The Seven Ages of Man
William Shakespeare
All the world’s a stage,
And all the men and women merely players;
They have their exits and their entrances,
And one man in his time plays many parts,
5 His acts being seven ages. At first the infant,
Mewling and puking in the nurse’s arms;
And then the whining schoolboy, with his satchel
And shining morning face, creeping like snail
Unwillingly to school. And then the lover,
10 Sighing like furnace, with a woeful ballad
Made to his mistress’ eyebrow. Then a soldier,
Full of strange oaths, and bearded like the pard,
Jealous in honor, sudden and quick in quarrel,
Seeking the bubble reputation
15 Even in the cannon’s mouth. And then the justice,
In fair round belly with good capon lined,
With eyes severe and beard of formal cut,
Full of wise saws and modern instances;
And so he plays his part. The sixth age shifts
20 Into the lean and slippered pantaloon,
With spectacles on nose and pouch on side;
His youthful hose, well saved, a world too wide
For his shrunk shank; and his big manly voice,
Turning again toward childish treble, pipes
25 And whistles in his sound. Last scene of all,
That ends this strange eventful history,
Is second childishness and mere oblivion,
Sans teeth, sans eyes, sans taste, sans everything
The Seven Ages of ManWilliam ShakespeareAll the world’s a stage,And all the men and women merely players;They have their exits and their entrances,And one man in his time plays many parts, 5 His acts being seven ages. At first the infant,Mewling and puking in the nurse’s arms;And then the whining schoolboy, with his satchelAnd shining morning face, creeping like snailUnwillingly to school. And then the lover, 10 Sighing like furnace, with a woeful balladMade to his mistress’ eyebrow. Then a soldier,Full of strange oaths, and bearded like the pard, Jealous in honor, sudden and quick in quarrel,Seeking the bubble reputation15 Even in the cannon’s mouth. And then the justice,In fair round belly with good capon lined,With eyes severe and beard of formal cut, Full of wise saws and modern instances;And so he plays his part. The sixth age shifts20 Into the lean and slippered pantaloon,With spectacles on nose and pouch on side;His youthful hose, well saved, a world too wideFor his shrunk shank; and his big manly voice,Turning again toward childish treble, pipes25 And whistles in his sound. Last scene of all,That ends this strange eventful history,Is second childishness and mere oblivion,Sans teeth, sans eyes, sans taste, sans everything
การแปล กรุณารอสักครู่..
ยุคเซเว่นแมน
วิลเลียมเชคสเปีย
ทั้งหมดโลกเป็นเวที
และทั้งหมดผู้ชายและผู้หญิงเพียงผู้เล่น;
พวกเขามีและทางเข้าออกของพวกเขา
และชายคนหนึ่งในเวลาที่เขาเล่นหลายส่วน,
5 การกระทำของเขาเป็นเจ็ดทุกเพศทุกวัย ตอนแรกทารก
Mewling และ puking ในอ้อมแขนพยาบาล;
แล้วนักเรียนเสียงหอนกับกระเป๋าของเขา
และใบหน้าตอนเช้าส่องแสงเหมือนหอยทากคลาน
ไม่เต็มใจไปโรงเรียน และแล้วคนรัก,
10 ถอนหายใจเช่นเตาเผาด้วยเพลงเศร้า
ทำคิ้วที่รักของเขา จากนั้นทหาร
เต็มรูปแบบของคำสาบานแปลกและเคราเหมือน Pard,
อิจฉาในเกียรติฉับพลันและรวดเร็วในการทะเลาะกัน
ที่กำลังมองหาชื่อเสียงฟอง
15 แม้จะอยู่ในปากของแคนนอน และแล้วความยุติธรรม
ในท้องรอบธรรมกับไก่ตอนที่ดีเรียงราย
ด้วยดวงตาที่รุนแรงและเคราของการตัดอย่างเป็นทางการ
เต็มรูปแบบของเลื่อยฉลาดและกรณีที่ทันสมัย
และเพื่อให้เขาเล่นเป็นส่วนหนึ่งของเขา อายุหกกะ
20 เข้าไปในจำอวดลีนและ slippered,
ด้วยแว่นบนจมูกและกระเป๋าด้านข้าง;
ท่ออ่อนเยาว์ของเขาบันทึกไว้อย่างดีในโลกกว้างเกินไป
สำหรับขาหดของเขา; และเสียงลูกผู้ชายของเขาใหญ่
เปิดอีกครั้งที่มีต่อเสียงแหลมหน่อมแน้ม, ท่อ
25 และนกหวีดในเสียงของเขา ฉากสุดท้ายของทุก
ที่สิ้นสุดนี้ประวัติศาสตร์สำคัญแปลก
คือความน่าเอ็นดูที่สองและการให้อภัยเพียง
Sans ฟันตาซอง, ซองลิ้มรสซันส์ทุกอย่าง
การแปล กรุณารอสักครู่..