Pharmacologic Intervention for Oste

Pharmacologic Intervention for Osteoarthritis in Older Adults
Osteoarthritis (OA) is the most prevalent form of arthritis and one of the leading causes
of chronic disability among older individuals.1 The health resource use imposed by OA
is increasing because of the increasing prevalence of obesity and the aging of the
community.2 The largest increases will occur among older adults, for whom OA also
has the greatest functional impact.
OA has been previously described as ‘‘degenerative joint disease’’. Although OA is
characterized by degradation of the cartilage, this moniker understates the significance
of genetic, biologic, biochemical, nutritional, and mechanical factors that
contribute to the process.3,4 Successful management of the disease requires
a comprehensive approach to address all of these factors. In light of the potential
for adverse events caused by the use of pharmacologic agents, the authors endorse
the use of nonpharmacologic treatments before or in concert with pharmacologic
therapy.
The focus of pharmacologic treatment of OA includes targets from the cell and cytokine
level to the larger joint components such as cartilage, bone, innervations, and
vascular supply. The intended important goals of therapy in patients with OA are
pain management, improvement in function and disability, and ultimately disease
modification. This articles discusses the current pharmacologic regimens available

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แทรกแซง pharmacologic สำหรับโรคข้อเข่าเสื่อมในผู้ใหญ่รุ่นเก่าโรคข้อเข่าเสื่อม (OA) เป็นแบบที่แพร่หลายมากที่สุดของโรคไขข้ออักเสบและหนึ่งในสาเหตุของพิการเรื้อรังระหว่าง individuals.1 เก่า ใช้ทรัพยากรสุขภาพกำหนด โดย OAเพิ่มความชุกที่เพิ่มขึ้นของโรคอ้วนและอายุเพิ่มขึ้นที่ใหญ่ที่สุดจะเกิดขึ้นในหมู่ผู้ใหญ่เก่า ที่ community.2 OA ยังมีผลกระทบต่อการทำงานมากที่สุดอธิบาย OA เป็น '' degenerative joint โรค '' ก่อนหน้านี้ แม้ว่า OAลักษณะของกระดูกอ่อน มอนิเกอร์นี้ understates ความสำคัญของพันธุกรรม อุบัติ ชีวเคมี โภชนาการ และเครื่องจักรกลปัจจัยที่นำไป process.3,4 เสร็จ ต้องการจัดการโรคแนวทางที่ครอบคลุมการปัจจัยเหล่านี้ทั้งหมด เมื่อเป็นสำหรับเหตุการณ์ร้ายที่เกิดจากการใช้ตัวแทน pharmacologic ผู้เขียนรับรองการใช้ nonpharmacologic การรักษาก่อน หรือ ในคอนเสิร์ตกับ pharmacologicบำบัดจุดเน้นของการรักษา OA pharmacologic รวมเป้าหมายจากเซลล์อย่างไร cytokineระดับการประกอบร่วมกันขนาดใหญ่เช่นกระดูกอ่อน กระดูก innervations และอุปทานของหลอดเลือด มีเป้าหมายสำคัญที่ผู้บำบัดในผู้ป่วย OAการจัดการความเจ็บปวด ปรับปรุงฟังก์ชัน และพิการ และในที่สุดโรคปรับเปลี่ยน Regimens pharmacologic ปัจจุบันมีกล่าวถึงในบทความนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การแทรกแซงทางเภสัชวิทยาสำหรับโรคข้อเข่าเสื่อมในผู้สูงอายุ
เสื่อม ( OA ) เป็นรูปแบบที่แพร่หลายมากที่สุดของโรคไขข้ออักเสบและเป็นหนึ่งในสาเหตุของความพิการเรื้อรัง
ในหมู่คนรุ่นเก่า ที่ 1 ทรัพยากรสุขภาพใช้บังคับโดย OA
เพิ่ม เพราะของเพิ่มความชุกของโรคอ้วนและความเสื่อมของ
ชุมชน 2 เพิ่มขึ้นมากที่สุดจะ เกิดขึ้นในหมู่ผู้ใหญ่รุ่นเก่าที่โอเอยัง
มีผลกระทบการทำงานมากที่สุด .
โอเอได้รับก่อนหน้านี้อธิบายเป็น ' 'degenerative ร่วมโรค ' ' แม้ว่า OA คือ
ลักษณะการเสื่อมสภาพของกระดูกอ่อน ชื่อนี้ understates ความสำคัญ
ของพันธุกรรมทางชีววิทยาชีวเคมีทางโภชนาการ และปัจจัยเชิงกลที่
สนับสนุนกระบวนการ การจัดการที่ประสบความสำเร็จของโรคต้อง
4วิธีการที่ครอบคลุมเพื่อที่อยู่ทั้งหมดของปัจจัยเหล่านี้ ในแง่ของศักยภาพ
สำหรับเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์จากการใช้ยา ตัวแทน ผู้เขียนรับรอง
ใช้รักษา nonpharmacologic ก่อนหรือในคอนเสิร์ตกับยา

เน้นการรักษา การรักษาทางเภสัชวิทยาของโอเอ รวมถึงเป้าหมายจากเซลล์และระดับไซโตไคน์
ให้ใหญ่ขึ้นร่วมชิ้นส่วนเช่นกระดูกอ่อนกระดูก , innervations และ
หลอดเลือดการจัดหา เป้าหมายสำคัญ เป้าหมายของการรักษาในผู้ป่วย OA มีการจัดการความเจ็บปวดในการปรับปรุงการทำงานและความพิการ และโรคการปรับเปลี่ยนในที่สุด

บทความนี้กล่าวถึงปัจจุบันทางเภสัชวิทยาของยา