Other have viewed U.S. foreign poli

Other have viewed U.S. foreign policy reflective of turning points in its history, defining these junctures as “paradigm shifts” or critical transformations in the strategic culture”. Such seismic shifts in policy—for example, the abandonment of continental isolationism inherent in early U.S. foreign policy upon entering World War I or the application of deterrence after dropping the atom bomb in 1945—are used by scholars to explain policy trend.
More recently, scholars have moved to view consistencies and shifts in U.S foreign policy as related to change in presidential administrations. Since most U.S. presidents have promulgated some sort of foreign policy “doctrine,” it becomes possible to examine where there is continuity or change comparatively by examining presidential administrations over time. These difference are often reflected in the comments of presidents and their advisors as well. Consider the following:
“The ultimate test of our foreign policy is how well our actions measure up to our ideals … Freedom is America’s purpose” (Secretary of State Madeleine Albright 1998). “I claim not to have controlled events, but confess plainly that events have controlled me” (President Abraham Lincoln 1864). “Decisions are made by people, and they make them based on what they know of the world and how they understand it” (Vice president George H.W. Bush 1987).
At issue here is whether U.S. foreign policy is built around a set of values—“freedom from the dictates of others, commercial advantage, and promotion of American ideas and ideals” (Wittkopf , Jones, and Kegley 2008: 29)—or whether it is based on notions of power and national interests. These represent dueling visions about what constitute the goals, norms, and means that are the focus of American foreign policy. They also bring with them different philosophies regarding human nature and how important the situation and context should be in determining policy. And they represent the ongoing debate among president, policy makers, pundits, and scholars on the importance of idealism versus realism as the basis for U.S. foreign policy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อื่น ๆ ได้ดูให้จุดเปลี่ยนนโยบายต่างประเทศสหรัฐในประวัติศาสตร์ การกำหนด junctures เหล่านี้เป็น "กระบวนทัศน์กะ" หรือแปลงสำคัญในกลยุทธ์" กะดังกล่าวสั่นสะเทือนในนโยบาย — abandonment isolationism ในนโยบายต่างประเทศสหรัฐอเมริกาก่อนพอเข้าสงครามโลกหรือแอพลิเคชันหลังจากการวางระเบิดอะตอมในปีค.ศ. 1945 คนยุโรปเช่น — นักวิชาการที่ใช้การอธิบายแนวโน้มนโยบายการ เมื่อเร็ว ๆ นี้ นักวิชาการได้ย้ายไปดู consistencies และกะในนโยบายต่างประเทศอเมริกาเป็นที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในจัดการประธานาธิบดี เนื่องจากประธานาธิบดีสหรัฐฯ ส่วนใหญ่มี promulgated บางจัดเรียงของนโยบายต่างประเทศ "สอน" จะไปตรวจสอบมีความต่อเนื่องหรือเปลี่ยนแปลงดีอย่างหนึ่ง โดยตรวจสอบประธานาธิบดีจัดการเวลา ความแตกต่างเหล่านี้มักจะปรากฏในความเห็นของประธานาธิบดีและการปรึกษาเช่น พิจารณาต่อไปนี้:"การทดสอบที่ดีที่สุดของนโยบายต่างประเทศของเราเป็นทั้งวิธีวัดการกระทำของเราขึ้นกับอุดมคติของเรา... เสรีภาพคือ วัตถุประสงค์ของอเมริกา" (เสนาบดีมาเดอเลนอรี 1998) "ฉันเรียกร้องไม่ให้มีควบคุมเหตุการณ์ แต่ก็อุปมาว่า เหตุการณ์ได้ควบคุมฉัน" (ประธานาธิบดีอับราฮัมลินคอล์น 1864) "ตัดสินใจคน และพวกเขาทำตามสิ่งที่พวกเขารู้ของโลกและวิธีที่พวกเขาเข้าใจ" (รองประธานจอร์จ H.W. Bush 1987) ที่ออก นี่คือว่านโยบายต่างประเทศของสหรัฐอเมริกาถูกสร้างขึ้นรอบ ๆ ชุดของค่า — "เสรีภาพจากบอกของคนอื่น ประโยชน์เชิงพาณิชย์ และการส่งเสริมความคิดอเมริกันและอุดมคติ" (Wittkopf โจนส์ และ Kegley 2008:29) - หรือว่ามันขึ้นอยู่กับความเข้าใจของอำนาจและผลประโยชน์ของชาติ เหล่านี้แสดงถึงวิสัยทัศน์สไลเกี่ยวกับอะไรเป็นเป้าหมาย บรรทัดฐาน และหมายความว่าจะเน้นนโยบายต่างประเทศสหรัฐอเมริกา พวกเขายังนำนั้นควรจะแตกต่างกันปรัชญาเกี่ยวกับธรรมชาติมนุษย์ และความสำคัญสถานการณ์ และบริบทในการกำหนดนโยบายการ และจะแสดงการอภิปรายอย่างต่อเนื่องระหว่างประธาน ผู้กำหนดนโยบาย pundits และนักวิชาการของ idealism กับสัจนิยมเป็นพื้นฐานสำหรับนโยบายต่างประเทศของสหรัฐอเมริกา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อื่น ๆ ได้ดูสหรัฐสะท้อนนโยบายต่างประเทศของจุดเปลี่ยนในประวัติศาสตร์ของการกำหนด junctures เหล่านี้เป็น "การเปลี่ยนแปลงกระบวนทัศน์" หรือการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในวัฒนธรรมกลยุทธ์ " กะแผ่นดินไหวดังกล่าวในตัวอย่างนโยบายสำหรับการละทิ้งของทวีปโดดเดี่ยวอยู่ในนโยบายต่างประเทศของสหรัฐอเมริกาในช่วงต้นเมื่อเข้าสงครามโลกครั้งที่หนึ่งหรือการใช้ยับยั้งหลังจากที่ลดลงระเบิดปรมาณูในปี 1945 จะถูกนำมาใช้โดยนักวิชาการที่จะอธิบายถึงแนวโน้มนโยบาย.
เมื่อเร็ว ๆ นี้ นักวิชาการได้ย้ายไปดูความสอดคล้องและการเปลี่ยนแปลงในนโยบายต่างประเทศที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในการบริหารงานของประธานาธิบดี ตั้งแต่ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐส่วนใหญ่จะมีการเรียงลำดับของการประกาศใช้นโยบายต่างประเทศบางคน "ความเชื่อ" มันจะเป็นไปได้ในการตรวจสอบที่มีความต่อเนื่องหรือเปลี่ยนการเปรียบเทียบโดยการตรวจสอบการบริหารงานของประธานาธิบดีเมื่อเวลาผ่านไป ความแตกต่างเหล่านี้จะสะท้อนให้เห็นบ่อยครั้งในการแสดงความคิดเห็นของประธานาธิบดีและที่ปรึกษาของพวกเขาได้เป็นอย่างดี พิจารณาต่อไปนี้:
"การทดสอบที่ดีที่สุดของนโยบายต่างประเทศของเราเป็นวิธีที่ดีที่การกระทำของเราวัดได้ถึงอุดมคติของเรา ... อิสรภาพคือวัตถุประสงค์ของอเมริกา" (เลขาธิการแห่งรัฐแมเดลีนอัลไบรท์ 1998) "ผมเรียกร้องไม่ให้มีการจัดกิจกรรมการควบคุม แต่สารภาพชัดถ้อยชัดคำว่าเหตุการณ์ที่มีการควบคุมฉัน" (ประธานาธิบดีอับราฮัมลิงคอล์น 1864) "การตัดสินใจจะทำโดยคนและพวกเขาทำให้พวกเขาขึ้นอยู่กับสิ่งที่พวกเขารู้ของโลกและวิธีที่พวกเขาเข้าใจมัน" (รองประธานาธิบดีจอร์จดับเบิลยูบุช 1987).
ที่มีปัญหาไม่ว่านี่คือนโยบายต่างประเทศของสหรัฐอเมริกาถูกสร้างขึ้นรอบชุดของ values- "เสรีภาพจากคำสั่งของคนอื่น ๆ ที่เป็นประโยชน์ในเชิงพาณิชย์และการส่งเสริมความคิดและอุดมการณ์อเมริกัน" (Wittkopf โจนส์และ Kegley 2008: 29) -or ไม่ว่าจะอยู่บนพื้นฐานของความคิดของอำนาจและผลประโยชน์ของชาติ เหล่านี้เป็นตัวแทนดวลวิสัยทัศน์เกี่ยวกับสิ่งที่เป็นเป้าหมายบรรทัดฐานและวิธีการที่มีความสำคัญของนโยบายต่างประเทศของอเมริกัน พวกเขายังมากับพวกเขาปรัชญาที่แตกต่างกันเกี่ยวกับธรรมชาติของมนุษย์และวิธีการที่สำคัญสถานการณ์และบริบทที่ควรจะเป็นในการกำหนดนโยบาย และพวกเขาเป็นตัวแทนอภิปรายอย่างต่อเนื่องในหมู่ประธานผู้กำหนดนโยบายเกจิและนักวิชาการเกี่ยวกับความสำคัญของความเพ้อฝันกับความเป็นธรรมชาติเป็นพื้นฐานสำหรับนโยบายต่างประเทศสหรัฐ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อื่นดูนโยบายต่างประเทศของสหรัฐฯ สะท้อนจุดเปลี่ยนในประวัติศาสตร์ของการกำหนด junctures เหล่านี้เป็น " การเปลี่ยนกระบวนทัศน์ " หรือการเปลี่ยนแปลงในวัฒนธรรม " กลยุทธ์ เช่นแผ่นดินไหวกะในนโยบาย เช่น การละทิ้งของคอนติเนนแปลอยู่ในช่วงต้นของสหรัฐฯนโยบายต่างประเทศเมื่อเข้าสู่สงครามโลกครั้งที่หนึ่งหรือการป้องปรามหลังจากที่ลดลงระเบิดปรมาณูในปี 1945 ถูกใช้โดยนักวิชาการอธิบายแนวโน้มของนโยบาย
มากขึ้นเมื่อเร็ว ๆนี้นักวิชาการได้ย้ายเพื่อดูความสอดคล้องและการเปลี่ยนแปลงในนโยบายต่างประเทศของสหรัฐอเมริกาที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในการบริหารงานของประธานาธิบดี เนื่องจากส่วนใหญ่ ประธานาธิบดีสหรัฐฯ ได้ประกาศใช้บางจัดเรียงของลัทธินโยบายต่างประเทศ" มันจะกลายเป็นไปได้ที่จะตรวจสอบว่ามีความต่อเนื่อง หรือเปลี่ยนเปรียบเทียบโดยการตรวจสอบการบริหารงานของประธานาธิบดีตลอดเวลา ความแตกต่างมักจะสะท้อนความคิดเห็นของประธานและที่ปรึกษาของพวกเขาเช่นกัน พิจารณาต่อไปนี้ :
" การทดสอบที่ดีที่สุดของนโยบายต่างประเทศของเราเป็นวิธีที่ดีที่การกระทำของเราวัดได้ถึงอุดมการณ์ . . . . . . . อิสรภาพคือวัตถุประสงค์ของอเมริกา " ( เลขานุการของรัฐแมเดลีนไบรท์ 1998 ) " ผมเรียกร้องไม่ได้ควบคุมเหตุการณ์ แต่สารภาพตรงๆว่า เหตุการณ์จะควบคุมฉัน " ( ประธานาธิบดี อับราฮัม ลินคอล์น 1864 ) " การตัดสินใจด้วยคนและพวกเขาทำให้พวกเขาจากสิ่งที่พวกเขารู้ของโลกและวิธีที่พวกเขาเข้าใจมัน " ( ประธานาธิบดี จอร์จ เอช ดับเบิลยู บุช เมื่อปี 1987 ) .
ที่ ปัญหานี่ไม่ว่าสหรัฐอเมริกานโยบายต่างประเทศที่ถูกสร้างขึ้นรอบ ๆชุดของค่า - " เสรีภาพจากการสั่งการของผู้อื่น เพื่อประโยชน์และส่งเสริมความคิดและอุดมคติ " ( อเมริกัน wittkopf , โจนส์ และ kegley 2008 :29 ) - หรือ ว่ามันขึ้นอยู่กับความคิดของอำนาจ และผลประโยชน์ของชาติ เหล่านี้เป็นตัวแทนของ dueling วิสัยทัศน์เกี่ยวกับสิ่งที่เป็นเป้าหมาย เกณฑ์ และวิธีการที่เน้นนโยบายต่างประเทศของอเมริกา พวกเขายังนำปรัชญาต่าง ๆเกี่ยวกับธรรมชาติของมนุษย์และวิธีการที่สำคัญในสถานการณ์และบริบทที่ควรในการกำหนดนโยบายพวกเขาเป็นตัวแทนของการอภิปรายอย่างต่อเนื่องระหว่างประธาน ผู้กําหนดนโยบาย ผู้เชี่ยวชาญและนักวิชาการเกี่ยวกับความสำคัญของอุดมการณ์กับความสมจริงที่เป็นพื้นฐานสำหรับนโยบายต่างประเทศของสหรัฐอเมริกา .