I was born in Guyana, South America

I was born in Guyana, South America, in 1952. As a child I dreamt of being a nurse and caring for the sick. But faced with numerous obstacles, including financial difficulties and lack of opportunity, I was forced to postpone that dream for many years.

Today I am a successful nurse who recently earned her master’s degree in nursing at the age of 50. Reflecting on my past, I am so happy that I made the decision to change my career and pursue a nursing education, which allowed me to finally fulfill the dreams I had so long ago. My words of advice to other people of color who may encounter obstacles to following their dreams are, “Don’t give up.”

After graduating from high school in Guyana, I applied to a nursing school but I was not accepted. So I gave up on my dream of becoming a nurse and pursued other career paths. I joined the military, where I worked in communications as a switchboard operator for many years. After that, I held various civilian jobs, such as working at a glass factory.

In 1987, at age 35, I immigrated to the United States with my family. I worked in the insurance industry as a file clerk, but subsequently resigned because there was no opportunity for professional growth or development. I started a new career in banking and requested numerous transfers for financial and professional growth. As a new immigrant my motto was to “get rich quick,” so I was encouraged by my peers to seek a second, part-time job to earn additional money. I had never worked two jobs in Guyana, but I was willing to do anything honest to survive in America.

I opted for a housekeeper position at a long-term care facility, where I worked every other weekend, leaving my family and my church activity. Because this position paid more money than my file clerk job at the bank, I decided to resign from banking and work full time as a housekeeper. My family was very upset with the decision I had made to leave the prestigious banking profession for a housekeeper position, and there were many embarrassing questions I had to answer. Honestly, I was looking for a better-paying job in order to survive.

While working at the long-term care facility, I was surprised by the number of elderly people living there and their inability to care for themselves. I felt deep empathy for them, and whenever they would call upon me to tie their shoelaces or hand them a glass of water to drink, I willingly dropped my broom and gave them the assistance they needed.

One day I was reprimanded for assisting one of the residents. I was told that this was not in my job description and that only nursing personnel were allowed to help the residents. This statement caught me by surprise. I asked why I could not help them, because in my culture I was taught to be respectful to the elderly. The response was: “That’s the policy. If you’re not a nurse’s assistant, you can’t have patient contact.”

The Turning Point

That incident reawakened my desire to become a nurse and gave me the impetus to try again to follow my dream. I retained my position as a housekeeper at this facility because of the tuition reimbursement I was able to receive through my union’s 1199 Training and Upgrading Fund. I registered for a nursing assistant course at Capital Community College in Hartford.

After successfully completing this course, I gladly accepted a nursing assistant position at the Hebrew Home and Hospital, a long-term care facility in West Hartford. This opportunity increased my passion to become a nurse. During the time I was employed as a housekeeper and then a nursing assistant, I attended Capital Community College and graduated in 1995 with an associate’s degree in nursing. I remained employed at the Hebrew Home and Hospital in the capacity of a charge nurse.

[ads:travel]
Since then, I have worked in various long-term care facilities, sharing the joy of caring for the elderly population. I have taken an extra step along the path of professional success and obtained my certification as a gerontological nurse from the American Nurses Credentialing Center in 1998. Wanting to do still more with my career, I attended the University of Hartford and obtained my BSN degree in 1999.

On May 18th, 2003, I graduated from the University of Hartford with a master’s degree in nursing. My daughter and her two children came all the way from Japan to attend my graduation ceremony. My childhood dream has truly become a reality.

I am thankful to my supportive husband who stood by me throughout the years. I also thank my two children for their patience, as well as my sisters, sisters-in-law, brothers, brothers-in- law and friends who nurtured me all the way. Most of all, I want to thank my nursing instructors who gave me all their support and put their faith in my becoming a nurse.

It was not an easy journey to achieve my lifelong dream. But my experience proves that if you follow your dreams and never give up, you will be rewarded with the career of your choice. I have not regretted for a moment the choices I have made, and as a result I continue to have a fascinating, enriching and exciting life as a nurse.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมเกิดในกายอานา อเมริกาใต้ ใน 1952 เป็นเด็ก ฉันฝันการพยาบาล และการดูแลผู้ป่วย แต่ประสบกับอุปสรรคมากมาย รวมถึงความยากลำบากทางการเงินและขาดโอกาส ฉันถูกบังคับให้เลื่อนความฝันมาหลายปีวันนี้ฉันพยาบาลประสบความสำเร็จที่เพิ่ง ได้รับของเธอปริญญาพยาบาลอายุ 50 สะท้อนในอดีตของฉัน ฉันดีใจที่ฉันได้ตัดสินใจเปลี่ยนอาชีพของฉัน และติดตามศึกษาพยาบาล ซึ่งได้รับอนุญาตให้ตอบสนองความฝันสุดท้าย ผมนาน มาก ผ่านมา คำพูดของฉันแนะนำคนอื่น ๆ สีที่อาจพบอุปสรรคเพื่อความฝันมีดังต่อไปนี้ "อย่ายอมแพ้"หลังจากจบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมในประเทศกายอานา ฉันใช้กับโรงเรียนพยาบาล แต่ฉันไม่ยอมรับ ดังนั้นฉันได้บนความฝันของฉันกลายเป็น พยาบาล และติดตามเส้นทางของอาชีพอื่น ๆ ฉันเข้าร่วมกองทัพ ที่ฉันทำงานในการสื่อสารเป็นตัวดำเนินการสวิตช์บอร์ดสำหรับหลายปี หลังจากนั้น ฉันจับพลเรือนงานต่าง ๆ เช่นทำงานที่โรงงานผลิตแก้วในปีค.ศ. 1987 ที่อายุ 35 ฉันสิงสหรัฐอเมริกากับครอบครัว ฉันทำงานในธุรกิจประกันภัยเป็นพนักงานแฟ้ม แต่ภายหลังลาออกจากตำแหน่งเนื่องจากมีโอกาสเติบโตระดับมืออาชีพหรือพัฒนาไม่ เริ่มต้นอาชีพใหม่ในธนาคาร และขอโอนย้ายจำนวนมากสำหรับการเติบโตทางการเงิน และอาชีพ เป็น immigrant ใหม่ คำขวัญของฉันได้ "ได้อย่างรวดเร็วรวย, " ดังนั้นฉันได้รับการสนับสนุน โดยเพื่อนของฉันเพื่อค้นหางานชั่วคราว ที่สองจะได้รับเงินเพิ่มเติม ฉันไม่เคยได้ทำงานสองงานในกายอานา แต่ผมเต็มใจทำอย่างซื่อสัตย์เพื่อความอยู่รอดในอเมริกาผมเลือกสำหรับตำแหน่งแม่บ้านเป็นระยะยาวดูแลสิ่งอำนวยความสะดวก ที่ที่ผมทำงานทุกวันสุดสัปดาห์อื่น ๆ ออกจากครอบครัวและกิจกรรมของฉันที่คริสตจักร เนื่องจากตำแหน่งนี้จ่ายเงินให้มากกว่างานแฟ้มพนักงานธนาคาร ฉันตัดสินใจจากลูกค้าและทำงานเต็มเวลาเป็นแม่บ้านเป็น ครอบครัวของฉันปวดมากกับการตัดสินใจที่ฉันมีที่จะทิ้งอาชีพลูกค้าอันทรงเกียรติสำหรับตำแหน่งแม่บ้าน และมีหลายคำถามอายผมจะตอบ สุจริตอย่าง ฉันถูกมองหางานดีชำระเงินเพื่อความอยู่รอดขณะทำงานที่อำนวยความสะดวกดูแลระยะยาว ฉันประหลาดใจ โดยจำนวนผู้สูงอายุที่อยู่และไม่สามารถดูแลตนเอง ผมรู้สึกว่าเอาใจใส่ลึกสำหรับพวกเขา และเมื่อใดก็ ตามที่พวกเขาจะทูลเรา ไปผูก shoelaces ของมือนั้นแก้วน้ำดื่ม ฉันด้วยความเต็มใจทิ้งไม้กวาดของฉัน และให้ความช่วยเหลือที่จำเป็นวันหนึ่งฉันได้ reprimanded สำหรับการให้ความช่วยเหลือผู้คนอย่างใดอย่างหนึ่ง ที่บอกว่า นี่ไม่ใช่ในงานของฉัน และว่า เท่าพยาบาลบุคลากรที่สามารถช่วยผู้คน คำชี้แจงนี้จับฉัน ด้วยความประหลาดใจ ถามทำไมฉันไม่สามารถช่วยเหลือพวกเขา เนื่องจากในวัฒนธรรมของฉัน ฉันถูกสอนให้เคารพผู้สูงอายุ ผลตอบรับ: "นั่นคือนโยบาย ถ้าคุณไม่ได้ผู้ช่วยการพยาบาล คุณไม่ได้ติดต่อผู้ป่วย"จุดเปลี่ยนเหตุการณ์ที่ reawakened ความปรารถนาของฉันเป็น พยาบาล และให้ผมมีแรงผลักดันที่จะพยายามทำตามความฝันของฉันอีกครั้ง รักษาตำแหน่งของฉันเป็นแม่บ้านที่สถานที่นี้เนื่องจากการจ่ายคืนเงินค่าเล่าเรียนที่ผมได้รับของสหภาพของฉันฝึก 1199 และอัพเกรดกองไว้ ผมลงทะเบียนสำหรับการพยาบาลหลักสูตรผู้ช่วยที่ทุนวิทยาลัยในฮาร์ทฟอร์ดหลังจากจบหลักสูตรนี้เรียบร้อยแล้ว ฉันยินดีรับพยาบาลกับตำแหน่งผู้ช่วยที่บ้านฮิบรูและอำนวยความสะดวกดูแลระยะยาวในเวสท์ โรงพยาบาล โอกาสนี้เพิ่มความรักของฉันจะเป็น พยาบาล ในช่วงเวลาฉันถูกจ้างเป็นแม่บ้านแล้วผู้ช่วยพยาบาล ผมร่วมทุนวิทยาลัย และจบศึกษาในปี 1995 มีรศปริญญาพยาบาล ฉันยังคงเจ้าที่บ้านฮิบรูและโรงพยาบาลในฐานะพยาบาลค่าธรรมเนียม[โฆษณา: ท่องเที่ยว]หลังจากนั้น ฉันได้ทำงานในต่าง ๆ ระยะยาวดูแลสิ่งอำนวยความสะดวก แบ่งปันความสุขของการดูแลประชากรสูงอายุ ฉันได้นำขั้นตอนการเสริมตามเส้นทางของมืออาชีพประสบความสำเร็จ และได้รับใบรับรองของฉันเป็นพยาบาล gerontological จากศูนย์ Credentialing พยาบาลอเมริกาในปี 1998 ฉันอยากทำมากยังกับอาชีพของฉัน ร่วมมหาวิทยาลัยฮาร์ทฟอร์ด และรับปริญญา BSN ของฉันในปี 1999บน 18 พฤษภาคม 2003 จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยฮาร์ทฟอร์ดด้วยปริญญาในการพยาบาล ลูกสาวของฉันและลูกที่สองมาจากญี่ปุ่นจะเข้าร่วมพิธีพระราชทานปริญญาบัตรของฉัน ความฝันวัยเด็กของฉันได้อย่างแท้จริงกลายเป็น ความจริงฉันขอบคุณสามีสนับสนุนที่ยืนตามฉันตลอดปี ผมยังขอบคุณสำหรับความอด ทน เป็นน้องสาว sisters-in-law พี่น้อง พี่น้องในกฎหมาย และฉันเพื่อนที่หล่อเลี้ยงฉันทุกลูกทั้งสองคน มากที่สุดทั้งหมด ฉันต้องการขอบคุณของฉันครูพยาบาลที่ให้ฉันสนับสนุนของพวกเขา และพวกเขามั่นใจในฉันเป็น พยาบาลไม่มีการเดินทางง่ายเพื่อให้บรรลุความฝันของฉันรอง แต่ประสบการณ์พิสูจน์ว่า ถ้าคุณทำตามฝัน และไม่เคยยอมแพ้ คุณจะได้รับรางวัลอาชีพที่คุณเลือก ฉันมีไม่ regretted ช่วงเลือกได้ทำ และดังนั้น ฉันยังมีชีวิตน่าสนใจ ทำ และน่าตื่นเต้นเป็นพยาบาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมเกิดในกายอานาอเมริกาใต้ในปี 1952 ในฐานะที่เป็นเด็กผมฝันของการเป็นพยาบาลและการดูแลผู้ป่วยที่ แต่ต้องเผชิญกับอุปสรรคมากมายรวมทั้งปัญหาทางการเงินและการขาดโอกาสที่ผมถูกบังคับให้ต้องเลื่อนการความฝันที่เป็นเวลาหลายปี. วันนี้ฉันเป็นพยาบาลที่ประสบความสำเร็จที่เพิ่งได้รับปริญญาโทของเธอในการพยาบาลที่อายุ 50 สะท้อนให้เห็นถึงอดีตที่ผ่านมาของฉัน ผมมีความสุขมากที่ฉันได้ตัดสินใจที่จะเปลี่ยนอาชีพของฉันและติดตามการศึกษาพยาบาลที่อนุญาตให้ฉันไปจนเติมเต็มความฝันที่ฉันมีนานที่ผ่านมา คำพูดของฉันของคำแนะนำให้คนอื่น ๆ ที่มีสีที่อาจพบอุปสรรคในการดังต่อไปนี้ความฝันของพวกเขาจะ "ไม่ให้ขึ้น." หลังจากจบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมในกายอานาผมนำไปใช้กับโรงเรียนพยาบาล แต่ฉันไม่ได้รับการยอมรับ ดังนั้นผมจึงให้ขึ้นในความฝันของฉันของการเป็นพยาบาลและติดตามความก้าวหน้าในอาชีพอื่น ๆ ผมได้เข้าร่วมทหารที่ผมทำงานในการสื่อสารเป็นผู้ประกอบการแผงเป็นเวลาหลายปี หลังจากนั้นผมจัดงานพลเรือนต่างๆเช่นการทำงานที่โรงงานแก้ว. ในปี 1987 ที่ 35 อายุผมอพยพไปยังประเทศสหรัฐอเมริกากับครอบครัวของฉัน ผมทำงานในอุตสาหกรรมประกันภัยเป็นเสมียนไฟล์ แต่ต่อมาได้ลาออกเพราะมีโอกาสในการเติบโตเป็นมืออาชีพหรือการพัฒนาไม่มี ผมเริ่มอาชีพใหม่ในกลุ่มธนาคารและขอโอนเงินจำนวนมากสำหรับการเจริญเติบโตทางการเงินและเป็นมืออาชีพ ในฐานะที่เป็นผู้อพยพใหม่คำขวัญของฉันคือการ "รวยเร็ว" ดังนั้นผมจึงได้รับการสนับสนุนจากเพื่อนร่วมงานของฉันที่จะแสวงหาที่สองงาน part-time ที่จะได้รับเงินเพิ่มเติม ผมไม่เคยทำงานสองงานในกายอานา แต่ผมก็เต็มใจที่จะทำอะไรตรงไปตรงมาเพื่อความอยู่รอดในอเมริกา. ฉันเลือกใช้สำหรับตำแหน่งแม่บ้านที่สถานดูแลระยะยาวที่ผมทำงานทุกวันหยุดสุดสัปดาห์อื่น ๆ ออกจากครอบครัวและกิจกรรมคริสตจักรของฉัน . เพราะตำแหน่งนี้จ่ายเงินมากกว่างานเสมียนของไฟล์ที่ธนาคารฉันตัดสินใจที่จะลาออกจากธนาคารและทำงานเต็มเวลาเป็นแม่บ้าน ครอบครัวของฉันรู้สึกเสียใจมากกับการตัดสินใจของฉันได้ทำจะออกจากอาชีพการธนาคารที่มีชื่อเสียงสำหรับตำแหน่งแม่บ้านและมีคำถามที่น่าอายอีกมากมายที่ผมต้องตอบ สุจริตผมกำลังมองหางานที่ดีกว่าการจ่ายเงินเพื่อให้อยู่รอด. ในขณะที่ทำงานที่สถานที่การดูแลระยะยาวผมรู้สึกประหลาดใจโดยจำนวนผู้สูงอายุที่อาศัยอยู่ที่นั่นและไม่สามารถที่จะดูแลตัวเอง ผมรู้สึกเห็นอกเห็นใจลึกสำหรับพวกเขาและเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาจะเรียกร้องให้ผมที่จะผูกเชือกผูกรองเท้าของพวกเขาหรือมือพวกเขาแก้วน้ำดื่มฉันเต็มใจที่จะปรับตัวลดลงไม้กวาดของฉันและให้พวกเขามีความช่วยเหลือที่พวกเขาต้องการ. วันหนึ่งผมถูกตำหนิสำหรับการให้ความช่วยเหลืออย่างใดอย่างหนึ่ง ที่อาศัยอยู่ใน ผมก็บอกว่าเรื่องนี้ไม่ได้อยู่ในรายละเอียดงานของฉันและที่เดียวที่บุคลากรทางการพยาบาลที่ได้รับอนุญาตที่จะช่วยให้ผู้อยู่อาศัย คำสั่งนี้จับฉันด้วยความประหลาดใจ ผมถามว่าทำไมฉันไม่สามารถช่วยพวกเขาเพราะในวัฒนธรรมของฉันฉันได้รับการสอนที่จะเคารพผู้สูงอายุ การตอบสนองคือ: "นั่นคือนโยบาย หากคุณไม่ได้เป็นผู้ช่วยพยาบาลที่คุณไม่สามารถมีการติดต่อของผู้ป่วย. "จุดเปลี่ยนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่ตื่นปรารถนาของฉันจะกลายเป็นพยาบาลและให้ฉันแรงผลักดันที่จะพยายามอีกครั้งที่จะทำตามความฝันของฉัน ผมเก็บไว้ตำแหน่งของฉันเป็นแม่บ้านที่สถานที่นี้เพราะการชำระเงินคืนค่าเล่าเรียนก็สามารถที่จะได้รับการรวมตัวกันของฉัน 1199 กองทุนการฝึกอบรมและการอัพเกรด ผมลงทะเบียนสำหรับหลักสูตรผู้ช่วยพยาบาลที่ทุนวิทยาลัยชุมชนในฮาร์ตฟอร์ด. หลังจากจบหลักสูตรนี้ฉันยินดีรับตำแหน่งผู้ช่วยพยาบาลที่ภาษาฮิบรูที่บ้านและโรงพยาบาลสิ่งอำนวยความสะดวกการดูแลระยะยาวในเวสต์ฮาร์ตฟอร์ด โอกาสนี้เพิ่มขึ้นความรักของฉันที่จะเป็นพยาบาล ในช่วงเวลาที่ผมถูกจ้างมาเป็นแม่บ้านและจากนั้นผู้ช่วยพยาบาลวิทยาลัยผมได้เข้าร่วมทุนชุมชนและจบการศึกษาในปี 1995 ที่มีการศึกษาระดับปริญญาของ บริษัท ร่วมในการพยาบาล ฉันยังคงทำงานอยู่ที่บ้านและโรงพยาบาลภาษาฮิบรูในฐานะพยาบาลค่าใช้จ่ายที่. [โฆษณา: เดินทาง] ตั้งแต่นั้นมาฉันได้ทำงานในสิ่งอำนวยความสะดวกการดูแลระยะยาวต่าง ๆ การแบ่งปันความสุขของการดูแลประชากรผู้สูงอายุ ฉันได้นำขั้นตอนพิเศษตามเส้นทางของความสำเร็จอย่างมืออาชีพและได้รับการรับรองของฉันเป็นพยาบาลผู้สูงอายุจากอเมริกันพยาบาลศูนย์ความชำนาญในปี 1998 อยากจะทำยังมากขึ้นด้วยอาชีพของฉันฉันเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยฮาร์ตฟอร์ดและได้รับปริญญา BSN ของฉันใน ปี 1999 เมื่อวันที่ 18 พฤษภาคม 2003 ผมจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยฮาร์ตฟอร์ดกับปริญญาโทในสาขาการพยาบาล ลูกสาวของฉันและลูกสองคนของเธอมาตลอดทางจากญี่ปุ่นที่จะเข้าร่วมพิธีสำเร็จการศึกษาของฉัน ฝันในวัยเด็กของฉันได้อย่างแท้จริงกลายเป็นความจริง. ฉันรู้สึกขอบคุณกับสามีสนับสนุนของฉันที่ยืนอยู่ข้างฉันตลอดปีที่ผ่านมา ฉันยังขอขอบคุณลูกสองคนของฉันสำหรับการอดทนของพวกเขาเช่นเดียวกับน้องสาวของฉัน, พี่สาวน้องสาวในกฎหมายพี่น้องกฎหมายพี่น้องในและเพื่อน ๆ ที่หล่อเลี้ยงฉันตลอดทาง ส่วนใหญ่ของทั้งหมดที่ฉันอยากจะขอบคุณอาจารย์พยาบาลของฉันที่ให้ฉันทุกการสนับสนุนของพวกเขาและนำความศรัทธาของตนในการเป็นพยาบาลของฉัน. มันไม่ได้การเดินทางที่ง่ายเพื่อให้บรรลุความฝันตลอดชีวิตของฉัน แต่จากประสบการณ์ของผมพิสูจน์ให้เห็นว่าถ้าคุณทำตามความฝันของคุณและไม่เคยยอมแพ้คุณจะได้รับการตอบแทนด้วยอาชีพที่คุณเลือก ฉันไม่ได้รู้สึกเสียใจสำหรับช่วงเวลาที่เลือกที่ฉันได้ทำและเป็นผลมาผมก็ยังคงมีความน่าสนใจที่สมบูรณ์และชีวิตที่น่าตื่นเต้นเป็นพยาบาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันเกิดในกายอานา , อเมริกาใต้ ในปี 1952 . เป็นเด็ก ฉันฝันของการเป็นพยาบาล และการดูแลผู้ป่วย แต่ต้องเผชิญกับอุปสรรคมากมาย รวมถึงปัญหาทางการเงินและการขาดโอกาส ผมถูกบังคับให้เลื่อนที่ฝันมาหลายปี

วันนี้ฉันเป็นพยาบาลที่เพิ่งได้รับเธอสำเร็จปริญญาโทพยาบาลที่อายุ 50 สะท้อนให้เห็นถึงอดีตของฉันผมมีความสุขที่ฉันได้ตัดสินใจที่จะเปลี่ยนอาชีพและติดตามการศึกษาพยาบาลที่อนุญาตให้ฉันเพื่อเติมเต็มความฝันมานาน คําแนะนําให้คนอื่นของสีที่อาจพบอุปสรรคที่จะตามความฝันของพวกเขาเป็น " อย่ายอมแพ้ "

หลังจากจบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมในกายอานา , ฉันสมัครเรียนพยาบาล แต่ผมไม่รับดังนั้นฉันให้ขึ้นบนความฝันของการเป็นพยาบาล และติดตามเส้นทางของอาชีพอื่น ๆ ผมจะไปเป็นทหาร ที่ผมทำงานในการสื่อสารเป็นแผงผู้ประกอบการ เป็นเวลาหลายปี หลังจากนั้น ผมจัดงานพลเรือนต่างๆ เช่น ทำงานที่โรงงานแก้ว

ในปี 1987 ที่อายุ 35 ปี ผมย้ายไปสหรัฐอเมริกากับครอบครัว ผมทำงานในอุตสาหกรรมประกันภัยเป็นแฟ้มพนักงานแต่ต่อมาได้ลาออกเพราะไม่มีโอกาสในอาชีพการเจริญเติบโตหรือการพัฒนา ฉันเริ่มต้นอาชีพใหม่ในธนาคารและการโอนมากมายสำหรับมืออาชีพทางการเงินและการเจริญเติบโตขอ ใหม่เป็นผู้อพยพคติประจำใจของผมคือ " รับมั่งมีอย่างรวดเร็ว " ดังนั้นฉันได้รับแรงสนับสนุนจากเพื่อนๆเพื่อแสวงหาที่สอง งานพิเศษหารายได้เพิ่มเติม ผมไม่เคยทำงานสองงานในกายอานา