Inspiration forThe NotebookIt wasn’

Inspiration for
The Notebook

It wasn’t easy to come up with the plot for my first (published) novel, but in the end, I decided to go with something that I knew I could do.

The Notebook was inspired by my wife’s grandparents, two wonderful people who spent over 60 years together. My wife was very fond of these two people—the other set of grandparents had died when she was young—and she was one of those people who loved to visit on the weekends, growing up. When she turned sixteen, as soon as she got her license, she would drive up to visit them on the weekends and even when she went off to college (about two hours away) she still went to visit them a couple of times a month just to check on them, to make sure they had groceries, and all those things a nice granddaughter would do.

Since they were so special to her, my wife was, of course, looking forward to having these two people involved in her wedding. But, unfortunately, the day before the wedding, we got a call and were told that the grandparents wouldn’t be able to attend. Even though they were only forty minutes away by car and someone else could drive them, they were in such ill health that their doctor recommended they stay at home. My wife was very sad about that, but the day was so hectic, she did her best to put it out of her mind. I guess it finally struck home for her when she was standing in the back of the church and getting ready to walk down the aisle. In the back of the church was a small table and on the table was a box that had been brought by the florist. It contained the corsages and boutonnieres for the wedding party and our parents, but as she was standing there, she couldn’t help but notice there were two flowers left untouched—those that had been meant for the grandparents.

We went through the ceremony and reception, we talked to family and danced, did all those typical things, and went back to the hotel. When I woke the next morning, my wife rolled over and met my eyes, looking just about as beautiful as I’d ever seen a woman look.

“Do you love me?” she asked.
“Of course I do,” I whispered, wondering why she asked.
“Well good,” she said, clapping her hands and speaking in an authoritarian tone. “Then you’re going do something for me.”
“Yes ma’am,” I said.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แรงบันดาลใจสำหรับโน้ตบุ๊คมันไม่ได้จะมากับพล็อตในนิยายของฉัน (เผยแพร่) แรก แต่ในสุด ฉันตัดสินใจไปกับสิ่งที่ฉันรู้ว่า ฉันไม่โน้ตบุ๊คแรงบันดาลใจของภรรยาปู่ย่าตายาย สองคนยอดเยี่ยมที่ใช้กันกว่า 60 ปี ภรรยารักของคนสองคนเหล่านี้ — ชุดของปู่ย่าตายายเสียชีวิตเมื่อเธอหนุ่ม — และเธอก็เป็นหนึ่งคนที่รักไปในวันสุดสัปดาห์ เติบโตขึ้น เมื่อเธอเปิด sixteen ทันทีที่เธอได้รับอนุญาตให้ใช้สิทธิ์ของเธอ เธอจะขับรถขึ้นชมว่าวันเสาร์ และเมื่อเธอออกไปศึกษา (ประมาณสองชั่วโมง) เธอยังไปชมสองครั้งหนึ่งเดือนในการตรวจสอบได้ ให้แน่ใจว่า มีร้านขายของชำ และสิ่งที่จะทำพระดีเนื่องจากพวกเธอ ภรรยา แน่นอน มองไปข้างหน้ามีคนสองเหล่านี้เกี่ยวข้องกับการแต่งงานของเธอ แต่ แต่ วันก่อนงานแต่งงาน เรามีการเรียก และมีบอกว่า ปู่ย่าตายายที่ไม่สามารถเข้าร่วม แม้ว่าพวกเขาเพียงสี่สิบนาที โดยรถยนต์ และใครสามารถขับรถได้ พวกเขาได้เช่นป่วยที่แพทย์แนะนำให้พวกเขาอยู่ที่บ้าน ภรรยาได้เศร้ามากว่า แต่วันวุ่นวายดังนั้น เธอก็ส่วนเธอจะนำมันออกจากใจของเธอ ผมคิดว่า ในที่สุดหลงหน้าแรกสำหรับเธอเมื่อเธอยืนอยู่ด้านหลังของคริสตจักร และพร้อมที่จะเดินลงทางเดิน ด้านหลังของโบสถ์มีโต๊ะเตี้ย ๆ และบนโต๊ะมีกล่องที่ได้รับมา โดยที่ดอกไม้ มันประกอบด้วย corsages และ boutonnieres สำหรับงานปาร์ตี้งานแต่งงานและพ่อแม่ของเรา แต่ขณะที่เธอยืน เธอไม่สามารถช่วย แต่สังเกตได้สองมีดซ้ายขาวละเอียด — ผู้ที่มีความหมายสำหรับปู่ย่าตายายเราไปผ่านพิธีและพนักงานต้อนรับ เราพูดคุยกับครอบครัว และเต้น ทำสิ่งเหล่านั้นโดยทั่วไป และก็กลับไปโรงแรม เมื่อตื่นตอนเช้าถัดไป ภรรยาสะสม และพบตา มองเกือบเป็นความสวยงามเท่าที่ผมเคยเห็นผู้หญิงมอง"คุณรักฉัน" เธอถาม"แน่นอนฉัน ผมกระซิบ สงสัยว่า ทำไมเธอถาม"ดีดี เธอกล่าวว่า ปรบมือมือของเธอ และพูดในโทนเป็นประเทศ "แล้วคุณจะทำอะไรฉัน""ใช่ ma'am ผมพูด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แรงบันดาลใจสำหรับ
โน๊ตบุ๊คมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเกิดขึ้นกับพล็อตแรกของฉัน (เผยแพร่) นวนิยาย แต่ในที่สุดผมตัดสินใจที่จะไปกับสิ่งที่ผมรู้ว่าผมสามารถทำ. โน๊ตบุ๊คได้รับแรงบันดาลใจจากปู่ย่าตายายของภรรยาของฉัน, คนสองคนที่ยอดเยี่ยมที่ใช้เวลากว่า 60 ปีที่ผ่านมา ภรรยาของฉันคือรักมากของทั้งสองคนชุดอื่น ๆ ของปู่ย่าตายายที่เสียชีวิตเมื่อเธอยังเป็นเด็กและเธอเป็นหนึ่งในบรรดาผู้ที่รักการเข้าชมในวันหยุดสุดสัปดาห์ที่เติบโตขึ้น เมื่อเธอหันสิบหกเร็วที่สุดเท่าที่เธอได้รับใบอนุญาตของเธอเธอจะขับรถขึ้นไปเยี่ยมชมพวกเขาในวันหยุดสุดสัปดาห์และแม้กระทั่งเมื่อเธอเดินออกไปวิทยาลัย (ประมาณสองชั่วโมง) เธอยังคงไปเยี่ยมพวกเขาสองสามครั้งต่อเดือนเพียง เพื่อตรวจสอบพวกเขาเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขามีร้านขายของชำและสิ่งที่ทุกคนมีความสุขหลานสาวจะทำ. เนื่องจากพวกเขาเป็นพิเศษเพื่อให้เธอเป็นภรรยาของฉันเป็นของหลักสูตรรอคอยที่จะมีทั้งสองคนที่เกี่ยวข้องในการจัดงานแต่งงานของเธอ แต่น่าเสียดายที่วันก่อนที่งานแต่งงานของเราได้รับโทรศัพท์และบอกว่าปู่ย่าตายายจะไม่สามารถที่จะเข้าร่วม ถึงแม้ว่าพวกเขามีเพียงสี่สิบนาทีโดยรถยนต์และคนอื่นได้ขับไล่พวกเขาอยู่ในสุขภาพที่ไม่ดีดังกล่าวว่าแพทย์ของพวกเขาแนะนำให้พวกเขาอยู่ที่บ้าน ภรรยาของผมเสียใจมากเกี่ยวกับที่ แต่วันนี้เป็นวันที่น่าตื่นเต้นเช่นนั้นเธอทำดีที่สุดของเธอที่จะนำมันออกมาจากใจของเธอ ผมคิดว่าในที่สุดมันก็หลงบ้านของเธอเมื่อเธอกำลังยืนอยู่ในด้านหลังของคริสตจักรและได้รับการพร้อมที่จะเดินไปตามทางเดิน ในด้านหลังของคริสตจักรเป็นโต๊ะขนาดเล็กและบนโต๊ะเป็นกล่องที่ได้รับการเลี้ยงดูโดยร้านดอกไม้ มันมีช่อดอกไม้และ boutonnieres สำหรับงานเลี้ยงงานแต่งงานและพ่อแม่ของเรา แต่ขณะที่เธอกำลังยืนอยู่ตรงนั้นเธอไม่สามารถช่วย แต่สังเกตเห็นมีสองดอกไม้แตะต้อง-ผู้ที่ได้รับความหมายสำหรับปู่ย่าตายาย. เราเดินผ่านพิธีและ แผนกต้อนรับส่วนหน้าเราได้พูดคุยกับครอบครัวและเต้นได้ทุกคนสิ่งที่ปกติและเดินกลับไปที่โรงแรม เมื่อตื่นเช้าวันรุ่งขึ้นภรรยาของฉันกลิ้งไปมาและได้พบกับสายตาของฉันมองเพียงเกี่ยวกับการเป็นที่สวยงามที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นรูปลักษณ์ของผู้หญิง. "คุณรักฉัน?" เธอถาม. "แน่นอนผมทำ" ผมกระซิบ สงสัยว่าทำไมเธอถาม. "ดีดี" เธอกล่าวเสียงปรบมือของเธอและการพูดในโทนเผด็จการ "แล้วคุณจะทำอะไรบางอย่างสำหรับฉัน." "ใช่แหม่ม" ผมพูด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แรงบันดาลใจสำหรับโน๊ตบุ๊ค


มันไม่ง่ายที่จะมากับแปลงแรกของฉัน ( เผยแพร่ ) นวนิยาย แต่สุดท้าย ฉันตัดสินใจที่จะไป มีบางอย่างที่ฉันคิดว่าฉันทำได้

โน๊ตบุ๊คมาจากภรรยาของปู่ ย่า ตา ยาย สองที่ยอดเยี่ยมคนที่ใช้เวลากว่า 60 ปี ด้วยกัน .ภรรยาผมมาก รักสองคนนี้ชุดอื่น ๆของปู่ ย่า ตา ยาย ได้ตายตั้งแต่เธอยังเด็ก และเขาเป็นหนึ่งในคนที่รักที่จะเยี่ยมชมในวันหยุดสุดสัปดาห์ ที่เติบโตขึ้น ตอนที่เธออายุสิบหก ทันทีที่เธอมีใบขับขี่ของเธอเธอจะขับรถ เข้าเยี่ยมชมพวกเขาในวันหยุดสุดสัปดาห์ และแม้แต่ตอนเข้ามหาลัย ( ประมาณสองชั่วโมง ) เธอยัง ไปเยี่ยมพวกเขาสองสามครั้งต่อเดือนเพียงเพื่อตรวจสอบกับพวกเขาเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขามีร้านขายของ และสิ่งเหล่านั้นทั้งหมดเป็นหลานสาวที่ดีจะทำ

เพราะพวกเขา พิเศษกับเธอ ภรรยาผม แน่นอนมองไปข้างหน้าจะมีสองคนที่เกี่ยวข้องในงานแต่งงานของเธอ แต่น่าเสียดายที่วันก่อนแต่งงาน เราได้โทรไปบอกว่า ปู่ ย่า ตา ยาย จะไม่สามารถเข้าร่วม แม้ว่าพวกเขาเป็นเพียง 40 นาทีโดยรถยนต์ และคนอื่นสามารถขับไล่พวกเขา พวกเขาอยู่ในสุขภาพที่ไม่ดีเช่นที่แพทย์แนะนำ พวกเขาอยู่ที่บ้าน ภรรยาของฉันกำลังเศร้าเรื่องนั้นแต่เป็นวันที่ตื่นเต้นมาก เธอต้องการให้มันออกมาจากใจของเธอ ฉันเดาว่าในที่สุดมันก็หลงบ้านเธอเมื่อเธอยืนอยู่ด้านหลังในโบสถ์ และพร้อมที่จะเดินลงทางเดินระหว่างที่นั่ง ในด้านหลังของโบสถ์เป็นโต๊ะเล็กๆ บนโต๊ะมีกล่องที่ถูกนำโดยนักจัดดอกไม้ มันมีช่อดอกไม้สำหรับงานแต่งงาน และ boutonnieres และพ่อแม่ของเราแต่เมื่อเธอยืนอยู่ตรงนั้น เธอไม่สามารถช่วย แต่สังเกตเห็นมี 2 ดอกซ้ายมิได้ถูกแตะต้องพวกที่ถูกตั้งใจให้คุณตาคุณยาย

เราก็ผ่านงานแต่งงาน เราคุยกับครอบครัวและเต้น ทำบรรดาสิ่งปกติ และก็กลับไปที่โรงแรม เมื่อฉันตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น ภรรยาพลิกตัวแล้วเจอสายตาของฉันมองแค่เรื่องสวยอย่างที่ผมเคยเห็น ผู้หญิงที่ดู

" คุณรักฉัน ? " เธอถาม .
" แน่นอน " ผมกระซิบทำไม เธอถาม .
" ดีดี " เธอกล่าวตบมือแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นเผด็จการ " แล้วคุณจะทำอะไรให้ฉัน . "
" ครับคุณนาย "