The local supply chain is organized

The local supply chain is organized as shown in Figure 1. Our baseline survey shows that in
2006 (that is, before our intervention began), sample farmers sold 98 percent of their produce
to local intermediaries or village traders. These village traders aggregate purchases from local
farmers, transport them to wholesale markets called mandis and then sell to traders in city
markets or in neighboring states.4 They are usually residents of the same village or neighbouring
villages. Besides buying potatoes, they trade in other seasonal produce and often sell agricultural
inputs and provide credit as well. They interact with farmers with high frequency, so that it does
not appear that either farmers or village traders incur large search costs for a trade to take place.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ห่วงโซ่อุปทานภายในมีการจัดระเบียบตามที่แสดงในรูปที่ 1 สำรวจพื้นฐานของเราแสดงให้เห็นว่าใน2006 (นั่นคือ ก่อนเริ่มการแทรกแซงของเรา), ตัวอย่างเกษตรกรขาย 98 เปอร์เซ็นต์ของผลิตผลของพวกเขาถิ่นกลางหรือผู้ค้าหมู่บ้าน ผู้ค้าหมู่บ้านเหล่านี้รวมซื้อจากท้องถิ่นเกษตรกร การขนส่งพวกเขาไปตลาดขายส่งที่เรียกว่า mandis แล้ว ขายให้ผู้ค้าในเมืองตลาดใน states.4 ที่พวกเขามักอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเดียวกันใกล้เคียง หรือประเทศเพื่อนบ้านหมู่บ้าน นอกจากซื้อมันฝรั่ง พวกเขาทำค้าในการผลิตอื่น ๆ ตามฤดูกาล และมักจะขายเกษตรปัจจัยการผลิต และให้สินเชื่อเช่นการ พวกเขาโต้ตอบกับเกษตรกรด้วยความถี่สูง เพื่อที่จะไม่ไม่ปรากฏ ว่า เกษตรกรหรือผู้ค้าหมู่บ้านใช้ค้นหาขนาดใหญ่ต้นทุนการค้าขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ห่วงโซ่อุปทานในท้องถิ่นมีการจัดแสดงในรูปที่ 1. การสำรวจข้อมูลพื้นฐานเราแสดงให้เห็นว่าใน
2006 (นั่นคือก่อนที่จะมีการแทรกแซงของเราเริ่มต้น) ที่เกษตรกรขายตัวอย่างร้อยละ 98
ของการผลิตของพวกเขาที่จะตัวกลางท้องถิ่นหรือผู้ค้าในหมู่บ้าน เหล่านี้ผู้ประกอบการค้าหมู่บ้านรวมการซื้อสินค้าจากท้องถิ่นเกษตรกรส่งพวกเขาไปยังตลาดขายส่งที่เรียกว่า mandis แล้วขายให้กับผู้ค้าในเมืองตลาดหรือในประเทศเพื่อนบ้านstates.4 พวกเขามักจะอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเดียวกันหรือใกล้เคียงหมู่บ้าน นอกจากนี้การซื้อมันฝรั่งพวกเขาค้าในฤดูกาลผลิตอื่น ๆ และมักจะขายการเกษตรปัจจัยการผลิตและให้เครดิตเช่นกัน พวกเขามีปฏิสัมพันธ์กับเกษตรกรที่มีความถี่สูงเพื่อที่จะไม่ปรากฏว่าทั้งเกษตรกรหรือผู้ประกอบการค้าหมู่บ้านเสียค่าใช้จ่ายการค้นหาขนาดใหญ่สำหรับการค้าจะใช้สถานที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โซ่อุปทานท้องถิ่นจัดดังแสดงในรูปที่ 1 สำรวจข้อมูลพื้นฐานของเราแสดงให้เห็นว่าใน
2006 ( นั่นคือก่อนการแทรกแซงของเราเริ่มต้น ) , เกษตรกรตัวอย่างขาย 98 เปอร์เซ็นต์ของพวกเขาผลิต
ต่อตัวกลางท้องถิ่นหรือผู้ค้าหมู่บ้าน หมู่บ้านเหล่านี้ผู้ค้ารวมการซื้อจากเกษตรกร
, ขนส่งไปยังตลาดค้าส่ง เรียกว่า mandis แล้ว ขายให้ผู้ค้าในเมือง
ตลาด หรือในประเทศเพื่อนบ้าน พวกเขามักจะอาศัยอยู่ในบ้านเดียวกันหรือ
หมู่บ้านใกล้เคียง นอกจากซื้อมันฝรั่งพวกเขาการค้าผลิตฤดูกาลอื่น ๆและมักจะขายปัจจัยการผลิตการเกษตร
และให้เครดิตเช่นกัน ที่พวกเขามีปฏิสัมพันธ์กับเกษตรกรที่มีความถี่สูง เพื่อให้มันไม่ปรากฎว่าทั้ง
เกษตรกรหรือผู้ค้าหมู่บ้านต้องเสียต้นทุนการค้นหาขนาดใหญ่เพื่อการค้าให้ใช้สถานที่ .