In episodes of intergroup violence, which group members participate and which do not? In Osh, Kyrgyzstan, between 4 June and 10 June 1990, Kyrgyz herders pur- sued their Uzbek farmer neighbours, often on horseback, in communal clashes that resulted in over 5,000 crimes of murder, rape and pillage (Tishkov, 1995). In Gujarat, India, Hindu mobs targeted their Muslim neighbours in retaliation for an orchestrated attack on Hindus in a train, provoking riots that eventually claimed the lives of 790 Muslims and 290 Hindus between 28 February and 15 June 2002 (Wilkinson, 2006). In communities across Rwanda, Hutu systematically hunted down their Tutsi neighbours in a collective effort to extermin at ethem between 6 April and 3 July 1994 (Fujii, 2009). As these examples of communal violence, ethnic riots and mass killings suggest, collective violence between groups is a persistent and destructive human phenomenon that has affected social stability in distinct regions and in different forms.
Although such violence is frequently framed as being between two groups, it is easily overlooked that it is usu- ally only a subset of the group’s members who in fact participate in the violence. In Rwanda for example, an estimated one in five Hutu men committed an act of violence during the genocide (McDoom, 2009). Extraordinary as this statistic is, it still means that four out of five Hutu men did not commit violence. What then predicts who participates and who does not?
To address this question, the article tests the importance of one simple situational variable: micro-space. It suggests that the significance of micro-space has hitherto been underestimated in our growing understanding of the various predictors of participation. Existing research has pursued a primarily atomistic approach and pointed to individual characteristics associated with a disposition to participation. This article suggests, however, that an individual’s micro-spatial environment may predict par- ticipation in a mob, riot or massacre just as an individu- al’s age, gender or socio-economic status may do so.
To test the importance of micro-spatial factors the arti- cle draws on a well-known case of intergroup violence: Rwanda’s 1994 genocide. It examines one community that experienced violence and uses Geographic Informa- tion Science (GIS) technology to geo-code the homes of all 3,426 residents and to construct a map showing the spatial distribution of the killers, non-killers and victims. In analyzing these data the article identifies two principal micro-spatial predictors of participation. First, it finds a ‘neighbourhood effect’. Participants often live in the same neighbourhood as other participants. Formally, if an individual lives in a neighbourhood comprising a high proportion of other participants in the violence, the odds of his participation increase. Second, the article finds a ‘house- hold effect’. Participants also usually live in the same household as other participants. Formally, if an individual lives in a household comprising a high proportion of other participants, the odds of his participation again increase. In short, the data suggest that where you live matters for participation.
Moreover, the article suggests these neighbourhood- level and household-level effects are the result of a social process. As micro-spatial distance decreases, micro-social interaction increases. Atomistic processes resulting from the better-known individual-level predictors of age, gender and socio-economic status neither solely predict participation nor account for the finding that where you live matters. More specifically, it suggests the likely mechanism is what is broadly termed ‘social influence’. Individuals who live close together may influence each other through processes such as collective socialization or peer-group pressures, among other mechanisms. Neighbours and family members then may have influenced individuals for and against participation in Rwanda’s
violence. Theoretically, the existence of such micro- spheres of influence would suggest the importance of social structure in predicting participation in violent phenomena. This would in turn suggest that policy interventions aimed at preventing such violence may be more effective if also targeted at households and communities as a whole, rather than solely at violence-prone individuals in isolation.
The article has two further empirical findings for Rwanda’s violence. First, contrary to conventional wis- dom, it was not young, unattached men, ‘loose molecules’ (Kaplan, 1994: 2), who were most likely to participate in the violence. The participant’s profile instead pointed to middle-aged men with wives and chil- dren. Second, the data show that children, and overwhelmingly girl children, were much more likely to survive than adults and boy children. As ethnicity in Rwanda is patrilineal, it corroborates the genocidal or ‘eliminationist’ character of the violence. Without males, the Tutsi could not reproduce as an ethnic group.
The article is structured as follows. In the first section I review extant theories and empirical studies of individual participation in various forms of violence and set out the hypotheses to be tested. In the second section I present the research design, data and methods used to test these propositions, and in the third section I present the results of both descriptive and inferential statistical analyses. In the fourth section I consider alternative interpretations of the data, and finally I conclude with a discussion of the implications for our understanding of intergroup violence.
ในตอนของความรุนแรงระหว่างกลุ่ม ซึ่งสมาชิกในกลุ่มมีส่วนร่วมและที่ไม่ ? ในออช , คีร์กีซสถาน , ระหว่าง 4 มิถุนายน และ 10 มิถุนายน 1990 คีร์กีซ - อุซเบกของ herders PUR ฟ้องเกษตรกรเพื่อนบ้านมักจะอยู่บนหลังม้า ในชุมชนที่ก่อให้เกิดการปะทะกันกว่า 5 , 000 คดีฆาตกรรม ข่มขืน ปล้น ( tishkov , 1995 ) ใน Gujarat , อินเดียmobs ฮินดูมุสลิมเพื่อนบ้านเป้าหมายของพวกเขาในการตอบโต้เพื่อเตรียมโจมตีฮินดูในรถไฟ ยั่วยุให้เกิดการจลาจลในที่สุด อ้างว่าชีวิตของพวกมุสลิม และ 290 ฮินดูระหว่าง 28 กุมภาพันธ์ 15 มิถุนายน 2545 ( วิลกินสัน , 2006 ) ในชุมชนในรวันดาฮูตูอย่างเป็นระบบตามล่าเพื่อนบ้านซี่ของพวกเขาในความพยายามร่วมกันในการ extermin ที่ ethem ระหว่าง 6 เมษายน และวันที่ 3 กรกฎาคม 2537 ( ฟูจิ , 2009 ) เหล่านี้เป็นตัวอย่างของชุมชนรุนแรง จลาจลเชื้อชาติและมวลการแนะนำ , ความรุนแรงร่วมกัน ระหว่างกลุ่มที่เป็นแบบถาวรและทำลายมนุษย์ ปรากฏการณ์ที่ได้รับผลกระทบความมั่นคงทางสังคมในภูมิภาคที่แตกต่างกันและรูปแบบที่แตกต่างกัน
แม้ว่าความรุนแรงดังกล่าว มักถูกใส่ร้ายเป็นระหว่างสองกลุ่มก็สามารถมองข้ามว่ามันเป็นเช่น - พันธมิตรเฉพาะชุดย่อยของกลุ่มสมาชิกที่ในความเป็นจริงมีส่วนร่วมในความรุนแรง ในรวันดา ตัวอย่างเช่น ประมาณหนึ่งในห้าคนฮูตูมุ่งมั่นการกระทำของความรุนแรงในระหว่างการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ( mcdoom , 2009 ) พิเศษ เช่น สถิตินี้คือมันก็หมายความว่า สี่ในห้าคนฮูตูไม่ก่อความรุนแรง แล้วคาดการณ์ที่เข้าร่วม และที่ไม่ได้ ?
ที่อยู่คำถามนี้ทดสอบความสำคัญของตัวแปรสถานการณ์หนึ่งง่ายบทความ : จุลภาคพื้นที่ มันแสดงให้เห็นว่าความสำคัญของไมโครนี้เป็น underestimated ในพื้นที่มีความเข้าใจของเราเติบโตของตัวแปรต่าง ๆ ของการมีส่วนร่วมการวิจัยที่มีอยู่ได้ไล่ตามแนวทางหลักปรมาณูและชี้ไปยังลักษณะส่วนบุคคลที่เกี่ยวข้องกับการจัดการเพื่อการมีส่วนร่วม บทความนี้เสนอ อย่างไรก็ตาม แต่ละคนมีพื้นที่สภาพแวดล้อมที่อาจทำนายไมโครพาร์ - ticipation ในม็อบจลาจล หรือหมู่ก็เป็นบุคคล - อัล อายุ เพศ หรือ สถานะทางเศรษฐกิจและสังคมอาจทำ .
เพื่อทดสอบความสำคัญของไมโครปัจจัยแห่งพื้นที่เล็กดึงคดีที่มีความรุนแรง : หญิงของรวันดาการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ . มันตรวจสอบชุมชนหนึ่งที่ใช้ความรุนแรง และมีประสบการณ์ Informa tion - ทางภูมิศาสตร์ ( GIS ) วิทยาศาสตร์เทคโนโลยีภูมิศาสตร์รหัสบ้านทั้งหมด 3 , 427 คน และการสร้างแผนที่แสดงการกระจายเชิงพื้นที่ของนักฆ่า นักฆ่าไม่ตกเป็นเหยื่อในการวิเคราะห์ข้อมูลเหล่านี้บทความระบุสองพื้นที่หลักควอนตัมทำนายการมีส่วนร่วม แรก ๆมันหา ' ผล ' ผู้เข้าร่วมมักจะอาศัยอยู่ในละแวกเดียวกับผู้เข้าร่วมอื่น ๆ อย่างเป็นทางการ , ถ้าบุคคลอาศัยอยู่ในพื้นที่ใกล้เคียงประกอบด้วยสัดส่วนที่สูงของผู้เข้าร่วมอื่น ๆในการใช้ความรุนแรง อัตราเดิมพันของการเพิ่มขึ้น ประการที่สองบทความพบบ้าน ' - รอผล ' ผู้เข้าร่วมยังมักจะอยู่ในครัวเรือนเดียวกัน เป็นผู้เข้าร่วมอื่น ๆ อย่างเป็นทางการ , ถ้าบุคคลที่อาศัยอยู่ในครัวเรือน ประกอบด้วย สัดส่วนที่สูงของผู้เข้าร่วมอื่น ๆ โอกาสการมีส่วนร่วมของเขาอีกครั้งเพิ่ม ในสั้น , ข้อมูลที่ชี้ให้เห็นว่า คุณอาศัยอยู่ที่ไหนเรื่องมีส่วนร่วม .
นอกจากนี้บทความแนะนำนี้ตาง ๆ - ผลระดับและระดับครัวเรือนเป็นผลของกระบวนการทางสังคม เป็นปริภูมิระยะทางลดลง ไมโคร , ไมโครการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมที่เพิ่มขึ้น ปรมาณูกระบวนการที่เกิดจากที่รู้จักกันดีระดับบุคคล ปัจจัยอายุเพศและสถานภาพทางเศรษฐกิจสังคม และทำนายการบัญชีสำหรับการ แต่เพียงผู้เดียวหรือที่ที่คุณอยู่ เรื่อง มากขึ้นโดยเฉพาะ มันแสดงให้เห็นกลไกที่อาจเป็นสิ่งที่มีอิทธิพลต่อสังคมเป็นวงกว้างเรียกว่า ' ' บุคคลที่อยู่ใกล้กันอาจจะมีอิทธิพลต่อกันและกัน ผ่านกระบวนการ เช่น การรวมกลุ่มเพื่อนหรือแรงกดดันระหว่างกลไกอื่น ๆ
การแปล กรุณารอสักครู่..