The framework of a general ARIMA mo

The framework of a general ARIMA model is agnostic and atheoretic in nature, thus neglecting
the inclusion of explanatory variables, like in econometric models, basing the forecasts only on past
values of the dependent variable y in combination with present and past error terms ε. The error part is
simply a different notation for a moving average representation. An interesting characteristic trait of
the ARIMA approach is that although it has no theoretical appeal to economics it frequently
outperforms its theory based econometric pendants in short-run forecasts (e.g. (Litterman 1986;
Stockton and Glassman 1987; Nadal-De Simone 2000)). For example, (Stockton and Glassman 1987)
conduct a comparative study on three different inflation processes (Rational expectations model,
monetarist model and the expectations-augmented Phillips curve) that are based on economic theory
and widely accepted among economists as an adequate representation of the underlying structural
relationships that explain and form inflation. These processes are compared to each other utilizing their
out-of-sample forecast performance on an eight-quarter horizon and in addition a simple ARIMA
model is used as a benchmark to substantiate the theoretical validity of the econometric models.
Surprisingly, their findings suggest that the ARIMA model outperforms both the rational expectations
model and the monetarist model and is found to perform just as good as the Phillips curve in all
specifications. Their concluding remarks depict tellingly what this means for econometricians: “…after
considerable theoretical effort has been expended to explain its causes [inflation], it seems somewhat
distressing that a simple ARIMA model of inflation should turn in such a respectable forecast
performance relative to the theoretically based specifications. Theory has yet to yield only small
dividends in terms of improving our ability to predict accurately the course of inflation” ((Stockton
and Glassman 1987), p. 117).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กรอบของแบบจำลอง ARIMA ทั่วไปคือ agnostic และ atheoretic ในธรรมชาติ จึง ละเลยไม่เช่นการรวมตัวแปรอธิบาย รุ่น econometric พิจารณาคาดการณ์เท่านั้นในอดีตค่าของ y ขึ้นอยู่กับตัวแปรร่วมกับεเงื่อนไขข้อผิดพลาดในอดีต และปัจจุบัน ส่วนข้อผิดพลาดเพียงแสดงแบบแตกต่างกันสำหรับการแสดงค่าเฉลี่ยเคลื่อนที่ ลักษณะมีลักษณะที่น่าสนใจของวิธี ARIMA เป็นที่ถึงแม้จะมีทฤษฎีไม่อุทธรณ์เศรษฐศาสตร์มันบ่อยมีสูงกว่าไฟจี้ econometric ของทฤษฎีที่ใช้ในการคาดการณ์ระยะสั้น (เช่น (Litterman 1986แรมและ Glassman 1987 Nadal-De Simone 2000)) ตัวอย่างเช่น, (แรมและ Glassman 1987)ดำเนินการศึกษาเปรียบเทียบกระบวนการเงินเฟ้อแตกต่างกันสาม (แบบมีเหตุผลความคาดหวังรุ่น monetarist และเส้นโค้งฟิลลิปส์เสมือนความคาดหวัง) ที่ตั้งอยู่บนทฤษฎีเศรษฐกิจและยอมรับอย่างกว้างขวางในหมู่นักเศรษฐศาสตร์เป็นการแสดงโครงสร้างพื้นฐานเพียงพอความสัมพันธ์ที่อธิบาย และรูปแบบเงินเฟ้อ กระบวนการเหล่านี้เมื่อเทียบกับแต่ละอื่น ๆ ใช้ของพวกเขาออกอย่าง ARIMA ง่ายประสิทธิภาพขอบฟ้าแปดมาส และนอกจากนี้ที่การคาดการณ์ใช้รูปแบบเป็นมาตรฐานเพื่อ substantiate ความถูกต้องทางทฤษฎีของรุ่น econometricน่าแปลก ผลแนะนำว่า แบบจำลอง ARIMA มีสูงกว่าไฟทั้งความมีเหตุผลรุ่นและ monetarist ที่รุ่น และจะพบการทำสวยมากเส้นโค้งฟิลลิปส์ในทั้งหมดข้อมูลจำเพาะ หมายเหตุการสรุปถึง tellingly หา econometricians: "... .afterขยายเพิ่มมากทฤษฎีพยายามอธิบายสาเหตุการเกิด [เฟ้อ] ดูเหมือนค่อนข้างวิตกว่าควรเปิดแบบจำลอง ARIMA ง่าย ๆ ของเงินเฟ้อในการณ์พอสมควรประสิทธิภาพเมื่อเทียบกับข้อกำหนดทางทฤษฎีตาม ทฤษฎียังไม่ได้ผลเท่าขนาดเล็กเงินปันผลในแง่ของการปรับปรุงความสามารถในการทำนายอย่างแม่นยำแน่นอนของเงินเฟ้อ" ((แรมและ Glassman 1987), p. 117)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กรอบของรูปแบบ ARIMA ทั่วไปคือไม่เชื่อเรื่องพระเจ้าและ atheoretic ในธรรมชาติจึงละเลย
การรวมของการอธิบายตัวแปรเช่นในรูปแบบเศรษฐมิติเบสคาดการณ์เฉพาะในอดีตที่ผ่านมา
ค่าของตัวแปร y ขึ้นอยู่ร่วมกับอดีตและปัจจุบันแง่ข้อผิดพลาดε ส่วนข้อผิดพลาดเป็น
เพียงสัญกรณ์แตกต่างกันสำหรับการแสดงค่าเฉลี่ยเคลื่อนที่ ลักษณะลักษณะที่น่าสนใจของ
วิธีการ ARIMA คือว่าแม้ว่ามันจะไม่มีการอุทธรณ์ทฤษฎีเศรษฐศาสตร์มันมักจะ
มีประสิทธิภาพดีกว่าทฤษฎีตามจี้เศรษฐมิติในการคาดการณ์ในระยะสั้น (เช่น (Litterman 1986
สต็อกตันและ Glassman 1987; นาดาล-De Simone 2000)) ยกตัวอย่างเช่น (สต็อกตันและ Glassman 1987)
ดำเนินการศึกษาเปรียบเทียบสามกระบวนการเงินเฟ้อที่แตกต่างกัน (Rational รุ่นคาดหวัง
รุ่น monetarist และคาดหวังเติมโค้งฟิลลิป) ที่อยู่บนพื้นฐานของทฤษฎีทางเศรษฐกิจ
และเป็นที่ยอมรับในหมู่นักเศรษฐศาสตร์ในฐานะที่เป็นตัวแทนที่เพียงพอของกันอย่างแพร่หลาย โครงสร้างพื้นฐาน
ความสัมพันธ์ที่อธิบายและรูปแบบอัตราเงินเฟ้อ กระบวนการเหล่านี้เมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ ใช้ของพวกเขา
ประสิทธิภาพการคาดการณ์ออกจากตัวอย่างบนขอบฟ้าแปดไตรมาสและนอกจากนี้ ARIMA ง่าย
รูปแบบถูกนำมาใช้เป็นมาตรฐานเพื่อยืนยันความถูกต้องของทฤษฎีแบบจำลองทางเศรษฐมิติได้.
น่าแปลกที่การค้นพบของพวกเขาแสดงให้เห็นว่า รูปแบบ ARIMA มีประสิทธิภาพดีกว่าทั้งความคาดหวังที่มีเหตุผล
รูปแบบและรูปแบบ monetarist และพบว่าการดำเนินการเช่นเดียวกับดีโค้งฟิลลิปในทุก
รายละเอียด หมายเหตุสรุปของพวกเขาแสดงให้เห็นถึงพระนามสิ่งนี้หมายความว่าสำหรับ econometricians: " ... หลังจากที่
ความพยายามในทางทฤษฎีมากได้รับการใช้จ่ายที่จะอธิบายสาเหตุ [เงินเฟ้อ] ดูเหมือนว่าค่อนข้าง
น่าวิตกว่ารูปแบบ ARIMA ที่เรียบง่ายของอัตราเงินเฟ้อควรเปิดในเกียรติการคาดการณ์
ผลการดำเนินงานที่เกี่ยวข้องกับ ข้อกำหนดตามหลักวิชา ทฤษฎียังไม่ให้ผลผลิตเล็ก ๆ เท่านั้น
เงินปันผลในแง่ของการปรับปรุงความสามารถของเราที่จะคาดการณ์ได้อย่างถูกต้องแน่นอนของอัตราเงินเฟ้อ "((สต็อกตัน
และ Glassman 1987), น. 117)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กรอบทั่วไปแบบจำลองเป็น agnostic และ atheoretic ในธรรมชาติ จึงละเลยรวมของตัวแปรอธิบาย เหมือนในตัวแบบเศรษฐมิติ การอ้างอิง และเฉพาะใน อดีตค่าของตัวแปร Y ในการรวมกันกับอดีตและปัจจุบันเงื่อนไขข้อผิดพลาดε . ส่วนข้อผิดพลาดคือเพียงแค่เปลี่ยนหมายเหตุสำหรับการย้ายเฉลี่ยเป็นตัวแทน ลักษณะอุปนิสัยของที่น่าสนใจวิธีการพยากรณ์ที่แม้ว่ามันไม่มีทฤษฎีเศรษฐศาสตร์มันบ่อย อุทธรณ์โปรยตามทางทฤษฎีของจี้ในการคาดการณ์ในระยะสั้น ( เช่น ( litterman 1986 ;สต็อกตัน และ กลาสแมน 1987 ; นาดาลเดอซีโมน 2000 ) ตัวอย่างเช่น ( สต็อกตัน และ กลาสแมน 1987 )ทำการศึกษาเปรียบเทียบทั้งสามต่างปรับกระบวนการ ( แบบหวังเชือดารรูปแบบและความคาดหวังเติมเส้นฟิลลิปส์ ) ที่อยู่บนพื้นฐานของทฤษฎีเศรษฐศาสตร์และการยอมรับอย่างกว้างขวางในหมู่นักเศรษฐศาสตร์ที่เป็นตัวแทนของโครงสร้างพื้นฐานที่เพียงพอความสัมพันธ์ที่อธิบายรูปแบบและอัตราเงินเฟ้อ กระบวนการเหล่านี้จะถูกเมื่อเทียบกับแต่ละอื่น ๆ การใช้ของพวกเขาจากตัวอย่างในงานพยากรณ์ 8 ไตรมาสที่ขอบฟ้า และนอกจากนี้เมื่อง่ายโมเดลที่ใช้เป็นมาตรฐานเพื่อสนับสนุนความตรงเชิงทฤษฎีของแบบจำลองทางเศรษฐมิติ .จู่ ๆ การค้นพบของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าแบบจำลอง ARIMA โปรยทั้งความคาดหวัง เชือดแบบจำลองและแบบจำลองและพบารแสดงแค่เท่าเส้นฟิลลิปส์ในทั้งหมดข้อกําหนด สรุปข้อสังเกตของพรรณนา tellingly สิ่งที่นี้หมายถึง econometricians : " . . . . . . . หลังจากทฤษฎีความพยายามมากมีการใช้จ่าย เพื่ออธิบายสาเหตุของเงินเฟ้อ [ ] , ดูเหมือนว่าค่อนข้างเวทนาที่เป็นรูปแบบการตลาดที่ง่ายของอัตราเงินเฟ้อควรเปิดในการคาดการณ์ที่น่านับถือการปฏิบัติที่สัมพันธ์กับทฤษฎีตามข้อกําหนด ทฤษฎียังต้นเล็กเท่านั้นโดยในแง่ของการปรับปรุงความสามารถของเราที่จะทำนายได้อย่างถูกต้องแน่นอนของอัตราเงินเฟ้อ " ( ( สต็อกตันและ กลาสแมน 2530 ) , หน้า 117 )