It is contended that the Late Trias

It is contended that the Late Triassic to present-day gross evolution of the Alpine system in the Mediterranean region has been the result of activity along an evolving network of accreting, transform, and subducting plate boundaries between the large stable cratons of Europe and Africa. A refined assembly of the outlines of the continents around the North and central Atlantic, before the initial dispersion of Gondwanaland in Early Jurassic times, is presented. By considering geologic facies, structural fabric, and paleomagnetic criteria, the smaller continental fragments now found within the Alpine system are restored to their proposed initial positions relative to each other in the reconstruction offered.

The motion of the major plate of Africa relative to Europe, commencing with the initial continental fragmentation, is documented by analysis of the sea-floor spreading history of the Atlantic Ocean, with the assumption that plate accretion there has occurred between torsionally rigid lithospheric plates. By the computerized fitting of well-defined and well-dated key pairs of symmetric magnetic anomaly lineations back together by a series of finite rotations, the relative position of North America to both Europe and Africa has been determined for the following times: 180 m.y. (Toarcian Stage, Early Jurassic); 148 m.y. (Kimmeridgian Stage, Late Jurassic); 80 m.y. (Santonian Stage, Late Cretaceous); 63 m.y. (Danian Stage, Paleocene); 53 m.y. (Ypresian Stage, Eocene); and 9 m.y. (Tortonian Stage, Miocene). From these positions, a series of rotation poles presumed to describe the stepwise motion of Africa relative to Europe were computed. The motions of the smaller intervening microplates have been inferred from the style of tectonic deformation on their borders, and these motions have been constrained to satisfy both changes in paleo-latitude with time and progressive rotations relative to the large macroplates that can be deduced from paleomagnetic measurements. The evolution of Tethys does not involve a single simple plate boundary between Europe and Africa, as has been envisioned previously, but, instead, a constantly evolving mosaic of subsiding continental margins, migrating mid-oceanic ridges, transform faults, trenches, island arcs, and marginal seas (back-arc basins).

The periods of passive-continental margin development are recognized by a transgressive facies of platform carbonate rocks and thick prisms of continental-rise type sedimentation; accreting ridges by ultramafic rocks, gabbro, pillow basalt, deep-sea pelagic ooze, and abyssal red clay of the ophiolite suite; trenches by a migrating series of progressively younger linear flysch troughs whose immature mineral composition reflects nearby andesitic and metamorphic source terrains; the arcs themselves by calc-alkaline volcanism and the intrusion of silicic to intermediate plutons; the polarities of these arcs by the direction of overthrust nappe sheets and gradients in the ratio of potash to silica in the extrusives; their orientation by paired belts of high T and P and high P-T metamorphics; and finally the spreading back-arc basins by outpourings of basaltic magmas and evidence of flipping Benioff planes.

A compilation of eight phases or chapters in Atlantic spreading history are outlined, which are based on the recognition of discrete differences and (or) relative motion between the continents bordering the Atlantic. All of these changes are reflected in the Tethys by reorganizations of the intervening plate boundaries and, we believe, are most explicitly recorded in the deformational history of the subducting zones.

A montage of geometrically assembled plate-boundary interpretations are pictorially displayed as time-lapse frames of the evolving Alpine system. The montage begins with the Late Triassic (pre-Atlantic) setting of the Tethys 1 Ocean and extends to the present through nine phases of Tethyan history. Each phase is recognized on the basis of the age of intrusion and extrusion of basic lavas in ophiolite complexes, which mark the creation of new oceanic areas by both axial accretion in rift valleys of mid-oceanic ridges between rigid plates or by a more uncertain type of spreading in basins behind active island arcs. All the schemes presented are best estimates of the gross geometrical arrangements at discrete time intervals and should be treated as merely educated guesses. Despite the fact that we only have rigorous constraints for the relative positions of the nondeformed forelands of Europe and Africa, our models nevertheless imply that the motions of the larger plates will, by and large, dictate the general behavior of the smaller microplates through the particular styles of deformation set up along the adjoining plate boundaries.

The Tethys 1 Ocean, located between Africa and Europe in Triassic times, has been almost entirely swallowed up in subduction zones of the Major Caucasus Mountains along its former northern margin and in similar zones of the Pontides and Minor Caucasus along its southern margin. The only remnants of Tethys 1 are the areas of oceanic crust in the Black and South Caspian Seas. There is considerable evidence to suggest that the Tethys 1 Ocean had an actively spreading ridge. Some tens of millions of years prior to the opening of the central North Atlantic, a branch of this ridge system entered into the Vardar Zone of eastern Greece and broke off fragments of northeast North Africa to initiate the development of the present-day Ionian and Levantine Basins of the eastern Mediterranean. Additional fragments (the Moroccan and Oranaise Meseta) were ruptured from northwest Africa following its separation from North America. The intervening Jurassic Atlas, seaway developed along an accreting plate boundary extending from the eastern Tethys to the crest of the embryonic Mid-Atlantic Ridge where it formed a migrating triple junction whose trace, we believe, follows the trend of the New England seamount chain. The western Mediterranean basins of the Alboran, Balearic, and Tyrrhenian Seas are very much younger, being initially opened in the early Miocene as a string of back-arc marginal seas behind the developing Apennine, Tel Atlas, and Rif suture zone that today marks the sites of subduction of Jurassic and Lower Cretaceous oceanic crust.

The contemporary Alpine system displays a spectrum of stages in the building of mountain belts. Embryonic nappes within the Mediterranean Ridge in proximity to mélange zones of the inner wall of the Hellenic Trench are, perhaps, signs of the initial deformation of sedimentary passengers on oceanic crust arriving at a subduction zone. Total closure of an ocean followed by the partial consumption of a passive continental margin leads to events such as the tectonic emplacement of crystalline basement nappes of the European “chaine calcaire” onto northwest Africa. Arc-continent collisions of this type which have then been succeeded by total destruction of marginal back-arc basins are recognizable in the Hellenides and Pontides. There are, as well, collisions that have not involved the disappearance of large oceanic areas; these are most apparent in the particular tectonic style of the Pyrenees and High Atlas Mountains.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันจะ contended ที่ Triassic สายการวิวัฒนาการรวมเหตุการณ์ระบบอัลไพน์ในภูมิภาคเมดิเตอร์เรเนียนได้รับผลของกิจกรรมตามแนวการพัฒนาเครือข่ายของ accreting แปลง และขอบจาน subducting ระหว่าง cratons ที่มีขนาดใหญ่ของยุโรปและแอฟริกา การนำเสนอประกอบบริสุทธิ์ของเค้าร่างของทวีปเหนือและกลางแอตแลนติก ก่อนกระจายตัวเริ่มต้นของ Gondwanaland ในช่วงจูราสสิ โดยพิจารณา facies ธรณีวิทยา โครงสร้างผ้า และเงื่อนไข paleomagnetic บางส่วนของยุโรปเล็กที่ขณะนี้ พบภายในระบบอัลไพน์จะกลับไปตำแหน่งเริ่มต้นของพวกเขาเสนอซึ่งกันและกันในการฟื้นฟูที่นำเสนอ การเคลื่อนไหวของแผ่นหลักของแอฟริกาเมื่อเทียบกับยุโรป จะ มีการเริ่มต้นยุโรปการกระจายตัวของ เป็นเอกสาร โดยวิเคราะห์ประวัติ spreading ชั้น–ทะเลของมหาสมุทรแอตแลนติก ด้วยสมมติฐานที่ว่า แผ่น accretion มีเกิดขึ้นระหว่างแผ่นแข็ง torsionally lithospheric โดยอุปกรณ์คอมพิวเตอร์กำหนดห้องพัก และห้องพักเช็คคีย์คู่ของ lineations ช่วยแม่เหล็กสมมาตรกลับกัน โดยชุดหมุนเวียนมีจำกัด ตำแหน่งสัมพันธ์ของทวีปอเมริกาเหนือยุโรปและแอฟริกามีสำหรับกำหนดเวลาต่อไปนี้: 180 m.y. (ระยะ Toarcian จูราสสิต้น); 148 m.y. (ระยะ Kimmeridgian ปลายยุคจูแรสซิก); 80 m.y. (ระยะ Santonian สาย Cretaceous); 63 m.y. (ระยะ Danian, Paleocene); 53 m.y. (ระยะ Ypresian, Eocene); และ 9 m.y. (ระยะ Tortonian, Miocene) จากตำแหน่งเหล่านี้ ชุดหมุนเสา presumed เพื่ออธิบายการเคลื่อนไหว stepwise ของแอฟริกาเมื่อเทียบกับยุโรปถูกคำนวณ ดังของ microplates ขนาดเล็กอยู่ระหว่างกลางได้ถูกสรุปจากลักษณะของแมพธรณีบนเส้นขอบของพวกเขา และการเคลื่อนไหวเหล่านี้ได้ถูกจำกัดเพื่อตอบสนองการเปลี่ยนแปลงทั้งในพาเลโอละติจูดกับเวลาและการหมุนเวียนแบบก้าวหน้าเทียบกับ macroplates ขนาดใหญ่ที่สามารถ deduced จากวัด paleomagnetic วิวัฒนาการของ Tethys เกี่ยวขอบจานเดียวง่าย ๆ ระหว่างยุโรปและแอฟริกา เป็นจินตนาการการก่อนหน้า แต่ แทน โมเส subsiding ยุโรประยะขอบ ย้ายสันเขากลางมหาสมุทร แปลง และข้อบกพร่อง trenches เส้นโค้งเกาะ ทะเลกำไร (หลังโค้งอ่างล่างหน้า) เกิดขึ้นตลอดเวลา รอบของกำไรแฝงยุโรปรู้จัก facies transgressive หินคาร์บอเนตแพลตฟอร์มและ prisms กรองหนามิเรอร์ของยุโรปเพิ่มขึ้นชนิดตกตะกอน สันเขา accreting โดย ultramafic หิน gabbro หมอนหินบะซอลต์ ooze ลึกเกี่ยวกับ และดินแดงก้นสมุทรชุดโอฟิโอไลต์ trenches ชุดย้ายของอายุความก้าวหน้าอย่างไร flysch เชิง troughs สะท้อนให้เห็นถึงองค์ประกอบของแร่ที่มี immature ใกล้แหล่ง andesitic และ metamorphic terrains ส่วนตัวเอง โดย volcanism คำนวณด่างและการแทรกซึมของ silicic ไปกลาง plutons ขั้วของเส้นโค้งเหล่านี้โดยทิศทางของแผ่นงาน overthrust nappe และไล่ระดับสีในอัตราส่วนของ potash กับซิลิก้าใน extrusives วางแนวของพวกเขา โดยจัดเป็นคู่เข็มขัดสูง metamorphics P-T; T สูง และ P และสุดท้ายประมาณหลังโค้งอ่างล่างหน้า outpourings basaltic magmas และหลักฐานของการพลิกเครื่องบิน Benioff การรวบรวมแปดขั้นตอนหรือบทในแอตแลนติกแพร่กระจายประวัติจะถูกล้อมรอบ ซึ่งขึ้นอยู่กับการรู้ความแตกต่างแยกกัน และ (หรือ) เคลื่อนที่สัมพัทธ์ระหว่างทวีปมหาสมุทรแอตแลนติกล้อมรอบด้วย เปลี่ยนแปลงเหล่านี้ทั้งหมดปรากฏใน Tethys ที่ โดย reorganizations ของขอบเขตแผ่นอยู่ระหว่างกลาง แล้ว เชื่อ ถูกบันทึกไว้อย่างชัดเจนที่สุดในประวัติศาสตร์ deformational โซน subducting ภาพที่มีอยู่ของขอบจาน geometrically ประกอบตีความ pictorially แสดงเป็นเฟรมการหน่วงเวลาของพัฒนาระบบอัลไพน์ ภาพที่มีอยู่การเริ่มต้น ด้วยการตั้งค่าสาย Triassic (แอตแลนติกก่อน) ของมหาสมุทร 1 Tethys และขยายปัจจุบันผ่านระยะเก้า Tethyan ประวัติศาสตร์ แต่ละขั้นตอนมีการรับรู้ตามอายุของการบุกรุกและไหลออกของ lavas พื้นฐานในคอมเพล็กซ์โอฟิโอไลต์ ที่ทำเครื่องหมายสร้างใหม่พื้นที่มหาสมุทร โดย accretion ทั้งสองแกนในหุบเขาริฟท์ของสันเขากลางมหาสมุทรระหว่างแผ่นแข็ง หรือแน่ใจมากขึ้นชนิดแพร่กระจายในอ่างล่างหน้าหลังส่วนโค้งเกาะใช้งานอยู่ แผนงานการนำเสนอจะประเมินจัด geometrical รวมดีที่สุดในช่วงเวลาไม่ต่อเนื่อง และควรถือว่าเป็นเพียงอย่างมีหลักจากการทาย ทั้ง ๆ ที่เรามีข้อจำกัดที่เข้มงวดสำหรับตำแหน่งสัมพัทธ์ของ forelands nondeformed ของยุโรปและแอฟริกา รุ่นของเราแต่เป็นสิทธิ์แบบที่เคลื่อนไหวของแผ่นใหญ่โดย large และ จะ บอกลักษณะทั่วไปของ microplates มีขนาดเล็กโดยลักษณะเฉพาะของแมพที่ตั้งตามแนวขอบแผ่นเชื่อมต่อกัน โอเชี่ยน 1, Tethys อยู่ระหว่างแอฟริกาและยุโรปในยุคไทรแอสซิกครั้ง ได้รับเกือบทั้งหมดกลืนกินค่า ในโซน subduction ของหลักคอเคซัสภูเขาตามขอบเหนือของอดีต และโซนคล้ายของ Pontides และคอเคซัสเล็กน้อยตามขอบของภาคใต้ เศษเฉพาะ Tethys 1 คือ พื้นที่ของมหาสมุทรเปลือกในสีดำและใต้ทะเลแคสเปียน มีหลักฐานพอสมควรแนะนำว่า ทะเล Tethys 1 มีริดจ์อย่างประมาณการ บางหลายสิบล้านปีก่อนเปิดของมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือกลาง สาขาของระบบนี้ริดจ์เข้าโซน Vardar กรีซตะวันออก และยากจนปิดบางส่วนของแอฟริกาเหนือตะวันออกเฉียงเหนือเริ่มพัฒนาไอโอเนียนเหตุการณ์และอ่างล่างหน้า Levantine ของเมดิเตอร์เรเนียนตะวันออก ชิ้นส่วนเพิ่มเติม (สไตล์โมรอคโคและ Oranaise Meseta) ได้พุ่งกระฉูดจากแอฟริกาตะวันตกเฉียงเหนือต่อการแยกจากทวีปอเมริกาเหนือ Atlas จูราสสิอยู่ระหว่างกลาง seaway ที่พัฒนาตามแนวขอบแผ่น accreting ขยายจาก Tethys ตะวันออกกับยอดสันเขาแอตแลนติกตอนกลางพร้อมสิ่งที่มันเกิดขึ้นถึงทางแยกสามย้ายติดตาม เชื่อ ตามแนวโน้มของนิวอิงแลนด์ seamount อ่างล่างหน้าเมดิเตอร์เรเนียนตะวันตก Alboran แบลีแอริก และ Tyrrhenian ทะเลมีอายุมาก เริ่มเปิดใน Miocene ต้นเป็นสายทะเลกำไรหลังโค้งหลังพัฒนา Apennine, Tel Atlas และ Rif รอยประสานโซนที่วันนี้ทำเครื่องหมายไซต์ subduction ของยุคจูแรสซิกและ Cretaceous ล่างเปลือกมหาสมุทร ระบบอัลไพน์ร่วมสมัยแสดงสเปกตรัมของขั้นตอนในการสร้างภูเขาเข็มขัด Nappes ตัวอ่อนภายในริดจ์เมดิเตอร์เรเนียนกับโซน mélange ของผนังด้านในของร่องลึก Hellenic ได้ บางที สัญญาณของแมพแรกของผู้โดยสารตะกอนบนเปลือกโลกมหาสมุทรโซน subduction ปิดทั้งหมดของมหาสมุทรตามปริมาณการใช้ระยะขอบที่คอนติเนนทัลแฝงบางส่วนนำไปสู่กิจกรรม emplacement ธรณีของผลึกดิน nappes ของยุโรป "chaine calcaire" ลงในแอฟริกาตะวันตกเฉียงเหนือ ตามทวีปส่วนโค้งชนิดนี้ที่ประสบความสำเร็จแล้ว โดยทำลายทั้งหมดของกำไรหลังโค้งอ่างล่างหน้า จะรู้จักใน Hellenides และ Pontides มี ด้วย ตามที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการสูญหายของพื้นที่มหาสมุทรขนาดใหญ่ เหล่านี้จะปรากฏในลักษณะการเคลื่อนเฉพาะพิเรนีสและเทือกเขาแอตลาสสูงสุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นเรื่องที่เกี่ยงว่าสาย Triassic ที่จะนำเสนอวันวิวัฒนาการขั้นต้นของระบบอัลไพน์ในภูมิภาคเมดิเตอร์เรเนียนได้รับผลมาจากกิจกรรมพร้อมเครือข่ายการพัฒนาของการเพิ่มทวี, เปลี่ยน, และ subducting รอยต่อแผ่นเปลือกโลกระหว่าง cratons มั่นคงขนาดใหญ่ของยุโรปและแอฟริกา ประกอบการกลั่นของโครงร่างของทวีปทั่วภาคเหนือและภาคกลางของมหาสมุทรแอตแลนติกก่อนที่จะเริ่มต้นของการกระจายตัว Gondwanaland ในสมัยจูราสสิก่อนที่จะนำเสนอ โดยพิจารณา facies แร่ผ้าโครงสร้างและเกณฑ์ paleomagnetic เศษทวีปขนาดเล็กพบขณะนี้ในระบบอัลไพน์จะถูกเรียกคืนไปที่ตำแหน่งเริ่มต้นของพวกเขาเสนอเมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ ในการฟื้นฟูที่นำเสนอการเคลื่อนไหวของแผ่นที่สำคัญของทวีปแอฟริกาญาติไปยุโรป เริ่มด้วยการกระจายตัวทวีปเริ่มต้นเป็นเอกสารโดยการวิเคราะห์ของพื้นทะเลกระจายประวัติศาสตร์ของมหาสมุทรแอตแลนติกกับสมมติฐานการเพิ่มแผ่นว่ามีเกิดขึ้นระหว่างแผ่นเปลือกโลก lithospheric แข็ง torsionally โดยการติดตั้งอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ของดีที่กำหนดและมีการลงวันที่คู่สำคัญของสมมาตร lineations แม่เหล็กผิดปกติกลับมารวมกันโดยชุดของผลัด จำกัด , ตำแหน่งสัมพัทธ์ของทวีปอเมริกาเหนือทั้งยุโรปและแอฟริกาได้รับการพิจารณาสำหรับครั้งต่อไปนี้: 180 ของฉัน ( Toarcian ขั้นต้นจูราสสิ); 148 ของฉัน (Kimmeridgian เวทีปลายจูราสสิ); 80 ของฉัน (Santonian เวทียุคปลาย); 63 ของฉัน (Danian เวทีพาลิโอซีน); 53 ของฉัน (Ypresian เวที Eocene); และ 9 ของฉัน (Tortonian เวทียุค) จากตำแหน่งเหล่านี้ชุดของเสาหมุนสันนิษฐานที่จะอธิบายการเคลื่อนไหวแบบขั้นตอนของแอฟริกาเมื่อเทียบกับยุโรปได้คำนวณ การเคลื่อนไหวของแทรกแซงเล็ก microplates ได้รับการสรุปจากรูปแบบของการเสียรูปเปลือกโลกในพรมแดนของพวกเขาและการเคลื่อนไหวเหล่านี้ได้ถูก จำกัด เพื่อตอบสนองความเปลี่ยนแปลงทั้งใน Paleo ละติจูดกับเวลาและผลัดก้าวหน้าเทียบกับ macroplates ขนาดใหญ่ที่สามารถ deduced จาก paleomagnetic วัด วิวัฒนาการของเทธิสไม่เกี่ยวข้องกับขอบจานเดียวง่ายระหว่างยุโรปและแอฟริกาตามที่ได้รับการมองเห็นภาพก่อนหน้านี้ แต่แทนโมเสคที่พัฒนาอย่างต่อเนื่องของการทรุดขอบทวีปย้ายสันเขากลางมหาสมุทรผิดแปลงสนามเพลาะโค้งเกาะ และ (อ่างหลังโค้ง) ทะเลน้อยระยะเวลาของการพัฒนาเรื่อย ๆ ขอบทวีปเป็นที่ยอมรับจาก facies transgressive ของหินแพลตฟอร์มคาร์บอเนตและปริซึมหนาชนิดตกตะกอนทวีปขึ้น; เพิ่มทวีสันเขาด้วยหิน ultramafic, gabbro หมอนบะซอลต์ทะเลลึกทะเลโคลนตมและดินสีแดงของชุด Abyssal ophiolite; สนามเพลาะโดยชุดอพยพของความก้าวหน้าที่อายุน้อยกว่าร่อง Flysch เชิงเส้นที่มีแร่ธาตุที่สะท้อนให้เห็นถึงองค์ประกอบที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะที่ใกล้เคียง andesitic และการเปลี่ยนแปลงภูมิประเทศแหล่งที่มา; โค้งตัวเองโดยภูเขาไฟ Calc ด่างและการบุกรุกของซิลิซิกที่จะพลูตอนกลาง; ขั้วของโค้งเหล่านี้โดยทิศทางของแผ่น nappe Overthrust และการไล่ระดับสีในอัตราส่วนไซด์เพื่อซิลิกาใน extrusives; การวางแนวทางของพวกเขาโดยเข็มขัดคู่ของ T สูงและ P และ metamorphics PT สูง และในที่สุดก็แพร่กระจายแอ่งกลับโค้งโดยพรั่งพรูของ magmas ทุรกันดารและหลักฐานของการพลิก Benioff เครื่องบินรวบรวมแปดขั้นตอนหรือบทในประวัติศาสตร์แอตแลนติกมีการแพร่กระจายที่ระบุไว้ซึ่งจะขึ้นอยู่กับการรับรู้ของความแตกต่างโดยสิ้นเชิงและ (หรือ) การเคลื่อนไหวที่สัมพันธ์ระหว่าง ทวีปขอบมหาสมุทรแอตแลนติก การเปลี่ยนแปลงทั้งหมดเหล่านี้จะสะท้อนให้เห็นในเทธิสโดย reorganizations ของการแทรกแซงรอยต่อแผ่นเปลือกโลกและเราเชื่อว่ามีการบันทึกไว้อย่างชัดเจนมากที่สุดในประวัติศาสตร์ของ deformational โซน subducting ตัดต่อประกอบเรขาคณิตจานขอบเขตการตีความจะแสดง pictorially เป็นไทม์ กรอบของการพัฒนาระบบอัลไพน์ ตัดเริ่มต้นด้วยการตั้งค่าสาย Triassic (ก่อนแอตแลนติก) ของเทธิส 1 มหาสมุทรและขยายจนถึงปัจจุบันผ่านเก้าขั้นตอนของประวัติศาสตร์ Tethyan แต่ละขั้นตอนได้รับการยอมรับบนพื้นฐานของอายุการบุกรุกและการอัดขึ้นรูปของ lavas พื้นฐานในคอมเพล็กซ์ ophiolite ซึ่งทำเครื่องหมายการสร้างพื้นที่ทางทะเลใหม่โดยการเพิ่มทั้งแกนในหุบเขาแตกแยกของสันเขากลางมหาสมุทรระหว่างแผ่นเปลือกโลกแข็งหรือชนิดที่ไม่แน่นอนมากขึ้น ของการแพร่กระจายในอ่างหลังโค้งเกาะที่ใช้งาน แผนการทั้งหมดที่นำเสนอเป็นประมาณการที่ดีที่สุดของการเตรียมการทางเรขาคณิตขั้นต้นในช่วงเวลาต่อเนื่องและควรจะถือว่าเป็นเพียงการคาดเดาการศึกษา แม้จะมีความจริงที่ว่าเรามีเพียงข้อ จำกัด ที่เข้มงวดสำหรับตำแหน่งสัมพัทธ์ของ Forelands nondeformed ของยุโรปและแอฟริกา, แบบจำลองของเรายังคงหมายความว่าการเคลื่อนไหวของแผ่นเปลือกโลกขนาดใหญ่จะโดยและขนาดใหญ่กำหนดพฤติกรรมทั่วไปของเล็ก microplates ผ่านโดยเฉพาะอย่างยิ่ง รูปแบบของการเสียรูปการตั้งค่าพร้อมติดแผ่นขอบเขตเทธิ 1 โอเชี่ยนตั้งอยู่ระหว่างแอฟริกาและยุโรปในยุคไทรแอสซิกได้ถูกกลืนเกือบทั้งหมดขึ้นในเขตมุดตัวของเมเจอร์เทือกเขาคอเคซัพร้อมขอบเหนือในอดีตและในโซนที่คล้ายกัน Pontides และไมเนอร์คอเคซัสพร้อมขอบภาคใต้ เหลือเพียงอย่างเดียวของเทธิส 1 เป็นพื้นที่ของเปลือกโลกมหาสมุทรในสีดำและใต้ทะเลแคสเปี้ย มีหลักฐานสำคัญที่จะชี้ให้เห็นว่าเทธิ 1 มหาสมุทรมีสันเขาอย่างแข็งขันการแพร่กระจายเป็น นับบางส่วนของหลายล้านปีก่อนที่จะมีการเปิดกลางมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือสาขาของระบบแนวนี้ได้ลงนามในดาร์โซนตะวันออกของกรีซและแตกออกชิ้นส่วนของภาคตะวันออกเฉียงเหนือแอฟริกาเหนือที่จะเริ่มต้นการพัฒนาของวันปัจจุบันโยนกและลิแวน แอ่งน้ำทางตะวันออกของทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ชิ้นส่วนเพิ่มเติม (โมร็อกโกและ Oranaise Meseta) ได้รับการฉีกขาดจากแอฟริกาตะวันตกเฉียงเหนือต่อไปนี้แยกออกมาจากทวีปอเมริกาเหนือ แทรกแซงจูราสสิ Atlas, ทะเลที่พัฒนาไปตามขอบจานเพิ่มทวียื่นออกมาจากทางทิศตะวันออกเทธิสที่ยอดของตัวอ่อนกลางมหาสมุทรแอตแลนติกที่เกิดขึ้นทางสามแพร่งย้ายที่มีร่องรอยเราเชื่อว่าต่อไปนี้แนวโน้มของการ seamount โซ่นิวอิงแลนด์ อ่างเมดิเตอร์เรเนียนตะวันตกของ Alboran, แบลีแอริกและทะเลไทเรเนียเป็นอย่างมากน้องถูกเปิดครั้งแรกในช่วงต้นยุคเป็นสตริงทะเลเล็กน้อยหลังโค้งอยู่เบื้องหลังการพัฒนา Apennine โทร Atlas และโซนเย็บ Rif ว่าวันนี้นับเป็น เว็บไซต์ของเหลื่อมของจูราสสิและจ้องมองยุคเปลือกโลกมหาสมุทรระบบอัลไพน์ร่วมสมัยแสดงสเปกตรัมของขั้นตอนในการสร้างเข็มขัดภูเขา Nappes ตัวอ่อนที่อยู่ในแนวเมดิเตอร์เรเนียนในบริเวณใกล้เคียงกับการผสมผสานโซนของผนังด้านในของกรีกสนามเพลาะมีบางทีสัญญาณของความผิดปกติเริ่มต้นของผู้โดยสารตะกอนในมหาสมุทรเปลือกมาถึงที่เหลื่อมเน็ต ปิดทั้งหมดของมหาสมุทรตามด้วยการบริโภคบางส่วนของขอบทวีปเรื่อย ๆ จะนำไปสู่เหตุการณ์เช่นปืนเปลือกโลกของ Nappes ผลึกชั้นใต้ดินของยุโรป "Chaine calcaire" ลงในแอฟริกาตะวันตกเฉียงเหนือ ชน Arc-ทวีปประเภทนี้ที่ได้รับแล้วประสบความสำเร็จโดยการทำลายทั้งหมดของขอบอ่างด้านหลังโค้งเป็นที่รู้จักใน Hellenides และ Pontides นอกจากนี้เช่นเดียวกับชนที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของพื้นที่มหาสมุทรขนาดใหญ่; เหล่านี้จะเห็นได้ชัดมากที่สุดในรูปแบบอาคารโดยเฉพาะอย่างยิ่งของเทือกเขาพิเรนีและ High แผนที่เทือกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเกี่ยงว่ายุคไทรแอสซิกสายวิวัฒนาการขั้นต้นปัจจุบันของระบบอัลไพน์ในภูมิภาคเมดิเตอร์เรเนียนได้รับผลของกิจกรรม ด้วยการพัฒนาเครือข่าย accreting , เปลี่ยน , และ subducting แผ่นกั้นเขตแดนระหว่างคอก cratons ขนาดใหญ่ของยุโรป และ แอฟริกา กลั่นประกอบร่างของทวีปทั่วภาคเหนือและภาคกลางมหาสมุทรแอตแลนติกก่อนการเริ่มต้นของกอนด์วานาแลนด์ ใน ครั้ง จู ก่อนนำเสนอ โดยพิจารณาจากระบบโครงสร้างทางธรณีวิทยา , ผ้า และเกณฑ์ paleomagnetic , ขนาดเล็กแบบเศษพบภายในระบบอัลไพน์ มีการบูรณะให้เขาเสนอตำแหน่งเริ่มต้นเมื่อเทียบกับแต่ละอื่น ๆในการเสนอ

การเคลื่อนที่ของจานหลักของแอฟริกาเมื่อเทียบกับยุโรปเริ่มกับของทวีปเริ่มต้น เป็นเอกสาร โดยการวิเคราะห์ของพื้นทะเลกระจายประวัติของมหาสมุทรแอตแลนติก มีสมมติฐานว่าจานหรือไม่มีเกิดขึ้นระหว่าง torsionally แข็งเปลือกโลกแผ่นโดยกระชับคอมพิวเตอร์ใช้ได้ดีคบกับคีย์สมมาตรมิติคู่แม่เหล็ก lineations กลับด้วยกันโดยชุดของการหมุนจำกัดตำแหน่งสัมพัทธ์ของทวีปอเมริกาเหนือทั้งยุโรปและแอฟริกาได้รับการพิจารณาสำหรับช่วงเวลาดังต่อไปนี้ : 180 m.y. ( เวที toarcian เช้าจูราสสิก ) ; 148 m.y. ( เวที kimmeridgian สายจูราสสิก ) 80 m.y. santonian ( เวที ,ปลายยุคครีเทเชียส ) ; 63 m.y. ( เวที danian พาลีโอซีน ) ; 53 m.y. ( เวที ypresian อีโอซีน ) และ 9 m.y. ( เวที tortonian สมัยไมโอซีน ) จากตำแหน่งนี้ ชุดของเสาซึ่งอธิบายการเคลื่อนที่แบบหมุนของแอฟริกาเมื่อเทียบกับยุโรป คํานวณ การเคลื่อนไหวของเล็ก microplates แทรกแซงได้ทั้งรูปแบบของการเสียรูปในเขตแดนของตนและการเคลื่อนไหวเหล่านี้มีข้อ จำกัด เพื่อตอบสนองการเปลี่ยนแปลงทั้งใน Paleo ละติจูดกับเวลาและหมุนก้าวหน้าเทียบกับ macroplates ขนาดใหญ่ที่สามารถคาดคะเนได้จากการวัด paleomagnetic . วิวัฒนาการของทีทีสไม่ได้เกี่ยวข้องกับจานเดียวง่าย ๆเขตแดนระหว่างยุโรปกับแอฟริกา ตามที่ได้เคยจินตนาการไว้ก่อนหน้านี้ แต่ แทนเป็นการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง โมเสค ต่ำกว่าขอบแบบคอนติเนนตอล , โยกย้ายกลางมหาสมุทรสันเขา แปลงผิด , ร่องลึก , บนเกาะ และท้องทะเล ( หลังโค้งอ่าง )

ช่วงของการพัฒนาขอบทวีปเรื่อยๆได้รับการยอมรับโดย transgressive ของแพลตฟอร์มระบบหินคาร์บอเนตและปริซึมหนาขึ้นแบบชนิดตกตะกอน ; accreting สันเขาโดยหินอัลตราเมฟิกแกบโบร , ,หมอนจากทะเลลึก , ทะเลไหลเยิ้ม และหมดใจดินสีแดงของโอฟิโอไลต์แต่งงาน ; สนามเพลาะโดยย้ายชุดของผู้น้องที่อ่อนเชิงเส้น ฟลิช troughs องค์ประกอบแร่ธาตุสะท้อนและใกล้เคียง andesitic ภูมิประเทศแหล่งหินแปร ; โค้งเอง โดยคำนวณเป็นหินและการบุกรุกของ silicic ระดับกลาง plutons ;ขั้วของ ARCS เหล่านี้ โดยทิศทางของ overthrust แผ่นแนป และการไล่ระดับสีในอัตราส่วนของโปแตชสมบัติใน extrusives การปฐมนิเทศ โดยคู่เข็มขัดสูง T และ P และสูง p-t metamorphics ; และในที่สุดก็กระจายกลับอาร์กอ่างโดย outpourings ของ magmas หินบะซอลต์และหลักฐานพลิก Benioff เครื่องบิน

รวบรวมระยะแปดหรือบทในมหาสมุทรแอตแลนติกเผยแพร่ประวัติศาสตร์ระบุไว้ ซึ่งจะขึ้นอยู่กับการรับรู้ของความไม่ต่อเนื่องและ ( หรือ ) สัมพัทธ์ระหว่างทวีปที่ติดกับมหาสมุทรแอตแลนติก ทั้งหมดของการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้จะสะท้อนให้เห็นในเททิส โดยการฟื้นฟูของแทรกรอยต่อแผ่นเปลือกโลกและ เราเชื่อว่ามีบันทึกในประวัติศาสตร์ deformational อย่างชัดเจนที่สุดของ subducting โซน

ภาพตัดต่อของ วิธีประกอบจานขอบเขตตีความเป็นชัดเจนแสดงเป็นไทม์เฟรมของอัลไพน์ พัฒนาระบบ ตัดต่อเริ่มต้นที่ปลายยุคไทรแอสซิก ( Pre มหาสมุทรแอตแลนติก ) การตั้งค่าของมหาสมุทรเททิส 1 และขยายถึงปัจจุบันผ่านเก้าขั้นตอนของประวัติศาสตร์ tethyan .แต่ละขั้นตอนที่เป็นที่ยอมรับบนพื้นฐานของอายุของการบุกรุกและรูปของ lavas พื้นฐานโอฟิโอไลต์เชิงซ้อน ซึ่ง มาร์ค สร้างพื้นที่มหาสมุทรใหม่ โดยทั้งสองแกนใช้ในระแหงหุบเขาของสันเขากลางมหาสมุทรระหว่างแผ่นแข็งหรือโดยความไม่แน่นอนมากขึ้นประเภทของการแพร่กระจายในอ่างหลังโค้ง เกาะอยู่ทุกรูปแบบนำเสนอประมาณการที่ดีที่สุดของการรวมทางเรขาคณิตในช่วงเวลาที่ไม่ต่อเนื่อง และควรถือว่าเป็นเพียงคาดเดา . แม้จะมีความจริงที่ว่าเรามีข้อจำกัดที่เข้มงวดสำหรับตำแหน่งสัมพัทธ์ของ nondeformed แหลมของยุโรป และ แอฟริกา รุ่นของเรา แต่เปรยว่า การเคลื่อนที่ของแผ่นเปลือกโลกขนาดใหญ่จะโดยและขนาดใหญ่กำหนดพฤติกรรมทั่วไปของ microplates ขนาดเล็กผ่านรูปแบบเฉพาะของการตั้งค่าตามแนวรอยต่อแผ่นเปลือกโลกที่อยู่ติดกัน

1 มหาสมุทรเททิส ตั้งอยู่ระหว่างทวีปแอฟริกาและยุโรปในยุคไทรแอสซิกครั้งได้เกือบทั้งหมดถูกกลืนไปในเขตมุดตัวของเปลือกโลกสําคัญของเทือกเขาคอเคซัสตามขอบเหนือของอดีตและในโซนที่คล้ายกันของ pontides เล็กน้อยตามขอบและคอเคซัสตอนใต้ของ เศษเพียงของทีทีส 1 เป็นพื้นที่ของเปลือกโลกใต้มหาสมุทรในสีดำและใต้แคสเปียนทะเลมีหลักฐานมากเพื่อแสดงให้เห็นว่าทะเลเททิส 1 มีงานกระจาย ริดจ์ มีหลายสิบล้านปี ก่อนที่จะเปิดของมหาสมุทรแอตแลนติกกลางสาขาระบบคันนี้เข้าไปในโซนตะวันออกของกรีซและวาร์ดาร์แตกออกชิ้นส่วนของแอฟริกาเหนือ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ เพื่อเริ่มต้นการพัฒนาโยนกและชาวลิแวนต์อ่างปัจจุบันของทะเลเมดิเตอร์เรเนียนตะวันออก เศษเพิ่มเติม ( โมร็อกโกและ oranaise เมเซตา ) ถูกฉีกขาดจากแอฟริกาตะวันตกเฉียงเหนือตามแยกจากอเมริกาเหนือการแทรกแซงจู Atlas ท้วงพัฒนาตาม accreting จานขยายขอบเขตจากธีทิสตะวันออกยอดของตัวอ่อนกลางมหาสมุทรแอตแลนติกริดจ์ที่รูปแบบที่อพยพสามแพร่งที่ติดตาม เราเชื่อ ตามแนวโน้มของนิวอิงแลนด์ Seamount โซ่ ทะเลเมดิเตอร์เรเนียนตะวันตกของแอ่ง alboran บาเลอาริค , และ Tyrrhenian ทะเลมีมากน้องเป็นครั้งแรกที่เปิดในช่วงต้นสมัยไมโอซีนเป็นสตริงของท้องทะเลกลับโค้งหลังการพัฒนาเพนไนน์ , โทร Atlas Rif เย็บแผลและโซนที่วันนี้เป็นเว็บไซต์ของของ Jurassic และล่างยุคครีเทเชียสสมุทรมุดตัวของเปลือกโลก เปลือกโลก

ระบบอัลไพน์ร่วมสมัยแสดงสเปกตรัมของขั้นตอนในการสร้างของ เข็มขัด ภูเขาสายน้ำไหลจากเขื่อนในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนของสันเขาใกล้ M é Lange โซนของผนังด้านในของท่อของกรีก จะ บางที สัญญาณของการเริ่มต้นของผู้โดยสารเป็นตะกอนในมหาสมุทร เปลือกโลกมาถึงเขตมุดตัวของเปลือกโลก .รวมการปิดทะเล ตามด้วยส่วนการบริโภคของเรื่อยๆแบบขอบนำไปสู่เหตุการณ์เช่นอาคารสถานที่ของผลึกดิน สายน้ำไหลจากเขื่อนของยุโรป " chaine calcaire " ไปยังภาคตะวันตกเฉียงเหนือแอฟริกาทวีปอาร์คชนประเภทนี้ซึ่งได้ถูกสำเร็จโดยการทำลายรวมของขอบอ่างด้านหลัง อาร์ค เป็นที่รู้จักใน hellenides และ pontides . มี เช่น การชนนั้นไม่ได้เกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของพื้นที่มหาสมุทรขนาดใหญ่ ; เหล่านี้จะปรากฏมากที่สุดในรูปแบบเปลือกโลกโดยเฉพาะของเทือกเขาพิเรนีสและภูเขา Atlas สูง