จากการด าเนินการในช่วงปี 2537 ถึงปัจจุบัน พบว่ารากหญ้าแฝกได้ท าหน้าที่รักษา
หน้าดินและความชุ่มชื้น ท าให้พื้นที่มีการพัฒนาด้านระบบนิเวศน์ดีขึ้น มีพืชพรรณธรรมชาติ
ขึ้นปกคลุมดิน เกื้อกูลให้ป่าไม้ที่ปลูกร่วมมีการเจริญเติบโตที่ดี เมื่อต้นไม้เจริญเติบโตแผ่กิ่งก้าน
จนเบียดชิดกัน ป่าไม้มีความสมบูรณ์ขึ้น หน้าที่ในการอนุรักษ์ดินและน้ าของระบบหญ้าแฝกเริ่ม
ลดน้อยลง ดังจะเห็นได้ว่าแนวรั้วหญ้าแฝกด้านในบริเวณที่ได้รับแสงแดดน้อยจะตายไปบ้าง ส่วน
แนวรั้วหญ้าแฝกด้านนอกที่ยังได้รับแสงสว่างตามปกติจะยังท าหน้าที่ดักตะกอน และ อินทรียวัตถุ
และกักเก็บความชุ่มชื้น ให้คงอยู่ในพื้นที่ป่าต่อไป