Now that I think about it… since I’

Now that I think about it… since I’ve come into this world, nothing has changed. I isolated myself in the forest, and avoided interacting with other people because I hated it. And then just like that, I kept living by myself in the forest.




And then, at a time like that, I met Rheinhart-san and the others.

If I hadn’t met them, I would have put off leaving the forest, and in the end I probably wouldn’t have been able to leave it. Since I’ve met them, I’ve troubled them a lot. They provided for my lodging and my food. They welcomed me warmly… and, slowly, I started relying on them.

Thinking back on the things that have happened since I’ve come here. Running from the things I don’t like, having no hardships, and being spoiled by the duke and playing around………………………..is no good. If I keep going like this, I’ll end up being worthless.



I’m grateful to the household of the duke, but I’m going to try leaving them. I need to retrain myself. Continuing to rely on the duke like this is also no good… I need to become independent.

Until now I’ve always been thinking on how I can show them my gratitude. But after everything they’ve done for me, to say I’m going to pay that back, it’s really quite shameless.




I kept thinking about that until I got to the town, then I made up my mind. When I got back to the lodging, I headed to where the four members of the Jamil Household were.

I was greeted by Aro-ne-san, and then brought to the table where the four members of the Jamil Household were.

“Welcome home, Ryouma-san.”
“Welcome home.”
“Welcome home. Looks like today got a bit rough, huh?”
“It’s not good to push yourself too hard.”

Looks like they already know about today.

“Everyone, thank you very much. This is quite sudden, but there’s something I’d like to talk about.”

The words I spoke after giving my thanks, immediately caused the four people’s faces to stiffen.

“What’s wrong?”
“What is it all of the sudden, Ryouma-san?”

The one who asked first with a serious expression was Rheinhart-san. And the one who said the next line with an uneasy expression was Elia.

“I’ve decided what I should do now from here on. I’ve been greatly taken care of by everyone but… I’m leaving because I want to become independent.”

The moment I said that, Elia stood from her seat and pressed me for answers. The other three remained seated without saying anything.

“What do you mean by that!?”
“I thought that if I were to keep going like this, being taken care of by everyone, I’ll end up becoming some no good guy. I’ve been spoiled much by everyone in these past few weeks, and I accepted that like it was perfectly normal. On top of that, today I lost control of myself, and giving in to my emotions I acted violently. It may be just me who’s saying this, but I believe I’m quite strong compared to other people. Because of that, if I were to lose control of myself and act violently, a lot of people could get hurt. That’s why I intend to become independent and retrain myself.”
“That… can’t we go together?”
“If we’re together, then I believe I’ll end up being spoiled. That’s why I’d like to take some distance for a bit.”


At that, the Madam asked.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอนนี้ที่คิดถึงมัน... ตั้งแต่ผมได้มาในโลกนี้ ไม่มีการเปลี่ยนแปลง ผมแยกต่างหากเองในป่า และหลีกเลี่ยงการโต้ตอบกับคนอื่น เพราะผมขี้เกียจ แล้ว เพียงเช่นนั้น ฉันยังคงอยู่ โดยตัวเองในป่าแล้ว ในเวลาเช่นนั้น ฉันได้พบซาน Rheinhart และอื่น ๆถ้าฉันไม่ได้พบพวกเขา ฉันจะได้ใส่ออกจากป่า และในสุด อาจจะไม่ไว้จะปล่อย ตั้งแต่ฉันได้พบพวกเขา ฉันได้ปัญหาเหล่านั้นมากขึ้น พวกเขาให้พักของฉันและฉันอาหาร พวกเขาต้อนรับผมอย่างอบอุ่น... ก ช้า ฉันเริ่มต้นขึ้นบนคิดกลับไปในสิ่งที่เกิดขึ้นเนื่องจากที่ผมได้มาที่นี่ เรียกใช้จากสิ่งที่ไม่ชอบ ไม่ลำบาก มีการเสีย โดยดยุค และเล่นรอบ...มันไม่ดี ถ้าฉันให้ไปเช่นนี้ ฉันจะได้ค่าเป็นสามหาวฉันขอบคุณในครัวเรือนของดุ๊ก แต่ฉันจะพยายามออกจากพวกเขา ฉันต้องการ retrain เอง ต่อไปพึ่งดยุคเช่นนี้ก็ไม่ดี... ต้องการเป็นอิสระจนถึงตอนนี้ ฉันได้เสมอคิดในวิธีฉันสามารถแสดงความกตัญญูของฉัน แต่หลังจากทุกอย่างจะได้ทำให้ฉัน ว่าฉันจะไปคืนที่ shameless จริง ๆ ค่อนข้างฉันเก็บความคิดว่า จนกว่าผมจะเมือง แล้วฉันทำ เมื่อผมกลับไป ฉันมุ่งหน้าไปที่มีสมาชิกสี่บ้าน Jamilฉันได้รับการต้อนรับพักส-มุซาน แล้ว นำไปยังตารางที่มีสมาชิกสี่บ้าน Jamil"ยินดีต้อนรับบ้าน Ryouma ซัง""ยินดีต้อนรับบ้าน""บ้านยินดีต้อนรับ ดูเหมือนวันนี้มีบิตหยาบ ฮะ""ไม่ควรจะผลักดันตัวเองหนักเกินไป"ดูเหมือนพวกเขารู้อยู่แล้ววันนี้"ทุกคน ขอบคุณมาก จึงค่อนข้างฉับพลัน แต่สิ่งที่อยากพูด"คำที่ผมพูดหลังจากให้ขอบคุณ ทันทีทำให้ใบหน้าของคนสี่ไป stiffenคืออะไรผิด""มันคืออะไรทั้งหมดทันที ซาน Ryouma ? "Rheinhart ซังผู้ขอแรกกับนิพจน์ที่มีความร้ายแรงได้ และผู้ที่กล่าวว่า เงินกับนิพจน์ที่ไม่สบายใจเป็น Elia"ผมได้ตัดสินใจที่ฉันควรทำอะไรตอนนี้ที่นี่บน ฉันได้รับมากดูแลทุกคน แต่... ออกเนื่องจากต้องการเป็นอิสระ"ขณะนี้กล่าวว่า Elia ยืนจากนั่ง และกดฉันสำหรับคำตอบ สามยังคงนั่งอยู่โดยไม่พูดอะไร"ไม่คุณหมายถึงอะไร โดยที่?""คิดว่า ถ้าเก็บไปเช่นนี้ การดูแลทุกคน ฉันจะได้กลายเป็น ไม่ดีบางคน ผมได้รับเสียมาก โดยทุกคนในนี้ไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมา และฉันยอมรับที่เหมือนเป็นปกติอย่างสมบูรณ์แบบ ด้านบนของที่ วันนี้หายควบคุมตนเอง และให้ใน อารมณ์ของฉันฉันได้ปฏิบัติโหง อาจมีเพียงฉันที่พูดนี้ แต่ฉันเชื่อว่า ฉันแข็งแรงมากเมื่อเทียบกับคนอื่น เพราะว่า ถ้าสูญเสียการควบคุมตัวเอง และทำโหง ผู้คนจำนวนมากสามารถได้รับเจ็บ ที่ว่าทำไมฉันต้องการเป็นอิสระ และ retrain เอง ""ว่าเราไปด้วยกัน? ""ถ้าเราอยู่ด้วยกัน แล้วฉันเชื่อว่า ฉันจะได้มีเสีย จึงอยากจะใช้ระยะทางบางบิต "ว่า ผู้หญิงที่ถาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอนนี้ที่ผมคิดเกี่ยวกับมัน ... ตั้งแต่ฉันได้เข้ามาในโลกนี้ไม่มีอะไรที่มีการเปลี่ยนแปลง ผมแยกตัวเองในป่าและหลีกเลี่ยงการมีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น ๆ เพราะผมเกลียดมัน และจากนั้นก็เช่นเดียวกับที่ผมเก็บไว้ที่อาศัยอยู่ด้วยตัวเองในป่า. และจากนั้นในเวลาเช่นเดียวกับที่ผมได้พบกับ Rheinhart ซังและคนอื่น ๆ . ถ้าผมไม่ได้พบกับพวกเขาผมจะได้นำออกออกจากป่า และในท้ายที่สุดผมก็อาจจะไม่ได้รับสามารถที่จะปล่อยให้มันเป็น ตั้งแต่ฉันได้พบกับพวกเขาผมเคยทุกข์พวกเขามาก พวกเขามีให้สำหรับที่พักและอาหารของฉันของฉัน พวกเขาได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นฉัน ... และค่อย ๆ ผมเริ่มอาศัยอยู่กับพวกเขา. คิดย้อนกลับไปในสิ่งที่ได้เกิดขึ้นตั้งแต่ฉันได้มาที่นี่ วิ่งออกมาจากสิ่งที่ฉันไม่ชอบที่มีความยากลำบากไม่ได้และถูกนิสัยเสียโดยดยุคและเล่นรอบ ........................... ..is ไม่ดี ถ้าฉันเก็บไปเช่นนี้ผมจะจบลงด้วยการที่ไร้ค่า. ฉันรู้สึกขอบคุณไปยังครอบครัวของดยุค แต่ฉันจะพยายามออกจากพวกเขา ฉันต้องการที่จะฝึกตัวเอง อย่างต่อเนื่องเพื่อพึ่งพาดยุคเช่นนี้ยังไม่ดี ... ที่ฉันต้องการที่จะเป็นอิสระ. จนถึงขณะนี้ฉันได้รับมักจะคิดเกี่ยวกับวิธีการที่ฉันสามารถแสดงความกตัญญูของฉัน แต่หลังจากที่ทุกสิ่งที่พวกเขาได้ทำสำหรับฉันที่จะพูดว่าฉันจะจ่ายคืนที่มันค่อนข้างไร้ยางอายจริงๆ. ฉันเก็บความคิดเกี่ยวกับที่จนฉันได้ไปยังเมืองแล้วฉันขึ้นใจของฉัน เมื่อฉันได้กลับไปยังที่พักที่ฉันมุ่งหน้าไปที่สี่สมาชิกของมิลครัวเรือนถูก. ผมได้รับการต้อนรับจาก Aro-เนบราสก้าซังและจากนั้นมาถึงโต๊ะที่สี่สมาชิกของมิลใช้ในครัวเรือนเป็น. "ยินดีต้อนรับกลับบ้าน , Ryouma ซัง. "" ยินดีต้อนรับกลับบ้าน. "" ยินดีต้อนรับกลับบ้าน ดูเหมือนว่าวันนี้มีบิตหยาบฮะ? "" มันไม่ดีที่จะผลักดันตัวเองยากเกินไป. "ดูเหมือนว่าพวกเขารู้อยู่แล้วว่าเกี่ยวกับวันนี้." ทุกคนขอขอบคุณเป็นอย่างมาก นี้เป็นอย่างฉับพลันมาก แต่มีบางอย่างที่ฉันต้องการที่จะพูดคุยเกี่ยวกับ. "คำพูดที่ผมพูดหลังจากที่ให้ขอบคุณทันทีที่เกิดใบหน้าสี่คนที่จะแข็ง." มีอะไรผิดหรือเปล่า? "" มันคืออะไรทั้งหมดของฉับพลัน Ryouma -san? "คนที่ถามเป็นครั้งแรกด้วยการแสดงออกที่รุนแรงเป็นRheinhart ซัง และเป็นหนึ่งในผู้ที่กล่าวว่าบรรทัดถัดไปที่มีการแสดงออกไม่สบายใจเป็น Elia. "ผมได้ตัดสินใจในสิ่งที่ผมควรทำจากที่นี่ ฉันได้รับการดำเนินการอย่างมากการดูแลโดยทุกคน แต่ ... ฉันออกเพราะผมต้องการที่จะเป็นอิสระ. "ช่วงเวลาที่ผมบอกว่า, เอเลียยืนจากที่นั่งของเธอและกดฉันสำหรับคำตอบ อีกสามคนยังคงนั่งโดยไม่พูดอะไร. "คุณหมายถึงอะไรโดยที่ !?" "ผมคิดว่าถ้าผมจะให้ไปเช่นนี้ได้รับการดูแลโดยทุกคนผมจะจบลงกลายเป็นบางอย่างที่ไม่มีคนดี ฉันได้รับนิสัยเสียมากโดยทุกคนในช่วงไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมาเหล่านี้และฉันได้รับการยอมรับว่าเหมือนมันเป็นปกติอย่างสมบูรณ์ ด้านบนของที่วันนี้ผมสูญเสียการควบคุมตัวเองและยกให้กับอารมณ์ความรู้สึกของฉันฉันทำหน้าที่อย่างรุนแรง มันอาจจะเป็นเพียงฉันคนที่พูดอย่างนี้ แต่ผมเชื่อว่าผมแข็งแกร่งมากเมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ เพราะการที่ถ้าผมจะสูญเสียการควบคุมตัวเองและทำหน้าที่อย่างรุนแรงคนจำนวนมากอาจได้รับบาดเจ็บ นั่นเป็นเหตุผลที่ผมตั้งใจที่จะเป็นอิสระและฝึกตัวเอง. "" นั่น ... ไม่สามารถที่เราจะไปด้วยกันไหม? "" ถ้าเราอยู่ด้วยกันแล้วผมเชื่อว่าผมจะจบลงด้วยการเน่าเสีย นั่นเป็นเหตุผลที่ผมอยากจะใช้เวลาห่างสำหรับบิต. "ที่ว่ามาดามถาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนนี้ที่ผมคิดเกี่ยวกับมัน . . . . . . . ตั้งแต่ฉันเข้ามาในโลกนี้ ไม่มีอะไรเปลี่ยน ผมแยกเองในป่า และหลีกเลี่ยงการมีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น ๆเพราะฉันเกลียดมัน แล้วฉันก็อยู่คนเดียวในป่า




แล้วในเวลาแบบนั้น ผมเจอ rheinhart ซังและคนอื่นๆ

ถ้าฉันไม่เจอเขา ฉันต้องใส่ปิดออกจากป่าและในท้ายที่สุดผมคงไม่สามารถปล่อย ตั้งแต่ที่ฉันเจอเขา ฉันสร้างปัญหาให้พวกเขามาก พวกเขาให้สำหรับที่พักและอาหารของฉัน พวกเขาต้อนรับผมอย่างอบอุ่น . . . และ ผมค่อย ๆเริ่มพึ่งพาพวกเขา .

คิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นตั้งแต่ฉันมาที่นี่ วิ่งจาก สิ่ง ที่ ฉัน ไม่ชอบ ไม่ลำบากและถูกปล้นโดยดยุคและเล่นรอบ ............................. ไม่ดี ถ้าผมทำแบบนี้ ผมจะลงเอยที่ไร้ค่า



ผมขอบคุณครอบครัวของดยุค แต่ฉันพยายามที่จะทิ้งพวกเขา ฉันต้องสั่งสอนขึ้นใหม่เอง การพึ่งพาดยุคแบบนี้ยังไม่ดี . . . . . . . ฉันต้องการที่จะเป็นอิสระ

จนกระทั่งตอนนี้ ผมคิดอยู่เสมอว่าฉันสามารถแสดงความขอบคุณ แต่หลังจากทุกอย่างที่เขาทำให้ผม บอกว่าผมจะคืนเงินนั่น มันค่อนข้างจะหน้าด้าน




ฉันคิดเกี่ยวกับมันจนกว่าจะถึงเมืองแล้ว ฉันตัดสินใจแล้ว เมื่อฉันได้กลับไปที่พัก ผมมุ่งหน้าไปที่สี่สมาชิกของครัวเรือน จามิลได้

ฉันได้รับการต้อนรับโดยอาโรเน่ซังแล้วก็มาถึงโต๊ะที่ 4 สมาชิกของครัวเรือน จามิลได้

" ยินดีต้อนรับกลับบ้าน เรียวมะ ฮาจิคาตะซัง "
" ยินดีต้อนรับกลับบ้าน "
" ยินดีต้อนรับกลับบ้าน ดูเหมือนว่าวันนี้มีหยาบนิดหน่อยฮะ "
" ก็ไม่ต้องฝืนตัวเองมากเกินไป "

ดูเหมือนจะรู้เกี่ยวกับวันนี้

" ขอบคุณทุกคนมากครับ มันค่อนข้างกระทันหัน แต่ฉันมีบางอย่างที่อยากจะพูด . . . . "

คำพูดที่ฉันพูดขอบคุณหลังจากการให้ทันที ทำให้ใบหน้าของคนเป็นดาม

" เกิดอะไรขึ้น ? "
" แล้วอยู่ๆ เรียวมะ ฮาจิคาตะซัง ? "

คนที่ถามก่อนด้วยการแสดงออกที่รุนแรง คือ rheinhart ซาน และคนที่พูดประโยคต่อไปด้วยสีหน้าไม่สบายใจก็เลีย

" ผมตัดสินใจว่าผมควรจะทำอะไรต่อจากนี้ไปฉันได้รับมาก ดูแลทุกคน แต่ . . . . . . . ฉันไปเพราะฉันต้องการเป็นอิสระ . "

ตอนนี้ฉันบอกว่าเลียยืนจากที่นั่งของเธอและกดฉันสำหรับคำตอบ สามอื่น ๆยังคงนั่งโดยไม่พูดอะไรเลย

" หมายความว่ายังไง ? "
" ฉันคิดว่าถ้าฉันทำแบบนี้ ที่จะดูแลทุกคน ผมจะจบลงด้วยการเป็น บาง ไม่มีคนดีฉันได้รับนิสัยเสียมากโดยทุกคนในช่วงไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมา และผมยอมรับว่าเหมือนมันเป็นปกติอย่างสมบูรณ์ ด้านบนของที่ , วันนี้ฉันสูญเสียการควบคุมตัวเอง และให้อารมณ์ของฉันฉันทำรุนแรง มันอาจจะมีแค่ผม ที่พูดแบบนี้ แต่ฉันเชื่อว่า ฉันค่อนข้างแรงเมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ เพราะถ้าฉันต้องสูญเสียตัวเองและการกระทำอย่างรุนแรงหลายคนอาจจะได้รับบาดเจ็บ นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันตั้งใจจะเป็น อิสระ และสั่งสอนขึ้นใหม่เอง "
" . . . . . . . ทำไมเราไม่ไปด้วยกันล่ะ ? "
" ถ้าเราอยู่ด้วยกันแล้ว ผมเชื่อว่าผมจะท้ายถูกตามใจจนเคยตัว นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันต้องการที่จะใช้ระยะห่างหน่อย "


ที่คุณนายถาม