As he was dragged along, Sun Hai lo

As he was dragged along, Sun Hai lost consciousness from the pain several times. However, the misery quickly caused him to reawaken. This was a feeling the likes of which he had never experienced before in his entire life.

Were he able to shout, he would definitely scream with incredible bitterness.

Meng Hao didn’t even look at him. He gripped his hair tightly as he dragged him along, intentionally choosing a rough and difficult path to tread. Sun Hai had no choice but to bump along behind him on the ground like a writhing snake.

Soon, darkness began to fall. When everything was pitch black, the bronze lamp above Meng Hao’s head suddenly trembled. Meng Hao stopped in his tracks as he sensed the blood in his body being absorbed by the lamp. His face went pale as the lamp’s flame hissed to life.

The flame was dim, but it cast countless shadows in all directions. Someone far away would not be able to see it, but anyone nearby would definitely notice.

Meng Hao frowned, but after trying everything he could to prevent the light from shining out, and failing, he sighed lightly and proceeded forward with glittering eyes. Instead of leaving the mountain range, he headed deeper in, proceeding along as fast as possible.

Here, there were many more restrictive spells….

Everything was silent. There was wind, but it made absolutely no noise as it brushed across his face. Sun Hai’s pain caused him to hover between life and death as Meng Hao dragged him around for several hours. By now, it was the middle of the night, and as Meng Hao walked along, he suddenly stopped in place. A sense of deadly crisis rose up, and he turned to find a woman approaching through the trees.

She was incredibly beautiful, and as she walked out from the darkness, she looked as if she were descending from an Immortal paradise. She wore a long gown and had mark on her forehead in the shape of a willow leaf. Everything seemed to fade in comparison to her beauty, as if she were the only thing worth looking at in the world.

“Give me the Immortal Ancient Dao Medallion,” she said calmly. This was none other than Li Ling’er from Planet North Reed. When she looked over at Meng Hao, her eyes seemed to be filled with heavenly bodies.

As she walked along, the grass swayed gently and grew taller, and flowers bloomed, as if her aura breathed life into everything around her.

“When Fan Dong’er was around, I didn’t notice that you were also really quite pretty,” said Meng Hao, his eyes widening. Li Ling’er was another of the people who had ganged up to attack him earlier, and in the brief interchange with her, he could tell that she was beyond ordinary.

There was something dreadful lurking within her aura, although the only physical thing that drew Meng Hao’s attention… was the willow mark on her forehead.

However, what caused his eyes to become like sharp blades was the fact that… there were no Dao Protectors standing next to her.

He clearly remembered that back when she stood outside of the courtyard, she had been followed by Dao Protectors. That there were none with her now indicated that she was extremely self-confident. Apparently there were quite a few other Chosen who possessed such confidence.

Zhao Yifan was the same, as was Ji Yin. Fan Dong’er was like that, and now this Li Ling’er.

Li Ling’er’s expression didn’t change at all in response to Meng Hao’s words, as if she didn’t care about them at all. She continued to walk forward, an intense energy surging out that caused an enormous, shocking tree to appear behind her.

The tree was wizened and withered, and a vine wrapped around it that looked like a flood dragon. The tree itself was pitch-black, but its leaves were emerald-green.

“Are you going to give it to me, or not?” she asked. Her expression seemed calm, but her eyes were filled with arrogant pride as she gazed at Meng Hao.

Meng Hao sighed, and then said, “I want to give it to you, but… I’m already married.”

His words caused Li Ling’er’s jaw to involuntarily drop. Meng Hao’s response had absolutely nothing whatsoever to do with her actual question.

Even as she gaped in shock, Meng Hao’s eyes began to glow brightly. His Dharma Idol appeared behind him, and he shot forward in a flash, clenching his hand into a fist and punching toward Li Ling’er.

Sun Hai had already been tossed off to the side. He was bound up, so all he could do was look on with anticipation as Meng Hao and Li Ling’er began to fight.

“You aboriginal South Heaven cultivators are incompetent insects,” she said coolly. The vine on the huge tree behind her began to glow, and then countless branches shot out, slamming into Meng Hao’s Dharma Idol with a boom. At the same time, Meng Hao’s punch slammed into a huge leaf which blocked his way.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขณะที่เขาถูกลากไปตาม ไฮซันหายไปสติจากความเจ็บปวดหลายครั้ง อย่างไรก็ตาม ความทุกข์ยากที่ได้อย่างรวดเร็วเกิดเขา reawaken นี้เป็นความรู้สึกชอบของที่เขามีไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนในชีวิตของเขาทั้งเขาก็สามารถที่จะตะโกน เขาจะแน่นอนร้อง ด้วยความขมขื่นไม่น่าเชื่อเมงเฮาไม่ได้ดูที่เขา เขาพิพากษาผมแน่นเขาลากเขาพร้อม ตั้งใจเลือกเส้นทางขรุขระ และยากไปเหยียบ ไฮซันก็กระแทกไปตามหลังเขาบนพื้นดินเหมือนงู writhingเร็ว ๆ นี้ ความมืดเริ่มตก เมื่อทุกอย่างเป็นสนามดำ บรอนซ์โคมไฟเหนือศีรษะเมงเฮาก็ trembled เฮา เมงหยุดในเพลงของเขาเขารู้สึกเลือดในร่างกายของเขาถูกดูดซึม โดยโคมไฟ ใบหน้าของเขาซีดเป็นเปลวไฟจะ hissed ชีวิตเปลวไฟก็สลัว แต่มันโยนเงานับไม่ถ้วนในทุกทิศทาง คนห่างไกลจะไม่สามารถมองเห็นได้ แต่ใครใกล้เคียงจะสังเกตเห็นแน่นอนเมงเฮา frowned แต่หลังจากลองทุกอย่าง ที่เขาสามารถเพื่อป้องกันไม่ให้แสงส่องออกมา และความล้มเหลว เขาถอนหายใจเบา ๆ และดำเนินไปข้างหน้า ด้วยประกายตา แทนที่จะออกจากเทือกเขา เขาหัวลึกใน ดำเนินไปอย่างเร็วที่สุดที่นี่ มีหลายคาถาที่จำกัดมากขึ้น...ทุกอย่างก็เงียบ มีลม แต่มันทำให้ไม่มีเสียงรบกวนเหมือนแปรงทั่วใบหน้าของเขา ซันไห่ปวดเกิดจากเขาเลื่อนระหว่างชีวิตและความตาย ตามเฮาเมงลากเขารอบ ๆ สำหรับหลายชั่วโมง ตอนนี้ มันตอนกลางคืน และขณะที่เฮาเมงเดินทาง เขาก็หยุดในสถานที่ ความร้ายแรงวิกฤติลุกขึ้น และเขาหันไปหาสาวใกล้ผ่านต้นไม้เธอสวยอย่างไม่น่าเชื่อ และขณะที่เธอเดินออกจากความมืด เธอดูเหมือนว่าเธอได้ลงจากสวรรค์เป็นอมตะ เธอสวมชุดยาว และมีเครื่องหมายบนหน้าผากของเธอในรูปของใบวิลโลว์ ทุกอย่างดูเหมือนจะจางหายไปในการเปรียบเทียบเพื่อความงาม ว่าเธอมีสิ่งเดียวที่คุ้มค่ากำลังดูในโลก"ให้ผมเหรียญดาวโบราณอมตะ เธอกล่าวอย่างสงบ นี้เป็นไม่ใช่ Li Ling'er จากกกเหนือดาวเคราะห์อื่น เมื่อเธอมองไปที่เมงเฮา ดวงตาของเธอดูเหมือนจะเต็มไป ด้วยวัตถุต่าง ๆขณะเดินไปตาม หญ้าเปี่ยมไปเบา ๆ และเติบโตสูง และดอกไม้ เฟื่องฟู ว่าออร่าของเธอหายใจชีวิตกับทุกสิ่งที่อยู่รอบข้างเธอ"เมื่อรอบพัดลม Dong'er ผมไม่ได้สังเกตเห็นว่า คุณก็สวยจริง ๆ ค่อนข้าง กล่าวว่า เฮาเมง ตาของเขาขยับขยาย Li Ling'er เป็นอีกคนที่ได้ ganged ค่าโจมตีเขาก่อนหน้านี้ และในการแลกเปลี่ยนสั้น ๆ กับเธอ เขาอาจรู้ว่า เธอนอกเหนือจากหุ้นสามัญมีซุ่มซ่อน dreadful สิ่งภายในออร่าของเธอ แม้ว่าสิ่งทางกายภาพเฉพาะที่สังเกตเมงเฮา...มาร์ควิลโลว์บนหน้าผากของเธอแต่ สิ่งที่เกิดจากตาของเขาจะกลายเป็นเหมือนคมมีดเป็นความจริงที่...มีไม่ป้องกันดาวยืนอยู่ข้าง ๆ เธอเขาชัดเจนจำได้ว่า เมื่อเธอยืนอยู่นอกลาน เธอได้ถูกตาม โดย Dao ป้องกัน ว่า มีไม่ มีเธอวันนี้ระบุว่า เธอเป็นตัวของตัวเองมาก เห็นได้ชัดว่าถูกเลือกอื่น ๆ ค่อนข้างน้อยที่ครอบครองความเชื่อมั่นดังกล่าวZhao Yifan ได้เหมือนกัน เป็นหยินจิ Dong'er พัดลมเป็นเหมือนที่ และตอนนี้ Li Ling'erLi Ling'er นิพจน์ไม่ได้เปลี่ยนทั้งหมดในการตอบสนองคำเมงเฮา ว่าเธอไม่ได้ดูแลเกี่ยวกับพวกเขาทั้งหมด เธอยังคงเดินไปข้างหน้า พลังงานรุนแรงพล่านออกที่เกิดจากมีต้นไม้ใหญ่ ตกใจปรากฏหลังเธอต้นไม้ถูก wizened และเหี่ยว และไม้เลื้อยพันรอบมันที่ดูเหมือนมังกรน้ำท่วม ต้นไม้เองก็มิด แต่ใบของมันมีสีเขียวมรกต"คุณจะให้ฉัน หรือไม่" เธอถาม นิพจน์ของเธอดูเหมือนสงบ แต่ดวงตาของเธอเต็มไป ด้วยความภาคภูมิใจหยิ่งเป็นเธอจ้องเฮาเมงเฮา เมง หายใจ และ ว่า, "ฉันต้องการให้คุณ แต่... ฉันได้แต่งงานกัน"คำพูดของเขาเกิดจากขากรรไกร Li Ling'er จะปรับลดลง ตอบเมงเฮามีอะไรใด ๆ ทั้งสิ้นกับคำถามที่แท้จริงของเธอกระทั่งเธอดำในช็อต เมงเฮาตาเริ่มเรืองแสงสดใส ไอดอลของเขาธรรมปรากฏหลังเขา และเขายิงไปข้างหน้าในแฟลช นอนกัดฟันเป็นกำปั้นมือของเขา และไล่ไปทาง Li Ling'erซันไห่มีแล้วถูกโยนออกด้านข้าง เขาถูกผูกพัน ดังนั้นทั้งหมดก็แค่มองบนคาดขณะที่เฮาเมงและ Li Ling'er เริ่มการต่อสู้"แมลงไร้ความสามารถมีคุณสงวนสวรรค์ใต้เครื่องพรวนดิน เธอกล่าวเฉย เถาบนต้นไม้ใหญ่หลังเธอเริ่มที่จะเรืองแสง แล้ว นับไม่ถ้วนสาขาถ่าย มัดเป็นไอดอลธรรมเมงเฮาด้วยการบูม ในเวลาเดียวกัน หมัดเมงเฮาถาโถมเข้าในใบใหญ่ที่ปิดกั้นทางของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขณะที่เขาถูกลากไปตามซันไห่หมดสติจากอาการปวดหลายต่อหลายครั้ง แต่ความทุกข์ยากได้อย่างรวดเร็วทำให้เขาตื่นขึ้นอีกครั้ง นี้เป็นความรู้สึกที่ชอบของที่เขาไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนในชีวิตของเขา.

มาอยู่ที่เขาสามารถที่จะตะโกนแน่นอนเขาจะกรีดร้องด้วยความขมขื่นอย่างไม่น่าเชื่อ.

เม้ง Hao ไม่ได้มองไปที่เขา เขาจับผมของเขาแน่นในขณะที่เขาลากเขาพร้อมจงใจเลือกเส้นทางที่ขรุขระและยากที่จะเหยียบ ซันไห่ไม่มีทางเลือก แต่ชนตามหลังเขาอยู่บนพื้นดินเหมือนงูบิดได้.

เร็ว ๆ นี้ความมืดเริ่มตก เมื่อทุกอย่างเป็นสีดำสนิทโคมไฟสีบรอนซ์เหนือหัวของเม้งเฮากลัวจนตัวสั่นกึก เม้งเฮาหยุดในเพลงของเขาในขณะที่เขารู้สึกว่าเลือดในร่างกายของเขาถูกดูดซึมโดยหลอดไฟ ใบหน้าของเขาหน้าซีดเป็นเปลวไฟโคมไฟของ hissed ในการดำรงชีวิต.

เปลวไฟสลัว แต่มันเงานับไม่ถ้วนในทุกทิศทาง ใครบางคนที่อยู่ห่างไกลจะไม่สามารถที่จะเห็นมัน แต่ทุกคนที่อยู่ใกล้เคียงแน่นอนจะแจ้งให้ทราบ.

เม้งเฮาขมวดคิ้ว แต่หลังจากที่พยายามทุกอย่างที่เขาสามารถทำได้เพื่อป้องกันไม่ให้แสงจากที่ส่องแสงออกและล้มเหลวเขาถอนหายใจเบา ๆ และเดินไปข้างหน้าด้วยสายตาระยิบระยับ แทนการออกจากเทือกเขาเขามุ่งหน้าไปลึกลงไปในการดำเนินการพร้อมให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้.

ที่นี่มีหลายคาถาที่ จำกัด มากขึ้น ... .

ทุกอย่างก็เงียบ มีลม แต่ก็ทำอย่างไม่มีเสียงรบกวนขณะที่มันปัดทั่วใบหน้าของเขา อาการปวดซันไห่ทำให้เขาจะเลื่อนระหว่างชีวิตและความตายเป็นเม้งเฮาลากเขาไปรอบ ๆ เป็นเวลาหลายชั่วโมง โดยตอนนี้มันเป็นช่วงกลางของคืนและเป็นเม้งเฮาเดินตามเขาก็หยุดในสถานที่ ความรู้สึกของวิกฤตร้ายแรงลุกขึ้นเขาหันไปหาผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้ผ่านต้นไม้.

เธอเป็นคนที่สวยงามอย่างไม่น่าเชื่อและขณะที่เธอเดินออกมาจากความมืดเธอดูราวกับว่าเธอกำลังลงมาจากสวรรค์อมตะ เธอสวมชุดยาวและมีเครื่องหมายบนหน้าผากของเธอในรูปทรงของใบวิลโลว์ที่ ทุกอย่างดูเหมือนจะจางหายไปในการเปรียบเทียบกับความงามของเธอราวกับว่าเธอเป็นเพียงสิ่งเดียวที่คุ้มค่าดูที่ในโลก.

"ให้ฉัน Dao อมตะโบราณเหรียญ" เธอกล่าวอย่างใจเย็น นี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก Li Ling'er จากดาวเคราะห์นอร์ทรี้ เมื่อเธอมองไปที่เม้งเฮาดวงตาของเธอดูเหมือนจะเต็มไปด้วยร่างกายสวรรค์.

ขณะที่เธอเดินไปตามหญ้าแกว่งเบา ๆ และเติบโตสูงและดอกไม้ดอกเช่นถ้ากลิ่นอายของเธอลมหายใจชีวิตในทุกสิ่งที่อยู่รอบตัวเธอ.

"เมื่อแฟนดง 'เอ้อเป็นรอบผมไม่ได้สังเกตเห็นว่าคุณก็มีความจริงค่อนข้างสวย "เม้งเฮากล่าวว่าดวงตาของเขาขยับขยาย หลี่ Ling'er เป็นอีกหนึ่งคนที่ได้ลูกสมุนโจมตีเขาก่อนหน้านี้และในการแลกเปลี่ยนสั้น ๆ กับเธอเขาสามารถบอกได้ว่าเธอเป็นเกินสามัญ.

มีบางสิ่งบางอย่างที่น่ากลัวที่ซุ่มซ่อนอยู่ภายในรัศมีของเธอแม้เพียงสิ่งกายภาพที่ ดึงความสนใจเม้งเฮาส์ ... เป็นเครื่องหมายวิลโลว์บนหน้าผากของเธอ.

แต่สิ่งที่เกิดจากตาของเขาจะกลายเป็นเหมือนใบมีดที่คมชัดเป็นความจริงที่ว่า ... ไม่มีดาวป้องกันยืนอยู่ข้างเธอ.

เขาจำได้อย่างชัดเจนว่ากลับมาเมื่อเธอยืนอยู่ด้านนอกของ คอร์ทยาร์ดเธอได้รับการปฏิบัติตาม by Dao ป้องกัน ว่ามีใครที่มีตอนนี้เธอระบุว่าเธอเป็นอย่างมากที่มั่นใจตัวเอง เห็นได้ชัดว่ามีค่อนข้างน้อยอื่น ๆ ที่ได้รับการแต่งตั้งผู้มีความเชื่อมั่นดังกล่าว.

Zhao Yifan ได้เหมือนกันเช่นจีหยิน พัดลม Dong'er เป็นเช่นนั้นและตอนนี้หลี่ Ling'er.

แสดงออก Li Ling'er ไม่ได้เปลี่ยนที่ทุกคนในการตอบสนองต่อคำเม้งเฮาในขณะที่ถ้าเธอไม่ได้ดูแลเกี่ยวกับพวกเขาเลย เธอยังคงที่จะเดินไปข้างหน้าพลังงานที่รุนแรงพล่านออกมาที่ทำให้เกิดมหาศาลต้นไม้ที่น่าตกใจที่จะปรากฏด้านหลังของเธอ.

ต้นไม้ก็เหี่ยวและเหี่ยวและเถาวัลย์พันรอบมันที่ดูเหมือนมังกรน้ำท่วม ต้นไม้ที่ตัวเองเป็นสีดำสนิท แต่ใบของมันเป็นสีเขียวมรกต.

"คุณจะให้มันอยู่กับฉันหรือไม่?" เธอถาม การแสดงออกของเธอดูเหมือนสงบ แต่ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจหยิ่งขณะที่เธอจ้องมองเม้งเฮา.

เม้งเฮาถอนหายใจแล้วกล่าวว่า "ผมต้องการที่จะให้มันอยู่กับคุณ แต่ ... ฉันแต่งงานแล้ว."

คำพูดของเขาที่เกิดหลี่ ขากรรไกร Ling'er โดยไม่ได้ตั้งใจที่จะลดลง การตอบสนองของเม้งเฮามีอะไรอย่างใดจะทำอย่างไรกับคำถามที่เกิดขึ้นจริงของเธอ.

แม้ในขณะที่เธออ้าปากค้างในช็อตตาเม้งเฮาเริ่มเรืองแสงสดใส ธรรมะไอดอลของเขาปรากฏอยู่ข้างหลังเขาและเขายิงไปข้างหน้าในแฟลชกำมือของเขาเข้าไปในกำปั้นและไล่ไปทางหลี่ Ling'er.

ซันไห่ได้รับแล้วโยนออกไปด้านข้าง เขาถูกผูกไว้เพื่อให้ทุกอย่างที่เขาทำได้ก็คือมองด้วยความคาดหวังเป็นเม้งและหลี่เฮา Ling'er เริ่มที่จะต่อสู้.

"คุณอะบอริจิคราดพรวนใต้สวรรค์เป็นแมลงไร้ความสามารถ" เธอกล่าวเฉย เถาบนต้นไม้ใหญ่ข้างหลังเธอเริ่มที่จะเรืองแสงแล้วนับไม่ถ้วนสาขายิงออกมากระแทกเข้าเม้งเฮาธรรมะไอดอลที่มีความเจริญ ในเวลาเดียวกัน, หมัดเม้งเฮาส์กระแทกเข้าใบขนาดใหญ่ที่ขวางทางเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาถูกลากไปตามซันไห่หายจากความเจ็บปวดหลายๆครั้ง อย่างไรก็ตาม ทุกข์ยากได้อย่างรวดเร็ว ทำให้เขาตื่นขึ้นอีกครั้ง . นี้เป็นความรู้สึกชอบที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อนในชีวิตของเขาเขาได้ตะโกน เขาต้องกรีดร้องกับความขมขื่นอันเหลือเชื่อเมิ่งเฮ่าไม่ได้แม้แต่มองที่เขา เขาดึงผมของเขาไว้แน่น เมื่อเขาลากเขาไปด้วย จงใจเลือกเส้นทางที่ขรุขระและยากที่จะเหยียบ ซันไห่ไม่มีทางเลือก แต่ที่จะกระแทกไปข้างหลังเขา บนพื้นดิน เช่น ชิ้นส่วนต่างๆ ของงูแล้วความมืดก็เริ่มที่จะตก เมื่อทุกอย่างเป็นสีดำ , สีบรอนซ์โคมไฟเหนือศีรษะ เหม็ง เฮาก็สั่นสะท้าน เมิ่งเฮ่าหยุดในเพลงของเขาที่เขารู้สึกว่าเลือดในร่างกายของเขาถูกดูดซึมโดยโคมไฟ ใบหน้าของเขาก็ซีดเป็นเปลวไฟของตะเกียง hissed เพื่อชีวิตไฟมันสลัว แต่โยนเงาที่นับไม่ถ้วนในทุกทิศทาง คนไกลจะไม่สามารถเห็นมัน แต่ใครที่ต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้าเมิ่งเฮ่าขมวดคิ้วเข้าหากัน แต่หลังจากพยายามทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อป้องกันไม่ให้แสงส่องออกมา และความล้มเหลว เขาถอนหายใจเบา ๆและดำเนินการต่อไปกับ อร่ามตา แทนการออกจากเทือกเขา เขามุ่งหน้าลึกในการดำเนินการอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ที่นี่ มีอีกมากมายที่เข้มงวดคาถา . . . . . . .ทุกอย่างเงียบ ไม่มีลม แต่มันทำให้ไม่มีเสียงรบกวนเป็นแปรงให้ทั่วใบหน้าของเขา ซุน ไห่ ความเจ็บปวดทำให้เขาโฉบระหว่างชีวิตและความตายเป็นเมิ่งเฮ่าลากเขามาเป็นเวลาหลายชั่วโมง ตอนนี้มันดึกแล้ว และเมิ่งเฮ่าเดินตาม เขาก็หยุดลงในสถานที่ ความรู้สึกวิกฤติมรณะลุกขึ้นและหันไปหาผู้หญิงที่ใกล้ผ่านต้นไม้เธองดงามอย่างไม่น่าเชื่อ และเมื่อเธอเดินออกมาจากความมืด เธอดูราวกับว่าเธอได้ลงมาจากสวรรค์ที่เป็นอมตะ เธอสวมเสื้อยาวและมีเครื่องหมายบนหน้าผากนางในรูปร่างของวิลโลว์ใบ ทุกอย่างดูเหมือนจะจางหายไปในการเปรียบเทียบกับความงามของเธอ ราวกับว่าเธอได้สิ่งที่คุ้มค่าดูที่ ใน โลก" ให้ฉันเป็นอมตะเหรียญดาวโบราณ " เธอกล่าวอย่างใจเย็น นี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก ลี ling"er จากดาวเหนือ รีด เมื่อเธอมองไปที่เมิ่งเฮ่า ดวงตาของเธอดูเหมือนจะเต็มไปด้วยร่างงาม .ขณะที่เธอเดินตามหญ้าเอนเอียง และค่อย ๆสูงขึ้น และดอกไม้บาน เหมือนออร่าเธอหายใจชีวิตเป็นทุกสิ่งรอบๆ ตัวเธอ" เมื่อแฟน dong"er อยู่ ผมไม่ได้สังเกตว่าเธอยังสวย กล่าวว่า เมิ่งฮ่าว ดวงตาของเขาลุกลาม หลี่ ling"er อีกคนที่เคยรวมหัวกันโจมตีเขาก่อน และในการอธิบายกับเธอ เขาสามารถบอกได้ว่าเธอถูกเกินธรรมดามีบางอย่างที่น่ากลัวซ่อนอยู่ภายในตัวเธอ ถึงแม้ว่าร่างกายเท่านั้น สิ่งที่ดึงความสนใจ . . . . . . . ก็เมิงเฮาเป็นวิลโลว์เครื่องหมายบนหน้าผากของเธออย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้ตาของเขาเป็นเหมือนใบมีดคมคือความจริงที่ว่า . . . . . . . ไม่มีดาวผู้ยืนอยู่ข้างๆ เธอเขาจำได้ว่าตอนที่เธอยืนอยู่นอกสนาม เธอถูกติดตามโดยมี ดาว ที่ไม่เคยมีกับเธอแล้วพบว่าเธอถูกมาก มั่นใจตัวเอง ดูเหมือนว่ามีค่อนข้างไม่กี่อื่น ๆเลือกที่จะมีความเชื่อมั่นเช่นจ้าวยิแฟน ก็เหมือนกัน เป็นจีฮยอน พัดลม dong"er เป็นแบบนั้น และตอนนี้หลี่ ling"er .สีหน้าของหลี่ ling"er ไม่ได้เปลี่ยนแปลงเลยในการตอบสนองของเมิ่งเฮ่าคำ เช่น ถ้าเธอไม่ได้สนใจมันเลย เธอยังคงเดินไปข้างหน้า เป็นพลังงานที่รุนแรงขึ้นว่าเกิดจากมหาศาล ต้นไม้ที่ปรากฏอยู่ข้างหลังเธอต้นไม้ยังเหี่ยวแห้ง และเหี่ยว และเถาวัลย์พันรอบมันเหมือนน้ำท่วมมังกร ต้นไม้ที่ตัวเองเป็นสีดำ แต่ของใบเป็นสีเขียวมรกต" จะให้ข้าหรือไม่ ? " เธอถาม การแสดงออกของเธอดูนิ่ง แต่แววตาของเธอเต็มไปด้วยหยิ่งศักดิ์ศรีที่เธอจ้องมอง เมิ่งฮ่าวเมิ่งเฮ่าถอนหายใจ แล้วกล่าวว่า " ผมต้องการให้มันกับคุณ แต่ . . . . . . . ฉันแต่งงานแล้ว "คำพูดของเขาทำให้หลี่ ling"er ขากรรไกรไปโดยไม่ได้ตั้งใจปล่อย เหม็ง เฮาตอบสนองได้แน่นอนไม่มีอะไรใด ๆที่จะทำอะไรกับคำถามที่แท้จริงของเธอแม้ขณะที่เธอ gaped ช็อค เหม็ง เฮาตาเริ่มเปล่งประกายเจิดจ้า ธรรมะไอดอลของเขาปรากฏอยู่ข้างหลังเขา และเขายิงไปข้างหน้าในแฟลช จับมือเป็นกำปั้นและหมัดต่อหลี่ ling"er .ซันไห่ก็ถูกโยนไปข้าง ๆ เขาถูกมัดไว้แล้ว ทั้งหมดที่เขาทำได้ก็คือมองด้วยความคาดหวังที่เมิง Hao และหลี่ ling"er เริ่มต่อสู้" คุณชมสวรรค์ใต้ cultivators แมลงไร้ความสามารถ " เธอกล่าวอย่างใจเย็น เถาวัลย์บนต้นไม้ใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังของเธอเริ่มที่จะเรืองแสงและสาขานับไม่ถ้วนแล้วยิงออกมา กระแทกลง เหม็ง เฮาธรรมไอดอลกับบูม ในเวลาเดียวกัน คือ เหม็ง เฮาชกกระแทกใบใหญ่ที่ถูกปิดกั้นทางของเขา