Hobbes was familiar with, and indeb

Hobbes was familiar with, and indebted
to, the modern Taciteans and their understanding
of citizenship within the imperium
of a modern monarchy. He was a careful
reader of Lipsius’ Politics, and adopted his
doctrine of the formation of citizens out of
public discipline. (Burchell, 1999). Yet his
representation of this civic tradition is completely
one-sided – as one might perhaps
expect from such a single-minded polemicist.
He stresses almost entirely the subjection
of subjects to the sovereign power, and
has very little to say about the means
whereby they are to be brought to this subjection
of their own free will – other, it
seems, than by the sheer force of Hobbes’
own arguments. And while he inveighs
against the power of irresponsible demagogues
over the citizenry, he has little to say
about the character-traits which might
enable the constant citizen to resist the lure
of demagoguery. Modern historians, while
deploring Hobbes’ politics, have echoed
these prejudices and preoccupations, and
have tended to elide altogether the roles of
governance and civic discipline in this ‘neo-
Roman’ early modern political thought. As a
result they have oversimplified the inheritance
of ancient civic culture in the political
life of the early modern states.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Hobbes เป็นคุ้นเคยกับ และหนี้การ Taciteans ทันสมัยและความเข้าใจของพลเมืองภายใน imperiumพระมหากษัตริย์สมัยใหม่ เขาก็มีความระมัดระวังอ่านการเมืองของ Lipsius และนำเขาหลักคำสอนของการก่อตัวของพลเมืองที่วินัยสาธารณะ (Burchell, 1999) ยังไม่ ได้ของเขาเป็นตัวแทนของประเพณีนี้ civic จะสมบูรณ์ด้านเดียว – เป็นหนึ่งอาจบางทีคาดหวังจาก polemicist เช่นหลักการเขาเครียดและเมื่อพวกเขาที่เกือบทั้งหมดวิชาอำนาจอธิปไตย และมีน้อยมากพูดถึงหมายถึงโดยพวกเขาจะถูกนำไปเมื่อพวกเขานี้ของจะ – อื่น ๆ มันดูเหมือนว่า กว่า โดยกว้างบังคับของ Hobbes'อาร์กิวเมนต์ของตัวเอง และใน ขณะที่เขา inveighsกับพลังของความรับผิดชอบ demagoguesผดุง เขามีน้อยที่จะพูดเกี่ยวกับลักษณะตัวอักษร ซึ่งอาจประชาชนคงจะต้านทานการล่อที่เปิดใช้งานของ demagoguery นักประวัติศาสตร์สมัยใหม่ ขณะที่deploring การเมืองของ Hobbes มีการสะท้อนเสียงอคติและ preoccupations เหล่านี้ และมีแนวโน้มที่จะ elide ทั้งบทบาทของกำกับดูแลและวินัยพลเมืองในนี้ ' นีโอ -โรมัน ' ต้นคิดทางการเมืองสมัยใหม่ เป็นการผลที่พวกเขามี oversimplified มรดกโบราณวัฒนธรรมพลเมืองในการเมืองชีวิตของอเมริกาสมัยก่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฮอบส์เป็นที่คุ้นเคยกับและหนี้
เพื่อการ Taciteans ที่ทันสมัยและความเข้าใจของพวกเขา
เป็นพลเมืองที่อยู่ในจักรวรรดิ
ของสถาบันพระมหากษัตริย์ที่ทันสมัย เขาเป็นคนที่ระมัดระวัง
อ่านการเมือง Lipsius 'และเขานำ
หลักคำสอนของการก่อตัวของประชาชนออกจาก
วินัยของประชาชน (Burchell, 1999) แต่เขา
เป็นตัวแทนของประเพณี Civic นี้จะสมบูรณ์
ด้านเดียว - เป็นหนึ่งบางทีอาจจะ
คาดหวังจากการทะเลาะเช่นเดียวใจเดียว
เขาเน้นเกือบทั้งหมดครอบงำ
วิชาอำนาจอธิปไตยและ
มีน้อยมากที่จะพูดเกี่ยวกับวิธีการ
โดยที่พวกเขาจะถูกนำไปครอบงำนี้
ของเจตจำนงเสรีของตัวเอง - อื่น ๆ ก็
ดูเหมือนว่ากว่าโดยกองทัพที่แท้จริงของฮอบส์
ข้อโต้แย้งของตัวเอง และในขณะที่เขา inveighs
กับอำนาจของ demagogues ที่ขาดความรับผิดชอบ
มากกว่าประชาชนเขามีเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะพูด
เกี่ยวกับตัวละครลักษณะที่อาจ
ช่วยให้ประชาชนอย่างต่อเนื่องเพื่อต่อต้านการล่อ
ของ demagoguery ประวัติศาสตร์สมัยใหม่ในขณะที่
ลงมือฮอบส์ 'การเมืองได้สะท้อน
อคติเหล่านี้และเพ้อพกและ
มีแนวโน้มที่จะมองข้ามโดยสิ้นเชิงบทบาทของ
การกำกับดูแลและมีระเบียบวินัยของเทศบาลในครั้งนี้' ใหม่
โรมัน 'ต้นคิดทางการเมืองที่ทันสมัย ในฐานะที่เป็น
ผลที่พวกเขาได้สมจริงสมจังมรดก
ของวัฒนธรรมเทศบาลโบราณในทางการเมือง
ชีวิตของรัฐสมัยใหม่ในช่วงต้น