Glassmaking is considered an art fo

Glassmaking is considered an art form as well as an industrial process or material.

Clear windows have been used since the invention of glass to cover small openings in a building. Glass panes provided humans with the ability to both let light into rooms while at the same time keeping inclement weather outside.

Glass is generally made from mixtures of sand and silicates, in a very hot fire stove called a kiln, and is very brittle. Additives are often included the mixture used to produce glass with shades of colors or various characteristics (such as bulletproof glass or light emittance).

The use of glass in architectural buildings has become very popular in the modern culture. Glass "curtain walls" can be used to cover the entire facade of a building, or it can be used to span over a wide roof structure in a "space frame". These uses though require some sort of frame to hold sections of glass together, as glass by itself is too brittle and would require an overly large kiln to be used to span such large areas by itself.

Glass bricks were invented in the early 20th century.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Glassmaking เป็นแบบศิลปะตลอดจนการอุตสาหกรรม หรือวัสดุมีการใช้ windows ที่ชัดเจนตั้งแต่การประดิษฐ์แก้วครอบคลุมช่องว่างในอาคาร กระจกบานหน้าต่างให้มนุษย์ มีความสามารถทั้งให้แสงเข้าไปในห้องเก็บรักษาอยู่นอกสภาพอากาศแปรปรวนในเวลาเดียวกันแก้วมักทำจากส่วนผสมของทรายและไน ในกองไฟร้อนมาก เรียกว่ามีเตาเผา และจะเปราะมาก สารมักรวมส่วนผสมที่ใช้ในการผลิตแก้ว มีเฉดสีหรือคุณลักษณะต่าง ๆ (เช่นกระจกกันกระสุนหรือแสง emittance)การใช้กระจกในอาคารสถาปัตยกรรมกลายเป็นที่นิยมมากในวัฒนธรรมสมัยใหม่ แก้ว "ผนังม่าน" สามารถใช้ครอบคลุมอาคารทั้งอาคาร หรือสามารถใช้เพื่อขยายผ่านโครงสร้างหลังคากว้างใน "กรอบพื้นที่" ใช้เหล่านี้ว่าต้องการเรียงลำดับบางอย่างของเฟรมถือส่วนกระจก กระจก ด้วยตัวเองเป็นเปราะเกินไป และจะต้องมีเตาเผาขนาดใหญ่เกินไปที่จะใช้การครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ ด้วยตัวเองอิฐแก้วขึ้นในต้นศตวรรษที่ 20

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

glassmaking ถือว่าเป็นรูปแบบศิลปะเช่นเดียวกับกระบวนการทางอุตสาหกรรมหรือวัสดุ. หน้าต่างล้างได้ถูกนำมาใช้ตั้งแต่การประดิษฐ์ของกระจกเพื่อปิดช่องเปิดขนาดเล็กในอาคาร บานหน้าต่างกระจกที่จัดไว้ให้มนุษย์มีความสามารถทั้งให้แสงเข้ามาในห้องขณะที่ในเวลาเดียวกันทำให้สภาพอากาศแปรปรวนนอก. แก้วจะทำโดยทั่วไปจากการผสมของหาดทรายและซิลิเกตในเตาที่ไฟไหม้ร้อนมากเรียกว่าเตาเผาและเปราะมาก วัตถุเจือปนมักจะรวมส่วนผสมที่ใช้ในการผลิตแก้วที่มีเฉดสีหรือลักษณะต่างๆ (เช่นกระจกกันกระสุนหรือ emittance แสง). การใช้กระจกในอาคารสถาปัตยกรรมที่ได้กลายเป็นที่นิยมมากในวัฒนธรรมสมัยใหม่ กระจก "ผ้าม่าน" สามารถนำมาใช้เพื่อให้ครอบคลุมทั้งซุ้มของอาคารหรือสามารถนำมาใช้เพื่อครอบคลุมกว่าโครงหลังคากว้างใน "กรอบพื้นที่" การใช้งานเหล่านี้แม้ว่าจะต้องเรียงลำดับของกรอบบางอย่างที่จะถือส่วนของกระจกกันแก้วด้วยตัวเองเปราะเกินไปและจะต้องมีเตาเผาขนาดใหญ่เกินไปที่จะใช้เพื่อครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ดังกล่าวด้วยตัวเอง. อิฐแก้วถูกคิดค้นในช่วงต้นศตวรรษที่ 20

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

glassmaking จะถือว่าเป็นศิลปะรูปแบบเช่นเดียวกับกระบวนการอุตสาหกรรมหรือวัสดุหน้าต่างที่ชัดเจนมีการใช้ตั้งแต่การประดิษฐ์ของแก้วเพื่อครอบคลุมช่องว่างเล็ก ๆในอาคาร บานหน้าต่างกระจกให้มนุษย์ที่มีความสามารถทั้งให้แสงเข้าห้องในขณะที่ในเวลาเดียวกันการรักษาสภาพอากาศที่โหดร้ายภายนอกกระจกโดยทั่วไปที่ทำจากส่วนผสมของทราย และซิลิเกตในเตาไฟร้อนมากเรียกว่าเตาเผาและเปราะมาก สาร มักรวมส่วนผสมที่ใช้ในการผลิตแก้ว ด้วยเฉดสี หรือลักษณะต่างๆ ( เช่น กระจกกันกระสุนหรือ emittance แสง )การใช้กระจกในอาคารสถาปัตยกรรมที่ได้กลายเป็นที่นิยมในวัฒนธรรมสมัยใหม่ " ผนังกระจก " ม่านสามารถใช้ครอบคลุมอาคารทั้งหมดของอาคาร หรือมันสามารถใช้ช่วงกว้างกว่าโครงหลังคาในพื้นที่ " กรอบ " ใช้เหล่านี้แม้ว่าต้องมีบางจัดเรียงของกรอบกุมส่วนของแก้วด้วยกัน แก้วเองจะเปราะเกินไป และจะต้องมีเตาเผามากเกินไปที่จะใช้เพื่อครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่เช่นตัวเองอิฐแก้วประดิษฐ์ขึ้นในศตวรรษที่ 20 ก่อน