ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว.. มีเด็กหญิงตัว

ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว.. มีเด็กหญิงตัวเล็กๆ น่ารักๆ คนหนึ่งชอบใส่หมวกไหมพรมถักสีแดง พ่อแม่ พี่ป้า น้าอา ปู่ย่า ยายตา และทุกคนในหมู่บ้านจึงพากันเรียกว่าหนูน้อยหมวกแดง วันหนึ่ง แม่เตรียมขนมนมเนย ผลไม้ และไข่ใส่ตะกร้าให้หนูน้อยหมวกแดงหิ้วไปฝากยายที่ท้ายป่า
ก่อนไป..
แม่เตือน อย่าเชือน อย่าแช
ให้ไป ถึงแต่ ฟ้าแจ่ม แจ้งแจ้ง
รับคำ รีบไป หายาย
หิ้วตะกร้าหวาย กระต่อง กระแต่ง หนูน้อยหมวกแดงเดินผ่านทุ่งหญ้าใหญ่ๆ เดินชมนกชมไม้ข้างทางไปอย่างสบายใจ สบายอารมณ์
ฉับพลัน หมาป่า จังก้า
มายืน ตรงหน้า หนูน้อยหมวกแดง
หนูน้อย ตกอก ตกใจ
จะทำ อย่างไร เหตุการณ์ ร้ายแรง หมาป่าทำเป็นใจดี ชวนคุยแล้วหลอกให้เก็บดอกไม้มากมายหลายหลากสี หนูน้อยหมวกแดงหลงกลหมาป่า มัวแต่เพลินเพลินเดินเก็บดอกไม้เพลินจนลืมเวลา นึกขึ้นได้ก็ใกล้ตะวันจะลับฟ้าแล้ว
หนูน้อย หมวกแดง ตกใจ
วิ่งตื๋อ เร่งไป ก่อนฟ้า สิ้นแสง
ถึงบ้านยาย เลียบเลียบ เคียงเคียง
เดินไป ข้างเตียง ยายนอน ตะแคง หนูน้อยหมวกแดงเข้าไปหายาย เห็นหน้าตาท่าทางของยายแปลกไป
เห็นยาย แปลกใจ น่าดู
หน้าตา หัวหู ทะแม่ง ทะแม่ง
กลิ่นยาย ทำไม เม้น เหม็น
ผมแข็ง เหมือนเม่น เม้น เหม็น แข็ง แข็ง หนูน้อยหมวกแดงเดินเข้าไปหา แล้วค่อย ๆ เขย่าตัว พอจับตัวยายหนูน้อยหมวกแดงต้องแปลกใจมาก เพราะเห็นยายมีขนแขน ที่ทั้งยาว หยาบ และ แข็ง จึงถามยายว่า..
“ยายจ๋า ทำไม หูใหญ่”“
“ไว้ฟัง เจ้าไง หนูน้อยหมวกแดง”
“ยายจ๋า ทำไม ตาใหญ่”
“ไว้ดู เจ้าไง หนูน้อยหมวกแดง”
“ยายจ๋า ทำไม จมูกใหญ่”
“ไว้หอม เจ้าไง หนูน้อยหมวกแดง”
“ยายจ๋า ทำไม ฟันใหญ่”“
“ไว้กิน เจ้าไง หนูน้อยหมวกแดง” ฉับพลับหมาป่าที่แอบกลืนยายไว้ในท้องก็กระโดดไล่จับจะงาบจะงับหนูน้อยหมวกแดง หนูน้อยหมวกแดงวิ่งอย่างสุดกำลัง พร้อมตะโกนดังสุดเสียง นายพรานอยู่แถวนั้นได้ยินเสียงร้อง จึงรีบวิ่งมาดูจึงเห็นหนูน้อยหมวกแดงถูกหมาป่าวิ่งไล่ นายพรานเล็งธนูแล้วยิงตรงเผงเข้าที่อกหมาป่า ลูกธนูปักจึ๊กอย่างแรง จนหมาป่าถึงกับล้มพับลงกับพื้น นายพรานรีบวิ่งเข้ามาปลอบหนูน้อยหมวกแดง หนูน้อยหมวกแดงละล่ำละลักบอกนายพรานว่า..
“พรานจ๋า ช่วยยาย ด้วยจ้ะ
อยู่ในพุงหมาป่า ตัวเหม็น ขนแข็ง” นายพรานจึงง้างปากหมาป่าให้กว้างที่สุด ทันใดนั้น ยายยักแย่ยักยันกระย่องกระแย่งออกมาจากท้องหมาป่า ยายและหนูน้อยหมวกแดงขอบคุณนายพรานที่ช่วยชีวิตตนไว้ นายพรานชื่นใจเดินยิ้มแฉ่งเข้าป่าไป ยายและหนูน้อยหมวกแดงเดินกอดกัน กลับบ้านอย่างมีความสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว .. มีเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ น่ารัก ๆ คนหนึ่งชอบใส่หมวกไหมพรมถักสีแดงพ่อแม่พี่ป้าน้าอาปู่ย่ายายตา วันหนึ่งแม่เตรียมขนมนมเนยผลไม้ อย่าเชือนอย่าแชให้ไปถึงแต่ฟ้าแจ่มครูครูรับคำรีบไปหายายหิ้วตะกร้าหวายกระต่องกระแต่ง ชมนกเดินชมไม้ข้างทางไปอย่างสบายใจสบายอารมณ์ฉับพลันหมาป่าจังก้ามายืนตรงหน้าคุณหนูน้อยตั้งขึ้นหมวกแดงคุณหนูน้อยตั้งขึ้นตกอกตกใจจะทำอย่างไรเหตุการณ์ร้ายแรงหมาป่าทำเป็นใจดี หนูน้อยหมวกแดงหลงกลหมาป่า แดงตกใจหมวกวิ่งตื๋อเร่งไปก่อนสิ้นแสงฟ้าถึงบ้านยายเลียบเลียบเคียงเคียงเดินไปข้างเตียงนอนตะแคงยายคุณหนูน้อยตั้งขึ้นหมวกแดงเข้าไปหายาย ใจน่าแปลกดูหน้าตาหัวหูทะแม่งทะแม่งกลิ่นยายทำไมเม้นเหม็นผมแข็งเหมือนเม่นเม้นเหม็นแข็งแข็งคุณหนูน้อยตั้งขึ้นหมวกแดงเดินเข้าไปหาแล้วค่อยๆ เขย่าตัว เพราะเห็นยายมีขนแขนที่ทั้งยาวหยาบและแข็งจึงถามยายว่า .. "ยายจ๋าทำไมหูใหญ่" "" ไว้ฟังเจ้าไงหนูน้อยหมวกแดง "" ยายจ๋าทำไมตาใหญ่ "" ไว้ดูเจ้าไงหนูน้อย หมวกแดง "" ยายจ๋าทำไมจมูกใหญ่ "" ไว้หอมเจ้าไงหนูน้อยหมวกแดง "" ยายจ๋าทำไมฟันใหญ่ "" "ไว้กินเจ้าไงหนูน้อยหมวกแดง" หนูน้อยหมวกแดงวิ่งอย่างสุดกำลังพร้อมตะโกนดังสุดเสียงนายพรานอยู่แถวนั้นได้ยินเสียงร้อง ลูกธนูปักจึ๊กอย่างแรงจนหมาป่าถึงกับล้มพับลงกับพื้น ยายด้วยช่วยจ้ะขณะนี้ในพุงหมาป่าตัวเหม็นขนแข็ง " ทันใดนั้น ยายและหนูน้อยหมวกแดงเดินกอดกันกลับบ้านอย่างมีความสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว . . . . . . .มีเด็กหญิงตัวเล็กๆน่ารักๆคนหนึ่งชอบใส่หมวกไหมพรมถักสีแดงพ่อแม่พี่ป้าน้าอาปู่ย่ายายตาและทุกคนในหมู่บ้านจึงพากันเรียกว่าหนูน้อยหมวกแดงวันหนึ่งแม่เตรียมขนมนมเนยผลไม้ก่อนไป . . . . . . .

แม่เตือนอย่าเชือนอย่าแชให้ไปถึงแต่ฟ้าแจ่มแจ้งแจ้ง
รับคำรีบไปหายาย
หิ้วตะกร้าหวายกระต่องกระแต่งหนูน้อยหมวกแดงเดินผ่านทุ่งหญ้าใหญ่ๆเดินชมนกชมไม้ข้างทางไปอย่างสบายใจสบายอารมณ์
ฉับพลันหมาป่าจังก้า
มายืนตรงหน้าหนูน้อยหมวกแดงตกอกตกใจ

หนูน้อยจะทำอย่างไรเหตุการณ์ร้ายแรงหมาป่าทำเป็นใจดีชวนคุยแล้วหลอกให้เก็บดอกไม้มากมายหลายหลากสีหนูน้อยหมวกแดงหลงกลหมาป่ามัวแต่เพลินเพลินเดินเก็บดอกไม้เพลินจนลืมเวลานึกขึ้นได้ก็ใกล้ตะวันจะลับฟ้าแล้ว
หนูน้อยหมวกแดงตกใจ
วิ่งตื๋อเร่งไปก่อนฟ้าสิ้นแสง
ถึงบ้านยายเลียบเลียบเคียงเคียง
เดินไปข้างเตียงยายนอนตะแคงหนูน้อยหมวกแดงเข้าไปหายายเห็นหน้าตาท่าทางของยายแปลกไปแปลกใจน่าดู

เห็นยายหน้าตาหัวหูทะแม่งทะแม่งทำไมเม้นเหม็น

กลิ่นยายผมแข็งเหมือนเม่นเม้นเหม็นแข็งแข็งหนูน้อยหมวกแดงเดินเข้าไปหาแล้วค่อยจะเขย่าตัวพอจับตัวยายหนูน้อยหมวกแดงต้องแปลกใจมากเพราะเห็นยายมีขนแขนที่ทั้งยาวหยาบและแข็งจึงถามยายว่า . .

" ยายจ๋าทำไมหูใหญ่ "