Correct – and yet how formal, how s

Correct – and yet how formal, how stilted! The usage to be preferred in ordinary speech and writing is “Who are you, anyways?” “Whom” should be used in the nominative case only when a note of dignity or austerity is desired. For example, if a writer is dealing with a meeting of, say, the British Cabinet , it would be better to have the Primer greet a new arrival, such as an under-secretary, with a “Whom are you, anyways?” rather than a “Who are you, anyways?” – always granted that the Premier is sincerely unaware of the man’s identity. To address a person one knows by a “Whom are you?” is a mark either of incredible lapse of memory or inexcusable arrogance. “How are you?” is a much kindlier salutation.
The only problem most writers have with whose is confusing it with who’s, which look like a possessive but is really the contraction for is. In the same way that we should not confuse his with he’s (the contraction for he is or he has), we should not confuse whose with who’s.
- Who’s that walking down the street?
- Whose coat is this?
- I don’t care whose paper this is. It’s brilliant!
Whose can be used to refer to inanimate objects as well as to people, (although there is a kind of folk belief that it should refer only to humans and other mammals): “ I remember reading a book – whose title I can’t recall right now – about a boy and a basenji.’’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถูก ต้อง – และยังวิธี ทาง วิธี stilted การใช้ที่ถูกต้องในคำพูดธรรมดาและเขียนเป็น "คุณเป็นใคร อย่างไรก็ตาม" ต้องการ "ที่" ควรใช้ในกรณี nominative เฉพาะเมื่อบันทึกศักดิ์ศรีหรือความเข้มงวด ตัวอย่าง ถ้านักเขียนเป็นการจัดการกับการประชุมของ กล่าวว่า ตู้ภาษาอังกฤษ มันจะดีกว่าให้พื้นที่ทักทายมาใหม่ เช่นเลขานุการการน้อย ด้วยการ "ที่เป็นคุณ หรือ" แทนที่เป็น "คุณเป็นใคร หรือ" – เสมอรับว่า นายกไม่รู้จริงตัวตนของมนุษย์ การบุคคลหนึ่งรู้ โดย "ที่เป็นคุณ" ได้เครื่องหนึ่งล่วงเลยเหลือเชื่อของหน่วยความจำหรือหยิ่ง inexcusable "ซำบายดีบ๊อ" เป็นคำขึ้นต้นมาก kindlier.
ปัญหาเดียวที่นักเขียนส่วนใหญ่มีที่จะเกิดความสับสนด้วยคน ของ ลักษณะใดเช่นความเป็นเจ้า แต่เป็นการหดตัวการได้ เหมือนว่า เราไม่ควรสับสนระหว่างเขากับเขา (การหดตัวเขา หรือเขามี), เราไม่ควรสับสนระหว่างที่ มีที่ของ
-คือว่าเดินไปตามถนน?
-ตราเป็น?
-ฉันไม่สนใจกระดาษเป็น ก็ยอดเยี่ยม!
ที่สามารถใช้เพื่ออ้างอิงถึงวัตถุที่ inanimate เช่นกับคน, (แม้ว่าจะมีชนิดของความเชื่อพื้นบ้านที่มันควรอ้างอิงเฉพาะในมนุษย์และเลี้ยงลูกด้วยนมอื่น ๆ): "ผมจำได้ว่า อ่านหนังสือ – เรื่องฉันไม่สามารถเรียกคืนขณะนี้ – เกี่ยวกับเด็กผู้ชายและบาเซ็นจิเป็นการ ''

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และถูกต้อง และยังวิธีการอย่างเป็นทางการว่าหยิ่งทะนง ! การใช้งานจะต้องในการพูดธรรมดา และเขียนเป็น " แกเป็นใครวะ " ใคร " ควรใช้ในกรณีกรรตุการกเมื่อหมายเหตุของศักดิ์ศรีหรือความเข้มงวดเป็นที่ต้องการ ตัวอย่างเช่น ถ้าเป็นนักเขียนที่เกี่ยวข้องกับการประชุม กล่าวว่า คณะรัฐมนตรีของอังกฤษ มันจะดีกว่าที่จะมีรองพื้นทักทายมาใหม่ เช่น ภายใต้กระทรวงกับ " คนที่คุณเป็นยังไง ? " มากกว่า " นายเป็นใครวะ " และมักจะได้รับที่กล่าวอย่างจริงใจว่าตัวตนของมนุษย์ ที่อยู่คนหนึ่งรู้ โดย " ท่านเป็นใคร ? " เป็นเครื่องหมายของการเหลือเชื่อของหน่วยความจำ หรือให้อภัยไม่ได้หยิ่ง " เป็นไงบ้าง ? " เป็นคำทักทายค่ะ
kindlier .ปัญหาเดียวของนักเขียนส่วนใหญ่มีใครสับสนกับใคร ซึ่งดูเหมือนแสดงความเป็นเจ้าของ แต่จริง ๆอาจเป็น ในทางเดียวกันว่า เราไม่ควรจะสับสนกับเขา ( การหดตัวสำหรับเขา หรือเขา ) เราไม่ควรสับสนของใครกับใคร .
- ใครที่เดินลงถนน
ที่เสื้อนี่
- ฉันไม่สนว่ากระดาษแผ่นนี้เป็น มันสุดยอดมาก !
ซึ่งสามารถใช้ในการอ้างถึงวัตถุที่ไม่มีชีวิต รวมทั้งคน ( แม้ว่าจะเป็นชนิดของความเชื่อพื้นบ้านที่ควรอ้างถึงเฉพาะมนุษย์และสัตว์อื่น ๆ ) : " ผมเคยอ่านในหนังสือ ( ที่มีชื่อผมจำไม่ได้ ตอนนี้–เกี่ยวกับเด็กชายและบาเซนจิ .

' '