The Royal Academy of Sciences has r

The Royal Academy of Sciences has resolved to award the former professor at Leipzig University and Geheimrat, Wilhelm Ostwald, the Nobel Prize for Chemistry 1909 in recognition of his work on catalysis and associated fundamental studies on chemical equilibria and rates of reaction.

As early as the first half of last century it had in certain cases been observed that chemical reactions could be induced by substances which did not appear to participate in the reaction themselves and which at all events were not altered in any way. This led Berzelius in his famous annual reports on the progress of chemistry for 1835 to make one of his not infrequent brilliant conclusions whereby scattered observations were collated in accordance with a common criterion and new concepts were introduced in science. He termed the phenomenon catalysis. However, the catalysis concept soon came up against opposition from another eminent quarter as allegedly unfruitful and gradually fell utterly into discredit.

Some 50 years later Wilhelm Ostwald carried out a number of studies to determine the relative strength of acids and bases. He sought to solve this extraordinarily important matter for chemistry in a variety of ways which all yielded consistent results. Amongst other things he found that the rate at which different processes take place under the action of acids and bases can be used to determine the relative strengths of the latter. He performed extensive measurements along these lines, and in so doing laid the foundations for the entire procedure for studying rates of reaction, all the more essential typical cases of which he examined. From that time onwards the theory of the rate of reaction has become increasingly important for theoretical chemistry; these tests, however, were also able to throw new light on the nature of catalytic processes.

After Arrhenius had formulated his well-known theory that acids and bases in aqueous solution are separated into ions and that their strength depends on their electrical conductivity, or more accurately, on their degree of dissociation, Ostwald tested the correctness of this view by measuring the conductivity and hence the concentration of the hydrogen and hydroxyl ions with the acids and bases which he had used in his previous experiments. He found Arrhenius' theory corroborated in all of the many cases which he himself investigated. His explanation why he consistently found the same values for the relative strength of the acids and bases whichever method he used was that in all these cases the hydrogen ions of the acids and the hydroxyl ions of the bases acted catalytically and that the relative strength of the acids and bases was determined solely by their ion concentration.

Ostwald was hence led to undertake a more thorough study of catalytic phenomena and he extended its scope to other catalysts, as they were called, as well. After consistent, continuous research he successfully formulated a principle to describe the nature of catalysis which is satisfactory for the present state of knowledge, namely that catalytic action consists in the modification, by the acting substance, the catalyst, of the rate at which a chemical reaction occurs, without that substance itself being part of the end-products formed. The modification can be an increase, but also a decrease of the reaction rate. A reaction which otherwise proceeds at a slow rate, taking perhaps years before equilibrium is attained, can be accelerated by catalysts to such an extent that it is complete in a comparatively short time, in certain cases within one or a few minutes, or even in fractions of a minute, and conversely.

The rate of a reaction is a measurable parameter and hence all parameters affecting it are measurable as well. Catalysis, which formerly appeared to be a hidden secret, has thus become what is known as a kinetic problem and accessible to exact scientific study.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สถาบันรอยัลศาสตร์มีมติให้รางวัลศาสตราจารย์อดีตที่ มหาวิทยาลัย Leipzig และ Geheimrat, Wilhelm Ostwald รางวัลโนเบลสาขาเคมีปี 1909 เพราะงานของเขาในการเร่งปฏิกิริยาและศึกษาพื้นฐานเกี่ยวข้อง equilibria เคมีและอัตราของปฏิกิริยาก่อนครึ่งแรกของศตวรรษดังกล่าวได้ในบางกรณีการสอบที่สารเคมี ปฏิกิริยาอาจจะเกิดจากสารที่ไม่ปรากฏให้เข้าร่วมในปฏิกิริยาด้วยตนเอง และซึ่งที่ events ทั้งถูกไม่เปลี่ยนแปลงไปในทางใดทาง นี้นำ Berzelius ในรายงานประจำปีของเขามีชื่อเสียงความก้าวหน้าของเคมีสำหรับ 1835 เพื่อทำการสรุปยอดเยี่ยมไม่ไม่บ่อยนักของเขาโดยสังเกตกระจัดกระจายถูกรวบรวมตามเงื่อนไขทั่วไป และแนวคิดใหม่ที่ถูกนำมาใช้ในวิทยาศาสตร์ เขาเรียกว่าปฏิกิริยาปรากฏการณ์ อย่างไรก็ตาม แนวคิดปฏิกิริยาเร็ว มาขึ้นกับฝ่ายตรงข้ามจากไตรมาสอื่นที่ประสบความสำเร็จเป็น unfruitful ส่วน และค่อย ๆ ลดลงอย่างเต็มไป discreditบางปี 50 หลัง Wilhelm Ostwald ดำเนินการจำนวนของการศึกษาเพื่อกำหนดความสัมพันธ์ของกรดและฐาน เขาพยายามที่จะแก้ปัญหาเรื่องนี้สำคัญมาก ๆ สำหรับเคมีในหลากหลายวิธีซึ่งผลผลลัพธ์ที่สอดคล้องกัน สิ่ง เขาพบว่าอัตราการที่กระบวนการต่าง ๆ เกิดขึ้นภายใต้การกระทำของกรด และฐานที่สามารถใช้เพื่อกำหนดจุดแข็งสัมพัทธ์ของหลัง เขาดำเนินการวัดที่หลากหลายตามสายเหล่านี้ และในเพื่อทำวางรากฐานสำหรับขั้นตอนทั้งหมดสำหรับการศึกษาอัตราของปฏิกิริยา กรณีทั่วไปจำเป็นทั้งหมดขึ้นที่เขาตรวจสอบ จากเวลาตั้งแต่ ทฤษฎีของอัตราของปฏิกิริยาได้เป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับทฤษฎีเคมี ทดสอบเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม ก็ยังสามารถโยนใหม่ในลักษณะของกระบวนการเร่งปฏิกิริยาหลังจาก Arrhenius ได้สูตรทฤษฎีของเขารู้จักกันดีว่า กรดและฐานในสารละลายแบ่งออกเป็นประจุไฟฟ้า และให้ความแข็งแรงขึ้นกับไฟฟ้าของพวกเขา หรืออย่างถูกต้อง ปริญญาของ dissociation, Ostwald ทดสอบความถูกต้องของมุมมองนี้ โดยวัดการนำไฟฟ้า และด้วยเหตุนี้ความเข้มข้นของไฮโดรเจนและประจุไฟฟ้าไฮดรอก ด้วยกรดและฐานซึ่งเขาได้ใช้ในการทดลองของเขาก่อนหน้านี้ เขาพบว่าทฤษฎีของ Arrhenius ยืนยันอีกในหลายกรณีซึ่งเขาเองตรวจสอบทั้งหมด คำอธิบายของเขาจึงสม่ำเสมอพบค่าเดียวกันสำหรับความสัมพันธ์ของกรด และฐานใดวิธีที่เขาใช้ไม่ว่า ในกรณีนี้ ไฮโดรเจนไอออนของกรดและไอออนไฮดรอกของฐานปฏิบัติ catalytically และกำหนดความสัมพันธ์ของกรดและฐาน โดยความเข้มข้นของไอออนเท่านั้นOstwald was hence led to undertake a more thorough study of catalytic phenomena and he extended its scope to other catalysts, as they were called, as well. After consistent, continuous research he successfully formulated a principle to describe the nature of catalysis which is satisfactory for the present state of knowledge, namely that catalytic action consists in the modification, by the acting substance, the catalyst, of the rate at which a chemical reaction occurs, without that substance itself being part of the end-products formed. The modification can be an increase, but also a decrease of the reaction rate. A reaction which otherwise proceeds at a slow rate, taking perhaps years before equilibrium is attained, can be accelerated by catalysts to such an extent that it is complete in a comparatively short time, in certain cases within one or a few minutes, or even in fractions of a minute, and conversely.The rate of a reaction is a measurable parameter and hence all parameters affecting it are measurable as well. Catalysis, which formerly appeared to be a hidden secret, has thus become what is known as a kinetic problem and accessible to exact scientific study.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

The Royal Academy of Sciences ได้มีมติให้รางวัลอดีตอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยไลพ์ซิกและ Geheimrat วิลเฮล์ Ostwald รางวัลโนเบลสาขาเคมีในปี 1909 ได้รับการยอมรับในการทำงานของเขาในการเร่งปฏิกิริยาและการเชื่อมโยงการศึกษาพื้นฐานในสมดุลเคมีและอัตราการเกิดปฏิกิริยา. เป็นช่วงต้นของ ครึ่งแรกของศตวรรษที่ผ่านมามันมีในบางกรณีถูกตั้งข้อสังเกตว่าการเกิดปฏิกิริยาทางเคมีที่อาจจะเกิดจากสารที่ไม่ปรากฏว่ามีส่วนร่วมในการทำปฏิกิริยาของตัวเองและที่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดไม่ได้ถูกเปลี่ยนแปลงในทางใด นี้จะนำโป๊ะในรายงานประจำปีของเขาที่มีชื่อเสียงในความคืบหน้าของเคมี 1835 จะทำให้หนึ่งในข้อสรุปที่ยอดเยี่ยมของเขาไม่ได้ไม่บ่อยนักโดยการสังเกตฝนฟ้าคะนองกระจายถูกรวบรวมเป็นไปตามเกณฑ์ที่พบบ่อยและแนวความคิดใหม่ที่ถูกนำมาใช้ในทางวิทยาศาสตร์ ที่เขาเรียกว่าปฏิกิริยาปรากฏการณ์ อย่างไรก็ตามแนวคิดการเร่งปฏิกิริยาเร็ว ๆ นี้ขึ้นมากับความขัดแย้งจากไตรมาสที่ประสบความสำเร็จอีกครั้งในฐานะที่ถูกกล่าวหาว่าไม่เกิดผลและค่อยๆลดลงอย่างเต็มที่เข้าสู่ความเสื่อมเสีย. บาง 50 ปีต่อมาวิลเฮล์ Ostwald ดำเนินการจำนวนของการศึกษาเพื่อตรวจสอบความแข็งแรงของกรดและเบส เขาพยายามที่จะแก้ปัญหานี้เรื่องสำคัญเป็นพิเศษเคมีในความหลากหลายของวิธีการที่ทุกคนให้ผลที่สอดคล้องกัน ท่ามกลางสิ่งอื่น ๆ ที่เขาพบว่าอัตราที่กระบวนการที่แตกต่างเกิดขึ้นภายใต้การกระทำของกรดและเบสที่สามารถใช้ในการตรวจสอบความแข็งของหลัง เขาทำวัดที่กว้างขวางตามเส้นเหล่านี้และทำเพื่อวางรากฐานสำหรับขั้นตอนทั้งหมดในการศึกษาอัตราการเกิดปฏิกิริยาทุกกรณีทั่วไปที่จำเป็นอื่น ๆ ซึ่งเขาตรวจสอบ จากนั้นเป็นต้นมาทฤษฎีของอัตราการเกิดปฏิกิริยากลายเป็นสิ่งสำคัญมากขึ้นสำหรับเคมีทฤษฎี การทดสอบเหล่านี้ แต่ก็มีความสามารถที่จะโยนไฟใหม่ในลักษณะของกระบวนการตัวเร่งปฏิกิริยา. หลังจาก Arrhenius ได้สูตรทฤษฎีที่รู้จักกันดีของเขาว่ากรดและเบสในสารละลายจะแยกออกเป็นไอออนและแรงของพวกเขาขึ้นอยู่กับการนำไฟฟ้าของพวกเขาหรือ ถูกต้องมากขึ้นในระดับของการแยกออกจากกัน, Ostwald การทดสอบความถูกต้องของมุมมองนี้โดยการวัดค่าการนำและด้วยเหตุนี้ความเข้มข้นของไฮโดรเจนและไฮดรอกซิไอออนกับกรดและเบสที่เขาใช้ในการทดลองก่อนหน้านี้ของเขา เขาพบว่าทฤษฎี Arrhenius 'ยืนยันในทุกหลายกรณีที่ตัวเขาเองตรวจสอบ คำอธิบายของเขาว่าทำไมเขาอย่างต่อเนื่องพบว่าค่าเดิมสำหรับความแข็งแรงของกรดและเบสว่าวิธีไหนก็ตามที่เขาใช้ก็คือว่าในทุกกรณีเหล่านี้ไฮโดรเจนไอออนของกรดและไอออนไฮดรอกซิฐานทำหน้าที่เร่งปฏิกิริยาและความแข็งแรงของ กรดและเบสก็ตัดสินใจ แต่เพียงผู้เดียวโดยความเข้มข้นของไอออนของพวกเขา. Ostwald ถูกจึงนำไปสู่การดำเนินการศึกษาอย่างละเอียดมากขึ้นของปรากฏการณ์การเร่งปฏิกิริยาและเขาขยายขอบเขตไปเร่งปฏิกิริยาอื่น ๆ เช่นที่พวกเขาถูกเรียกว่าเป็นอย่างดี หลังจากที่สอดคล้องวิจัยอย่างต่อเนื่องเขาประสบความสำเร็จสูตรหลักการในการอธิบายลักษณะของการเร่งปฏิกิริยาซึ่งเป็นที่น่าพอใจสำหรับสถานะปัจจุบันของความรู้คือว่าการดำเนินการเร่งปฏิกิริยาประกอบด้วยในการปรับเปลี่ยนโดยสารแสดงตัวเร่งปฏิกิริยาของอัตราที่สารเคมี ปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นโดยไม่ต้องสารที่ตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของการสิ้นสุดผลิตภัณฑ์ที่เกิดขึ้น การปรับเปลี่ยนอาจจะเพิ่มขึ้น แต่ยังลดลงของอัตราการเกิดปฏิกิริยาที่ ปฏิกิริยาที่อื่นรายได้ในอัตราที่ช้าสละบางทีปีก่อนที่สมดุลจะบรรลุสามารถเร่งโดยตัวเร่งปฏิกิริยาดังกล่าวเท่าที่มันจะเสร็จสมบูรณ์ในเวลาอันสั้นเมื่อเทียบกับในบางกรณีภายในหนึ่งหรือไม่กี่นาทีหรือแม้กระทั่งใน เศษของนาทีและตรงกันข้าม. อัตราการเกิดปฏิกิริยาการให้เป็นพารามิเตอร์ที่วัดได้และด้วยเหตุนี้ทุกพารามิเตอร์ที่มีผลต่อการจะเป็นที่วัดได้เป็นอย่างดี ปฏิกิริยาทางเคมีซึ่งเดิมที่ดูเหมือนจะเป็นความลับที่ซ่อนอยู่ได้จึงกลายเป็นสิ่งที่เรียกว่าเป็นปัญหาเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวและสามารถเข้าถึงได้แน่นอนการศึกษาทางวิทยาศาสตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

皇家科学院的一个教授奖前已经出错。在莱比锡大学和威廉奥斯特瓦尔德，Geheimrat我正在为化学奖在他的工作1909识别的相关研究基本上和在催化化学equilibria和利率的反应。作为一个早期的世纪。作为第一的情况下，它已被观察到在这有某种化学反应，确定了S可能是这不是通过物质来做appear participate在反应中存在的所有事件都是在和不在altered这导致在任何方式上。Berzelius著名化学进展的报告可能会在一到，不让他1835罕见的因此scattered conclusions observations collated辉煌是在与一个常见的和新的accordance criterion concepts是的。他把科学引进phenomenon在催化催化。然而，很快对游戏概念都反对从另一个四分音符为eminent据称为unfruitful和gradually utterly discredit下跌。年威廉奥斯特瓦尔德后来分了50 a number of实施研究的相对强度的一个determine acids和基地。他对这个问题最为重要solve extraordinarily化学的方法来资助这一品种在所有consistent yielded结果他发现那东西。Amongst其他过程中采取不同的地方在保护下acids和action of该基地是用不到的latter determine相对的长处。他沿着这些线，measurements performed广泛在SO和做为整个过程的foundations放的，在所有的studying必不可少，更typical反应在这情况下，他从那的时间。onwards examined率理论的反应已经成为重要的increasingly化学分析；theoretical，然而，这些测试是一个throw new也在自然的光催化过程。在理论上是有well-known Arrhenius配制水溶液是在acids和separated为基地，和这取决于他们在他们的电气强度，电导率，或更准确地，在他们的dissociation degree of奥斯特瓦尔德通过这个视图的correctness tested measuring的电导率的浓度和hence的hydrogen和hydroxylacids和基地，与他在这场experiments主持。他用他的理论得到了在Arrhenius发现许多情况下，所有的研究中，他himself为什么他一直explanation。他的发现，相同的相对值强度的方法和whichever acids基地是他在所有这些情况下，用的是离子的acids和hydrogen的离子的催化hydroxyl基地和相对强度的acted这是determined的acids和基地。通过他们的solely离子浓度。奥斯特瓦尔德是一hence导致更多的研究来thorough承接业务范围phenomena他extended催化催化剂，对其他作为他们是被作为好。consistent，他成功后，研究制定一个原则- to describe这是自然的和令人满意的催化行为，目前的知识，这包括在namely催化作用的作用，通过物质的改，在催化剂中的速率，这一化学反应物质，没有occurs一部分是致力于end-products）形成的增长。一改，但也可以是一个反应率的降低。在这一otherwise A反应速率慢，以proceeds年之前，也许是可以被加速attained equilibrium通过对这一extent催化剂如这是在一个相对短的时间完成，在某种情况下，在一个或几分钟。甚至在一分钟，和conversely分数。反应速率的一个参数是可衡量的和可衡量的参数，这是所有affecting hence，Catalysis为好。这是一个隐藏的秘密formerly appeared什么是已知的，已经成为thus动力学问题和发布作为一个exact科学的研究。