According to Mishra (2007), as far

According to Mishra (2007), as far as the Ministry of Higher Education (MOHE) Malaysia is concerned, graduates of the nation’s universities do not lack talent or competency to be employed, but the fact is that some of them lack the directions and inputs to sharpen their natural talent, interpersonal skills and other competence indicators. The finding shows that the nation’s education industry really needs to establish the required cooperation and collaboration between academicians and employers of labour for the benefit of the students who are later to be recognized as graduates. This is because employers are the ultimate customers to the universities, and their needs should be carefully taken care of.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามมิชราเกส์ (2007), เท่าที่มาเลเซียกระทรวงของอุดมศึกษา (มอเหอ) เป็นห่วง บัณฑิตมหาวิทยาลัยของประเทศขาดความสามารถหรือสมรรถนะการทำงาน แต่ความจริงที่ว่า บางส่วนของพวกเขาขาดทิศทางและอินพุตลับพรสวรรค์ตามธรรมชาติของพวกเขา มนุษย และตัวบ่งชี้ความสามารถอื่น ๆ การค้นหาแสดงว่า อุตสาหกรรมการศึกษาของประเทศจริง ๆ จำเป็นต้องสร้างความร่วมมือที่จำเป็นและความร่วมมือระหว่าง academicians และนายจ้างของแรงงานเพื่อประโยชน์ของนักเรียนที่จะรับรู้เป็นบัณฑิตในภายหลัง ทั้งนี้เนื่องจากนายจ้างเป็นลูกค้าที่ดีที่สุดที่มหาวิทยาลัย และความต้องการของพวกเขาควรจะระมัดระวังดูแล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตาม Mishra (2007) เท่าที่กระทรวงอุดมศึกษา (MOHE) มาเลเซียเป็นห่วงผู้สำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยของประเทศที่ไม่ได้ขาดความสามารถหรือความสามารถที่จะใช้ แต่ความจริงก็คือว่าบางส่วนของพวกเขาขาดทิศทางและปัจจัยการผลิต การกรีดพรสวรรค์ตามธรรมชาติของพวกเขาทักษะความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและตัวชี้วัดความสามารถอื่น ๆ ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่าอุตสาหกรรมการศึกษาของประเทศจริงๆต้องสร้างความร่วมมือที่จำเป็นและการทำงานร่วมกันระหว่างนักวิชาการและนายจ้างของแรงงานเพื่อประโยชน์ของนักเรียนที่มีต่อมาจะได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้สำเร็จการศึกษา นี้เป็นเพราะนายจ้างเป็นลูกค้าที่ดีที่สุดในมหาวิทยาลัยและความต้องการของพวกเขาจะต้องดำเนินการอย่างระมัดระวังดูแล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตาม Mishra ( 2550 ) ตามที่กระทรวงการอุดมศึกษา ( โมเฮ ) มาเลเซียมีความกังวล บัณฑิตของมหาวิทยาลัยของประเทศไม่ได้ขาดแคลนพรสวรรค์หรือความสามารถที่จะใช้ แต่ความจริงก็คือบางส่วนของพวกเขาขาดทิศทางและปัจจัยการผลิตเพื่อเหลาความสามารถตามธรรมชาติของพวกเขา ด้านทักษะความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและตัวชี้วัดความสามารถอื่น ๆผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่า อุตสาหกรรมการศึกษาของประเทศจริงๆ ต้องสร้างต้องร่วมมือและความร่วมมือระหว่างนักวิชาการและนายจ้างของแรงงานเพื่อประโยชน์ของนักเรียนภายหลังได้รับการยอมรับว่าเป็นบัณฑิต นี้เป็นเพราะนายจ้างเป็นลูกค้าที่ดีที่สุดให้กับมหาวิทยาลัย และความต้องการของตนเอง ควรระมัดระวังดูแล