Only today I wish I didn’t have onl

Only today I wish I didn’t have only eleven years rattling inside me like pennies in a tin Band-Aid box. Today I wish I was one hundred and two instead of eleven because if I was one hundred and two I’d have known what to say when Mrs. Price put the red sweater on my desk. I would’ve known how to tell her it wasn’t mine instead of just sitting there with that look on my face and nothing coming out of my mouth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฉพาะวันนี้ฉันต้องไม่มีเพียงสิบเอ็ดปีแสนยานุภาพภายในฉันเหมือน pennies ในกล่องดีบุกปลาสเตอร์ วันนี้ฉันต้องได้หนึ่งร้อย และ 2 แทน 43 เนื่องจากถ้าไม่ ร้อยหนึ่ง และสองผมจะได้รู้จักกันพูดเมื่อนางราคาใส่เสื้อสีแดงบนโต๊ะของฉัน ฉันจะได้รู้จักวิธีการบอกเธอมันไม่ได้ระเบิดแทนเพียงแค่นั่งอยู่ที่นั่นกับที่ดูบนใบหน้าของฉันและไม่มีอะไรออกมาจากปากของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพียง แต่วันนี้ฉันหวังว่าฉันไม่ได้มีเพียงสิบเอ็ดปีแสนยานุภาพภายในผมชอบเพนนีในกระป๋องผ้าพันแผลกล่อง วันนี้ฉันหวังว่าฉันเป็น 102 แทนสิบเอ็ดเพราะถ้าผมเป็น 102 ฉันจะไปรู้ว่าสิ่งที่จะพูดเมื่อนางราคาใส่เสื้อกันหนาวสีแดงบนโต๊ะของฉัน ผมจะได้รู้จักวิธีการที่จะบอกเธอมันก็ไม่ได้เหมืองแทนเพียงนั่งอยู่ที่นั่นด้วยรูปลักษณ์บนใบหน้าของฉันและไม่มีอะไรออกมาจากปากของฉันที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันนี้ผมไม่ได้มีแค่ 11 ปีวนเวียนอยู่ข้างใน เหมือนเหรียญในกระป๋องพลาสเตอร์ยากล่อง วันนี้ฉันอยากเป็นหนึ่งร้อยสองแทน 11 เพราะถ้าผมหนึ่งร้อยสอง ผมได้รู้สิ่งที่จะพูดเมื่อคุณใส่เสื้อสีแดงราคาบนโต๊ะของฉันผมจะรู้วิธีที่จะบอกเธอไม่ใช่ของผม ไม่ใช่แค่นั่งอยู่กับหน้าของฉันและไม่มีอะไรออกมาจากปากฉัน