ideological context within which pr

ideological context within which practice is situated and to explore ideological history. Only in so doing can one identify the effects, dangers, and limitations of these ideas and associated practices. Submitting to the language games (Lyotard, 1996) of academia, the writers/readers will self-objectify by referring to themselves in the third person. This is a stance contrary to postmodern practice, because the “I” or “we” hide behind signifiers such as “the research-ers, writers, readers”. It removes the subjective “I/we”, with all its vul-nerability and self-positioning, and replaces it with depersonalised authority. Challenging this practice, poststructuralist writers stress that “I” is central as “our accounts of the world are constructions made from the language, meanings and ideas historically available to us, the ‘I’” (Beavis & Gough, 2000:76). In this sense the present topic is narrated from a postmodern perspective, constructing meaning from different sources.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บริบทอุดมการณ์ภาย ในห้องปฏิบัติการ และ การสำรวจประวัติศาสตร์อุดมการณ์ เฉพาะในการทำสามารถหนึ่งระบุผล อันตราย และข้อจำกัดของความคิดและแนวทางปฏิบัติที่เกี่ยวข้องเหล่านี้ได้ ส่งเกมภาษา (Lyotard, 1996) ของ academia นักเขียน/อ่านจะตนเอง objectify โดยอ้างอิงถึงตัวบุคคลที่สาม นี่คือท่าทางขัดกับแนวทางปฏิบัติหลังสมัยใหม่ เนื่องจาก "เรา" หรือ "เรา" ที่ซ่อนตัวอยู่หลัง signifiers "วิจัยสกู๊ป นักเขียน ผู้อ่าน" มันเอาตามอัตวิสัย "ข้าพเจ้า" ทั้งหมดของ vul nerability วางตำแหน่งตนเอง และแทน ที่ด้วย depersonalised อำนาจ ท้าทายแบบฝึกหัดนี้ poststructuralist ผู้เขียนย้ำว่า "ฉัน" เป็นกลาง "ของบัญชีของโลกจะ ก่อสร้างที่ทำจากภาษา ความหมาย และความคิดมีประวัติเรา 'ไอ' " (Beavis และสาย 2000:76) ในนี้ หัวข้อนำเสนอเป็นการเล่าเรื่องจากมุมมองหลังสมัยใหม่ การสร้างความหมายจากแหล่งต่าง ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บริบทอุดมการณ์ภายในที่ปฏิบัติตั้งอยู่และการสำรวจประวัติศาสตร์อุดมการณ์ เฉพาะในการทำเช่นนั้นหนึ่งสามารถระบุผลกระทบที่อันตรายและข้อ จำกัด ของความคิดเหล่านี้และการปฏิบัติที่เกี่ยวข้อง ส่งไปยังเกมภาษา (Lyot​​ard, 1996) จากสถาบันการศึกษา, นักเขียน / ผู้อ่านจะแลเห็นตัวเองโดยอ้างถึงตัวเองในบุคคลที่สาม นี่คือจุดยืนตรงกันข้ามกับการปฏิบัติหลังสมัยใหม่เพราะ "ฉัน" หรือ "เรา" ซ่อนอยู่ข้างหลัง signifiers เช่น "การวิจัย ERS ​​นักเขียนนักอ่าน" มันเอาอัตนัย "I / เรา" มีทั้งหมด Vul-nerability ตนเองและการวางตำแหน่งของตนและแทนที่มันด้วยอำนาจ depersonalised ท้าทายการปฏิบัติเช่นนี้นักเขียน poststructuralist เน้นว่า "ฉัน" เป็นศูนย์กลางเป็น "บัญชีของเราของโลกมีการก่อสร้างที่ทำจากภาษาความหมายและความคิดในอดีตที่มีให้เรา, 'I'" (เปรตและกอฟ, 2000: 76) ในแง่นี้หัวข้อปัจจุบันเล่าจากมุมมองของหลังสมัยใหม่, การสร้างความหมายจากแหล่งที่แตกต่างกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ซึ่งตั้งอยู่ภายในบริบทอุดมการณ์ฝึกและศึกษาประวัติศาสตร์อุดมการณ์ . เท่านั้นดังนั้นหนึ่งสามารถระบุผลอันตรายและข้อจำกัดของความคิดเหล่านี้และแนวทางปฏิบัติที่เกี่ยวข้อง มีเกมส์ภาษา ( ลีโอตาร์ , 1996 ) ของนักวิชาการ , นักเขียน / นักอ่านจะตนเองทำให้เห็นเป็นรูปธรรม โดยพูดถึงตัวเองในบุคคลที่สามนี่เป็นท่าทางที่ขัดกับการปฏิบัติหลังสมัยใหม่ เพราะ " เรา " หรือ " เรา " ซ่อนเสื้อผ้าเช่น " วิจัย ERS , นักเขียน , นักอ่าน " มันเอาหัวข้อเรื่อง " ฉัน / เรา " ที่มีทั้งหมดของ nerability อยู่ตำแหน่งตัวเอง และแทนที่ด้วย depersonalised อำนาจ ท้าทาย การฝึกนี้ผู้เขียน poststructuralist เน้นว่า " ฉัน " จะเป็น " บัญชีกลางของโลกมีสิ่งก่อสร้างทำจากภาษาความหมายและความคิดในอดีตของเรา ' ฉัน ' " ( เห้&กอล 2000:76 ) ในความหมายนี้ หัวข้อปัจจุบันมีการเล่าเรื่องจากมุมมองของยุคหลังสมัยใหม่ การสร้างความหมายจากแหล่งที่แตกต่างกัน