I held her, and caressed her back s

I held her, and caressed her back softly, “I’m awake. It’s alright. It’s alright……”

Wan Er’s delicate shoulders quivered continuously as she spoke with tears in her eyes, “Do you know how long have you been unconscious? Three days, three whole days. Everyone thought you wouldn’t wake up again. Sniff. If you had left, we…… we……”

“Three days?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมจัดของเธอ และลูบหลังเธอเบา ๆ "ผมตื่น มันเป็นไร ก็ไม่เป็นไร..."Wan Er ของไหล่บอบบาง quivered อย่างต่อเนื่อง ตามที่เธอพูด ด้วยน้ำตาในดวงตาของเธอ "คุณ รู้นานแค่ไหนคุณเคยหมดสติ สามวัน ทั้งสามวัน ทุกคนคิดว่า คุณจะไม่ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง สูดอากาศ ถ้าคุณมี เรา...เรา... ""สามวัน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมจัดของเธอและเธอกลับลูบเบา ๆ "ฉันตื่น ไม่เป็นไร. ไม่เป็นไร ...... "

ไหล่ละเอียดอ่อน Wan เอ้อสั่นอย่างต่อเนื่องขณะที่เธอได้พูดคุยกับน้ำตาในดวงตาของเธอ" คุณรู้หรือไม่ว่านานแค่ไหนที่คุณได้รับหมดสติ? สามวันสามวันทั้ง ทุกคนคิดว่าคุณจะไม่ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง สูดอากาศ. หากคุณมีเหลือเรา ...... เรา ...... "

" สามวัน? "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมกอดเธอและลูบหลังเธอเบาๆ " ฉันตื่นแล้ว ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร . . . . . . . "ก็วานเอ้อละเอียดอ่อนไหล่ quivered อย่างต่อเนื่องขณะที่เธอพูดด้วยน้ำตาในดวงตาของเธอ , " คุณรู้ว่านานแค่ไหนแล้วที่เธอไม่ได้สติ 3 วัน , 3 วันทั้งหมด ทุกคนคิดว่าเธอจะไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย สูดอากาศ ถ้าคุณทิ้งเรา . . . . . . . เรา . . . . . . . "" 3 วัน "