นที่ที่มีความยืดหยุ่นสูงไม่เพียง แต่เก็บส่วนหนึ่งของคอลเลกชันศิลปะของมหาวิทยาลัย แต่ยังทำหน้าที่เป็นสตูดิโอสำหรับนักศึกษาสถาปัตยกรรม. ความสนใจของเขาในการผลักดันขอบเขตด้วยเทคโนโลยีที่นำเขาไปสู่การออกแบบนี้วาฟเฟิล-แผ่นที่ทำหน้าที่เป็นชั้นของห้องหนึ่งและเพียง เป็นหน้าที่กลายเป็นเพดานของผู้อื่น บันไดในศูนย์สะท้อนให้เห็นถึงรูปแบบสามเหลี่ยมและเส้นของภายนอกและยังทำหน้าที่เป็นประติมากรรมในใจกลางของพื้นที่แกลเลอรี่. เมื่อเร็ว ๆ นี้หอศิลป์เปลี่ยนไปสามปี, $ 44,000,000 ปรับปรุงซึ่งหวังว่าจะเรียกคืนสถานที่สำคัญในการเดิม ความบริสุทธิ์และความสมบูรณ์หลังจากปีของการซ่อมแซมและดัดแปลง ความหวังที่จะยังปรับปรุงการสร้างระบบเพื่อให้พวกเขาอาจจะเป็นของการออกแบบการทำงานมากที่สุดและดีที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รู้จักกันของรูปแบบสากลและมีอิทธิพลต่อบทกวีส่วนบุคคลในสถาปัตยกรรมของเขา หลุยส์คาห์นคือหนึ่งในการยอมรับมากที่สุดโดยสถาปนิกแห่งศตวรรษที่ 20 เขามักทำงานร่วมกับวิศวกรและผู้รับเหมา ซึ่งเปิดใช้งานนวัตกรรมการออกแบบของเขาเป็นเสียงโครงสร้างอย่างต่อเนื่องในขณะที่ก้าวไปสู่การปรับแต่งใหม่
.หนึ่งของโครงสร้างที่มีชื่อเสียงมากขึ้นของเขา และคณะกรรมการที่สำคัญแรกของหลุยส์คาห์น , มหาวิทยาลัยเยลหอศิลป์ใน New Haven , Connecticut ออกแบบเมื่อเขาเป็นนักวิจารณ์ที่เยลเยี่ยมชมสถาปัตยกรรมของโรงเรียนเป็นครั้งแรกของสามพิพิธภัณฑ์ศิลปะเพื่อจะออกแบบและสร้าง เป็นโครงการที่สร้างขึ้นระหว่าง 2494 และ
1953กับคานนี้ได้สำรวจความคิดเขาเกี่ยวกับการเปลี่ยนสถาปัตยกรรมที่ทันสมัยซึ่งเขาขาดอนุสาวรีย์และคุณภาพจิตวิญญาณของอาคารโบราณ เขาประสบความสำเร็จในความหวังของนิยามสถาปัตยกรรม เป็นอาคารนี้นับเป็นจุดเปลี่ยนที่สำคัญในประวัติศาสตร์ของสถาปัตยกรรมพิพิธภัณฑ์อเมริกัน

ตามผู้เขียน แพทริเซีย คัมมิ่งส์ดังๆ" คณะกรรมการเอาคานของการค้นพบโครงสร้าง วัสดุ และบางทีสิ่งที่สำคัญที่สุด พลังของแบบฟอร์มที่เขามีความสามารถในการสร้าง เยลศูนย์ศิลปะรับใช้กระตุ้นหลายของเขา พื้นฐานความคิดและความเชื่อเกี่ยวกับสถาปัตยกรรม ทั้งในคำพูดและในงาน "
.หอศิลป์นี้ถือว่าเป็นประวัติศาสตร์ที่จะตอบสนองความปรารถนาคาห์นเป็นอนุสาวรีย์ใหม่ ในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ความรู้สึกเก่งของเขาของพื้นที่และแสงทำงานที่จะสร้างโครงสร้างที่ได้รับผลกระทบทางอารมณ์ที่พบนั้น เขาประสานสายตาที่น่าสนใจเป็นที่แตกต่างกันภายใต้การแปลงแสงในเวลาที่แตกต่างกันของวัน

ขณะที่เดินไปตามถนนที่ติดกับของวิทยาเขต อาคารของผนังว่างโดดเด่นกับนีโอกอธิคพื้นหลังของมหาวิทยาลัย

เป็นที่เห็นได้ชัดในโครงสร้างนี้ คาห์น มักจะมีแนวโน้มหนักพื้นผิวอิฐและคอนกรีต เปลือย ซึ่งเขาได้รับ juxtaposes กับการกลั่นมากขึ้นและพื้นผิวเก่าแก่ชอบหน้าต่างกระจกของตึกใหญ่เรียงรายอย่างสวยงาม โดยเหล็ก

หน้าประตูพบในโคมมุมที่กำหนดโดยสี่เหลี่ยมผืนผ้าขาดตามรูปแบบของกระจกช่อง . ประตูนำไปสู่ชุดของเปิดลอฟท์เป็นชั้นล่าง ซึ่งไหลแนวนอนจนพื้นที่เสีย โดยองค์ประกอบหลัก ได้แก่ การหมุนเวียน , บันไดหลักลิฟต์และกลไกหลัก พื้นที่มีความยืดหยุ่นสูงไม่เพียง แต่ร้านค้าที่เป็นส่วนหนึ่งของคอลเลกชันศิลปะของมหาวิทยาลัย แต่ยังทำหน้าที่เป็นสตูดิโอสำหรับนักศึกษาสถาปัตยกรรม

สนใจของเขาในการผลักดันขอบเขตด้วยเทคโนโลยี LED เขาออกแบบนี้ วาฟเฟิล พื้นที่ทำหน้าที่เป็นชั้นของห้องหนึ่ง และก็เป็นหน้าที่เป็นฝ้าอีกบันไดตรงกลางสะท้อนรูปแบบสามเหลี่ยมและสายภายนอก และยังทำหน้าที่เป็นประติมากรรมในศูนย์ของภาพพื้นที่

ช่วงนี้หอศิลป์ถึงสามปี , $ 44 ล้าน ปี ๒๕๓๐ ซึ่งหวังที่จะเรียกคืนเพื่อความบริสุทธิ์และความสมบูรณ์เช่นเดิม หลังจากปีของการซ่อมและการดัดแปลงความหวังจะยังปรับปรุงระบบอาคารเพื่อที่พวกเขาอาจจะมากที่สุดของการทำงานที่ดีและการออกแบบ