The white light gradually dissipate

The white light gradually dissipated and the floating person slowly descended right in front of their eyes. His robe was snow white without a speck of dirt. If he was not bothered the least in Gale Gorge, then he must be really powerful.

Claire sized up the person who just landed. The young man looked to be about only twenty years of age, but the delicate pattern on the corner of his snow white robe showed his high position in the Temple of Light. His long silver hair flowed in the wind and his perfect features only showed indifference. His rare violet irises especially caught attention. His whole being gave off a pure stateliness that couldn’t be violated.

The young man glanced at everyone impassively, but when his gaze passed over Claire, a strange light glinted in his eyes; however, he moved his gaze on without a word. Then, he slowly lifted his hand and an indescribable pressure flooded out. All the Wind Wolves dropped to the ground, whimpering, as if they were afraid. Shortly, they started backing away slowly, creeping away until the whole wolf pack was gone. At the same time, when the pressure reached the crowd, everyone’s breathing became difficult and they all felt an urge to kneel down and worship. If they were normal people, they probably would already have, but because they were not normal people, and naturally everybody forced the urge down.

The young man in white seemed to notice the situation on this side. He lightly pointed and removed the pressure. Everyone let out a breath of relief.

But Claire’s face dropped. Was this one of the strong? This was power, this was the difference between her and the truly strong! When could she surpass this person?!

The white robed, absolutely handsome man waved his hand again. A pure white light surrounded all the wounded people in the center of the crowd. Their wounds healed so quickly it was visible. Gasps and shouts resounded continuously. Healer, this white robed man was a healer! And with a wave of his hand, he could heal a group of people at once!

The beautiful man with violet eyes didn’t even wait for anyone to thank him before he floated off the ground, disappearing from their sight. Once he disappeared, they came back to their senses and realized how impolite they were. All of them were too busy aweing at his strength and forgot to say thanks to their life savior.

Claire looked at the night sky, not saying a word for a long time. Jean kept quiet, seemingly understanding Claire’s strange, fluctuating emotions.

“Beautiful young lady, why are you here? And just the two of you?” Jackson, after making sure that no one was around, asked Claire curiously.

“Yes, to complete a task.” Claire answered shortly.

“Thank you so much for your aid.” Jackson smiled, thanking them from the bottom of his heart, “I still haven’t asked for your name yet, miss.”

“No need, we didn’t do anything.” Claire said lightly.

“Don’t say that, Miss. We will all remember your assistance at heart.” Jackson replied earnestly.

“There isn’t any danger anymore,” Claire said coldly, obviously not in a good mood, “We shall thus leave. Come on, Jean.”

“Wait, miss, if you don’t mind, camp out with us here. The more people the safer. We discovered that Gale Gorge seems abnormal today, as if something went wrong. That’s why we met the Wind Wolves.” Jackson said, sincerity written all over his face. He really cared about the safety of this beautiful young girl. How pitiful would it be if such a beauty lost her life by the hands of those ugly beasts.

“Claire, what he said makes some sense. It is unusual here.” Jean whispered to Claire, “Maybe we should camp here right now, and split up when we reach that place tomorrow.”

Claire thought about it and nodded her head. Indeed, an unspeakable strangeness floated in the air.

In the night, the lit bonfire shone over the clearing, and every tent hung up their own lights.

Claire sat alone in the tent Meditating, absorbing the elements. The density of elements in Gale Gorge was evidently higher than inside the city.

Jean sat beside the bonfire, not far from the tent, chatting casually with the others.

“Brother, thank you for today. I’m Jackson, squad leader of the seventeenth squad of the Iron Blood mercenary group. And you?” Jackson drank from his wineskin, celebrating their survival. Of course, they knew their limits and priorities and wouldn’t get drunk.

“Jean.” Jean replied lightly.

“And the young miss is Claire.” Jackson heard Jean calling Claire’s name and asked to confirm.

“Yes. Actually, we didn’t help much. The person who actually helped you was that person from the Temple of Light.” Jean said indifferently, blocking Jackson’s next words.

“That person is very powerful.” Jackson placed the wineskin in his hand down and put on a solemn face, “He didn’t even cast any spells, and only used pressure to scare the beasts off. And from the golden pattern on the edge of his robe, we can tell he definitely isn’t just any ordinary pers

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แสงสีขาวค่อย ๆ dissipated และคนลอยลงมาด้านหน้าตาของพวกเขาช้า เสื้อคลุมของเขาถูกหิมะสีขาวไม่ มีสเป๊คของสิ่งสกปรก ถ้าเขาไม่ใส่ใจน้อยที่สุดในหุบเขาเกล แล้วต้องมีประสิทธิภาพมากขึ้นแคลร์ขนาดค่าบุคคลที่เพียงที่ดิน ชายหนุ่มดูจะเกี่ยวกับอายุเพียงยี่สิบปี แต่ลวดลายละเอียดอ่อนมุมบนของเสื้อคลุมของเขาหิมะสีขาวแสดงให้เห็นตำแหน่งของเขาสูงวัดแสง ผมสีเงินยาวของเขาไหลลม และคุณสมบัติที่สมบูรณ์แบบของเขาเท่านั้นแสดงให้เห็นว่าไม่แยแส เขาใหลสีม่วงหายากโดยเฉพาะอย่างยิ่งจับความสนใจ ทั้งหมดเขาให้ปิด stateliness บริสุทธิ์ที่ไม่ละเมิดหนุ่ม glanced ที่ทุกคน impassively แต่เมื่อสายตาของเขาส่งผ่านแคลร์ glinted แสงที่แปลกในสายตาของเขา อย่างไรก็ตาม เขาย้ายสายตาของเขาอยู่โดยไม่คำ จากนั้น เขาช้า ๆ ยกมือของเขาและความดันการพรรณนาที่น้ำท่วมออก หมาป่าลมทั้งหมดลดลงไปพื้นดิน whimpering ก็กลัว ในไม่ช้า พวกเขาเริ่มต้นสำรองเวลาช้า เลื้อยไปจนหายไปทั้งฝูงหมาป่าทั้งหมด ในเวลาเดียวกัน เมื่อความดันถึงฝูงชน หายใจของทุกคนเป็นเรื่องที่ยาก และพวกเขาทั้งหมดรู้สึกกระตุ้นที่จะคุกเข่าลง และบูชา ถ้าพวกเขาคนปกติ พวกเขาอาจจะมีอยู่ แต่ เพราะพวกเขาคนไม่ปกติ และธรรมชาติทุกคนถูกบังคับให้กระตุ้นลงหนุ่มขาวประจักษ์สังเกตสถานการณ์ด้านนี้ เขาชี้ และออกแรงดันเบา ๆ ทุกคนให้ออกลมบรรเทาแต่ใบหน้าของ Claire หลุด นี้เป็นหนึ่งแข็งแกร่ง นี่คือพลังงาน นี้เป็นความแตกต่างระหว่างเธอและแข็งแกร่งอย่างแท้จริง เมื่อเธอสามารถเกินคนนี้สีขาวจีวร คนหล่อจริง ๆ โบกมืออีกครั้ง แสงสีขาวบริสุทธิ์ล้อมรอบทุกคนได้รับบาดเจ็บในศูนย์กลางของฝูงชน แผลหายอย่างรวดเร็วก็สามารถมองเห็นได้ Gasps และตะโกน resounded อย่างต่อเนื่อง หมอ คนนี้ robed ขาวเป็นหมอ และ มีมือของเขา เขาสามารถรักษากลุ่มคนในครั้งเดียวคนสวยตาสีม่วงไม่ได้แม้รอใครเพื่อขอบคุณเขาก่อนเขาลอยออกจากพื้นดิน หายไปจากสายตาของพวกเขา เมื่อเขาหายไป พวกเขากลับเข้ามาในความรู้สึกของพวกเขา และหลายวิธีที่พวกเขาได้รับรู้ พวกเขาทั้งหมดกำลังยุ่งเกินไป aweing ที่ความแข็งแรงของเขา และลืมกล่าวขอบคุณผู้ช่วยให้รอดชีวิตของพวกเขาแคลร์มองท้องฟ้ายามค่ำคืน คำที่พูดไม่เป็นเวลานาน ฌองเก็บเงียบ ดูเหมือนว่าความเข้าใจของ Claire แปลก อารมณ์ผันผวน"หญิงสาวสวย ทำไมมี และเพียงแค่สองคน" แจ็คสัน หลังจากการตรวจสอบให้แน่ใจว่า ไม่มีใครเป็นรอบ ถามแคลร์ซอกแซก"ใช่ จะทำงาน" แคลร์ตอบในไม่ช้าขอบคุณมากสำหรับความช่วยเหลือของคุณ" แจ็คสัน ยิ้ม ขอบคุณพวกเขาจากด้านล่างของหัวใจของเขา "ยังไม่ได้ ขอชื่อยัง นางสาว""ไม่จำเป็น เราไม่ได้ทำอะไรเลย" แคลร์กล่าวเบา ๆ"ไม่ได้พูดว่า นางสาว เราจะหมดจำความช่วยเหลือของคุณที่หัวใจ" แจ็กสันตอบจริงจัง"ไม่มีอันตรายใด ๆ อีกต่อไป แคลร์ว่า จ้างงาน เห็นได้ชัดว่าไม่อยู่ในอารมณ์ดี "เราจะทำให้ปล่อย มาบน ฌอง""รอ พลาด หากคุณไม่ทราบ ค่ายกับเราที่นี่ ยิ่งคนปลอดภัย เราพบว่า หุบเขาเกลที่ดูเหมือนผิดปกติวันนี้ เช่นถ้าสิ่งที่ผิด เป็นเหตุผลที่เราได้พบกับหมาป่าลม " แจ็คสันกล่าวว่า ความจริงใจในการเขียนทั่วใบหน้าของเขา เขาจริง ๆ ดูแลเกี่ยวกับความปลอดภัยของเด็กสาวนี้สวยงาม น่าอนาถจะถ้าความงามเสียชีวิต โดยมือของเหล่าสัตว์ที่น่าเกลียด"แคลร์ เขากล่าวว่า ทำให้รู้สึกบางอย่าง เป็นปกติที่นี่" ฌองกระซิบบอกแคลร์ "บางทีเราควรตั้งแคมป์ที่นี่! และแยกขึ้นเมื่อเราไปถึงสถานที่วันพรุ่งนี้"แคลร์คิดเกี่ยวกับมัน และหัวของเธอเลยต้อง แน่นอน ความผิดปกติที่ไม่สามารถบรรยายได้ลอยอยู่ในอากาศในเวลากลางคืน กองไฟมีแสงสว่างส่องผ่านการหักบัญชี และทุกเต็นท์แขวนค่าไฟเองแคลร์นั่งคนเดียวอยู่ในเต็นท์ Meditating ดูดซับองค์ประกอบ ความหนาแน่นขององค์ประกอบในหุบเขาเกลถูกอย่างเห็นได้ชัดสูงกว่าภายในเมืองฌองนั่งข้างกองไฟ ไม่ไกลจากเต็นท์ พูดคุยแบบสบาย ๆ กับคนอื่น ๆพี่ชาย ขอบคุณสำหรับวันนี้ แจ็คสัน ผู้นำทีมของทีมสิบเจ็ดของกลุ่มทหารรับจ้างเลือดเหล็กค่ะ และคุณ" แจ็คสันดื่มจาก wineskin เขา ฉลองการอยู่รอดของพวกเขา แน่นอน พวกเขารู้และลำดับความสำคัญของพวกเขา และจะไม่เมา"ยีนส์" ฌองตอบเบา ๆ"และนางสาวหนุ่ม แคลร์" แจ็คสันได้ยินเรียกชื่อของ Claire ฌอง และขอให้ยืนยัน"ใช่ จริง เราไม่ได้ช่วยมาก คนที่ช่วยคุณได้บุคคลจากวัดแสง" ฌองกล่าว indifferently บล็อกของแจ็คสันคำถัดไป"คนที่มีประสิทธิภาพ" แจ็คสันวาง wineskin ที่ในมือของเขาลง และวางบนใบหน้าที่เคร่งขรึม "เขาไม่ได้แม้แต่คาถาใด ๆ และความดันที่ใช้เฉพาะ การตกใจสัตว์ และจากรูปแบบทองที่ขอบของเสื้อคลุมของเขา เราสามารถบอกเขาไม่ใช่แค่วงธรรมดาแน่นอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แสงสีขาวค่อยๆกระจายไปและคนที่ลอยลงมาอย่างช้าๆขวาด้านหน้าของตาของพวกเขา เสื้อคลุมของเขาเป็นสีขาวหิมะโดยไม่ต้องจุดของสิ่งสกปรก ถ้าเขาไม่ได้รับการใส่ใจอย่างน้อยใน Gale Gorge แล้วเขาจะต้องมีประสิทธิภาพจริงๆ.

แคลร์ขนาดขึ้นคนที่เพียงที่ดิน ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะเกี่ยวกับเพียงยี่สิบปีบริบูรณ์ แต่รูปแบบที่ละเอียดอ่อนในมุมของหิมะเสื้อคลุมสีขาวของเขาแสดงให้เห็นตำแหน่งที่สูงของเขาในการวัดแสง ผมสีเงินยาวไหลในลมและคุณสมบัติที่สมบูรณ์แบบของเขาแสดงให้เห็นเพียงไม่แยแส ไอริสสีม่วงหายากของเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งได้รับความสนใจ ทั้งหมดเป็นของเขาให้ออกความสง่าผ่าเผยบริสุทธิ์ที่ไม่สามารถละเมิด.

ชายหนุ่มเหลือบมองไปที่ทุกคนไม่ยินดียินร้าย แต่เมื่อเขาจ้องมองผ่านแคลร์เป็น glinted แสงแปลกในสายตาของเขา; แต่เขาย้ายสายตาของเขาได้โดยไม่ต้องคำ จากนั้นเขาค่อย ๆ ยกขึ้นมือของเขาและความดันสุดจะพรรณนาน้ำท่วมออก ทั้งหมดหมาป่าลมลดลงถึงพื้นดินครางหงิง ๆ เช่นถ้าพวกเขากลัว ไม่นานพวกเขาเริ่มสำรองออกไปอย่างช้า ๆ คลานออกไปจนกว่าจะถึงฝูงหมาป่าทั้งหมดก็หายไป ในเวลาเดียวกันเมื่อความดันถึงฝูงชนหายใจของทุกคนกลายเป็นเรื่องยากและพวกเขาทั้งหมดรู้สึกกระตุ้นให้คุกเข่าลงนมัสการ หากพวกเขาเป็นคนปกติพวกเขาอยู่แล้วอาจจะมี แต่เป็นเพราะพวกเขาไม่ได้คนปกติและเป็นธรรมชาติทุกคนถูกบังคับกระตุ้นลง.

ชายหนุ่มในสีขาวดูเหมือนจะทราบสถานการณ์ในด้านนี้ เขาเบา ๆ ชี้และลบออกความดัน ทุกคนให้ออกลมหายใจด้วยความโล่งอก.

แต่ใบหน้าของแคลร์ลดลง เป็นหนึ่งในที่แข็งแกร่งนี้หรือไม่? นี่คืออำนาจนี่คือความแตกต่างระหว่างเธอและเข้มแข็งอย่างแท้จริง! เมื่อเธอสามารถเกินคนนี้ ?!

เสื้อคลุมสีขาวชายหนุ่มรูปหล่ออย่างโบกมือของเขาอีกครั้ง แสงสีขาวบริสุทธิ์ล้อมรอบทุกคนที่ได้รับบาดเจ็บในใจกลางของฝูงชน บาดแผลของพวกเขาได้รับการเยียวยาอย่างรวดเร็วมันก็มองเห็น อ้าปากค้างและตะโกนดังก้องอย่างต่อเนื่อง Healer นี้คนเสื้อคลุมสีขาวเป็นหมอ! และมีคลื่นมือของเขาเขาสามารถรักษากลุ่มคนในครั้งเดียว!

ชายสวยงามด้วยตาสีม่วงไม่ได้รอใครจะขอบคุณเขาก่อนที่เขาจะลอยออกจากพื้นดินหายไปจากสายตาของเขา ทันใดนั้นเขาก็หายไปพวกเขากลับมาถึงความรู้สึกของพวกเขาและตระหนักถึงวิธีการที่พวกเขาไม่สุภาพ ทั้งหมดของพวกเขา aweing ยุ่งเกินไปที่ความแข็งแรงของเขาและลืมที่จะกล่าวขอบคุณผู้ช่วยให้รอดชีวิตของพวกเขา.

แคลร์มองไปที่ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ไม่พูดอะไรสักคำเป็นเวลานาน ฌองเก็บไว้เงียบ, การทำความเข้าใจดูเหมือนแปลกอารมณ์ผันผวนของแคลร์.

"หญิงสาวสวยทำไมคุณอยู่ที่นี่? และเพียงแค่คุณสองคน? "แจ็คสันหลังจากการทำให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ ถามแคลร์อยากรู้อยากเห็น.

" ใช่เพื่อให้งาน. "แคลร์ตอบในไม่ช้า.

" ขอบคุณมากสำหรับความช่วยเหลือของคุณ. "แจ็คสันยิ้มขอบคุณ พวกเขาจากก้นบึ้งของหัวใจของเขา "ฉันยังไม่ได้ถามชื่อของคุณ แต่พลาด."

"ไม่จำเป็นเราไม่ได้ทำอะไร." แคลร์กล่าวว่าเบา ๆ .

"อย่าบอกว่านางสาว. เราจะ ทุกคนจำความช่วยเหลือของคุณที่หัวใจ. "แจ็คสันตอบอย่างจริงจัง.

" ไม่มีอันตรายใด ๆ อีกต่อไป "แคลร์กล่าวว่าเย็นชาอย่างเห็นได้ชัดไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่ดี" เราจะทำให้ออก Come on, ฌ. "

" รอพลาดถ้าคุณไม่ทราบค่ายออกมาพร้อมกับเราได้ที่นี่ ผู้คนจำนวนมากมีความปลอดภัย เราค้นพบว่าพายุ Gorge ดูเหมือนว่าวันนี้ที่ผิดปกติเช่นถ้าสิ่งที่ผิดพลาด นั่นเป็นเหตุผลที่เราได้พบหมาป่าลม. "แจ็คสันกล่าวว่าความจริงใจเขียนทั่วใบหน้าของเขา เขาจริงๆดูแลเกี่ยวกับความปลอดภัยของเด็กสาวคนนี้สวย วิธีที่น่าสงสารมันจะถ้าเช่นความงามหายไปในชีวิตของเธอด้วยมือของสัตว์ที่น่าเกลียดเหล่านั้น.

"แคลร์กล่าวว่าสิ่งที่เขาทำให้ความรู้สึกบางอย่าง มันเป็นเรื่องปกติที่นี่. "ฌองกระซิบกับแคลร์" บางทีเราควรจะตั้งค่ายอยู่ที่นี่ในขณะนี้และแยกขึ้นเมื่อเราไปถึงสถานที่ที่วันพรุ่งนี้. "

แคลร์คิดเกี่ยวกับมันและพยักหน้าหัวของเธอ อันที่จริงเป็นความไม่ชอบมาพากลไม่สามารถบรรยายได้ลอยในอากาศ.

ในคืนที่กองไฟส่องกว่าการล้างและทุกเต็นท์แขวนไฟของตัวเอง.

แคลร์นั่งอยู่คนเดียวในเต็นท์นั่งสมาธิการดูดซับธาตุ ความหนาแน่นขององค์ประกอบใน Gale Gorge เห็นได้ชัดที่สูงกว่าในเมือง.

ฌองนั่งอยู่ข้างกองไฟอยู่ไม่ไกลจากเต็นท์พูดคุยสบาย ๆ กับคนอื่น ๆ .

"บราเดอร์ขอขอบคุณสำหรับวันนี้ ผมแจ็คสันหัวหน้าทีมของทีมที่สิบเจ็ดของกลุ่มทหารรับจ้างเหล็กเลือด และคุณ? "แจ็คสันดื่มจากถุงหนังของเขาฉลองรอดของพวกเขา แน่นอนพวกเขารู้ว่าขีด จำกัด และลำดับความสำคัญของพวกเขาและจะไม่ได้รับเมา.

"ฌ." ฌองตอบเบา ๆ .

"และนางสาวสาวแคลร์." แจ็คสันได้ยินฌองเรียกชื่อของแคลร์และขอให้ยืนยัน.

"ใช่ ที่จริงเราไม่ได้ช่วยมาก คนที่จริงช่วยให้คุณเป็นคนที่มาจากวัดของแสงที่. "ฌองกล่าวว่าเอาใจใส่ปิดกั้นคำต่อไปของแจ็คสัน.

" คนที่มีประสิทธิภาพมาก. "แจ็คสันวางถุงหนังในมือของเขาลงและวางบนใบหน้าเคร่งขรึม" เขา ไม่ได้คาถาใด ๆ และมีเพียงความดันที่ใช้ในการสร้างความหวาดกลัวสัตว์ป่าปิด และจากรูปแบบสีทองบนขอบของเสื้อคลุมของเขาที่เราสามารถบอกได้แน่นอนว่าเขาไม่ได้เป็นเพียงสามัญ Pers ใด ๆ