In the late 18th century, various d

In the late 18th century, various design configurations of fire-tube boilers began to be widely used for steam generation in industrial plants, railway locomotives and steamboats. Fire-tube boilers are so named because the fuel combustion product gases (flue gas) flow through tubes surrounded by water contained in an outer cylindrical drum (see Figure 2). Today, steam-driven locomotives and river boats have virtually disappeared and fire-tube boilers are not used for steam generation in modern utility power plants.
However, they are still used in some industrial plants to generate saturated steam at pressures of up to about 18 bar and at rates ranging up to about 25,000 kg/hour.[2] In that range, fire-tube boilers offer low capital cost, operational reliability, rapid response to load changes and no need for highly skilled labor.
The major shortcoming of fire-tube boilers is that the water and steam are contained within the outer cylindrical shell and that shell is subject to size and pressure limitations. The tensile stress (or hoop stress) on the cylindrical shell walls is a function of the shell diameter and the internal steam pressure:[3]

where σ is the tensile stress (hoop stress) in Pa, p is the internal gauge pressure in Pa, d is the internal diameter of the cylindrical shell in m and t is the thickness of the cylindrical shell wall in m. The ever-growing need for increased quantities of steam at higher and higher pressures could not be provided by fire-tube boilers because, as can be seen in the above equation, both higher pressures and larger diameter shells led to prohibitively thicker and more expensive shells

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในปลายศตวรรษที่ 18 หลากหลายการออกแบบของหม้อไอน้ำหลอดไฟเริ่มใช้กันอย่างแพร่หลายสำหรับการสร้างไอน้ำในโรงงานอุตสาหกรรม รถไฟ locomotives และ steamboats ดังนั้นการตั้งชื่อท่อไฟหม้อไอน้ำเนื่องจากผลิตภัณฑ์เผาไหม้เชื้อเพลิงก๊าซ (ก๊าซชำระล้างกรด) ไหลผ่านท่อที่ล้อมรอบ ด้วยน้ำอยู่ในกลองเป็นทรงกระบอกภายนอก (ดูรูปที่ 2) วันนี้ locomotives ขับไอน้ำและแม่น้ำเรือได้หายไปจริง และไม่ได้ใช้หม้อไอน้ำหลอดไฟสำหรับการสร้างไอน้ำในโรงไฟฟ้าสาธารณูปโภคทันสมัย อย่างไรก็ตาม พวกเขายังคงใช้ในบางโรงงานอุตสาหกรรมเพื่อสร้างไอน้ำอิ่มตัว ที่ความดันของถึงประมาณ 18 บาร์ และ ที่พิเศษไปจนถึงประมาณ 25000 กิโลกรัม/ชั่วโมงการ[2] ที่ช่วง หม้อไอน้ำท่อไฟมีราคาต่ำทุน ต้นทุนการดำเนินงานความน่าเชื่อถือ การตอบสนองอย่างรวดเร็วโหลดเปลี่ยนแปลงและไม่จำเป็นสำหรับแรงงานที่มีทักษะสูง คงสำคัญของหม้อไอน้ำหลอดไฟจะอยู่ที่น้ำและไอน้ำในเปลือกทรงกระบอกนอก และที่เปลือกจะขึ้นอยู่กับข้อจำกัดของขนาดและความดัน แรงดึงความเครียด (หรือเครียดห่วง) บนผนังเปลือกทรงกระบอกเป็นฟังก์ชั่นของเส้นผ่าศูนย์กลางเปลือกและความดันไอน้ำภายใน: [3] โดยที่σคือ แรงดึงเครียด (ความเครียดห่วง) ในป่า p คือภายในเครื่องวัดความดันในป่า d คือ เส้นผ่านศูนย์กลางภายในของเปลือกทรงกระบอกใน m และ t เป็นความหนาของผนังเปลือกทรงกระบอกใน m เติบโตเคยจำเป็นต้องเพิ่มปริมาณของไอน้ำที่ความดันสูงขึ้น และสูงขึ้นอาจไม่ให้หม้อไอน้ำหลอดไฟเนื่องจาก ตามที่สามารถเห็นได้ในสมการข้างต้น ความดันสูงและเปลือกหอยขนาดใหญ่นำไป prohibitively หนา และค่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในศตวรรษที่ 18 การกำหนดค่าการออกแบบต่างๆของไฟหลอดหม้อไอน้ำที่เริ่มมีการใช้กันอย่างแพร่หลายในการผลิตไอน้ำในโรงงานอุตสาหกรรม, รถไฟตู้รถไฟและเรือกลไฟ ไฟหลอดหม้อไอน้ำที่มีการตั้งชื่อเช่นนี้เพราะก๊าซผลิตภัณฑ์การเผาไหม้เชื้อเพลิง (ก๊าซ) ไหลผ่านท่อล้อมรอบด้วยน้ำที่มีอยู่ในถังทรงกระบอกด้านนอก (ดูรูปที่ 2) วันนี้หัวรถจักรไอน้ำที่ขับเคลื่อนด้วยและเรือแม่น้ำได้หายไปจริงและไฟหลอดหม้อไอน้ำที่ไม่ได้ใช้ในการผลิตไอน้ำในโรงไฟฟ้าสาธารณูปโภคที่ทันสมัย
​​แต่ก็ยังคงใช้ในบางโรงงานอุตสาหกรรมเพื่อผลิตไอน้ำอิ่มตัวที่ความดันสูงถึงประมาณ 18 บาร์และในอัตราที่หลากหลายถึงประมาณ 25,000 กก. / ชม. [2] ในช่วงที่ไฟหลอดหม้อไอน้ำที่มีค่าใช้จ่ายต่ำทุน, ความน่าเชื่อถือในการดำเนินงานตอบสนองอย่างรวดเร็วในการโหลดการเปลี่ยนแปลงและความต้องการแรงงานที่มีทักษะสูงไม่มี
ข้อบกพร่องที่สำคัญของการเกิดไฟไหม้ ตุ๋น -tube คือน้ำและไอน้ำที่มีอยู่ภายในเปลือกทรงกระบอกด้านนอกและเปลือกหอยที่อยู่ภายใต้ข้อ จำกัด ของขนาดและความดัน แรงดึง (หรือความเครียดห่วง) บนผนังเปลือกทรงกระบอกเป็นหน้าที่ของเส้นผ่าศูนย์กลางเปลือกและแรงดันไอน้ำภายใน: [3] ที่σเป็นแรงดึง (ความเครียดห่วง) ในป่า, P คือความดันภายในป่า , D เป็นขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางภายในของเปลือกทรงกระบอกใน m และเสื้อที่มีความหนาของผนังเปลือกทรงกระบอกใน m ความต้องการที่เพิ่มขึ้นสำหรับปริมาณที่เพิ่มขึ้นของไอน้ำที่ความดันสูงขึ้นและสูงไม่สามารถจัดให้ด้วยไฟหลอดตุ๋นเพราะเป็นสามารถเห็นได้ในสมการข้างต้นทั้งแรงกดดันที่สูงขึ้นและเปลือกหอยที่มีขนาดใหญ่นำไปสู่แสนหนาและเปลือกหอยมีราคาแพงกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปลายศตวรรษที่ 18 องค์ประกอบการออกแบบต่างๆของหม้อต้ม ท่อไฟ เริ่มมีการใช้กันอย่างแพร่หลายเพื่อผลิตไอน้ำในโรงงานอุตสาหกรรม , หัวรถจักรรถไฟและเรือกลไฟ หม้อไอน้ำหลอดไฟเป็นดังนั้นชื่อเนื่องจากการเผาไหม้เชื้อเพลิงผลิตภัณฑ์ก๊าซ ( ก๊าซ ) ไหลผ่านหลอด ล้อมรอบด้วยน้ำ ที่มีอยู่ในกลองทรงกระบอกด้านนอก ( ดูรูปที่ 2 ) วันนี้ไอน้ำขับเคลื่อนหัวรถจักรและเรือแม่น้ำมีแทบหายไปและหม้อน้ำท่อไฟไม่ได้ใช้เพื่อผลิตไอน้ำในโรงไฟฟ้า สาธารณูปโภคที่ทันสมัย
แต่พวกเขาจะยังคงใช้ในโรงงานอุตสาหกรรมเพื่อผลิตไอน้ำอิ่มตัวที่ความดันขึ้นประมาณ 18 บาร์ ในราคาตั้งแต่ถึงประมาณ 25 , 000 กก. / ชม. [ 2 ] ในช่วงนั้น หม้อน้ำหลอดไฟให้ทุนต่ำความน่าเชื่อถือของการดำเนินงาน การตอบสนองอย่างรวดเร็วในการโหลดการเปลี่ยนแปลง และไม่ต้องใช้แรงงานที่มีทักษะสูง
ข้อบกพร่องหลักของหม้อไอน้ำท่อไฟคือ น้ำและไอน้ำที่มีอยู่ในเปลือกนอกและเปลือกทรงกระบอกขนาดและข้อจำกัดในเรื่องความดันความเครียดแรงดึง ( หรือห่วงความเครียด ) บนผนังเปลือกทรงกระบอกเป็นฟังก์ชันของเปลือกหอยขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางและแรงดันไอน้ำภายใน : [ 3 ]

ที่σเป็นแรงดึง ( ห่วงความเครียด ) ใน PA , P คือความดันภายในป่า , d คือเส้นผ่านศูนย์กลางภายในของเปลือกทรงกระบอกในม. และ T คือความหนาของผนังเปลือกทรงกระบอกในม.ความต้องการที่เพิ่มขึ้นเพื่อเพิ่มปริมาณไอน้ำที่ความดันสูงได้ โดยหม้อน้ำท่อไฟ เพราะสามารถเห็นได้ในสมการข้างต้น แรงกดดันทั้งสูงและหอยเส้นผ่าศูนย์กลางขนาดใหญ่ที่นำไปสู่ prohibitively หนาและแพงกว่าหอย