Only for developmental writing did

Only for developmental writing did Boatman and Long find some positive effects of being assigned to the lower level course. Similarly, Dadgar (2012) examined the margin between upper level and lower level math and found negative or null effects, and Xu (2013) examined the margin between upper level and lower level reading and writing and found negative or null effects for being assigned to the lower level course in both subject areas. The studies cited in this section suggest that students at many points in the developmental continuum are unlikely to be harmed by attempting courses that are slightly more difficult than their placement scores suggest they can handle. For example, a student whose score is just below the assessment margin between two and three courses below college-level math does not benefit from taking the third-level course. This interpretation aligns with work from the K-12 literature demonstrating that academically lagging students benefit from more challenging courses taken with more-advanced peers (Burris, Wiley, Weiner, & Murphy, 2008; Levin, 2007). However, that does not necessarily imply that students scoring at the very lowest levels should be placed in college-level courses. Some low-scoring students can succeed in college-level work, but many cannot. With additional supports such as corequisite models, perhaps more of these very low-scoring students would succeed in college-level courses, but certainly some would continue to fail. Summary and Recommendations Thus the three criticisms made by Goudas and Boylan (2012) do not stand up to scrutiny. But they do echo misunderstandings about the conclusions and implications of these developmental education studies that we have often encountered when presenting our findings at conferences, colleges, and state-level meetings.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำหรับพัฒนาการเขียน ได้ Boatman และยาวได้ผลกระทบบวกกับหลักสูตรระดับต่ำกว่า ในทำนองเดียวกัน Dadgar (2012) การตรวจสอบระยะขอบระหว่างชั้นบน และคณิตศาสตร์ระดับต่ำ และผลกระทบเชิงลบ หรือ null ที่พบ และซู (2013) ขอบระหว่างชั้นบน และอ่านระดับต่ำ และเขียนการตรวจสอบ และพบผลกระทบเชิงลบ หรือ null ถูกกำหนดให้กับหลักสูตรระดับต่ำกว่าในพื้นที่ทั้งเรื่อง การศึกษาที่อ้างถึงในส่วนนี้แนะนำว่า นักเรียนที่ต่อเนื่องพัฒนาในหลายจุดไม่น่าจะถูกทำลาย โดยพยายามหลักสูตรที่ยากขึ้นเล็กน้อยกว่าคะแนนตำแหน่งแนะนำให้พวกเขาสามารถจัดการ เช่น นักเรียนที่มีคะแนนอยู่ด้านล่างขอบประเมินระหว่างสอง และสามหลักสูตรคณิตศาสตร์ระดับวิทยาลัยด้านล่างไม่ได้รับประโยชน์จากการใช้หลักสูตรระดับที่สาม การตีความนี้สอดคล้องกับงานจากวรรณคดี K-12 เห็นแดกที่นักเรียนได้รับประโยชน์จากหลักสูตรที่ท้าทายมากถ่ายกับเพื่อนขั้นสูง- (Burris แนะนำ ไวเนอร์ และเมอร์ ฟี่ 2008 วิน 2007) อย่างไรก็ตาม ที่ไม่ได้จำเป็นต้องหมายความว่า นักเรียนที่ให้คะแนนในระดับต่ำที่สุดควรอยู่ในหลักสูตรระดับวิทยาลัย นักเรียนบางคนคะแนนต่ำสามารถประสบความสำเร็จในการทำงานระดับวิทยาลัย แต่หลายคนไม่สามารถ พร้อมสนับสนุนเพิ่มเติมเช่นรุ่น corequisite บางทีเพิ่มเติมคะแนนต่ำมากนักจะประสบความสำเร็จในหลักสูตรระดับวิทยาลัย แต่แน่นอนบางส่วนจะยังคงล้มเหลว สรุปและข้อเสนอแนะจึงวิพากษ์วิจารณ์สามที่ทำ โดย Goudas และ Boylan (2012) ไม่ยืนถึงสอบ แต่พวกเขาสะท้อนความเข้าใจผิดเกี่ยวกับข้อสรุปและผลกระทบของการศึกษาการศึกษาพัฒนาการเหล่านี้ที่เรามักจะพบเมื่อมีการนำเสนอผลการวิจัยของเราที่สัมมนา วิทยาลัย และการประชุมระดับรัฐ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพียงสำหรับการเขียนการพัฒนาไม่เรือและลองหาผลในเชิงบวกบางส่วนของที่ได้รับมอบหมายหลักสูตรระดับที่ต่ำกว่า ในทำนองเดียวกัน Dadgar (2012) การตรวจสอบส่วนต่างระหว่างระดับบนและคณิตศาสตร์ระดับที่ต่ำกว่าและพบว่าผลกระทบเชิงลบหรือโมฆะและเสี่ยว (2013) การตรวจสอบอัตรากำไรขั้นต้นระหว่างชั้นบนและการอ่านระดับที่ต่ำกว่าและการเขียนและพบว่าผลกระทบเชิงลบหรือ null สำหรับถูกมอบหมายให้ หลักสูตรระดับที่ต่ำกว่าทั้งในเรื่องพื้นที่ การศึกษาที่อ้างถึงในส่วนนี้ชี้ให้เห็นว่านักเรียนที่มีคะแนนเป็นจำนวนมากในการพัฒนาต่อเนื่องไม่น่าจะได้รับอันตรายจากความพยายามที่หลักสูตรที่มีเล็กน้อยยากกว่าคะแนนตำแหน่งของพวกเขาแนะนำให้พวกเขาสามารถจัดการกับ ยกตัวอย่างเช่นนักเรียนที่มีคะแนนเป็นเพียงด้านล่างขอบประเมินระหว่างสองและสามหลักสูตรด้านล่างคณิตศาสตร์ระดับวิทยาลัยไม่ได้รับประโยชน์จากการใช้หลักสูตรระดับที่สาม การตีความนี้สอดคล้องกับการทำงานจาก K-12 วรรณกรรมแสดงให้เห็นว่านักเรียนด้านวิชาการล้าหลังได้รับประโยชน์จากหลักสูตรที่ท้าทายมากขึ้นถ่ายกับเพื่อนมากขึ้นขั้นสูง (Burris ไวลีย์เนอร์และเมอร์ฟี่ 2008 เลวิน, 2007) แต่ที่ไม่จำเป็นต้องหมายความว่านักเรียนในระดับคะแนนต่ำสุดมากควรจะอยู่ในหลักสูตรระดับวิทยาลัย นักเรียนบางส่วนคะแนนต่ำสามารถประสบความสำเร็จในการทำงานระดับวิทยาลัย แต่หลายคนไม่สามารถ ด้วยการสนับสนุนเพิ่มเติมเช่นรุ่นเรียนควบคู่กันบางทีอาจจะมากขึ้นของนักเรียนคะแนนต่ำมากเหล่านี้จะประสบความสำเร็จในหลักสูตรระดับวิทยาลัย แต่แน่นอนบางคนจะยังคงที่จะล้มเหลว สรุปและข้อเสนอแนะดังนั้นสามวิพากษ์วิจารณ์ทำโดย Goudas และ Boylan (2012) ไม่ได้ยืนขึ้นเพื่อตรวจสอบข้อเท็จจริง แต่พวกเขาไม่เข้าใจผิดเกี่ยวกับการสะท้อนข้อสรุปและผลกระทบของการศึกษาการศึกษาเหล่านี้พัฒนาการที่เรามักจะได้พบเมื่อนำเสนอผลการวิจัยของเราในที่ประชุมวิทยาลัยและการประชุมระดับรัฐ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แค่เขียนพัฒนาการทำคนเรือและหาผลในเชิงบวกของการได้รับมอบหมายให้ระดับล่างแน่นอน ในทํานองเดียวกัน dadgar ( 2012 ) ตรวจสอบขอบระหว่างระดับบนและล่าง ระดับ คณิตศาสตร์และพบผลเสียหรือ null และซู ( 2013 ) ตรวจสอบขอบระหว่างระดับบนและระดับล่าง การอ่าน และการเขียน และพบผลเป็นลบหรือ null มอบหมายให้ระดับล่างอยู่แล้ว ทั้งในเรื่องของพื้นที่ การศึกษาที่อ้างถึงในส่วนนี้แนะนำให้นักเรียนหลายจุดในวัฏฏะพัฒนไม่น่าจะทำร้าย โดยพยายามหลักสูตรที่ยากเล็กน้อยกว่าคะแนนตําแหน่งของพวกเขาว่าพวกเขาสามารถจัดการ ตัวอย่าง นักเรียนที่มีคะแนนเป็นเพียงด้านล่างและขอบระหว่างสองและสามหลักสูตรด้านล่างระดับวิทยาลัยคณิตศาสตร์ ไม่ได้รับประโยชน์จากการหลักสูตรระดับ 3 การตีความนี้สอดคล้องกับงานจากภาคบังคับวรรณกรรมแสดงให้เห็นว่านักเรียนด้านวิชาการ ล่าประโยชน์จากความท้าทายมากขึ้นมักจะถ่ายกับเพื่อนที่สูงขึ้น ( เบอร์ริส ไวเนอร์ และ เมอร์ฟี่ย์ , 2008 ; Levin , 2007 ) แต่ นั่นไม่ได้หมายความว่าคะแนนนักเรียนอยู่ในระดับมากที่สุด ควรอยู่ในหลักสูตรระดับวิทยาลัย มีคะแนนต่ำ นักเรียนสามารถประสบความสำเร็จในระดับวิทยาลัย แต่หลายคนทำไม่ได้ ด้วยการสนับสนุนเพิ่มเติมเช่นรุ่น corequisite , บางทีอาจจะมากขึ้นของนักเรียนต่ำมากคะแนนเหล่านี้จะประสบความสำเร็จในหลักสูตรระดับวิทยาลัย แต่แน่นอนบางจะยังคงล้มเหลว สรุปและข้อเสนอแนะ ดังนั้นสามวิจารณ์โดย goudas กับบอยแลน ( 2012 ) จะไม่ยืนขึ้นเพื่อตรวจสอบข้อเท็จจริง . แต่พวกเขาสะท้อนความเข้าใจผิดเกี่ยวกับข้อสรุปและผลกระทบของการพัฒนาการศึกษา การศึกษาเหล่านี้ที่เรามักจะพบเมื่อเสนอผลการวิจัยของเราในการประชุมวิชาการ วิชาชีพ และการประชุมระดับรัฐ .