If we accept this argument, what th

If we accept this argument, what then should we do about it? Typically social
science researchers want to link with one another’s findings, to seek some relation
among these enactments, or perhaps extend or apply them. One approach to linkage is
to assume that we are all investigating different parts of the same thing (the elephant’s
tail, ear and trunk) and we just need to feel our way to the big thing. With learning,
there is no reason to assume that there is one phenomenon with different parts, but then,
there is no reason not to assume this. In fact, we might try interrupting our impulse to
synthesize a seamless continuity, to recognize that different things can co-exist in what
appears, or is constructed, to be seamless. Another approach is to somehow patch
together these different objects, however ambivalent or even incoherent these patches
may be. Practitioners in the workplace do this all the time, as Mol (2002) showed in
studying how an object like a disease is performed in different locations of healthcare.
In her detailed study of lower-limb atherosclerosis, she followed its enactment in
physicians’ discussions with the patient, radiology’s focus on comparing images,
laboratory examinations of artery fragments, and surgical procedures. Mol (2002)
concluded that this apparently single object of atherosclerosis actually materialised as a
very different thing in each of these spaces. A unique assemblage of routines, language
and instruments not only created a different world, but produced a different
atherosclerosis. Yet of course, all of these co-exist – they are patched together so that
the patient can proceed through diagnoses and treatment. Indeed, the actors involved
might assume they are all dealing with the same phenomenon, if perhaps from different
standpoints. But Mol argues persuasively, the actual objects of atherosclerosis enacted
in their different practices bear little similarity. In analysing Mol’s work and its
implications, Law (2004, p. 55, emphasis in original) writes:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถ้าเรายอมรับอาร์กิวเมนต์นี้ สิ่งนั้นควรเราทำเกี่ยวกับ โดยทั่วไปสังคมนักวิจัยวิทยาศาสตร์ที่ต้องการเชื่อมโยงกับอีกแบบหนึ่งของผลการวิจัย เพื่อค้นหาความสัมพันธ์บางอย่างระหว่างนี้ enactments หรืออาจจะขยาย หรือนำไปใช้ เป็นวิธีหนึ่งในการเชื่อมโยงสมมติว่า เรามีทั้งหมด investigating ต่าง ๆ เหมือนช้างของหาง หู และลำตัว) และเราก็ต้องรู้สึกทางสิ่งใหญ่ ด้วยการเรียนรู้มีเหตุผลไม่คิดว่า มีปรากฏการณ์หนึ่งกับส่วนต่าง ๆ แต่แล้วไม่มีเหตุผลไม่คิดนี้ไปได้ ในความเป็นจริง เราอาจลองขัดจังหวะกระแสของเราไปสังเคราะห์การจำแนกความต่อเนื่อง การรับรู้ว่า สิ่งที่แตกต่างกันสามารถอยู่ร่วมในสิ่งปรากฏ หรือถูกสร้าง ขึ้น จะราบรื่น อีกวิธีคือการ แก้ไขอย่างใดกันวัตถุเหล่านี้แตกต่างกัน ไม่ติดต่อกันได้ หรือไม่แน่ใจอย่างไรก็ตามโปรแกรมเหล่านี้บางทีนะ ผู้ในทำงานทำนี้ตลอดเวลา เป็นโมล (2002) พบว่าในศึกษาวิธีทำวัตถุเช่นโรคในสถานต่าง ๆ การดูแลสุขภาพในการศึกษารายละเอียดของหลอดเลือดของขาล่าง เธอตามที่ออกในสนทนาการแพทย์กับผู้ป่วย ของรังสีวิทยาเน้นการเปรียบเทียบภาพห้องปฏิบัติการสอบการกระจายตัวของหลอดเลือด และขั้นตอนการผ่าตัด โมล (2002)สรุปว่า วัตถุนี้เห็นได้ชัดเดียวโรคจริง materialised เป็นการสิ่งที่แตกต่างกันมากในแต่ละช่องว่างเหล่านี้ ผสมผสานเอกลักษณ์ของงานประจำ ภาษาและเครื่องมือไม่เพียงแต่สร้างโลกที่แตกต่างกัน แต่ผลิตที่แตกต่างกันหลอดเลือด แต่แน่นอน สิ่งเหล่านี้อยู่ร่วม – พวกเขาจะปรับปรุงกันเพื่อให้ผู้ป่วยสามารถดำเนินผ่านการวิเคราะห์และ แน่นอน ผู้แสดงเกี่ยวข้องอาจยอมรับพวกเขากำลังทั้งหมดเผชิญกับปรากฏการณ์เดียวกัน ถ้าบางทีแตกต่างกันstandpoints แต่โมลจน persuasively วัตถุแท้จริงของหลอดเลือดที่บัญญัติในข้อปฏิบัติต่าง ๆ ของหมีน้อยคล้าย โมลที่วิเคราะห์ทำงานและนัย กฎหมาย (2004, p. 55 เน้นในต้นฉบับ) เขียน:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ถ้าเรายอมรับเรื่องนี้สิ่งที่แล้วเราควรทำอย่างไรกับมัน? โดยปกติทางสังคมนักวิจัยวิทยาศาสตร์ต้องการเชื่อมโยงกับผลการวิจัยของผู้อื่นที่จะแสวงหาความสัมพันธ์บางอย่างในหมู่จงเหล่านี้หรืออาจจะขยายหรือใช้พวกเขา วิธีการหนึ่งที่จะเชื่อมโยงเป็นที่จะคิดว่าเราทุกคนตรวจสอบชิ้นส่วนที่แตกต่างกันของสิ่งเดียวกัน(ช้างหางหูและลำตัว) และเราก็ต้องรู้สึกแบบของเราที่จะเป็นสิ่งที่ใหญ่ ด้วยการเรียนรู้มีเหตุผลที่จะคิดว่ามีเป็นหนึ่งในปรากฏการณ์กับชิ้นส่วนที่แตกต่างกันไม่ได้แต่แล้วมีเหตุผลที่จะไม่ถือว่านี้ไม่มี ในความเป็นจริงเราอาจจะลองขัดจังหวะแรงกระตุ้นของเราในการสังเคราะห์ความต่อเนื่องไร้รอยต่อที่จะรับรู้ว่าสิ่งที่แตกต่างกันสามารถอยู่ร่วมในสิ่งที่ปรากฏขึ้นหรือมีการสร้างขึ้นเพื่อเป็นที่ไร้รอยต่อ อีกวิธีหนึ่งคือการแก้ไขอย่างใดด้วยกันวัตถุที่แตกต่างเหล่านี้ แต่เด็ดขาดหรือแม้กระทั่งไม่ต่อเนื่องกันเป็นหย่อม ๆ เหล่านี้อาจจะเป็น ผู้ปฏิบัติงานในสถานประกอบการทำเช่นนี้ตลอดเวลาที่เป็น Mol (2002) แสดงให้เห็นในการศึกษาวิธีวัตถุเช่นโรคที่จะดำเนินการในสถานที่ที่แตกต่างกันของการดูแลสุขภาพ. ในการศึกษารายละเอียดของเธอของหลอดเลือดแขนขาที่ต่ำกว่าที่เธอตามการตรากฎหมายในการอภิปรายของแพทย์กับผู้ป่วยโฟกัสรังสีในการเปรียบเทียบภาพการตรวจสอบในห้องปฏิบัติการของชิ้นส่วนหลอดเลือดแดงและขั้นตอนการผ่าตัด โมล (2002) ได้ข้อสรุปว่าวัตถุเดียวที่เห็นได้ชัดของหลอดเลือดจริงปรากฏเป็นสิ่งที่แตกต่างกันมากในแต่ละพื้นที่เหล่านี้ การชุมนุมที่ไม่ซ้ำกันของการปฏิบัติภาษาและเครื่องมือที่ไม่เพียง แต่สร้างโลกที่แตกต่างกัน แต่การผลิตที่แตกต่างกันหลอดเลือด แต่แน่นอนสิ่งเหล่านี้อยู่ร่วม - พวกเขาจะ patched ร่วมกันเพื่อให้ผู้ป่วยสามารถดำเนินการผ่านการวินิจฉัยและการรักษา อันที่จริงนักแสดงที่เกี่ยวข้องอาจจะถือว่าพวกเขาได้รับการจัดการกับปรากฏการณ์เดียวกันถ้าอาจจะแตกต่างจากแผ่นชิ้นไม้อัด แต่ Mol ระบุเชิญชวนวัตถุที่เกิดขึ้นจริงของหลอดเลือดตราในการปฏิบัติที่แตกต่างกันของพวกเขาแบกความคล้ายคลึงกันเล็กๆ น้อย ๆ ในการวิเคราะห์การทำงานของโมเลกุลของมันและความหมาย, กฎหมาย. (2004, หน้า 55, เน้นในต้นฉบับ) เขียน:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถ้าเรายอมรับอาร์กิวเมนต์นี้แล้วเราควรจะทำยังไง ? โดยทั่วไปนักวิจัยทางสังคมศาสตร์
ต้องการเชื่อมโยงกันของข้อมูล เพื่อแสวงหาความสัมพันธ์ระหว่างกฎหมายบาง
เหล่านี้ หรืออาจขยายหรือใช้พวกเขา วิธีการหนึ่งที่จะเชื่อมโยงคือ
สมมติว่าเราทุกคนตรวจสอบชิ้นส่วนที่แตกต่างกันของสิ่งเดียวกัน ( ของ
ช้างหางหู และลำตัว ) และเราก็ต้องรู้สึกอย่างนั้นกับสิ่งใหญ่ กับการเรียนรู้
ไม่มีเหตุผลที่จะสันนิษฐานว่ามีปรากฏการณ์หนึ่งชิ้นส่วนที่แตกต่างกันแต่แล้ว
ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะสมมติว่านี้ ในความเป็นจริง เราอาจพยายามขัดขวางแรงกระตุ้นของเรา

สังเคราะห์ต่อเนื่องไร้รอยต่อที่จะยอมรับว่าสิ่งที่แตกต่างกันสามารถอยู่ร่วมในสิ่งที่
ปรากฏ หรือถูกสร้างขึ้น จะไม่มีรอยต่ออีกวิธีหนึ่งคือบางทีแพท
ด้วยกันวัตถุต่าง ๆ เหล่านี้ แต่ลังเล หรือแม้กระทั่งแบบแพทช์เหล่านี้
อาจจะ ผู้ปฏิบัติงานในสถานประกอบการทำนี้ตลอดเวลา เป็นโมล ( 2002 ) พบใน
เรียนรู้สิ่งของ เช่น โรคจะดำเนินการในสถานที่ที่แตกต่างกันของสุขภาพ
เธอศึกษารายละเอียดของหลอดเลือดแขนขา เธอตามกฎหมายใน
แพทย์ได้ปรึกษากับผู้ป่วย โดยมุ่งเน้นไปที่การเปรียบเทียบภาพ ,
ห้องปฏิบัติการ การตรวจหลอดเลือดแตก และขั้นตอนการผ่าตัด กระทรวงแรงงาน ( 2002 )
สรุปได้ว่าวัตถุนี้เดียวเห็นได้ชัดของหลอดเลือดจริง ๆ
materialised เป็นสิ่งแตกต่างกันมากในแต่ละพื้นที่เหล่านี้ การชุมนุมกันตามปกติ และไม่เท่านั้น
เครื่องมือสร้างโลกที่แตกต่างภาษาแต่ผลิตที่แตกต่างกัน
หลอดเลือด แต่แน่นอน , ทั้งหมดเหล่านี้และพวกเขาจะทำให้อยู่ร่วมกันเพื่อให้ผู้ป่วยสามารถดำเนินการผ่าน
วินิจฉัยและการรักษา แน่นอน , นักแสดงมีส่วนร่วม
อาจสมมติพวกเขาจะเผชิญกับปรากฏการณ์เดียวกัน ถ้าบางที จากจุดยืนที่แตกต่าง

แต่แรงงานระบุเชิญชวนให้ วัตถุที่เกิดขึ้นจริงของหลอดเลือดเพิ่มขึ้น
ในการปฏิบัติที่แตกต่างกันของน้องหมีคล้ายคลึงกัน วิเคราะห์งานของกระทรวงแรงงานและ
ความหมายของ กฎหมาย ( 2547 , หน้า 55 เน้นในต้นฉบับ ) เขียน :