The Triple-A Model on sustainable-r

The Triple-A Model on sustainable-responsible tourism: towards responsustable tourism
One can easily apply the same four phases to the way our tourism stakeholders address environmental concern and sustainability. The idea of Frey's social stages was first applied to the tourism field by Mihalič and Kaspar (1996). Here the original four stages were reinvented and renamed. The first stage is the so-called ignorance stage that occurs before the destination considers environmental problems. Tourism stakeholders are unaware of such problems and thus express no concern at all; other, non-environmental sets of values determine their behaviour. As this phase acts somewhat as the pre-history of our sustainability discourse, the next stage is more relevant. This is a stage of environmental awareness, as exemplified by exposure to information on tourism environmental impacts and relationships that have made destinations sufficiently aware of tourism impacts that they can no longer be denied. Since tourism environmental concern, our starting point, is deeply connected with the current sustainable tourism ideology, sustainability issues inevitably enter the destination and create and shape so-called tourism sustainability awareness. The next stage involves the conceptual inclusion of sustainability issues, as defined above, because these become a matter of debate and are transferred into goals, coded into the destination's strategy and placed on its agenda. To shape and form the willingness to act consistently with the sustainability concept, the discussion of relevant policy instruments begins. Finally, the social-sustainability ethics and the need to act to achieve the strategic goals drive this process toward and into the last stage, which is the successful implementation of a sustainability policy and, hence, the stage of implementing sustainable action, thereby manifesting environmental responsibility. The destination, e.g., its stakeholders, behave in a sustainable manner, thus meeting the objectives and standards for sustainable development, business, products, etc

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รุ่น Triple-A ที่ยั่งยืนความรับผิดชอบการท่องเที่ยว: ไปเที่ยว responsustableหนึ่งโครงเดียวกันสี่ระยะการสมดุลการท่องเที่ยวคำนึงถึงสิ่งแวดล้อมและความยั่งยืน ความคิดของ Frey สังคมระยะแรกใช้ฟิลด์การท่องเที่ยว โดย Mihalič และ Kaspar (1996) ที่นี่เดิมสี่ขั้นตอนได้นวัตกรรมใหม่ ๆ และเปลี่ยนชื่อ ระยะแรกเป็นระยะเรียกว่าไม่รู้ที่เกิดขึ้นก่อนที่ปลายทางพิจารณาปัญหาสิ่งแวดล้อม ท่องเที่ยวเสียเราจะไม่รู้ปัญหาดังกล่าว และจึง แสดงความกังวลทั้งหมด อื่น ๆ ไม่ใช่สิ่งแวดล้อมชุดของค่าที่กำหนดพฤติกรรมของพวกเขา เป็นระยะนี้ทำหน้าที่ค่อนข้างเป็นประวัติก่อนของวาทกรรมความยั่งยืนของเรา ขั้นตอนถัดไปได้มาก นี้เป็นขั้นของการรับรู้สิ่งแวดล้อม เป็น exemplified ตามข้อมูลการท่องเที่ยวผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อมและความสัมพันธ์ที่ทำให้นักท่องเที่ยวพอตระหนักถึงผลกระทบต่อการท่องเที่ยวที่พวกเขาสามารถไม่สามารถปฏิเสธ เนื่องจากปัญหาสิ่งแวดล้อมท่องเที่ยว จุดเริ่มต้นของเรา ลึกเชื่อมโยงกับอุดมการณ์การท่องเที่ยวยั่งยืนปัจจุบัน ปัญหาความยั่งยืนย่อมป้อนปลายทาง และสร้าง และรูปร่างคำนึงถึงความยั่งยืนท่องเที่ยวเรียกว่าการ ขั้นตอนถัดไปเกี่ยวข้องกับประเด็นความยั่งยืน การรวมแนวคิดตามที่กำหนดไว้ข้างต้น เพราะสิ่งเหล่านี้เป็น เรื่องของการอภิปราย และเป็นเป้าหมาย มีกำหนดเป็นกลยุทธ์ของปลายทาง และอยู่ในวาระการประชุมของ รูปร่าง และการยินดีที่จะดำเนินการอย่างต่อเนื่อง ด้วยแนวคิดความยั่งยืน การสนทนาของเครื่องมือนโยบายที่เกี่ยวข้องเริ่ม สุดท้าย จริยธรรมสังคมยั่งยืนและต้องดำเนินการเพื่อให้บรรลุเป้าหมายเชิงกลยุทธ์ไดรฟ์กระบวนการนี้ต่อ และ ใน ระยะสุดท้าย ซึ่งเป็นการดำเนินงานประสบความสำเร็จของนโยบายการพัฒนาอย่างยั่งยืน และ จึง ขั้นตอนของการดำเนินการอย่างยั่งยืน manifesting สิ่งแวดล้อมจึงใช้ ปลายทาง เช่น ของเสีย ทำงานในลักษณะที่ยั่งยืน การประชุมวัตถุประสงค์และมาตรฐานสำหรับการพัฒนาที่ยั่งยืน ธุรกิจ ผลิตภัณฑ์ ฯลฯ ดังนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทริปเปิ-A รุ่นในการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนรับผิดชอบ: มีต่อการท่องเที่ยว responsustable
หนึ่งสามารถนำไปใช้เหมือนกันสี่ขั้นตอนวิธีการการท่องเที่ยวมีส่วนได้เสียของเราอยู่ที่ความกังวลด้านสิ่งแวดล้อมและการพัฒนาอย่างยั่งยืน ความคิดของขั้นตอนทางสังคมของเฟรย์ที่ถูกนำมาใช้ครั้งแรกกับเขตข้อมูลการท่องเที่ยวโดย Mihalic และคาสปาร์ (1996) ที่นี่ที่เดิมสี่ขั้นตอนถูกนวัตกรรมใหม่และเปลี่ยนชื่อเป็น ขั้นตอนแรกคือขั้นตอนไม่รู้เรียกว่าที่เกิดขึ้นก่อนที่ปลายทางพิจารณาปัญหาสิ่งแวดล้อม ผู้มีส่วนได้เสียไม่รู้จักการท่องเที่ยวของปัญหาดังกล่าวจึงแสดงความห่วงใยที่ทุกคน; อื่น ๆ ที่ไม่ใช่ชุดสิ่งแวดล้อมของค่าตรวจสอบพฤติกรรมของพวกเขา ในฐานะที่เป็นขั้นตอนนี้ทำหน้าที่ค่อนข้างเป็นก่อนประวัติศาสตร์ของวาทกรรมการพัฒนาอย่างยั่งยืนของเราขั้นตอนต่อไปคือการที่เกี่ยวข้องมากขึ้น นี่คือขั้นตอนของการสร้างความตระหนักด้านสิ่งแวดล้อมอย่างสุดขั้วจากการสัมผัสกับข้อมูลเกี่ยวกับผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมการท่องเที่ยวและความสัมพันธ์ที่ได้ทำให้สถานที่ท่องเที่ยวที่ตระหนักถึงผลกระทบพอสมควรการท่องเที่ยวที่พวกเขาไม่สามารถปฏิเสธ เนื่องจากความกังวลด้านสิ่งแวดล้อมการท่องเที่ยวจุดเริ่มต้นของเรามีการเชื่อมต่ออย่างลึกซึ้งกับอุดมการณ์การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในปัจจุบันประเด็นความยั่งยืนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ป้อนปลายทางและสร้างและรูปร่างที่เรียกว่าการรับรู้การพัฒนาอย่างยั่งยืนการท่องเที่ยว ขั้นตอนต่อไปที่เกี่ยวข้องกับการรวมแนวคิดของประเด็นความยั่งยืนตามที่กำหนดไว้ข้างต้นเพราะสิ่งเหล่านี้จะกลายเป็นเรื่องของการอภิปรายและมีการโอนเข้าเป้าหมายเขียนเป็นกลยุทธ์ปลายทางและวางไว้ในวาระการประชุมของ เพื่อรูปร่างและรูปแบบความตั้งใจที่จะทำหน้าที่อย่างต่อเนื่องกับแนวคิดการพัฒนาอย่างยั่งยืนที่การอภิปรายของเครื่องมือทางนโยบายที่เกี่ยวข้องจะเริ่มต้นขึ้น ในที่สุดจริยธรรมทางสังคมการพัฒนาอย่างยั่งยืนและความจำเป็นในการที่จะทำหน้าที่เพื่อให้บรรลุเป้าหมายเชิงกลยุทธ์ผลักดันกระบวนการนี้ต่อและเข้าสู่ขั้นตอนสุดท้ายซึ่งเป็นการดำเนินงานที่ประสบความสำเร็จของนโยบายการพัฒนาอย่างยั่งยืนและดังนั้นขั้นตอนของการดำเนินการดำเนินการอย่างยั่งยืนจึงเผยสิ่งแวดล้อม ความรับผิดชอบ ปลายทางเช่นผู้มีส่วนได้เสียของตนมีพฤติกรรมในลักษณะที่ยั่งยืนจึงประชุมวัตถุประสงค์และมาตรฐานการพัฒนาอย่างยั่งยืนของธุรกิจผลิตภัณฑ์ ฯลฯ