The "tourist gaze" is explained by

The "tourist gaze" is explained by sociologist John Urry as the set of expectations that tourists place on local populations when they participate in heritage tourism, in the search for having an “authentic” experience. In response to tourist expectations and often cultural and racial stereotypes, local populations reflect back the “gaze” of the expectations of tourists in order to benefit financially.[7] Tourists cannot bear all of the blame for this process however, as the aggressively promoted marketing efforts of tour operators, popular media, and local governments all contribute to the production of the tourist “gaze”.[8] This gaze is often described as a destructive process, in which often important local cultural expressions are reduced to commodities, and these traditions fall out of favor with local populations. They can also be destructive in that local populations become consumed by an economic process which values certain cultural expressions over others, and cultural themes that cannot be easily commodified fall out of favor and can be eventually lost. This gaze can also serve as a booster of ethnic identity, as it can revive cultural traditions that may have fallen out of favor under the vestiges of colonialism and imperialism. Because of the importance of tourist capital in many local societies, indigenous peoples are placed in a dynamic where cultural "authenticity" becomes something very tangible and necessary to achieve economic success. This “reconstruction of ethnicity” becomes important, because locals tend to act out cultural patterns and behaviors that they believe would satisfy tourists most.[9] The local populations play on stereotypes that Westerners have on their cultures, and seek to perform them as best they can to satisfy the consumer demand. The power that the “tourist gaze” has in supporting ethnic pride and identity can also be used to destroy ethnic pride and identity, in the cases where tourist expectations do not align with the everyday reality of local populations. In the village of San Jose Succotz in Belize, local Mayan populations had given up many of their traditional practices and traditions.[10] However, because of their close proximity to ancient Maya ruins and the resultant tourist interest in their areas, the villagers began to go back into the past and recreate traditional Maya cultural patterns and traditions. In recreating these images, their identities were changed completely and they were placed back within an “ethnographic present” of classical Maya indigenous cultiural expressions and land use patterns. Unfortunately, this ‘act’ also gives more savvy tourists the impression that the Maya are extinct, and their traditions are only being reenacted by local populations, obscuring the reality that there are over a million Maya alive today.[11] Local populations often have to negotiate the terms of their identity with a ‘staged’ reality for tourists and a contemporary reality for their everyday lives, as these cultural “performances” for tourists often blend into real life ritual.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"สายตานักท่องเที่ยว" คืออธิบาย โดย sociologist Urry จอห์นเป็นชุดของความคาดหวังที่นักท่องเที่ยววางในท้ายที่สุดเมื่อพวกเขาเข้าร่วมในการท่องเที่ยวมรดก หามีประสบการณ์ "จริง" ในการตอบสนองความคาดหวังของนักท่องเที่ยวและวัฒนธรรม และเชื้อชาติมักมัก ประชากรท้องถิ่นสะท้อนกลับ "สายตา" ของความคาดหวังของนักท่องเที่ยวเพื่อประโยชน์ทางการเงิน[7] นักท่องเที่ยวไม่หมีตำหนิสำหรับกระบวนการนี้ทั้งหมดอย่างไรก็ตาม เป็นตลาดอุกอาจส่งเสริมผู้ประกอบการท่องเที่ยว สื่อยอดนิยม และรัฐบาลท้องถิ่นทั้งหมดนำไปสู่การผลิตของนักท่องเที่ยว "สายตา"[8] อธิบายสายตานี้เป็นกระบวนการทำลาย มักจะ ซึ่งนิพจน์วัฒนธรรมท้องถิ่นที่สำคัญมักจะลดลงเป็นสินค้าโภคภัณฑ์ และประเพณีเหล่านี้อยู่เพราะไม่ชอบหน้ากับประชากรท้องถิ่น ยังสามารถทำลายที่ประชากรท้องถิ่นกลายเป็นใช้กระบวนการทางเศรษฐกิจซึ่งค่านิพจน์บางวัฒนธรรมมากกว่าผู้อื่น และชุดรูปแบบวัฒนธรรมที่ไม่สามารถได้อย่างง่ายดาย commodified ตกตกกระป๋อง และอาจสูญหายได้ในที่สุด สายตานี้ยังสามารถใช้เป็นบูสเตอร์ของตัวตนทางชาติพันธุ์ เป็นมันสามารถฟื้นฟูประเพณีวัฒนธรรมที่อาจได้ลดลงเพราะไม่ชอบหน้าภายใต้ vestiges ของลัทธิอาณานิคมและลัทธิจักรวรรดินิยม เนื่องจากความสำคัญของทุนสังคมในท้องถิ่นท่องเที่ยว ชนพื้นเมืองอยู่ในแบบไดนามิกที่วัฒนธรรม "แท้" กลายเป็นสิ่งที่จับต้องได้มาก และจำเป็นเพื่อให้บรรลุความสำเร็จทางเศรษฐกิจ นี้ "ฟื้นฟูชน" กลายเป็นสำคัญ เนื่องจากชาวบ้านมักจะ ทำออกมารูปแบบวัฒนธรรม และพฤติกรรมที่เชื่อว่าจะตอบสนองนักท่องเที่ยวมากที่สุด[9] ท้ายที่สุดที่เล่นมักที่ชาวตะวันตกมีวัฒนธรรมของพวกเขา และพยายามทำดีสุดพวกเขาสามารถที่จะตอบสนองความต้องการผู้บริโภค ยังสามารถใช้พลังงานที่มี "สายตานักท่องเที่ยว" สนับสนุนความภาคภูมิใจกลุ่มชาติพันธุ์และอัตลักษณ์ เพื่อทำลายความภาคภูมิใจในชาติพันธุ์และอัตลักษณ์ ในกรณีที่ความคาดหวังของนักท่องเที่ยวไม่สอดคล้องกับความเป็นจริงชีวิตประจำวันของประชากรในท้องถิ่น ในหมู่บ้านของ San Jose Succotz ในเบลีซ มายาประชากรท้องถิ่นได้กำหนดค่าปฏิบัติดั้งเดิมและประเพณีของพวกเขา[10] อย่างไรก็ตาม เนื่องจากพวกเขาใกล้ซากปรักหักพังโบราณมายาและสนใจผลแก่นักท่องเที่ยวในพื้นที่ของพวกเขา ชาวบ้านเริ่มกลับไปในอดีต และสร้างรูปแบบวัฒนธรรมมายาดั้งเดิมและประเพณี ในการสร้างภาพเหล่านี้ รหัสประจำตัวของพวกเขามีการเปลี่ยนแปลงทั้งหมด และพวกเขาถูกวางหลังภายในมี "ethnographic ปัจจุบัน" ของนิพจน์ cultiural ชนมายาคลาสสิกและรูปแบบการใช้ที่ดิน อับ 'บัญญัติ' นี้ยังช่วยให้เข้าใจนักความประทับใจว่า มายาสูญ และประเพณีของพวกเขามีเฉพาะการ reenacted โดยประชากรท้องถิ่น obscuring ความจริงที่มีมากกว่าล้านมายาชีวิตวันนี้[11] ภายในประชากรมักจะมีต่อเงื่อนไขของลักษณะเฉพาะของตนกับความเป็นจริง 'กำหนด' จริงในชีวิตประจำวัน ร่วมสมัยและเป็นเหล่านี้ "ราษฎร" สำหรับนักท่องเที่ยวมักจะผสมในพิธีกรรมชีวิตจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"สายตาท่องเที่ยว" ถูกอธิบายโดยนักสังคมวิทยาจอห์น Urry เป็นชุดของความคาดหวังที่นักท่องเที่ยววางบนประชากรท้องถิ่นเมื่อพวกเขามีส่วนร่วมในการท่องเที่ยวมรดกทางวัฒนธรรมในการค้นหาสำหรับการมีประสบการณ์ "ของแท้" เพื่อตอบสนองต่อความคาดหวังของการท่องเที่ยวและแบบแผนมักวัฒนธรรมและเชื้อชาติประชากรท้องถิ่นสะท้อนกลับ "สายตา" ของความคาดหวังของนักท่องเที่ยวในการที่จะได้รับประโยชน์ทางการเงิน. [7] นักท่องเที่ยวไม่สามารถแบกทั้งหมดของโทษสำหรับกระบวนการนี​​้ แต่เป็นการส่งเสริมอย่างจริงจัง ความพยายามทางการตลาดของผู้ประกอบการท่องเที่ยวและสื่อที่เป็นที่นิยมและรัฐบาลท้องถิ่นทั้งหมดนำไปสู่​​การผลิตที่ท่องเที่ยวที่ "สายตา". [8] จ้องมองนี้มักจะถูกอธิบายว่าเ​​ป็นกระบวนการทำลายซึ่งมักจะเป็นสิ่งสำคัญที่การแสดงออกทางวัฒนธรรมท้องถิ่นจะลดลงสินค้าโภคภัณฑ์และ ประเพณีเหล่านี้หลุดออกจากของที่ระลึกที่มีประชากรในท้องถิ่น พวกเขายังสามารถทำลายในการที่ประชากรท้องถิ่นกลายเป็นบริโภคโดยกระบวนการทางเศรษฐกิจที่ค่าการแสดงออกทางวัฒนธรรมบางกว่าคนอื่น ๆ และรูปแบบทางวัฒนธรรมที่ไม่สามารถ commodified ได้ง่ายในฤดูใบไม้ร่วงออกมาจากของที่ระลึกและจะหายไปในที่สุด สายตานี้ยังสามารถทำหน้าที่เป็นผู้สนับสนุนของอัตลักษณ์ชาติพันธุ์เป็นมันสามารถฟื้นฟูประเพณีวัฒนธรรมที่อาจจะหลุดออกไปจากของที่ระลึกภายใต้ร่องรอยของการล่าอาณานิคมและจักรวรรดินิยม เพราะความสำคัญของทุนท่องเที่ยวในสังคมท้องถิ่นหลายชนพื้นเมืองจะอยู่ในแบบไดนามิกที่วัฒนธรรม "ถูกต้อง" กลายเป็นสิ่งที่จับต้องได้มากและจำเป็นเพื่อให้บรรลุความสำเร็จทางเศรษฐกิจ นี้ "ฟื้นฟูเชื้อชาติ" กลายเป็นสิ่งสำคัญเพราะชาวบ้านมีแนวโน้มที่จะทำหน้าที่ออกรูปแบบทางวัฒนธรรมและพฤติกรรมที่พวกเขาเชื่อว่าจะตอบสนองนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่. [9] ประชากรท้องถิ่นเล่นบนแบบแผนตะวันตกที่มีอยู่ในวัฒนธรรมของพวกเขาและพยายามที่จะดำเนินการให้ดีที่สุดเท่าที่ พวกเขาสามารถที่จะตอบสนองความต้องการของผู้บริโภค อำนาจที่ว่า "สายตาท่องเที่ยว" มีความภาคภูมิใจในการสนับสนุนกลุ่มชาติพันธุ์และอัตลักษณ์ยังสามารถนำมาใช้เพื่อทำลายความภาคภูมิใจในชาติพันธุ์และอัตลักษณ์ในกรณีที่ความคาดหวังที่ท่องเที่ยวที่ไ​​ม่สอดคล้องกับความเป็นจริงในชีวิตประจำวันของประชากรท้องถิ่น ในหมู่บ้านของ San Jose Succotz ในเบลีซ, ประชากรของชาวมายันในท้องถิ่นได้รับขึ้นจำนวนมากของการปฏิบัติแบบดั้งเดิมของพวกเขาและประเพณี. [10] แต่เพราะความใกล้ชิดของพวกเขาไปยังสถานที่ปรักหักพังมายาโบราณและดอกเบี้ยท่องเที่ยวผลลัพธ์ในพื้นที่ของพวกเขาที่ชาวบ้านเริ่ม ที่จะกลับไปในอดีตที่ผ่านมาและสร้างมายาแบบดั้งเดิมรูปแบบทางวัฒนธรรมและประเพณี ในภาพเหล่านี้สร้างอัตลักษณ์ของพวกเขามีการเปลี่ยนแปลงอย่างสมบูรณ์และพวกเขาอยู่กลับมาภายใน "ปัจจุบันชาติพันธุ์" ของมายาการแสดงออก cultiural คลาสสิกดั้งเดิมและรูปแบบการใช้ที่ดิน แต่น่าเสียดายที่นี้ 'การกระทำ' ยังช่วยให้นักท่องเที่ยวเข้าใจมากขึ้นความรู้สึกว่ามายากำลังจะสูญพันธุ์และประเพณีของพวกเขาเป็นเพียงการก่อโดยประชากรท้องถิ่นปิดบังความเป็นจริงว่ามีกว่าล้านมายาชีวิตวันนี้. [11] ประชากรท้องถิ่นมักจะมี จะเจรจาต่อรองเงื่อนไขของตัวตนของพวกเขากับ 'ฉาก' ความเป็นจริงสำหรับนักท่องเที่ยวและความเป็นจริงร่วมสมัยสำหรับชีวิตประจำวันของพวกเขาขณะที่ "การแสดง" วัฒนธรรมเหล่านี้สำหรับนักท่องเที่ยวที่มักจะทำตัวกลมกลืนไปกับพิธีกรรมในชีวิตจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" นักท่องเที่ยวจ้องมอง " เป็นอธิบายโดยนักสังคมวิทยา จอห์น เออรี่เป็นตั้งความคาดหวังของนักท่องเที่ยว สถานที่ใน ประชากรท้องถิ่นเมื่อพวกเขามีส่วนร่วมในการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ในการค้นหา มี " ประสบการณ์จริง " ในการตอบสนองความคาดหวังของนักท่องเที่ยว และมักจะทางวัฒนธรรมและเชื้อชาติแบบแผน ,ประชากรท้องถิ่นสะท้อนกลับ " สายตา " ของความคาดหวังของนักท่องเที่ยวเพื่อผลประโยชน์ทางการเงิน นักท่องเที่ยว [ 7 ] ไม่สามารถแบกทั้งหมดของโทษสำหรับกระบวนการนี้แต่เป็นอุกอาจส่งเสริมความพยายามทางการตลาดของผู้ประกอบการท่องเที่ยว , สื่อที่เป็นที่นิยม และรัฐบาลท้องถิ่นทั้งหมดมีส่วนร่วมในการผลิตของนักท่องเที่ยว " จ้องมอง " [ 8 ] สายตานี้อธิบายมักจะเป็นกระบวนการทำลายล้างซึ่งการแสดงออกทางวัฒนธรรมมักจะสำคัญท้องถิ่นลดลง สินค้าโภคภัณฑ์ และประเพณีเหล่านี้หลุดออกจากความโปรดปรานกับประชากรท้องถิ่น พวกเขายังสามารถทำลายในประชากรท้องถิ่นกลายเป็นบริโภคโดยกระบวนการทางเศรษฐกิจซึ่งค่าการแสดงออกทางวัฒนธรรมบางอย่างมากกว่าคนอื่น ๆ , และรูปแบบทางวัฒนธรรมที่ไม่สามารถได้อย่างง่ายดายอภัยตกกระป๋อง และสามารถหายไปในที่สุด .สายตานี้ยังสามารถเป็นผู้สนับสนุนของอัตลักษณ์ชาติพันธุ์ , มันสามารถฟื้นวัฒนธรรมประเพณีที่อาจจะหล่นออกมาได้นะ ตามร่องรอยของลัทธิล่าอาณานิคมและจักรวรรดินิยม . เพราะความสำคัญของทุนท่องเที่ยวในสังคมท้องถิ่นมาก ชนพื้นเมืองจะถูกวางไว้ในแบบไดนามิกที่วัฒนธรรม " แท้ " กลายเป็นสิ่งที่จับต้องได้และจำเป็นเพื่อให้บรรลุความสำเร็จทางเศรษฐกิจ" การฟื้นฟูชาติพันธุ์ " กลายเป็นสิ่งสำคัญเพราะชาวบ้านมักจะแสดงรูปแบบทางวัฒนธรรมและพฤติกรรมที่พวกเขาเชื่อว่าจะสามารถตอบสนองความต้องการของนักท่องเที่ยวมากที่สุด . [ 9 ] ประชากรท้องถิ่นเล่นส่วนใหญ่ชาวตะวันตกมีวัฒนธรรมของตนเอง และแสวงหาการรักษาที่ดีที่สุดที่พวกเขาสามารถตอบสนองความต้องการของผู้บริโภคอำนาจที่นักท่องเที่ยว " สายตา " ได้สนับสนุนชาติพันธุ์ความภาคภูมิใจและเอกลักษณ์ยังสามารถใช้ในการทำลายศักดิ์ศรีชาติพันธุ์และอัตลักษณ์ ในกรณีที่นักท่องเที่ยวคาดหวังไม่สอดคล้องกับความเป็นจริงในชีวิตประจำวันของประชากรในพื้นที่ ในหมู่บ้านซานโฮเซ่ของ succotz ในประเทศเบลีซ ประชากรมายาท้องถิ่นได้รับมากมายของการปฏิบัติแบบดั้งเดิมและประเพณีของพวกเขา . [ 10 ] อย่างไรก็ตามเพราะอยู่ใกล้ซากมายาโบราณ และสถานที่ท่องเที่ยวน่าสนใจ ผลลัพธ์ ในพื้นที่ของตนเอง ชาวบ้านเริ่มกลับสู่อดีต และสร้างรูปแบบวัฒนธรรมมายา และประเพณี ในการสร้างภาพเหล่านี้ตัวตนของพวกเขามีการเปลี่ยนแปลงอย่างสมบูรณ์และพวกเขากลับถูกวางไว้ภายใน " ชาติพันธุ์ในปัจจุบัน " คลาสสิกมายาพื้นเมือง cultiural การแสดงออกและรูปแบบการใช้ที่ดิน แต่น่าเสียดายที่ ' ทำ ' ยังให้ขึ้นเข้าใจนักท่องเที่ยวประทับใจที่ มายา จะสูญพันธุ์ และประเพณีของพวกเขาเป็นเพียงการแก้ไขโดยประชากรท้องถิ่นปิดบังความจริงว่ามีมากกว่าล้านมายาที่มีชีวิตอยู่ในวันนี้ [ 11 ] ประชากรท้องถิ่นมักจะมีการเจรจาเงื่อนไขของตัวตนของพวกเขากับ ' ฉาก ' จริงสำหรับนักท่องเที่ยวและความเป็นจริงร่วมสมัยสำหรับชีวิตที่เป็น " การแสดง " วัฒนธรรมเหล่านี้สำหรับนักท่องเที่ยวมักจะผสมผสานกับชีวิตจริงพิธีกรรม