Potential risks associated with the

Potential risks associated with the release of pharmaceuticals
into the aquatic environment are an important issue for
environmental regulators and for the pharmaceutical industry.
Pharmaceuticals predominantly enter the aquatic
environment via the effluent from hospital and wastewater
treatment plants and as landfill leachates, and to a minor
extent in discharge from the pharmaceutical industry. Due to
the ubiquitous presence of pharmaceuticals in the environment
that has arisen from their continual input into the
aquatic compartment, they are considered as ‘pseudo’-
persistent pollutants (Hernando et al., 2006). The concentrations
of the residues of pharmaceuticals in the environment
are relatively low compared to other pollutants, which has led
to the belief that these compounds have no environmental
impact on living organisms. Also, with ecotoxicological data
often based on acute toxicity at high concentrations, these
have been considered to be far greater than the actual concentrations
in the environment. However, based on their
therapeutic functions and mechanisms of action, certain
groups of pharmaceuticals are suspected to represent risks for
non-target organisms, even at concentration of a few nanogrammes
per litre, particularly under conditions of chronic
exposure (Johnson et al., 2008).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับยาในสภาพแวดล้อมทางน้ำเป็นปัญหาสำคัญสำหรับหน่วยงานกำกับดูแลด้านสิ่งแวดล้อม และอุตสาหกรรมยายาส่วนใหญ่ป้อนน้ำสภาพแวดล้อมทางน้ำทิ้งจากโรงพยาบาลและระบบบำบัดน้ำเสียโรงบำบัด และ เป็น leachates ฝังกลบ และวิชารองขอบเขตในการปล่อยจากอุตสาหกรรมเภสัชกรรม เนื่องอยู่แพร่หลายของยาในสิ่งแวดล้อมที่เกิดจากการป้อนข้อมูลอย่างต่อเนื่องในการช่องทางน้ำ ว่าเป็น 'หลอก' -แบบสารมลพิษ (Hernando et al., 2006) ความเข้มข้นที่ของตกค้างของยาในสิ่งแวดล้อมมีค่อนข้างต่ำเมื่อเทียบกับสารมลพิษอื่น ๆ ซึ่งได้นำการเชื่อว่า สารเหล่านี้ไม่มีสิ่งแวดล้อมส่งผลกระทบต่อชีวิต ยัง มีข้อมูล ecotoxicologicalมักจะขึ้นอยู่กับความเป็นพิษเฉียบพลันที่ความเข้มข้นสูง เหล่านี้ได้รับการพิจารณามากมากกว่าความเข้มข้นจริงในสภาพแวดล้อม อย่างไรก็ตาม ตามของพวกเขารักษาหน้าที่และกลไกการดำเนินการ บางกลุ่มของยาที่สงสัยถึงความเสี่ยงในสิ่งมีชีวิตไม่มีเป้าหมาย แม้ที่ความเข้มข้นของ nanogrammes กี่ต่อลิตร โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายใต้เงื่อนไขเรื้อรังแสง (Johnson et al., 2008)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นที่เกี่ยวข้องกับการเปิดตัวของยาในสภาพแวดล้อมทางน้ำเป็นปัญหาสำคัญสำหรับหน่วยงานกำกับดูแลด้านสิ่งแวดล้อมและอุตสาหกรรมยา. ยาส่วนใหญ่ใส่น้ำสภาพแวดล้อมที่ผ่านน้ำทิ้งจากโรงพยาบาลและน้ำเสียบำบัดและน้ำชะฝังกลบและผู้เยาว์ขอบเขตในการออกจากอุตสาหกรรมยา เนื่องจากการปรากฏแพร่หลายของยาในสภาพแวดล้อมที่เกิดขึ้นจากการป้อนข้อมูลอย่างต่อเนื่องของพวกเขาเป็นช่องทางน้ำที่พวกเขาได้รับการพิจารณาเป็น'pseudo'- มลพิษถาวร (เฮอร์นัน et al., 2006) ความเข้มข้นของสารตกค้างของยาในสภาพแวดล้อมที่มีการค่อนข้างต่ำเมื่อเทียบกับสารอื่นๆ ซึ่งได้นำความเชื่อที่ว่าสารเหล่านี้ไม่ได้มีสิ่งแวดล้อมที่ส่งผลกระทบต่อสิ่งมีชีวิต นอกจากนี้ยังมีข้อมูลสารผสมมักจะอยู่บนพื้นฐานของความเป็นพิษเฉียบพลันที่ความเข้มข้นสูงเหล่านี้ได้รับการพิจารณาให้เป็นไกลเกินกว่าความเข้มข้นที่เกิดขึ้นจริงในสภาพแวดล้อม แต่อยู่บนพื้นฐานของพวกเขาฟังก์ชั่นการรักษาและกลไกของการกระทำบางกลุ่มของยาเป็นที่สงสัยว่าจะเป็นตัวแทนของความเสี่ยงในการมีชีวิตที่ไม่ใช่เป้าหมายแม้ในความเข้มข้นของnanogrammes ไม่กี่ต่อลิตรโดยเฉพาะอย่างยิ่งภายใต้เงื่อนไขของเรื้อรังการสัมผัส(จอห์นสัน et al., 2008 )

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการปล่อยยา
ในสิ่งแวดล้อมทางน้ำเป็นสำคัญสำหรับ
ควบคุมสิ่งแวดล้อมสำหรับอุตสาหกรรมเภสัชกรรม เภสัชกรรมส่วนใหญ่ระบุสภาพแวดล้อมทางน้ำ

ผ่านน้ำและน้ำเสียจากโรงพยาบาล
รักษาพืชและเป็นค่าฝังกลบ และขอบเขตเล็กน้อย
ในออกจากอุตสาหกรรมยา