Capsaicin contentCapsaicin (8-methy

Capsaicin content
Capsaicin (8-methyl-n-vanillyl-6-non-enamide) is the dominant
pungency principle unique to the genus, Capsicum, which
imparts flavour and also has therapeutic uses for its
anticarcinogenic properties (Surh & Lee, 1996). A significant
difference ( p < 0.05) in the capsaicin content was observed in
both control and MA packed chillies during storage at 8 1 8C.
Retention of capsaicin content was observed in anti-fog (RD45)
film packed chillies to a better extent as compared to chillies
packed in other films due to delay in the process of senescence
(Table 1). Capsaicin content was found to increase during
storage and this accumulation was found to be maximum at
colour break stage (green-yellow); and as the fruit ripened
further (yellow-red), the capsaicin content began to decrease.
The concentration of capsaicinoids varies depending on the
pepper cultivars. Temperature, light and use of fertilizers,
genetics of the plant and its interaction with the environment
have also been reported to affect the pungency levels of chilli
fruits (Govindarajan, Rajyalakshmi, & Chand, 1987). The
decline in capsaicinoid concentration after the colour break
(yellow-red) was a result of chemical disintegration due to
photo oxidation (Iwai, Suzuki, & Fujiwake, 1979) or inhibition
of capsaicinoid synthesis due to degradation by peroxidase
during ripening (Hall & Yeoman, 1991). Similar trend was
observed by Iwai et al. (1979); Deepa et al. (2007) and Sanatombi
and Sharma (2008) in case of pepper fruits and bell peppers,
respectively. The results are also in good agreement with
those reported by Margarita and Elhadi (1998), where the
decrease in capsaicin concentration coincided with a high or
increased peroxidase activity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แคปไซซิเนื้อหาแคปไซซิ (8-methyl-n-vanillyl-6-ที่ไม่ enamide) เป็นที่โดดเด่นหลักการความรุนแรงที่ไม่ซ้ำกับสกุล, พริกซึ่งภูมิต้านทานรสชาติและยังมีการใช้ในการรักษาสำหรับคุณสมบัติมะเร็ง (Surh และลี 1996) ที่สำคัญแตกต่างกัน (p <0.05) ในเนื้อหา capsaicin พบว่าในทั้งควบคุมและแมสซาชูเซตบรรจุพริกระหว่างการเก็บรักษาที่8 1 8C. การเก็บรักษาเนื้อหา capsaicin พบว่าในป้องกันหมอก (RD45) ฟิล์มบรรจุพริกในระดับที่ดีขึ้นเมื่อเทียบ พริกที่จะบรรจุในภาพยนตร์เรื่องอื่นๆ เนื่องจากความล่าช้าในกระบวนการของการเสื่อมสภาพ(ตารางที่ 1) แคปไซซิเนื้อหาพบว่าเพิ่มขึ้นในช่วงการจัดเก็บและการสะสมนี้ถูกพบว่าเป็นสูงสุดที่สีแบ่งขั้นตอน(สีเขียวสีเหลือง); และในขณะที่ผลไม้สุกต่อไป (สีเหลืองสีแดง) เนื้อหา capsaicin เริ่มลดลง. ความเข้มข้นของ capsaicinoids แตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับสายพันธุ์พริก อุณหภูมิ, แสงและการใช้ปุ๋ยทางพันธุศาสตร์ของโรงงานและการมีปฏิสัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อมยังได้รับรายงานว่าจะมีผลกระทบต่อระดับความเผ็ดของพริกผลไม้(Govindarajan, Rajyalakshmi และพรีม, 1987) การลดลงของความเข้มข้นของแคปไซหลังจากหยุดสี(สีเหลืองสีแดง) เป็นผลมาจากการสลายตัวทางเคมีที่เกิดจากการออกซิเดชั่ภาพ(อิวาอิ, ซูซูกิและ Fujiwake, 1979) หรือการยับยั้งการสังเคราะห์capsaicinoid เกิดจากการย่อยสลายโดย peroxidase ระหว่างการสุก (ฮอลล์และเสรีชน , 1991) แนวโน้มที่คล้ายกันได้รับการตรวจสอบโดย Iwai et al, (1979); Deepa et al, (2007) และ Sanatombi และชาร์ (2008) ในกรณีของผลไม้พริกไทยและพริกหวานตามลำดับ ผลยังอยู่ในข้อตกลงที่ดีกับผู้ที่รายงานโดย Margarita และ Elhadi (1998) ที่ลดลงของความเข้มข้นของcapsaicin ใกล้เคียงกับที่สูงหรือกิจกรรมperoxidase เพิ่มขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แคปไซซิน ( capsaicin )
8-methyl-n-vanillyl-6-non-enamide ) เป็นเด่น
ความฉุนหลักการเฉพาะสกุล , พริกหวาน ซึ่ง imparts รสชาติและยังมี

การใช้สำหรับคุณสมบัติในการรักษา ( surh &ลี , 1996 ) ความแตกต่าง
( P < 0.05 ) ในเนื้อหาพบว่า capsaicin ในพริก
ควบคุมและมาบรรจุในกระเป๋า 8 1
8C .ความคงทนของแคปไซซินเนื้อหาพบว่าป้องกันหมอก ( rd45 )
ฟิล์มบรรจุพริกในระดับที่ดีเมื่อเทียบกับพริก
บรรจุภาพยนตร์อื่น ๆ เนื่องจากความล่าช้าในกระบวนการชราภาพ
( ตารางที่ 1 ) ปริมาณแคปไซซินพบเพิ่มขึ้น
กระเป๋าและการสะสมนี้พบได้สูงสุดที่
เวทีแบ่งสี ( เหลือง ) ; และเมื่อผลไม้สุก
เพิ่มเติม ( เหลืองแดง )ส่วนแคปไซซินเนื้อหาเริ่มลดลง ความเข้มข้นของแคปไซซินอยด์

พริกไทยแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับพันธุ์ อุณหภูมิ แสง และการใช้ปุ๋ยของพืช
พันธุศาสตร์และปฏิสัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อม
ยังได้รับรายงานว่ามีผลกระทบต่อระดับความฉุนของผลไม้พริก
( govindarajan rajyalakshmi & , , โคมระย้า , 1987 )
ความเข้มข้นของแคปไซซินอยด์ลดลง หลังจากการแบ่งสี
( เหลืองแดง ) เป็นผลจากการสลายตัวทางเคมีเนื่องจาก
รูปออกซิเดชัน ( อิวาอิ ซูซูกิ & fujiwake , 1979 ) หรือการยับยั้ง
การสังเคราะห์แคปไซซินอยด์เนื่องจากการสลายตัวด้วยเอนไซม์
ระหว่างการสุก ( หอประชุม&องค์รักษ์ , 1991 ) แนวโน้มที่คล้ายกัน
สังเกตโดย Iwai et al . ( 1979 ) ; ดีป้า et al . ( 2007 ) และ sanatombi
และ ชาร์มา ( 2008 ) ในกรณีของพริกไทยผลไม้และพริกฝรั่ง
ตามลำดับ นอกจากนี้ยังมีผลในดีข้อตกลงกับ
ที่รายงานโดย Margarita elhadi ( 1998 ) , และลดความเข้มข้นของแคปไซซินที่
ประจวบเหมาะกับมีกิจกรรมเพิ่มขึ้นสูงหรือ
.