Hansel and Gretel sat by the fire,

Hansel and Gretel sat by the fire, and when noon came, each ate a little piece of bread, and as they heard the strokes of the wood-axe they believed that their father was near. It was not the axe, however, but a branch which he had fastened to a withered tree which the wind was blowing backwards and forwards. And as they had been sitting such a long time, their eyes closed with fatigue, and they fell fast asleep.
When at last they awoke, it was already dark night. Gretel began to cry and said, "How are we to get out of the forest now?"
But Hansel comforted her and said, "Just wait a little, until the moon has risen, and then we will soon find the way." And when the full moon had risen, Hansel took his little sister by the hand, and followed the pebbles which shone like newly-coined silver pieces, and showed them the way.
They walked the whole night long, and by break of day came once more to their father's house. They knocked at the door, and when the woman opened it and saw that it was Hansel and Gretel, she said, "You naughty children, why have you slept so long in the forest? We thought you were never coming back at all."
The father, however, rejoiced, for it had cut him to the heart to leave them behind alone.
Not long afterwards, there was once more great dearth throughout the land, and the children heard their mother saying at night to their father:
"Everything is eaten again, we have one half loaf left, and that is the end. The children must go, we will take them farther into the wood, so that they will not find their way out again. There is no other means of saving ourselves."
The man's heart was heavy, and he thought, "It would be better for you to share the last mouthful with your children." The woman, however, would listen to nothing that he had to say, but scolded and reproached him. He who says a must say b, likewise, and as he had yielded the first time, he had to do so a second time also.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Hansel และ Gretel นั่ง โดยไฟ และเมื่อเที่ยงมา แต่ละกินขนมปังชิ้นเล็ก ๆ และจะได้ยินจังหวะของขวานไม้ พวกเขาเชื่อว่า พ่อได้ใกล้ ไม่ขวาน อย่างไรก็ตาม แต่สาขาที่เขามีกับต้นไม้เหี่ยวซึ่งลมพัดย้อนกลับ และส่งต่อ ได้ และพวกเขามีการนั่งใช้เวลานาน ปิดตา ด้วยความอ่อนเพลีย และพวกเขาตกลงหลับอย่างรวดเร็ว เมื่อในที่สุด พวกเขาตื่นขึ้นมา ได้แล้วทหาร Gretel เริ่มร้องไห้ และกล่าว ว่า "เป็นอย่างไรเราจะได้รับจากป่าเดี๋ยวนี้" แต่ Hansel comforted เธอ และกล่าว ว่า "รอเล็กน้อย ดวงจันทร์ได้เพิ่มขึ้น และจากนั้น เราจะพบวิธีการ" และเมื่อพระจันทร์เต็มดวงก็เกิดขึ้น Hansel เอาน้องน้อย ด้วยมือ และตามก้อนกรวด shone เช่นจังหวะใหม่ชิ้นเงิน และแสดงให้เห็นว่าพวกเขาวิธี พวกเขาเดินทั้งคืนยาว ก โดยแบ่งวันมาอีกครั้งของพ่อบ้าน พวกเขาโบว์ลิ่งที่ประตู และเมื่อผู้หญิงเปิด และเห็นว่า เป็น Hansel และ Gretel กล่าว "คุณซนเด็ก ทำไมมีคุณ นอนนาน ในป่า เราคิดว่า คุณก็ไม่เคยกลับมาเลย" พ่อ ไร rejoiced สำหรับมันได้ตัดเขาไปห้องไปทิ้งให้อยู่คนเดียว ไม่นานหลังจากนั้น อีกครั้งมีมากขาดแคลนทั่วแผ่นดิน และเด็ก ๆ ได้ยินว่า ในเวลากลางคืนให้พ่อแม่: "จึงรับประทานอีก เรามีก้อนครึ่งซ้าย และที่เป็นจุดสิ้นสุด เด็กต้องไป เราจะนำพวกเขาอยู่ห่างไปไม้ เพื่อว่าพวกเขาจะไม่พบพวกเขาอีกครั้ง มีคือไม่มีวิธีอื่นของการบันทึกตัวเอง" หัวใจของคนหนัก และเขาคิด ว่า "มันจะดีกว่าการใช้ร่วมกันถูกปากสุดท้ายกับลูกๆ" ผู้หญิง อย่างไรก็ตาม จะฟังอะไรที่เขาต้องพูด แต่บ ๆ และ reproached เขา เขาที่ว่า กันว่า b ในทำนองเดียวกัน และเป็นเขามีผลครั้งแรก เขาต้องทำเป็นครั้งที่สองยัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แฮนเซลกับเกรเทลนั่งด้วยไฟและเมื่อเที่ยงมากินในแต่ละชิ้นส่วนเล็ก ๆ ของขนมปังและในขณะที่พวกเขาได้ยินเสียงจังหวะของไม้ขวานพวกเขาเชื่อว่าพ่อของพวกเขาอยู่ใกล้ ๆ มันไม่ได้เป็นขวานอย่างไรก็ดี แต่สาขาที่เขาได้ผูกติดกับต้นไม้ลีบซึ่งลมพัดข้างหลังและไปข้างหน้า และในขณะที่พวกเขาได้รับการนั่งเป็นเวลานานสายตาของพวกเขาปิดด้วยความเหนื่อยล้าและพวกเขาลดลงหลับไปอย่างรวดเร็ว.
เมื่อที่พวกเขาตื่นขึ้นมาที่ผ่านมามันเป็นคืนที่มืดแล้ว เกรเทลเริ่มที่จะร้องไห้และกล่าวว่า "เรามีวิธีที่จะได้รับมาจากป่าตอนนี้หรือไม่"
แต่ฮันเซลปลอบโยนเธอและกล่าวว่า "เพียงแค่รอเพียงเล็กน้อยจนกระทั่งดวงจันทร์ได้เพิ่มขึ้นและจากนั้นเราจะพบวิธีการที่." และเมื่อพระจันทร์เต็มดวงขึ้นมาฮันเซลเอาน้องสาวคนเล็กของเขาด้วยมือและใช้ก้อนหินที่ส่องเหมือนเพิ่งประกาศเกียรติคุณชิ้นเงินและแสดงให้เห็นว่าพวกเขามีวิธี. the
พวกเขาเดินทั้งคืนนานและโดยแบ่งของวันมาครั้งเดียว มากขึ้นในบ้านของพ่อของเขา พวกเขาเคาะประตูและเมื่อผู้หญิงคนนั้นเปิดมันและเห็นว่ามันเป็นฮันเซลกับเกรเทลที่เธอบอกว่า "คุณเด็กซนทำไมมีคุณนอนหลับนานมากในป่าหรือไม่เราคิดว่าคุณไม่เคยกลับมา at all."
พ่อ แต่ชื่นชมยินดีสำหรับมันได้ตัดเขาจะหัวใจที่จะปล่อยให้พวกเขาอยู่ข้างหลังเพียงอย่างเดียว.
หลังจากนั้นไม่นานก็มีความขาดแคลนครั้งเดียวดีมากขึ้นทั่วทั้งแผ่นดินและเด็กได้ยินแม่ของพวกเขาบอกว่าในเวลากลางคืนเพื่อพ่อของพวกเขา:
"ทุกอย่าง กินอีกครั้งเรามีครึ่งหนึ่งซ้ายก้อนและที่เป็นที่สิ้นสุด. เด็กจะต้องไปเราจะนำพวกเขาไปไกลเข้าไปในป่าเพื่อที่พวกเขาจะไม่พบทางของพวกเขาออกมาอีกครั้ง. ไม่มีวิธีการอื่น ๆ ของการประหยัดตัวเองเป็น .
"หัวใจของผู้ชายคนเป็นหนักและเขาคิดว่า" มันจะดีกว่าสำหรับคุณที่จะแบ่งปันคำหนึ่งที่ผ่านมากับเด็กของคุณ. " ผู้หญิงคนนั้น แต่จะฟังอะไรที่เขาจะพูด แต่ดุด่าและเขา ใครที่บอกว่าต้องบอกว่าขเหมือนกันและในขณะที่เขาได้ผลเป็นครั้งแรกที่เขาจะต้องทำเช่นนั้นเป็นครั้งที่สองยัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฮันเซลกับเกรเทล นั่งผิงไฟ และเมื่อเที่ยงมาแต่ละกินชิ้นเล็ก ๆของขนมปัง และเมื่อพวกเขาได้ยินเสียงจังหวะของไม้ ขวาน พวกเขาเชื่อว่าพ่อเขาใกล้ ไม่ใช่ขวาน แต่สาขาที่เขาผูกติดกับต้นไม้เหี่ยวซึ่งลมก็พัดถอยหลังแล้วเดินหน้า และเป็นพวกเขาที่ได้รับการนั่งเป็นเวลานาน ปิดตากับความเหนื่อยล้าและเขาก็หลับไปอย่างรวดเร็ว .
เมื่อพวกเขาตื่นขึ้นมา มันมืดแล้วคืน เกรเทลเริ่มร้องไห้ และพูดว่า " นี่เราออกจากป่าแล้ว ? "
แต่แฮนปลอบเธอว่า " รออีกหน่อย จนพระจันทร์ขึ้น แล้วเราก็จะหาวิธี และเมื่อพระจันทร์เต็มดวงมีเพิ่มขึ้น แฮนเซลเอาน้องสาวของเขาโดยมือและตามก้อนกรวดซึ่งส่องแสงเหมือนใหม่ชื่อว่าเหรียญ และแสดงให้พวกเขาวิธีการ
พวกเขาเดินทั้งคืนนาน โดยแบ่งวันมาอีกครั้งที่บ้านของพ่อ พวกเขาเคาะประตู และเมื่อหญิงสาวเปิดมันและเห็นว่ามันเป็นแฮนเซลกับเกรเทล เธอกล่าวว่า " คุณเด็กซุกซน ทำไมหลับนาน ในป่าเราคิดว่าคุณไม่เคยกลับมาเลย "
พ่อ แต่ร่าเริง มันต้องตัดเขาไปหัวใจจะทิ้งพวกเขาไว้คนเดียว
ไม่นานหลังจากนั้น มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ขาดแคลนที่ดีขึ้นทั่วแผ่นดิน และเด็กๆ ได้ยินแม่บอกว่า เมื่อคืนพ่อ :
" ทุกอย่าง ถูกกินอีกแล้ว เราได้ครึ่งก้อนซ้ายและนั่นคือจุดจบ เด็ก ๆต้องไปเราจะพาพวกเขาไปอีกเป็นไม้เพื่อให้พวกเขาจะไม่หาทางออกอีกครั้ง ไม่มีวิธีการอื่นในการช่วยตนเอง หัวใจของผู้ชาย
หนัก และเขาคิดว่า " มันอาจจะดีกว่าสำหรับคุณที่จะแบ่งปันเต็มปากเต็มคำสุดท้ายกับเด็กของคุณ " ผู้หญิง แต่จะฟังอะไรที่เขาพูด แต่ตำหนิและตำหนิเขา เขาบอกว่า ต้องบอกว่า บี เหมือนกันและเมื่อเขาได้พบในครั้งแรก เขาต้องทำครั้งที่สองยัง