The rapid spread of radio listeners

The rapid spread of radio listeners and programs lead to inevitable confusion and disruption. Radio waves were up for grabs, as stations competed with one another for time and listeners. Many programs overlapped. Listeners of one program were frequently interrupted by overlapping programs. In addition, the public, the government, and emerging radio corporations viewed radio as a means of public service, rarely as a vehicle for personal profit. Radio manufacturers alone experienced financial gain from the radio boom. Radio announcers, deejays, and stations worked on a non-profit basis. Advertising was not introduced until later in the 1920s, changing the public service face of radio, to one of private gain.
The federal government hesitated to regulate the airwaves. Radio stations, listeners, and emerging broadcasting corporations all asked the government for some sort of intervention to end the free-for-all that radio had become. The government responded slowly, gradually passing laws to govern the radio. The Federal Radio Commission was set up in 1926; the Radio Act of 1927 organized the Federal Radio Commission. This Act became the basis for the Communications Act passed after the rise of television. As the government spent more time investigating radio stations, apportioning time to different groups and programs, and monitoring the growth of the radio industry, they became more and more comfortable with the responsibilities of regulation. These federal bodies eventually ceased to doubt their right to regulate.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างรวดเร็วของผู้ฟังวิทยุ และโปรแกรมที่นำไปสู่ความสับสนที่หลีกเลี่ยงไม่ได้และหยุดชะงัก คลื่นวิทยุถูกขึ้นเพื่อคว้า เป็นสถานีแข่งขันกับคนอื่นสำหรับเวลาและผู้ฟัง หลายโปรแกรมเหลื่อม ผู้ฟังของโปรแกรมหนึ่งบ่อยขัดจังหวะ โดยโปรแกรมการซ้อนทับกัน นอกจากนี้ ประชาชน รัฐบาล และการเกิดใหม่บริษัทวิทยุดูวิทยุเป็นวิธีการบริการประชาชน ไม่ค่อยเป็นพาหนะสำหรับกำไรส่วนบุคคล ผู้ผลิตวิทยุคนเดียวมีประสบการณ์ได้รับเงินจากบูมวิทยุ เสียงผู้ประกาศวิทยุ deejays และสถานีทำงานบนพื้นฐานไม่แสวงหากำไร โฆษณาถูกนำมาใช้ไม่ได้จนกระทั่งในปีค.ศ. 1920 เปลี่ยนหน้าบริการสาธารณะของวิทยุ กำไรส่วนตัวอย่างใดอย่างหนึ่ง รัฐบาลลังเลเพื่อควบคุมเครื่องใหม่ สถานีวิทยุ ผู้ฟัง และบริษัทออกอากาศเกิดขึ้นใหม่ทั้งหมดขอรัฐบาลบางจัดเรียงของการแทรกแซงเพื่อจบฟรีสำหรับทุกที่กลายเป็นวิทยุ รัฐบาลตอบสนองช้า ค่อย ๆ ผ่านกฎหมายเพื่อควบคุมวิทยุ คณะกรรมการวิทยุแห่งชาติถูกตั้งขึ้นในปี 1926 พระราชบัญญัติวิทยุของ 1927 จัดคณะวิทยุของรัฐบาลกลาง พระราชบัญญัตินี้กลายเป็น พื้นฐานสำหรับการกระทำการสื่อสารที่ผ่านไปหลังจากการเพิ่มขึ้นของโทรทัศน์ ขณะรัฐบาลใช้เวลาตรวจสอบสถานีวิทยุ apportioning เวลากลุ่มต่าง ๆ และโปรแกรม และการตรวจสอบการเจริญเติบโตของอุตสาหกรรมวิทยุ พวกเขาเริ่มสบายขึ้นและ มีความรับผิดชอบของกฎระเบียบ ร่างกายของรัฐบาลกลางเหล่านี้ในที่สุดก็หยุดสงสัยการควบคุม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แพร่กระจายอย่างรวดเร็วของผู้ฟังวิทยุและโปรแกรมนำไปสู่ความสับสนหลีกเลี่ยงไม่ได้และการหยุดชะงัก คลื่นวิทยุเพิ่มขึ้นสำหรับการคว้าเป็นสถานีการแข่งขันกับอีกคนหนึ่งสำหรับเวลาและผู้ฟัง หลายโปรแกรมที่ซ้อนทับ ฟังของโปรแกรมหนึ่งถูกขัดจังหวะบ่อยโดยโปรแกรมที่ทับซ้อนกัน นอกจากนี้ประชาชนที่รัฐบาลและที่เกิดขึ้นใหม่ บริษัท วิทยุวิทยุดูเป็นวิธีการบริการสาธารณะไม่ค่อยเป็นรถสำหรับกำไรส่วนบุคคล ผู้ผลิตวิทยุเพียงอย่างเดียวผลประโยชน์ทางการเงินจากการบูมวิทยุ โฆษกวิทยุ, ดีเจ, และสถานีทำงานบนพื้นฐานที่ไม่แสวงหาผลกำไร โฆษณาไม่ได้ถูกนำมาใช้จนกระทั่งต่อมาในปี ค.ศ. 1920 การเปลี่ยนใบหน้าบริการสาธารณะวิทยุที่หนึ่งของกำไรส่วนตัว.
รัฐบาลลังเลที่จะควบคุมคลื่น สถานีวิทยุ, ฟังและที่เกิดขึ้นใหม่ บริษัท กระจายเสียงทั้งหมดขอให้รัฐบาลสำหรับการจัดเรียงของการแทรกแซงบางอย่างเพื่อยุติฟรีสำหรับทั้งหมดของวิทยุที่ได้กลายเป็น รัฐบาลตอบสนองช้าค่อยๆผ่านกฎหมายในการควบคุมวิทยุ กรรมาธิการกิจการวิทยุถูกจัดตั้งขึ้นในปี 1926; พระราชบัญญัติวิทยุ 1927 จัดคณะกรรมการสหพันธ์วิทยุ พระราชบัญญัตินี้กลายเป็นพื้นฐานสำหรับพระราชบัญญัติการสื่อสารผ่านหลังจากที่เพิ่มขึ้นของโทรทัศน์ ในฐานะที่เป็นรัฐบาลที่ใช้เวลามากขึ้นในการตรวจสอบสถานีวิทยุเวลาที่กลุ่มต่าง ๆ และโปรแกรมตะกอนและการตรวจสอบการเจริญเติบโตของอุตสาหกรรมวิทยุที่พวกเขากลายเป็นมากขึ้นและสะดวกสบายมากขึ้นกับความรับผิดชอบของการควบคุม หน่วยงานของรัฐบาลกลางเหล่านี้ในที่สุดหยุดที่จะสงสัยสิทธิของพวกเขาในการควบคุม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แพร่กระจายอย่างรวดเร็วของผู้ฟังวิทยุและโปรแกรมนำความสับสนหลีกเลี่ยงไม่ได้และการหยุดชะงัก คลื่นวิทยุมีขึ้นเพื่อคว้า ขณะที่สถานีแข่งขันกับอีกหนึ่งครั้ง และผู้ฟัง หลายโปรแกรมที่คาบเกี่ยวกัน ฟังจากโปรแกรมหนึ่งถูกขัดจังหวะโดยโปรแกรมซ้อนกัน นอกจากนี้ ประชาชน รัฐบาล และ บริษัท วิทยุดูวิทยุเป็นวิธีการบริการสาธารณะใหม่ มักจะเป็นยานพาหนะเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว ผู้ผลิตรายการวิทยุคนเดียวที่มีประสบการณ์ผลประโยชน์ทางการเงินจากวิทยุ บูม วิทยุผู้ประกาศข่าว deejays และสถานีทำงานบนพื้นฐานที่ไม่แสวงหากำไร . โฆษณาไม่แนะนำ จนต่อมาในปี ค.ศ. 1920 การบริการสาธารณะ หน้า ของ วิทยุ หนึ่งจะได้รับส่วนบุคคลรัฐบาลลังเลที่จะควบคุมวงการ สถานีวิทยุ , ผู้ฟัง , และกำลังออกอากาศที่บริษัทถามรัฐบาลในการแทรกแซงบางอย่างที่จะสิ้นสุดฟรีสำหรับทุกคนที่ฟังวิทยุได้กลายเป็น รัฐบาลตอบช้าๆ ค่อยๆผ่านกฎหมายควบคุมวิทยุ คณะกรรมการวิทยุแห่งชาติก่อตั้งขึ้นในปี 1926 วิทยุ Act 1927 จัดคณะกรรมการวิทยุของรัฐ พระราชบัญญัตินี้กลายเป็นพื้นฐานสำหรับการสื่อสาร Act ผ่านหลังจากที่เพิ่มขึ้นของโทรทัศน์ ขณะที่รัฐบาลใช้เวลาตรวจสอบสถานีวิทยุ apportioning เวลากลุ่มที่แตกต่างกันและโปรแกรม และการเติบโตของอุตสาหกรรมวิทยุ พวกเขากลายเป็นมากขึ้นและสะดวกสบายมากขึ้นกับความรับผิดชอบของระเบียบ ร่างของรัฐบาลกลางเหล่านี้ในที่สุดก็หยุดความสงสัยของพวกเขาเพื่อควบคุม